پاورپوینت کامل پاک تر از آفتاب ۸۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پاک تر از آفتاب ۸۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پاک تر از آفتاب ۸۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پاک تر از آفتاب ۸۲ اسلاید در PowerPoint :

>

شأن نزول آیه ی تطهیر

قرآن کریم کتاب هدایت و مایه ی تذکّر برای جهانیان است. چنان که خداوند در وصف آن می فرماید: «یا أَیهَا النَّاسُ قَدْ جاءَتْکمْ مَوْعِظَهٌ مِنْ رَبِّکمْ وَ شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ وَ هُدی وَ رَحْمَهٌ لِلْمُؤْمِنین؛ ای مردم اندرز از سوی پروردگارتان برای شما آمده است و درمانی برای آن چه در سینه هاست و هدایت و رحمتی است برای مؤمنان». (یونس/۵۷)

آیات این کتاب آسمانی با توجّه به اختصاص شأن نزول آیات به مورد خاص یا عام به دو دسته تقسیم می شوند: دسته ی اول آیاتی که با وجود داشتن شأن نزول ویژه در آینده نیز مصداق های متعدّدی پیدا خواهند کرد مانند آیاتی که درباره ی مجازات خیانت فردی خاص نازل شده است و مسلّماً این حکم عام بوده و در هر زمانی و در مورد هر فردی قابل اجراست.

دسته ی دوم آیاتی که شأن نزول خاص داشته و شامل موارد دیگر نمی شوند که البته تعداد این آیات محدود است. آیه ی تطهیر از جمله ی این آیات می باشد. در مورد شأن نزول این آیه دیدگاه های متعددی از سوی علمای شیعه و اهل تسنّن ارائه شده است و ما در این نوشتار محدود به بیان و نقد این دیدگاه ها می پردازیم.

برای این منظور ابتدا مروری اجمالی بر تفسیر آیه ی تطهیر خواهیم داشت؛ سپس دو دیدگاه کلّی را درباره ی آیه ی تطهیر مطرح نموده و در بخش آخر روایات وارده را از طریق راویان شیعه و اهل سنّت ذکر می نماییم.

«إِنَّمَا یرِیدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنْکمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَیطَهِّرَکمْ تَطْهِیرًا»

تفسیر اجمالی آیه ی تطهیر

سوره ی احزاب در مدینه نازل شده و مجموعا ۷۳ آیه است. در قرائت فضیلت این سوره پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) می فرمایند: «هر کس سوره ی احزاب را تلاوت کند و به خانواده ی خود تعلیم دهد از عذاب قبر در امان خواهد بود».

در این سوره به پاره ای از خرافات زمان جاهلیت اشاره کرده و آن ها را باطل می شمارد. مهم ترین بخش این سوره مربوط به جنگ احزاب است و در بخشی دیگر به وظایف همسران پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) اشاره می شود و در لا به لای این آیات، آیه ی تطهیر قرار گرفته است.

در این آیات آمده است: ای همسران پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) شما مانند زنان معمولی نیستید، اگر تقوا پیشه کنید پس به گونه ای هوس انگیز سخن نگویید که بیماردلان در شما طمع کنند، بلکه سخن شایسته بگویید. در خانه های خود بمانید و مانند جاهلیت نخستین در میان مردم ظاهر نشوید، نماز به پا دارید و زکات بدهید، خدا و رسولش را اطاعت کنید، خداوند فقط می خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت(علیهم السلام) دور کند و کاملاً شما را پاک سازد. (احزاب/۳۲و۳۳)

در این آیات خداوند هفت دستور مهم به همسران پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) می دهد:

۱- مراعات تقوا ۲- شایسته سخن گفتن ۳- در خانه ماندن و آشکار نکردن زینت برای بیگانگان ۴- اقامه ی نماز ۵- پرداخت زکات ۶- اطاعت خدا و رسول

در پایان آیه نیز می فرماید: «خداوند فقط می خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت(علیهم السلام) دور کند».

توضیح لغات کلیدی آیه

۱- تعبیر (انّما) در زبان عربی برای حصر و محدود کردن و یا اختصاص دادن ویژگی خاصّی به فرد یا گروهی می باشد. بنابراین در این آیه منظور این است که این ویژگی فقط مختص خاندان پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) است.

۲- جمله ی (یرید) به معنای اراده ی پروردگار در پاک ساختن اهل بیت پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) می باشد. اراده ی پروردگار به دو صورت به ایجاد اشیاء تعلق می گیرد:

الف- اراده ی تشریعی ب- اراده ی تکوینی

اراده ی تشریعی خداوند به تمام مردم تعلّق می گیرد و همه به حکم شرع موظّف هستند از هرگونه گناه و پلیدی پاک باشند و اختصاصی به خاندان پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) ندارد. بنابراین در این آیه چون با کلمه ی (انّما) انحصار مورد نظر بوده پس باید به معنای اراده ی تکوینی پروردگار در پاک نگاه داشتن خاندان پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) از آلودگی و پلیدی می باشد و البته این اراده ی تکوینی موجب جبر نمی شود تا بتوان گفت خاندان پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) بدون اراده به سمت گناهان نمی روند، بلکه معصومین با اراده و اختیار خود و با تأییدات الهی به سراغ گناه نمی روند. (تبیین این مسأله نیاز به اثبات مقام عصمت معصومین دارد که در این مقاله در صدد بیان آن نیستیم و آن را به مقالات بعدی موکول می کنیم).

۳- «رجس» به معنای شیء ناپاک از نظر طبع آدمی و یا به حکم عقل و شرع است. مانند: گناه و شرک و بخل و حسد و یا اعتقاد باطل و در حقیقت مفهوم «رجس» مفهومی عام و فراگیر است و چون با الف و لام جنس آمده است شامل همه ی موارد می شود.

۴- «تطهیر» به معنای پاک ساختن و نفی پلیدی هاست.

۵- «اهل البیت» به اتّفاق همه ی علمای اسلام و مفسران، به قرینه ی آیات قبل و بعد اشاره به اهل بیت پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) دارد. اما در این که اهل بیت(علیهم السلام) چه اشخاصی می باشند؟

در میان مفسّران بحث است، عدّه ای آن را مخصوص همسران پیامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) می دانند. عده ای دیگر آیه را شامل همه ی خاندان پیامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) اعم از مردان و همسران او می دانند و دسته ای دیگر با توجه به روایات اهل سنّت و شیعه مخاطب آیه را منحصر در پنج نفر می دانند: پیامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)، علی(علیه السلام)، فاطمه(سلام الله علیها)، امام حسن(علیه السلام)، امام حسین(علیه السلام).

بنابراین به طور کلّی می توان گفت دو نظر غالب مطرح است: یکی اختصاص مورد آیه به همسران پیامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) همراه با طیبه ی خمسه و دیگر اختصاص آیه به این پنج بزرگوار. (مکارم شیرازی، صص ۲۹۶-۲۸۸)

مخاطب آیه ی تطهیر چه کسانی هستند؟

دیدگاه اوّل: مخاطب آیه ی تطهیر همسران پیامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) می باشند: عدّه ای از علمای اهل سنت از جمله فضل بن روزبهان بر این قول تأکید دارند و ادّعای خود را مستند به دلایل زیر می نمایند:

این نظر با سیاق آیات قرآن سازگار است، زیرا قبل از آیه ی تطهیر خداوند درباره ی وظایف همسران پیامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) سخن می گوید و از آن جایی که در این قسمت از آیه، بر خلاف جملات پیشین به جای ضمیر مؤنّث از ضمایر مذکّر استفاده شده است بعید نیست که درباره ی تمام اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) اعم از مردان و زنان نازل شده باشد،

لذا شامل علی، فاطمه، حسن، حسین و همسران پیامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) می گردد. بنابراین کلمه ی «رجس» در این جا به معنای پاکی از تمام گناهان نیست، بلکه مراد از «رجس» شرک و گناهان کبیره ای از قبیل زنا می باشد و جمله ی پیشین نیز مؤیّد همین نکته است؛ زیرا می فرماید: «پس طمع می کند کسی که در قلبش مرض است» و اگر «رجس» به معنای گناه بود هیچ گاه عایشه به دلیل گناه خود در جنگ جمل مورد مؤاخذه واقع نمی شد، زیرا مطابق نظر اغلب مفسّران، آیه ی مزبوردر مورد عایشه و دیگر همسران پیامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) نازل شده است.(محمدحسن مظفر، صص۸۹-۸۸)

در پاسخ به این ادّعا باید گفت:

۱- علّت این که در لابه لای بحث از وظایف همسران پیامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) سخن از تطهیر خمسه ی طیبه آمده است این است که در قرآن مکرّر به آیاتی بر می خوریم که در کنار هم قرار دارند امّا از موضوعات متفاوتی بحث می کنند، چنان که در عرف عام بسیار اتفاق می افتد که در اثنای کلام روی سخن را به طرف دیگری کرده و خطاب به غیر می کنند و بعد از آن به کلام اوّل برمی گردند. علاوه بر این در اشعار فصحاء و بلغاء و ادبای عرب این طریقه جاری است. (طبرسی، ۵۸)

۲-هیچ دلیلی در دست نیست که جمله ی «انّما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت» همراه این آیات نازل شده، بلکه از روایات استفاده می شود که این قسمت جداگانه نازل گردیده است و به هنگام جمع آوری آیات قرآن در عصر پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) یا بعد از آن در کنار این آیات قرار داده شده است.(علامه طباطبایی، ۹۵/۱۷)

۳-قرآن در صدد آن است تا به زنان پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) گوشزد کند که چون در خانواده ی معصومین قرار دارند باید بیش از دیگران مراقب خود باشند و بدانند در ازای این موهبت، مسئولیت سنگینی برای آن ها ایجاد شده است.

۴-اگر این آیه در مورد همسران پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) بود باید ضمایر در آیه، ضمایر مؤنّث باشند (لیذهب عنکنَّ و یطهّرکنَّ…) و چون ضمایر به مذکر آمده است شامل ایشان نمی شود و اگر کسی اشکال کند که چگونه با وجود ضمایر مذکر فاطمه(علیها السلام) داخل در آیه می باشد، باید گفت این از باب تغلیب است که در زبان عربی وقتی افراد یک جمع بعضی مذکّر و بعضی مؤنّث باشند ضمایر از باب تغلیب به صیغه ی مذکّر ذکر می شوند و اگر آیه در مورد همسران پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) بود، در جمع مؤنّث صیغه ی مذکّر به کلی غلط بود.(سلطان الواعظین، ص۶۸۹)

۵-این گروه برای اثبات نظر خود عمدتاً به چند روایت ضعیف استناد می کنند. از جمله روایتی که از طریق عکرمه از عبدالله بن عباس نقل شده و گفته است: «آیه ی تطهیر به طور خاص در مورد همسران پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) نازل شده است.(ابی حاتم رازی، ۳۱۳۲/۹، ح۱۷۶۷۵؛ ابن کثیر، ۴۹۱/۳؛ سیوطی، ۶۰۲-۶۰۳/۶؛ واحدی، ص۲۹۶؛ قرطبی، ۱۸۲/۱۴)

علقمه نیز نقل می کند که عکرمه در بازاری فریاد می زد این آیه به طور خاص درباره ی همسران پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) نازل شده است. شبیه این روایات از عروه بن زبیر نیز نقل شده است.(طبری، ج۱۲، جزء۲۲، ص۸؛ ابن کثیر، ۴۹۱/۳)

افزودن بر این مدعیان این نظریه جهت اثبات ادّعای خود، به دیدگاه سعید بن جبیر نیز استدلال می کنند و او را طرفدار این عقیده می دانند.(عاملی، صص۱۰۸-۱۰۷)

این احادیث از جهت سند و دلالت قابل نقد و بررسی است. ابتدا به بررسی سند این احادیث می پردازیم:

بر اساس شواهد موجود در کتب علمای شیعه و سنی، عکرمه از افراد کنیه توز نسبت به اهل بیت(علیهم السلام) بود. ابوعبدالله محمد بن احمد ذهبی و دیگران در مورد عکرمه اتهام خارجی بودن و داشتن عقاید خوارج را مطرح کرده اند. (ذهبی، ۹۶-۹۳/۳؛ ابن ابی الحدید، ۷۶/۵؛ التستری، ۳۲۷/۶)

او بر در مسجدی می ایستاد و می گفت: «در این مسجد جز کافر کسی نیست.» (ذهبی، ۹۵/۳) و برخی او را پیرو عقاید اباحنّیه (فرقه ای از خوارج) دانسته اند. (ذهبی، ۹۵/۳) درباره ی او گفته شده: «وی فردی دروغ گو و غیرثقه است و به حدیثش استدلال نمی شود. (ذهبی، ص۹۴؛ تستری، ۳۲۷/۶) به گواهی برخی تاریخ نگاران، روزی علی بن عبدالله او را به در مستراح بسته بود. عبدالله بن حارث به او گفت: آیا با این کارت از خدا نمی ترسی؟ علی بن عبدالله در پاسخ گفت: همانا این خبیث بر پدرم (عبدالله بن عباس) دروغ می بندد.(ذهبی، ۹۴/۳؛ تستری، ۳۲۷/۶)

مرحوم شیخ طوسی اختصاص آیه ی تطهیر به همسران پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) را به عکرمه نسبت داده و سپس به نقد آن پرداخته است. بنابراین اگر در منابعی سعی شده است این اتّهامات از عکرمه برداشته شود با توجه به نظر بزرگانی چون شیخ طوسی باید گفت حرف عکرمه قابل اعتماد نیست.(شیخ طوسی، ۳۴۰/۸)

افزون بر این عکرمه از تابعان بوده و شاهد نزول آیه ی تطهیر نبوده است و قول او با روایات متواتر و صحیح و قول ده ها تن از صحابه و تابعین که بر اختصاص آیه ی تطهیر به اهل بیت(علیهم السلام) عصمت و طهارت(علیهم السلام) تأکید می ورزند، تعارض دارد.

فرد دیگر که این حدیث را نقل کرده است عروه بن زبیر می باشد که با بنی هاشم و اهل بیت (علیهم السلام) دشمنی خاصی داشت. درباره ی او نوشته اند: «هرگاه نام علی(علیه السلام) برده می شد از آن حضرت بدگویی می کرد و هنگام ذکر نام علی(علیه السلام) دستانش را بر هم زده به آن حضرت ناسزا می گفت.

ابوجعفر اسکافی معتزلی عروه بن زبیر را از تابعین شمرده که بر اساس دستور معاویه بن ابی سفیان درباره ی علی(علیه السلام) احادیث زشت می ساختند.(ثقفی کوفی، ۵۷۷-۵۷۶/۲؛ ابن ابی الحدید معتزلی، ۱۰۲-۶۳/۴۴) پس عروه بن زبیر نیز ثقه نیست. اما در مورد عبدالله بن عباس باید گفت: «انتساب این حدیث به او جای تردید دارد زیرا او از راویان اختصاص آیه ی تطهیر به اهل کساء و نیز احتجاج کنندگان به آیه ی تطهیر در مورد برتری اهل بیت(علیهم السلام) به شمار می آید. (محمدباقر مجلسی، ۳۵/۳۷، ح۲؛ علامه امینی،۵۰/۱؛ تستری، ۶۰۴-۶۰۳/۶؛ حاکم نیشابوری، ۱۳۳-۱۳۲/۳؛ قندوزی حنفی،۲۱/۱؛ سیوطی، ۶۰۵-۶۰۶/۶؛ احمد بن شعیب، ص۵۰-۵۳، ح۲۴؛ شیبانی، صص۵۸۹-۵۸۸، ح۱۳۵۱)

هم چنین انتساب این حدیث به سعید بن جبیر نیز مورد تردید است چون در منابع حدیث