پاورپوینت کامل جاودانگی ولایت تکوینی پیشوایان الهی ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جاودانگی ولایت تکوینی پیشوایان الهی ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جاودانگی ولایت تکوینی پیشوایان الهی ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جاودانگی ولایت تکوینی پیشوایان الهی ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

>

داماد در جبهه های دفاع مقدس به درجه ی رفیع جانبازی نایل شده بود، تازه عروس میان دو انتخاب مردّد بود یا ادامه ی زندگی با مردی ناتوان که نه تنها قدرت مدیریت خانواده را ندارد بلکه خود یکی از اعضای تحت سرپرستی است، یا جدایی از او و ترک اعتقادات مقدّس خود.

تردید امان او را گرفته بود، آن زندگی دشوار است و این ترک عذاب آور. با این افکار مشوش به سمت حرم، قدم می زد. چشمش به گنبد نورانی امام رضا(علیه السلام) افتاد، بی اختیار اشک از دیدگانش سرازیر شد و در دل فریادی زد که تمام وجودش را لرزاند و این جمله بر زبانش جاری شد: یا امام رضا(علیه السلام) شوهرم را شفا بده.

آن گاه آرامش عجیبی بر روحش چیره گشت، دلش پر امید شد و یقین کرد که تازه دامادش اکنون دم در منزل در انتظار او سر پا ایستاده و دیدگانش مسیر را می پیماید که چند دقیقه ی دیگر چهره ی عروسش را چون ماه شب چهارده در سیاهی چادر برای اوّلین بار ببیند.

تازه عروس به منزل رسید، سعید!!! یا امام رضا(علیه السلام) ممنونم که شوهرم را شفا دادی و به این ترتیب امام رضا(علیه السلام) هزار و دویست و اندی سال پس از شهادت با تصرّف در عالم تکوین سعید را شفا داد و ایمان سعیده را در پای بندی به مقدّسات و ارزش ها ریشه دارتر و استوارتر و نامشان را بامسمّا کرد.

این داستان خاطره ای واقعی از زبان همسر یک جانباز جنگ تحمیلی بود. در واقع هر ارادتمندی بلکه هر صاحب معرفتی گرچه اندک، این نوع کرامات را با درجات متفاوت از مرقد ائمه ی اطهار(علیهم السلام) شنیده، دیده و یا تجربه کرده است.

حالا من نگارنده، از شمای خواننده، شما که بدون شک حدّاقل یک کرامت را از ائمه(علیهم السلام) یا امام زادگان دیده اید و این روزها در حال بستن بار سفر به سرزمین وحی برای مناسک حج و عمره اید، می پرسم: وقتی با کتاب های اعتقادی وهّابیان که به زبان فارسی روان و کاغذی مرغوب و جلدی رنگارنگ و براق چاپ شده، رو به رو شدی و آن را از دست مبلّغ خوش روی وهابی هدیه گرفتی و دیدگانت به سرعت خطوط زیبا را درنوردید و مغزت به سرعت متن را پردازش و در حافظه ثبت کرد، آیا به این جمله ی آن کتب معتقد خواهی شد که: «انسان پس از مرگ دیگر هیچ قدرتی ندارد و درخواست حاجت از مراقد اولیای خدا بی معنا و شرک است؟»

آیا تجربه ی کرامت می تواند تنها پاسخ او باشد؟ در این کتاب ها ده ها دلیل بر اثبات اعتقادشان آورده اند و با تشبیه و تنظیر به بت پرستان، اعتقاد شما را به ولایت تکوینی ائمه(علیهم السلام) سست می کنند. چه باید کرد؟

بسیار خوب! این مقاله را بخوانید تا اعتقاد پاکتان سست نگردد.

جدای از شواهد تجربی، ادلّه ی عقلی و نقلی(قرآن، حدیث) و روان شناختی بر جاودانگی ولایت تکوینی ائمه(علیهم السلام) وجود دارد.

مفهوم ولایت تکوینی

ولایت به معنای سرپرستی، فرمان روایی، حاکمیت، محبت و… است. (ابن منظور، ۴۰۱/۱۵) تکوین به معنای ایجاد شدن، جهان هستی، شکل گیری و آفرینش و… است. (همان، ۱۹۲/۱۲) بنابراین ولایت تکوینی به معانی حاکمیت در ایجاد، فرمانروایی بر جهان، عشق جهانی، سرپرستی جهان خواهد بود.

– فرمان روایان هستی

خدا، فرمان روای مطلق

حاکمیت و فرمان روایی و مدیریت جهان هستی به دست خداست و از آیات قدرت اوست. قرآن کریم می فرماید: «هُنالِک الْوَلایهُ لِلَّهِ الْحَقِّ؛ آن جا ولایت به واقع از آن خداست». (کهف/۴۴) و تنها تأثیرگذار در عالم خداست: «لا مُؤَثِّرَ فِی الوُجُود اِلاّ الله»: و همه ی موجودات در ایجاد، بقا و مرگ سر تسلیم در برابر فرمانش فرود می آورند: «إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَیئاً أَنْ یقُولَ لَهُ کنْ فَیکونُ؛ کار خدا چنین است که هرگاه چیزی را اراده کند به او می گوید: باش! پس پدید می آید». (یس/۸۲)

ویژگی های ولایت تکوینی خدا

حاکمیت و ولایت خداوند بر جهان هستی برخاسته از صفات جمال و جلال اوست. لذا بی انتها (حدید/۲)، عالمانه (طه/۹۸)، حکیمانه (انعام/۱۸)، عادلانه (انعام/۱۱۵) و سوق دهنده به اوج حسن و کمال(سجده/۷)، از روی مهر و محبت (اعراف/۱۵۶)، خشم و غضب (نحل/۱۰۶) و… است. آیات بسیاری از قرآن کریم به این خصوصیات تصریح می کند.

افاضه ی ولایت تکوینی به انسان ها

انسان جانشین خدا بر زمین است و این مقام ویژه ی همه ی افراد انسان است. لازمه ی این جانشینی، علم و آگاهی های نهادینه در سرشت اوست که قرآن کریم از آن به آموزش نام های الهی نام برده است که هر انسان هدایت یافته این دانش را از قوّه به فعل درمی آورد. (طباطبایی،۱۱۶/۱) هرچه انسان در تجلّی این اسماء در خود بکوشد سهم بیشتری از این جایگاه و در نتیجه قدرت بیشتری در تصرّف جهان خواهد داشت.

بر این اساس ولایت تکوینی مراتبی دارد: حدّاقل ولایت هر فرد بر خویش است؛ مانند حرکات و فعّالیت های ارادی: تکلّم، خوردن، راه رفتن و… تا حدّاکثری که تصرّف نام در عالم تکوین که ویژه ی حجّت خدا (پیامبران و ائمه ی معصومین(علیهم السلام)) است.

اثبات ولایت تکوینی حدّاقلی نیاز به ادلّه ی نقلی یا عقلی ندارد، زیرا به وضوح همه ی انسان ها اعم از مؤمن و کافر، معصوم و عاصی و… از آن بهره مندند که در فعّالیت های شخصی (حیاتی، اخلاقی، علمی و…) و اجتماعی(تعاملات، اخلاق و…) ظهور دارد. ولایت تکوینی انسان ها در هر مرتبه نیز تجلّی ای از اسمای الهی و برخاسته از آن است. برای مثال مهرورزی انسان ها به یکدیگر مصداقی از ولایت تکوینی است که تجلّی ای از اسم رحمان و برخاسته از آن است.

در این باره از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده که: «مهرورزی که مردم و حیوانات نسبت به یکدیگر دارند یک صدم رحمت الهی است» (پاینده، ص۲۷۶) اکتشافات و اختراعات علمی نیز افاضه ای از علم خداست؛ چنان که خداوند در آیات بسیاری آموزش پیامبران، امّت ها و هر صاحب علمی را به خود نسبت می دهد. نیز هر نوع دانش بلکه نوشتن انسان ها را به خود نسبت می دهد: «الَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ عَلَّمَ الْإِنْسانَ ما لَمْ یعْلَمْ: خدایی که با قلم آموخت و به انسان چیزی را آموخت که نمی دانست». (علق/۵-۴)

گرایش به نظم، عدالت، کمال، جمال، خلود، ستم ستیزی و… خاستگاهی از اسم الهی دارند. اگر انسان همه ی اسماء را در خود متجلی سازد به خلافت تامّ خدا خواهد رسید و اراده اش، اراده ی خدا خواهد شد.

تفاوت مراتب ولایت تکوینی

گستره ی ولایت تکوینی افراد انسانی وابسته به تعداد اسماء الهی است که در خود متجلّی سازند. بر این اساس ولایت به تعداد اسماء الهی دارای مراتب است و در واقع تا بی نهایت است. هرچه مرتبه بالاتر باشد تسخیر کائنات بیشتر و نیاز به اسباب کمتر خواهد شد به طوری که در عالی ترین مرتبه تنها اراده و فرمان «کن: باش» ابزار ولایت و تصرف در عالم هستی خواهد شد.

عوامل ولایت تکوینی

به منظور دست یابی به ولایت تکوینی باید اسماء الهی در فرد تجلّی یابند و این کار در پرتو عواملی حاصل می گردد. مانند: عقل و خردورزی، علم و عمل، ظرفیت وجودی، شناخت و ایمان به مبدأ اسماء خداوند متعال، پرستش، تسلیم در برابر او، عشق به او و دوستانش و بیزاری از دشمنان او و دشمنان اولیایش، پاکسازی نفس و رشد فضایل اخلاقی به ویژه زهد و وارستگی از دنیا و….

۱- اخلاص

از میان این عوامل «مؤثّرترین عامل شناخت خداوند اخلاص برای اوست؛ زیرا انسان دارای دو شأن عقل نظری و عقل عملی است. به کمک عقل نظری درستی و نادرستی قضایا را تشخیص می دهد و به یاری عقل عملی بایدها را انجام می دهد و از نبایدها دوری می گزیند. کمال عقل نظری در شناخت خدا و کمال عقل عملی در اخلاص عمل برای اوست». (رک: آملی، ص۵۱) با این وصف، سایر عوامل در پرتو این دو عامل جهت می گیرند یا محقّق می گردند.

۲- عبادت

عبادت نماد و صورت ظاهری کمال شناخت، اخلاص و عشق به خداوند است که در حدیث قدسی آن را عامل اوج ولایت تکوینی یا بی نهایت معرّفی می کند: «هیچ بنده ای از بندگانم با وسیله ای محبوب تر از انجام عبادات واجب به من نزدیک نمی شود. او با عبادات مستحب نیز به من نزدیک می شود تا حدّی که او را دوست بدارم، پس اگر دوستش بدارم گوش او خواهم شد که با آن بشنود و چشم او خواهم شد که با آن ببیند و زبان او خواهم شد که با آن سخن گوید و دست او خواهم شد که با آن فعّالیت کند. اگر مرا بخواند پاسخش خواهم داد و اگر از من درخواستی کند به او خواهم داد». (کلینی، ۳۵۲/۲)

«چنین انسانی که محبوب خدا شده همه ی مجاری ادراکی و تحریکی اش به عهده ی خداست، دیگر در هیچ کاری درمانده و ناتوان و دچار خطا نمی گردد و نافرمانی نمی کند، در این وضعیت و جایگاه مقرّب است که دعایش مستجاب و خواسته اش برآورده می شود». (آملی، ص۷۲)

۳- تسلیم و اطاعت

مرحله ی بالاتر از عبادت، تسلیم و فرمان برداری تام است که بنده با رسیدن به این مقام، تنها با فرمان «کن» به تصرّف در عالم می پردازد. در این مرحله بنده بدون مسألت و دعا، هرچیزی را اراده کند با فرمان «کن: باش» پدید می آید.

ولایت انسان در طول ولایت خدا

ولایت مطلقه ی انسان کامل به معنای استقلال از حاکمیت مطلقه ی الهی و در عرض آن نیست. بلکه ولیّ خدا، از این ولایت مانند خدا استفاده می کند، یعنی ولایت این بنده ی کامل نیز حکیمانه، عادلانه و خلاصه برخاسته از صفات جلال و جمالی است که از تجلی اسماء الهی در وجود او حاصل شده اند. در این مقام، «انسان تنها مظهر آن ذات مقدّسی است که جامع همه ی کمالات است، پس ولیّ مطلق خداست». (آملی، ص۷۳) انسان کامل تصرّف ولایی خود را در راستای ولایت خدا اعمال می کند. ولایت تکوینی در تنافی با حق انتخاب و تکلیف بندگان نیست. به این دلیل می بینیم که پیامبران و ائمه(علیهم السلام) در راه دعوت و هدایت مردم رنج های بسیاری را متحمّل می شدند. تنها به این دلیل که خداوند می خواهد که بندگان با انتخاب و اراده ی خود ایمان آورند. لذا به آنان فرمانِ صبر و استقامت می دهد: «فَاصْبِرْ کما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ: مانند پیامبران صاحب شریعت سنگین، بردبار باش». (احقاف/۳۵)

این معصومان تا حدی از صبر پیش می رفتند که خداوند به آن ها پیشنهاد استفاده از ولایت را می داد چنان که ظهر عاشورا فرشتگان به منظور یاری امام حسین(علیه السلام) فاصله ی میان آسمان و زمین را پر کرده بودند، جبرئیل از جانب خدا به امام پیام داد که میان پیروزی و لقای پروردگار و نعیم و کرامت او یکی را برگزیند که امام(علیه السلام) لقا را برگزید. (کلینی، ۲۶۰/۱) و از تسخیر فرشتگان برای پیروزی استفاده نکرد. شاید علّت این اعراض بی ثمر ماندن این پیروزی باشد، زیرا حکومت بر مردم پیمان شکن، دوامی نخواهد داشت و تنها تکرار تاریخ امام حسن مجتبی(علیه السلام) می شد.

ولایت تکوینی حجّت خدا، در تضاد با سعادت اخروی و ارتقای درجات قرب بندگان به کار نمی رود، به این دلیل می بینیم که امام رضا(علیه السلام) در پاسخ به استشفای یکی از یاران خود که از دو بیماری رنج می برد، تنها یک بیماری را شفا دادند و بیماری دیگر را به حال خود رها کردند تا با تحمل بیماری دوم، پاداش هزار شهید برای خود ذخیره کند. (قمی، ۴۳۲/۲)

این نوع ش