پاورپوینت کامل حسن جمال، حسن کمال ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حسن جمال، حسن کمال ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حسن جمال، حسن کمال ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حسن جمال، حسن کمال ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

>

گذری بر زندگی علّامه حلّی

«إِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَهُ الْأَنْبِیاءِ وَ الْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِی الدَّهْرُ».

کاروان قبیله ی عِلم می گذرد و در میان آن چهره های نورانی صورت هایی می درخشند که هم چون ماه شب چهارده اطراف خود را نورافشانی می کنند و شعاع انوار آنان طی گذشت سالیان دراز هنوز به چشم می خورد. اینان چون رودی خروشان در مسیر تکامل بشر در حرکتند و از چشمه ی فیّاض الهی و ذخایر بی انتهای او، (چهارده نور مقدس (علیهم السلام)) تشنگان این زمین خاکی را سیراب می کنند و هر کس به قدر استطاعت و توان خود باید از آن فیض بهره مند شود. پس باید با مطالعه ی زندگی و کوشش های این زبدگان تاریخ و الهام از ساده زیستی علم و درایت آن ها پیوندی ناگسستنی با آنان، دین و ولایت برقرار کرد و از آن بهره ها برد.

یکی از این عَلَم های معارف شیعه علّامه ی بزرگوار شیخ حسن بن یوسف بن علی بن مطهر حلّی معروف به علّامه حلّی است که از اعجوبه های روزگار است که در فقه و اصول و کلام، منطق، فلسفه، رجال، تفسیر و غیره کتاب دارد و تنها یک کتاب او مانند تذکره الفقهاء جهت نشان دادن نبوغ او کافیست. (خوانساری، ۲۷۰/۲)

ولادت

در ۲۹ رمضان المبارک سال ۶۴۸هـ.ق در یکی از شهرهای عراق به نام «حِلّه» به دنیا آمد. بنا به نقلی از امیرالمؤمنین (علیه السلام) آمده است: از این شهر مردی پاک سرشت و مطهّر به وجود می آید که در پیشگاه خدا مقرّب و مستجاب الدّعوه می شود نام زیبای او «حَسَن» بود، از ابتدای کودکی هوش و ذکاوت از نگاه و کلام او هویدا بود؛ لذا در آمیختگی حسن جمال و حسن کمال او موجب گشت که به نام جمال الدین و آیت الله فی العالمین شهرت یابد. (عقیقی بخشایشی، ص۱۳۳)

علامه به روایت دیگران

صاحب کتاب قصص العلماء آیه الله میرزا محمد تنکابنی در توصیف ایشان از نام خود علّامه الهام گرفته و چنین می فرماید: «حسن بن یوسف بن علی بن مطهرحلّی ملقب به جمال الدین معروف به آیت الله فی العالمین، مرکز دایره ی شرع مبین و قطب کره دین مبین و منتهای فضائل اولین و آخرین، مؤسّس قواعد در باب حق و یقین و تذکره ی خواطر مؤمنین و تبصره ی مهتدین و ساکن مناهج یقین و منهاج کرامه اکرمین است». (تنکابنی، ص۳۴۲)

و از قول سید عبدالله شوشتری نقل کرده اند که فرمود: جناب علّامه رسید به درجه ی اجتهاد در حالی که کودک بود و قلم تکلیف بر او جاری نشده بود و مردم منتظر بودند که به تکلیف برسد برای آن که تقلید او را نمایند. (قمی، ۲۲۴/۱)

دوران دانش پذیری علّامه

در همان کودکی ادبیات عرب و علوم مقدّماتی و متداول عصر را نزد پدر دانشمند خود و سایر علمای آن منطقه هم چون دایی بزرگوارش محقّق حلّی و پسر عمّ مادرش شیخ نجیب الدّین محیی بن سعید و سید احمد بن طاووس و رضی الدین علی بن طاووس و حکیم مشهور ابن میثم بحرانی مؤلف شرح نهج البلاغه آموخت و هنوز به سنّ بلوغ نرسیده بود که از علوم مقدّماتی فراغت یافت و به مقام عالی اجتهاد نایل آمد. (عقیقی بخشایشی، ص۱۳۴) وی مطالب حکمیه را در خدمت استاد البشر خواجه نصیرالدین طوسی و علی بن عمر کاتبی شافعی و محمد بن محمد بن احمد خواهر زاده ی ملا قطب علّامه ی شیرازی آموخته که برخی از علمای اهل سنّت بوده اند. (تنکابنی، ص۴۶۱) ما حصل عمر پر برکت علّامه را می توان به چند دسته تقسیم نمود:

الف: تربیت فرزند و شاگردان بزرگی هم چون فخرالمحقّقین و خواجه نصیر الدین که به راستی فخر عالم تشیع بودند چنان چه در تاریخ ذکر شده حدود ۵۰۰ مجتهد در محضر علّامه تربیت شده و تلمّذ می کردند.

ب: تألیف کتاب هایی که در همه ی علوم معقول و منقول و به ویژه علم فقه که در زمان خود در زمان خود از اتقان خاصّی برخوردار بوده و تاکنون هم برخی از این آثار مبنای کتاب های فقهی و کلامی حوزه های علمیه می باشد.

ج: مناظرات مستدل و محکم ایشان در حضور سلاطین با علمای اهل سنّت و دیگران که گاه منجر به هدایت مخالفان مذهب تشیع می شده است. از جمله سلطان محمد خدابنده و جمعی از اعیان و اهالی ایران به برکت مناظرات علّامه شیعه شدند که این تشرف سلطان برکات و اثرات بسیار خوبی در آن زمان بر جای گذاشت از جمله این که سلطان حکم کرد که سکّه ی رایج را به نام چهارده معصوم (علیهم السلام) منقش کنند و مساجد با نام مقدّس ائمه (علیهم السلام) مزین شوند و به این وسیله مذهب اهل بیت (علیهم السلام) منتشر شد.

د: سفرهای مکرّر ایشان به شهرهای مختلف و دیدار با علما و بزرگان شیعه و سایر مذاهب و گفتگو با آنان نقش بسزایی در پختگی و کارآمدی ادّله ی آن بزرگوار در کتب کلامی ایشان دارد.

شرحی مختصر بر موارد فوق

الف: سلطان محمد خدابنده بعد از آن که به مراتب و تهذیب آن بزرگوار واقف شد، در سفر و حضر از ایشان دوری نمی کرد و دستور داده بود برای علّامه و محصّلانی که می خواهند از حضورش استفاده کنند، مدرسه ی سیاری که دارای حجره هایی از خیمه های کرباسی بوده ترتیب داده تا در رکاب شاه حرکت نمایند و در هر کجا شاه توقّف می کند آن خیمه ها را سرپا کرده و علّامه به تدریس و بیان بپردازد. (صرفی، ص۶۴)

جالب توجّه آن است که خواجه نصیرالدین طوسی را از شاگردان فقهی او به شمار آورده اند چنان چه او استاد علوم معقول و ریاضیات علّامه بوده و این نوع مبادله و تفاهم فرهنگی در جمع دانشمندان ما بی سابقه نبوده است. (عقیقی بخشایشی، ص۱۳۶) و فرزند مجتهد و گرامیش جناب فخر المحقّقین تقریباً اکثر عمر پر برکت هشتاد و یک ساله ی خویش را در تکمیل کتاب های پدر گذرانده و از خود ایشان چندان کتابی باقی نمانده است. (همان، ص۱۳۷)

ب: علّامه از پرکارترین، موفق ترین و مبتکرترین فقهای نامدار شیعه از جهت تألیفات به شمار می آید به گونه ای که با تقسیم روزهای عمر او تألیفاتش به روزی هزار سطر می رسد به طوری که یکی از دانشمندان می نویسد: «اگر به نوشته های علّامه دقّت کنید پی خواهید برد که این مرد از طرف خداوند تأیید شده است؛ بلکه نشانه ای از نشانه های خداست. چنان چه نوشته های وی بر ایّام عمرش (از ولادت تا وفات) تقسیم شود سهم هر روز یک دفترچه ی بزرگ می شود». (جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، ۱۴۳/۱)

برخی از آثار فقهی ایشان

منتهی المطلب فی تحقیق المذهب، تلخیص المرام فی معرف الاحکام، تحریر الاحکام الشرعی علی مذهب ایامی مختلف الشیع فی احکام الشرعی، تذکر الفقهاء، ارشاد الاذهان، قواعد الاحکام، المنهاج فی مناسک الحاج و….

برخی از آثار اصولی

النکه البدیعه فی تحریر الذریعه، نهای الوصول، مبادی الوصول، نهج الوصول، تهذیب الوصول و….

برخی آثار کلامی

کشف المراد، منهاج الیقین، کشف الفوائد، باب حادی عشر، جواهر المطالب، رسال واجب الاعتقاد و….

برخی آثار حدیثی

مصابیح الانوار، الدرر و المرجان، مختصر شرح نهج البلاغه، شرح حدیث قدسی، مصابیح الانوار و….

برخی از آثار تفسیری

نهج الایمان فی تفسیر القرآن، القول الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز و ایضاح مخالف السن و….

برخی آثار رجالی فلسفی و منطقی و ادبی و متفرقات

کشف المقال فی معرف الرّجال، خلاص الاقول فی معرف الرجال، القواعد المقاصد، حل المشکلات نور المشرق فی علم المنطق، شرح قانون، شرح حکمه الاشراق، منهاج الصلاح فی اختصار المصباح، کشف المکنون من کتاب القانون، المطالب العلیّه، آداب البحث، وصیت نامه، مسائل سید علاء الدین و…. (رک: همان، صص۱۴۵-۱۴۳)

ج: علما را عقیده بر آن است که یکی از کسانی که در شیعه کردن مردم ایران بسیار مؤثّر بوده، علّامه حلّی است که از طریق سلطان محمد خدابنده و مباحثات بامخالفان، دین را در کشور ایران گسترش داده (صرفی، ص۶۶) از جمله مناظرات آن است که: علّامه روزی در مجلس به مناظره ی مخالفان اشتغال داشت و بعد از اتمام مطلب خود به رسم شکر گذاری خطبه ای مشتمل بر حمد الهی و صلوات حضرت رسالت و آل ولایت ادا نمود چنان چه در مذهب امامیه جایز است صلوات بر آل پیامبر (صلی الله علیه و آله) به طور خاص فرستاد. سید موصلی که در دلایل علّامه نتوانست دخلی نماید و در جلسه حضور داشت بنای فضولی گذاشت و عرض کرد که شما را چه دلیل است بر جواز صلوات بر غیر جماعت انبیاء؟ علّامه در جواب فرمود: دلیل این آیه ی کریمه «الَّذینَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصیبَهٌ قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیهِ راجِعُونَ * أُولئِک عَلَیهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَهٌ وَ أُولئِک هُمُ الْمُهْتَدُونَ؛ آن هایی که هرگاه مصیبتی به ایشان می رسد می گویند ما از آن خداییم و به سوی او باز می گردیم این ها همان ها هستند که الطاف و رحمت خداوند شامل حالشان شده است». (بقره/۱۵۷-۱۵۶)

آن سید با شدت ناراحتی گفت علی بن ابیطالب و اولاد او را چه مصیبتی رسیده است؟ علامه مصایب مشهور اهل بیت را بیان نمود و افزود چه مصیبت بدتر از این باشد که مانند تو فرزندی از ایشان متولد شود که برخی منافقان را بر آنان ترجیح می دهی؟! حاضران از قوّه ی بدیهیه و حاضر جوابی علّامه تعجّب کردند و بر آن سیّد خندیدند. (رک: تنکابنی، صص۳۴۵-۳۴۴)

نوشته اند در یکی از روزها سلطان در پی ناراحتی شدید از روی خشم یکی از زنانش را در یک مجلس سه طلاقه کرد پس از مدتی پشیمان شد و از دانشمندان سنی مذهب دربار