پاورپوینت کامل نسیم گلشن جان ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نسیم گلشن جان ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نسیم گلشن جان ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نسیم گلشن جان ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

>

به معصیت کنندگان مژده بده که من توبه را قبول کرده و گناه را می بخشم، و صدیقین را بترسان که مبادا دچار عجب شوند چون هلاک می شوند.

شرح دعای مکارم الاخلاق

استاد رثایی

«وَ عَبِّدْنِی لَک وَ لَا تُفْسِدْ عِبَادَتِی بِالْعُجْبِ» امام سجاد (علیه السلام) می فرمایند: بارالها! مرا به عبودیّت و ذلّت در مقابل ذات مقدّست وادار ساز، و عبادتم را بر اثر عُجب فاسد منما.

عبادت، نهایت درجه ی تذلّل است و فقط شایسته ی ذات اقدس الهی است زیرا او ملک واقعی تمام عوامل هستی است و همه ی موجودات در پیشگاه مقدسش بندگی دارند، قرآن شریف می فرمایند: «إِنْ کلُّ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ إِلاَّ آتِی الرَّحْمنِ عَبْداً» (مریم/۹۲)

هیچ یک از موجودات سماوی و ارضی نیست مگر آن که عبودیت خالق را پذیرفته و خود را مخلوق و مسخّر او می دانند ـ البته سجده نیز به معنای تذلّل است و بر دو قسم است تسخیری و اختیاری، تسخیری، سجده قهری و اضطراری است که جمیع مخلوقات در مقابل خالق دارند، و سجده اختیاری آنست که افراد با ایمان انجام می دهند و دارای ارزش عبادت است، و چون اختیاری است لذا سجده در انسان ها همگانی و عمومی نیست.

سجده کردن بسیاری از مردم و عدم سجده بسیاری دیگر، بر اثر آزادی و اختیاریست که خداوند به آن ها عنایت کرده، بعضی از مردم، عقل های خود را به کار انداخته حق را از باطل تمیز داده اند و در کمال آزادی دین حق را قبول نمودند و بعضی نه، ولی اولیاء الهی و بندگان واقعی خداوند با آن که همواره در صراط مستقیم و عبودیت خداوند قدم بر می دارند به این حدّ قانع نیستند

و برای موفّقیت و سعادت بیشتر در فکر ازدیاد بندگی و تذلل هستند، لذا امام سجاد (علیه السلام) می فرمایند: خدایا مرا در پیشگاه خودت ذلیل قرار بدهد شاید حضرت می خواهند بفرمایند خدایا همان طور که بر ابراهیم خلیل منت گذاشتی و درباره اش فرمودی: «وَ اتَّخَذَ اللَّهُ إِبْراهیمَ خَلیلاً؛ (نساء/۱۲۵)

خداوند ابراهیم را خلیل خود گرفت و به دوستی خویش برگزید، بر علی بن الحسین هم منت بگذار و مرا بنده ی خود قرار بده و به این عزت و افتخار سربلندم فرما.

افراد با ایمان از این که طوق بندگی غیر خدا را به گردن نگرفته و اسیر آن نشده اند مسرورند و مهم تر از بندگی خدا، اینست که خداوند عبودیّت بنده را بپذیرد و بنده را مشمول تفضّل خود قرار دهد.

امّا بعضی دیگر هوای نفس را معبود و مطاع خود قرار داده و اوامرش را به کار می بندند قرآن می فرمایند: «أَ رَأَیتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ (فرقان/۴۳)؛ ای پیغمبر دیدی آن مردم بدبخت را که به هوای نفس خود گرایش یافته و بی قید و شرط اطاعتش می کنند».

پس راه نجات از هواپرستی، خداپرستی است، و راه سرپیچی از اطاعت هوی، فرمانبری از اوامر الهی است، به هر نسبت که افراد خداپرست ایمانشان قوی تر باشد، به همان نسبت بر هوای نفس خود و شیطان درونی، غلبه می کنند.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «مَا مِنْکمْ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا وَ لَهُ شَیطَانٌ قَالُوا وَ لَا أَنْتَ یا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ وَ لَا أَنَا إِلَّا أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَعَانَنِی عَلَیهِ فَأَسْلَمَ فَلَمْ یأْمُرْنِی إِلَّا بِخَیرٍ» (فیض کاشانی، ۹/۵) حضرت فرمودند: هیچ کس از شما نیست مگر این که شیطانی دارد، کسی گفت: آیا شما هم؟ فرمودند: من هم، مگر این که خدا مرا یاری نموده و شیطان من تسلیم شده و مرا امر نمی کند مگر به خیر و خوبی.

وقتی انسان به این حالت برسد و مبارزه با نفس کند چه عزتی پیدا می کند، امام صادق(علیه السلام) می فرماید: «کسی که می خواهد بدون عشیره و فامیل در جامعه عزیز باشد، و بدون داشتن مال و ثروت، غنی و بی نیاز باشد، و بدون دارا بودن قدرت واجد هیبت و ابهت باشد باید از محیط ذلت و گناه به فضای نورانی اطاعت از خدا منتقل گردد». (محمدی ری شهری،۲۹۰/۶) در جمله بعد امام سجاد(علیه السلام) می فرمایند:

«وَ عَبِّدْنِی لَک وَ لَا تُفْسِدْ عِبَادَتِی بِالْعُجْبِ» خدایا عبادت مرا با عجب (که از خطرناک ترین حالات نفسانی است) فاسد و بی اثر نما، در بحث گذشته رابطه عزت نفس با کبر توضیح داده شد در این جا هم لازم است رابطه ی عجب با عبودیت بیان شود، عجب در عبودیت و بندگی عبارت است از این که شخص عبادت خود را عظیم و مهم بداند و خود را از حدّ تقصیر جدا نموده و تصور کند که هیچ کمبودی در عبادات و اعمال صالحه ی خود ندارد.

این حالت روانی، همان عجبی است که به موجب روایات فاسد کننده ی عمل است. علی(علیه السلام) می فرمایند: «گناهی که تو را آزار دهد و مایه ی رنج و ناراحتی درونی گردد در پیشگاه الهی بهتر است از کار خوبی که باعث غرورت شود و تو را به عجب وادارد». (نهج البلاغه، کلمه۴۶)

افرادی که کارهای خیر می کنند اگر دارای ظرفیت معنوی نباشند ممکن است خودشان را با افراد گناهکار مقایسه کرده و احساس برتری کنند این مائیم که در صف نیکان قرار داریم و مستحق بهشتیم، دیگرانند که مستحق عذابند، این طرز تفکر غرور آمیز می تواند مایه ی سقوط باشد و حسنات را فاسد کند مگر آن که به خود آمده و خود را اصلاح کنند.

ملاحظه می کنید که عبودیت و بندگی خداوند در خطر عجب و غرور قرار دارد و افراد اگر مواظب انحرافات فکری و اندیشه های باطل خود نباشند ممکن است از نتیجه عمل به کلی محروم بمانند.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «خداوند به داود وحی فرستاد ای داود، به گناهکاران مژده بده و مؤمنین پاک و راستین را اعلام خطر کن داود عرض کرد خدایا چطور می شود؟ فرمود: به معصیت کنندگان مژده بده که من توبه را قبول کرده و گناه را می بخشم، و صدیقین را بترسان که مبادا دچار عجب شوند چون هلاک می شوند». (قمی،۱۶۱/۲)

فاسد نمودن چیزی عبارت است از این که آن چیز را از فایده و نفعی که باید از آن عاید شود خارج سازیم لذا امام سجاد(علیه السلام) می فرمایند: خدایا عبادت مرا با عجب و غرور فاسد مکن، و این نه تنها در عبادات بلکه در سایر امور مثل علم، اخلاق، درس حقایق و سایر امور اجتماعی است و آدمی را از فعالیت صحیح باز می دارد و نیروی عقل را ضعیف کرده و موجب انحطاط را فراهم می کند.

«وَ أَجْرِ لِلنَّاسِ عَلَی یدِی الْخَیرَ وَ لَا تَمْحَقْهُ بِالْمَنِّ» بارالها! خیر و خوبی را بر دست من برای مردم جریان ده و آن را با منّت گذاشتن بر سرشان محو و