پاورپوینت کامل نبشتن ز گفتن مهم تر شناس(درون مایه) ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نبشتن ز گفتن مهم تر شناس(درون مایه) ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نبشتن ز گفتن مهم تر شناس(درون مایه) ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نبشتن ز گفتن مهم تر شناس(درون مایه) ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

>

روی کاغذ، مثل یک نقّاش طرح کار خود را رسم نمایید. البتّه طرح در نویسندگی مانند طرح در نقّاشی نیست. یعنی نیازی نیست شما چیزی را نقّاشی کنید؛ بلکه لازم است محورهای اصلیِ نوشته ی خود را روی کاغذ ثبت کنید.

برای نوشتن باید محتوای خاص، متفاوت و معنی داری برای نوشته های خود بیابیم. در اصطلاح نویسندگی، به این محتوای خاصی که نوشته ها را هر چه قدر که شبیه به هم باشند، با یکدیگر متفاوت می کند، «درون مایه» می گویند.

درون مایه، فکر اصلیِ حاکم بر اثر است که نویسنده به دنبالِ پرداختن به آن، اجزای نوشته ی خود را رقم می زند. برای مثال، داستان یوسف پیامبر (علیه السلام) قصه ی کاملی است که در قرآن و عهدین روایت شده است.

پس از قرآن، کتاب های زیادی این ماجرا را نقل کرده اند، از روی این داستان، سریال تلویزیونی و انیمیشن هم ساخته شده است؛ هم چنین، فیلم ها، سریال ها و داستان های زیادی از محتوای این روایت قرآنی برای اثباتِ تفکّر خود استفاده کرده اند؛ امّا ما هیچ یک را شبیه به هم نمی دانیم.

سریال یوسف پیامبر و پویانمایی کودکانه ی آن، اگر چه موضوع مشترکی را به تصویر کشیده اند، امّا از نظر محتوا و معنی متفاوتند. «بوی پیراهن یوسف» ساخته ی حاتمی کیا را هم به دلیل تفاوت موضوع، متفاوت از داستان یوسف (علیه السلام) می دانیم.

بنابراین، روایت ها، اگر چه در موضوع مشترک باشند، امّا بنابر دیدگاه راوی، درون مایه ی متفاوتی پیدا می کنند و درون مایه ی متفاوت اثرِ دیگری را رقم می زند. حالا به دور و بر خود نگاه کنید! اطراف شما پر از موضوعات تکراری یا غیر تکراری است که منتظرند شما به آن ها معنی ببخشید و از آن ها یک اثر به یادماندنی بسازید.

جالب است بدانید، بیشتر سروده های حافظ، تقلید و اقتباسی از شعر هم عصران یا پیشینیان اوست که وی توانسته با توانمندی در بیان و ارائه ی معانی جدید با همان الفاظ و عبارت پیشینیان اشعاری ماندگار بیافریند.

گوته، شاعر آلمانی، اشعار خود را با الهام از شعر مشرق زمینی و به ویژه حافظ نوشته است و آثار پائولو کوئیلو بازنویسی داستان های سعدی، مولوی و دیگر نویسندگان برجسته ی دنیاست. پس ناامید نباشید، شروع کنید و اوّلین قدم را بردارید.

طرح

حالا وقتِ نوشتن است؛ کاغذ و قلم خود را آماده کنید. بهتر است از یک دفتر برای چرک نویس استفاده نمایید تا دست نوشته هایتان پراکنده نشود. با یک مداد سیاه نرم بنویسید که اگر خواستید عبارتی را تغییر دهید، بتوانید آن را پاک کنید؛ در غیر این صورت، خودکار روان یا روان نویس ابزار مناسبی برای این کار به شمار می روند.

روی کاغذ، مثل یک نقّاش طرح کار خود را رسم نمایید. البتّه طرح در نویسندگی مانند طرح در نقّاشی نیست. یعنی نیازی نیست شما چیزی را نقّاشی کنید؛ بلکه لازم است محورهای اصلیِ نوشته ی خود را روی کاغذ ثبت کنید. برای ثبت طرح دو روش را به شما پیشنهاد می کنم:

الف ـ طرح خورشیدی

ساده ترین روش، رسمِ طرح خورشیدی است که می توان به وسیله ی آن نوشته های کوتاه یا انشای مدرسه را نوشت. من از این روش برای آموزش انشانویسی به فرزندانم استفاده کرده ام و باید بگویم نتیجه ی خوبی هم داشته است.

فرض کنید می خواهید درباره ی بهار یک انشا بنویسید، امّا نمی دانید چه چیزهایی را باید بنویسید و از کجا باید شروع کنید. ابتدا دایره ای روی کاغذ چرک نویسِ خود رسم کنید. وسط دایره موضوع خود را بنویسید.

حالا یکی یکی شعاع های خورشید را رسم کنید و در انتهای هر شعاع، هر آن چه را درباره ی بهار می دانید و به فکرتان می رسد روی کاغذ بیاورید. هر چه شعاع های خورشید شما بیشتر باشد، انشای شما هم پر حجم تر و بهتر خواهد شد.

در اصطلاح روان شناسی به این کار، تداعی معانی می گویند. حالا آجرهای لازم را تهیه کرده اید و می توانید کار ساختن نوشته ی خود را آغاز کنید. مطالبی را که در انتهای هر شعاع خورشید نوشته اید، دسته بندی کنید و به آن ها نظم بدهید.

می توانید آن ها را روی کاغذ به ترتیب بنویسید و می توانید در انتهای هر شعاع، بنابر اهمیت مطلب و تقدیم و تأخّر آن شماره ای بگذارید تا اولویت های شما مشخص شود. شماره گذاری و اولویت بندی به شما کمک می کند در نوشتن نظم ذهنی خود را حفظ کنید. در هنگام کار شما می توانید ترتیب از پیش تعیین شده را تغییر دهید.

ب ـ طرح زنجیره ای

در نوشته های تحقیقی طولانی، مقاله ها و قصّه ها، طرح خورشیدی به دلیل محدودیت، کاربردی ندارد و بهتر است از طرح زنجیره ای استفاده کنید. در طرح زنجیره ای، ابتدا اطلاعات لازم درباره ی موضوع مورد نظر خود را که از راه پژوهش، جستجو و تفکّر به دست آورده اید، به صورت عمودی، روی کاغذ بنویسید. در ابتدای کار، به هیچ عنوان از نوشتن تداعیات ذهنیِ خود جلوگیری نکنید؛ پس، به ترتیب اولویت، هر یک را شماره گذاری نمایید.

جمله هایی که می نویسید، بنابر موضوع نوشته ی شما می تواند، به صورت سؤالی یا گزاره ی خبری باشد، امّا باید بین هر گزاره با گزاره های پیشین آن، ارتباطِ عقلی برقرار باشد، یعنی هر گزاره، نتیجه و معلولِ علّت پیش از خود باشد.

به این ترتیب گزاره های طرح شما، به شکل زنجیره ای به هم پیوسته و در امتداد یکدیگر قرار می گیرند. اگر یکی از حلقه های این زنجیره آن چنان که باید به دیگر حلقه ها متّصل نشده باشد، طرح نوشته ی شما دچار اشکال شده، به سُستی می گراید.

به همین دلیل، داستان نویسان، طرح را رابطه ی علّی و معلولیِ بین گزاره های اصلیِ ساختاری داستان تعریف می کنند. بنابراین تعریف، در طرح داستان، باید «چرا»یی هر گزاره معلوم باشد.

در ادامه طرحِ داستانِ قرآنی حضرت یوسف (علیه ال