پاورپوینت کامل بازگشت آرامش ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بازگشت آرامش ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بازگشت آرامش ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بازگشت آرامش ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

>

هم چنان که رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرموده اند: هر زنی که خود را خوش بو و معطّر کند و از خانه اش خارج شود مورد لعن و نفرین است تا زمانی که به خانه برگردد و تا وقتی که باز نگشته این لعن و نفرین ادامه دارد. «أَیمَا امْرَأَهٍ تَطَیبَتْ ثُمَّ خَرَجَتْ مِنْ بَیتِهَا فَهِی تُلْعَنُ حَتَّی تَرْجِعَ إِلَی بَیتِهَا مَتَی مَا رَجَعَت ».

آثار مخرّب اختلاط زن و مرد در محیط کار بر روی بهداشت روانی فرد

بهداشت و سلامت فرد در جامعه همیشه یکی از زمینه های رشد و تکامل فرد و اجتماع بوده است زیرا برای رشد و تکامل انسان عوامل و زمینه هایی لازم است که یکی از آن ها داشتن فکر و روان سالم است چرا که انسان با اختلال فکری و اضطراب روحی و روانی درک درستی از واقعیت و راهی برای فهم درست آن ندارد تا بتواند گام بعدی را در مسیر رشد و تکامل بردارد.

از آن جا که انسان افزون بر بُعد جسمانی و نیازهای ویژه ی آن جنبه ای مهم تر و اصیل تر یعنی بُعد روحی – روانی نیز دارد اسلام با نگرشی جامع حفظ و ارتقای سلامت هر دو بُعد را اهدافی اساسی قلمداد کرده است. (دشتی، ص۵۱۷)

ما در این مقاله سعی بر آن داریم به بُعدی بپردازیم که از نظر اسلام اهمّیت فراوانی دارد؛ زیرا تمامی انسان ها در محیط اجتماعی و در تقابل با یکدیگر زندگی می کنند در نتیجه نمی توان فرد را بدون اجتماع در نظر گرفت حال اگر فردی در اجتماع در اثر عوامل مختلف دارای فشار روحی و روانی گردد چه مخاطراتی برای نظام اجتماعی به وجود می آید و چه خطراتی افراد جامعه را تهدید می کند؟

یکی از مباحث مهم در این بخش حضور زنان در کنار مردان در اجتماع است. در این مختصر سعی در بررسی این فرضیه است که آیا دوش به دوش کار کردن مردان و زنان در کنار هم لطمه ای به بُعد روانی مردان یا زنان جامعه دارد؟

نظر اسلام در این باره چیست؟ و بسیاری از سؤالات که انشاءالله بتوانیم در این پژوهش به آن ها پاسخ دهیم و به پیشرفت علم و سلامت جامعه ی اسلامی یاری رسانیم.

طبق آماری که گرفته شده طی چهل سال اخیر تعداد مبتلایان به امراض روحی روانی در تهران ۷۵ برابر شده و از نسبت یک در ده هزار به یک در هزار رسیده است. (صدر، ص۱۲۰) این بالا رفتن آمار بیماری های روحی و روانی چه علّتی می تواند داشته باشد؟

خصوصاً در جامعه ی کنونی که اکثریت انسان ها در رفاه مادّی بسر می برند. یکی از علّت های آن آزادی ارتباط با زنان در محیط های کار و مجامع عمومی است. در چنین محیط هایی، برای مردانی که وسیله ی ارضای غرایز برایشان موجود است، آن قدر در به کارگیری غریزه زیاده روی می کنند که دچار ضعف اعصاب و بیماری های روانی می گردند و مردی هم که در محرومیت به سر می برد دچار نوعی دیگر از این بیماری ها می شود. خطرناک ترین چیزی که بشر را به سوی بیماری های روانی سوق می دهد هیجان تمایلات جنسی است اگر به محرومیت و ناکامی منتهی گردد. (همان، ص۱۲۱)

ما در این مقاله سعی در اثبات این فرضیه داریم که نبودن حریم میان زن و مرد و آزادی معاشرت ها التهاب های جنسی را فزونی می بخشد و آن را به صورت یک عطش روحی و یک درخواست اشباع نشدنی درمی آورد و در نتیجه بیماری های روحی و روانی را هم در مردان و هم در زنان ایجاد می کند.

حدود روابط زن و مرد

اسلام بهترین تعریف را از زن ارائه داده است تا جایی که قرآن کریم آفرینش زن را مانند مرد نشانه ای از وجود خالق حکیم می داند و حضرت علی(علیه السّلام) زن را به گل های بهاری تشبیه می کند. (نهج البلاغه، نامه۳۱، ص۳۸۳)

اسلام هرگز زن را از اجتماع و یا مسئولیت های اجتماعی محروم نساخته است بلکه به دلیل ظرافت وجود، عواطف سرشار و لطافت طبعش مسئولیت های اجتماعی مهم و ظریفی را به او واگذار نموده است، وی را از برخی تکالیف معاف داشته است و نیز بنا به اقتضای مصالح جامعه و ضرورت پیش گیری از مفاسد، پاره ای مسئولیت ها را به مرد اختصاص داده است و جهت تداوم شور زندگی، وی را از بعضی امور ممنوع ساخته است.

اسلام در عین حالی که شخصیت اجتماعی زن را به رسمیت می شناسد اختلاط افراطی زنان و مردان را نمی پسندد و جایز نمی شمارد. پیامبر اسلام در زمان حیات خویش اشاره کردند که در ورودی زنان به مسجد از در ورودی مردان مجزا باشد. روزی اشاره به یکی از درها کردند و فرمودند: «لَوْ تَرَکنا هذَا الباب لِلنِّساء؛ خوب است این در را به بانوان اختصاص بدهیم». (مطهری، ص۲۱۳)

و نیز در جای دیگر فرموده اند: برای این که برخورد و اصطکاکی بین مردان و زنان رخ ندهد مردان از وسط و زنان از کنار کوچه و خیابان راه بروند «لَیسَ لِلنِّسَاءِ مِنْ سَرَوَاتِ الطَّرِیقِ شَی ءٌ وَ لَکنَّهَا تَمْشِی فِی جَانِبِ الْحَائِطِ وَ الطَّرِیقِ» (کلینی، ۵۱۸/۵) گرچه فقها از این روایت حرمت را استنباط نکرده و آن را حمل بر کراهت نموده اند امّا به هرحال نشانه ی اهمّیت موضوع است.

اسلام برای سلامت جامعه می خواهد زنان و مردان موقر و متینی را تربیت کند که متانت و ادب بیش از همه در گفتار و رفتارشان ظاهر شود و چشم هوس بازان پلید و ناپاک را کور نماید. این دین به خطرات ناشی از روابط به اصطلاح آزاد جنسی کاملاً آگاه است و نهایت مراقبت را در برخوردهای زنان و مردان اجنبی دارد تا حدودی که منجر به حَرَجْ و فلج نشود. اسلام طرف دار دور نگه داشتن زنان از مردان است. (حسینیان، ص۲۷)

در این باره دو دسته آیه وجود دارد: دسته ی اول آیاتی است که در مورد وجوب حجاب و پوشش ظاهری و حدود و کیفیت آن نارل شده که مورد بحث ما نیست و فقط اشاره ای کوتاه به آن می شود و دسته ی دوم آیاتی است که نوع رابطه ی بین زن و مرد نامحرم را بیان می کند و آنان را از کارهایی که عفت و پاک دامنی شان را تهدید می نماید، برحذر می دارد.

دسته ی اوّل: سوره ی نور آیات ۳۰ و ۳۱ که مفاد این دو آیه مربوط به وظایف زن و مرد در معاشرت با یکدیگر است که شامل چند قسمت است: (رجبی، ص۳۷)

الف) هر مسلمانی چه مرد و چه زن باید از چشم چرانی و نظربازی اجتناب کند همان طور که امام صادق (علیه السّلام) می فرمایند: نگاه شهوانی به نامحرم تیری از تیرهای مسموم شیطان است و چه بسا لحظه ای نگاه که باعث حسرتی طولانی شود. (شیخ صدوق، ص۶۰۷، حدیث۱۰۵۲)

«اَلنَّظَرُ لَهُمْ مِنْ سِهامِ اِبْلیسِ مَسْمومٌ وَ کمْ نَظْرَهٍ اَوْرَثَتْ حَسْرَهً»

ب) مسلمانان خواه مرد یا زن باید پاکدامن باشند و عورت خود را از دیگران بپوشانند.

ج) زنان باید پوشش داشته باشند و آرایش و زیور خود را بر دیگران آشکار نسازند و در صدد تحریک و جلب توجه مردان برنیایند. (مترجمان، ص۳۰۵)

هم چنان که رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرموده اند: هر زنی که خود را خوش بو و معطّر کند و از خانه اش خارج شود مورد لعن و نفرین است تا زمانی که به خانه برگردد و تا وقتی که باز نگشته این لعن و نفرین ادامه دارد. «أَیمَا امْرَأَهٍ تَطَیبَتْ ثُمَّ خَرَجَتْ مِنْ بَیتِهَا فَهِی تُلْعَنُ حَتَّی تَرْجِعَ إِلَی بَیتِهَا مَتَی مَا رَجَعَت ». (کلینی، ۵۱۸/۵، حدیث۲)

به نظر شما اسلام چرا این طور اصرار به چنین کاری دارد؟ شاید به این علت که نمایان کردن زینت باعث جلب توجّهِ مردان نامحرم می شود و خود خطراتی دارد (پاک نژاد، ۱۳۷/۲)که به آن اشاره خواهد شد.

دسته ی دوم از آیات: مؤمنان به ویژه زنان را از رفتارهایی که سبب جلب توجّه و تحریک نامحرم می شود باز می دارد و حیا و عفت در مقابل نامحرم را مورد ستایش قرار می دهد.

«وَ قَرْنَ فی بُیوُتِکنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَهِلِیهِ الْأُولَی وَ أَقِمْنَ الصَّلَواهَ وَ ءَاتِینَ الزَّکاهَ وَ أَطِعْنَ اللهَ وَ رَسوُلَهُ إِنَّما یریدُ اللهُ لِیذْهِبَ عَنْکمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَ یطَهِّرَکمْ تَطْهیراً» (سوره احزاب آیه ۳۳) بر اساس این آیه زنان نباید در گفتگو با نامحرم از سخنانی که مفهوم یا آهنگ آن وسوسه آمیز و تحریک کننده باشد استفاده کنند چه بسا در بین آنان افرادی باشند که به سبب ضعف ایمان تحریک شده و خیال گناه در سر خود بپرورانند.

بنابراین برای حفظ پاک دامنی افراد جامعه بر زنان لازم است در گفتگو با نامحرم دقّت لازم را داشته باشند. در این آیه به زنان دستور دیگری نیز داده شده، در ابتدا از زنان می خواهد تا جایی که امکان دارد از خانه خارج نشوند و خود را کمتر در معرض دید نامحرم قرار دهند، زیرا با این کار جلوی بسیاری از فسادهای اخلاقی گرفته می شود و زمینه ی انحراف و ناهنجاری در جامعه از بین می رود هم چنان که رسول اکرم نیز فرموده اند: بین مردان و زنان فاصله ایجاد کنید تا کمتر با یکدیگر تماس و برخورد داشته باشند، زیرا هنگامی که آنان رو در روی یکدیگر قرار گرفتند و با هم رفت و آمد داشتند، جامعه به دردی مبتلا خواهد شد که درمان نخواهد شد «باعِدوا بَینَ أنفاس الرّجال و النِّساء فَاِنَّهُ اذا کانَت المعاینَه وَ اللِّقاءُ کانَ الدّاءُ الذّی دواءَ لَهُ». (شرح نهج البلاغه، ۱۲۳/۱۷)

دستور دیگری که در این آیه وجود دارد این است که از تبرّج و جلوه گری بپرهیزند به زنان دستور می دهد به هنگام سخن گفتن، جدّی و خشک و به طور معمول سخن بگویید نه هم چون زنان کم شخصیت که سعی دارند با تعبیرات تحریک کننده که گاه توأم با ادا و اطوار مخصوصی است که افراد شهوت ران را به فکر گناه می افکند سخن بگویید. در ادامه آیه دستور می دهد که باید به طور شایسته که مورد رضای پروردگار است سخن بگویید. (بابایی، ۶۰۸/۳)

این قسمت از آیه به ما می فهماند اگر زنان نمی توانند در خانه