پاورپوینت کامل خلوت دل نیست جای صحبت اضداد ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خلوت دل نیست جای صحبت اضداد ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خلوت دل نیست جای صحبت اضداد ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خلوت دل نیست جای صحبت اضداد ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

>

کسانی که از روش و فرهنگ دشمن پیروی می کنند و با نوع لباس پوشیدن و طرز رفتار خویش مبلّغ فرهنگ دشمنان دین هستند، نیز از دشمنان محسوب می شوند.

دشمن شناسی از منظر قرآن و اهل بیت

استاد شایسته خوی

دشمن کیست؟ چه ویژگی هایی دارد و اساساً چه چیزی باعث دشمنی می شود؟ چگونه دشمن را بشناسیم و چگونه با او رفتار کنیم؟ در این گفتار برآنیم تا با بررسی ویژگی های دشمنان حقیقی، راه های مقابله با آنان را مورد بررسی قرار دهیم. موضوع دشمن شناسی در دین اسلام از اهمّیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است و از این رو واژه های «عدو» و «اعداء» در قرآن بارها تکرار شده است.

دشمن از نظر قرآن نه تنها نفی نمی شود، بلکه راه های شناخت و مقابله با آن نیز برای مسلمین بیان می شود؛ اما هیچ گاه دشمنان مخوف و شکست ناپذیر نیستند. آیات قرآن در موارد متعدد به معرّفی چهره ی دشمنان و راه های نفوذ آنان می پردازد و بلافاصله شیوه های مقابله با آن ها را به مسلمانان آموزش می دهد.

دشمنان معرّفی شده در قرآن

۱- دشمن درونی

در واقع دشمن درونی و داخلی، بدترین و خطرناک ترین دشمن است. زیرا در لباس دوست ظاهر می شود و به سختی می توان او را شناخت. چنین دشمنی اثرش مخفی تر و ضرباتش هلاک کننده تر است.

مهم ترین نمودهای دشمن درونی

الف) نفس اماره:

نفس امّاره به استناد آیه ی قرآن، امر کننده به بدی هاست: «إِنَّ النَّفْسَ لأَمَّارَهٌ بِالسُّوءِ». (یوسف/)

این امر کننده ی به بدی ها، دشمن ترین دشمنان انسان است: «اعداء عدوک نفسک التی بین جنبیک؛ دشمن ترین دشمن تو نفس تو است که بین دو پهلوی توست».

هم او که خواهش ها و تمنّیات جسمانی دارد و دلش فلان چیز می خواهد و از فلان کار یا فلان حرف لذت می برد و کیف می کند. این همان نفس امّاره است که بنده ی مسلمان را به هر سو که می خواهد می کشاند و او را به اسارت می برد. پس بنده باید هشیار باشد و دست دوستی به چنین دشمنی ندهد؛ زیرا «هر کس نفس خود را در شهوات اطاعت کند به هلاکت خویش کمک کرده است».

ب) شیطان:

شیطان به تصریح آیات قرآن، دشمن آشکار انسان است: «… إِنَّ الشَّیطَانَ کانَ لِلإِنْسَانِ عَدُوًّا مُّبِینًا». (اسراء/ )

دشمنی که کید و نیرنگش ضعیف است: «… إِنَّ کیدَ الشَّیطَانِ کانَ ضَعِیفًا». (نساء/)

البته باید به خاطر داشت که کید شیطان اوّلاً ماهیتاً ضعیف است و ثانیاً این ضعف در برابر قدرت و قهّاریت ایمان به خداوند در وجود مؤمنان است نه برای کسانی که عملاً تحت ولایت و اطاعت او (=شیطان) هستند.

از طرف دیگر طبق فرموده ی حضرت امیر (علیه السلام)، شیطان کینه توزترین دشمن انسان است و انسان در جنگ، با دشمنی کینه توزتر از او روبه رو نیست.

حضرت چنین هشدار می دهند:

«ای بندگان خدا! از دشمنی خدا بپرهیزید. خدایی که شما را از دشمنی شیطان پرهیز داد: «أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیکمْ یا بَنِی آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّیطَانَ إِنَّهُ لَکمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ» (یس/) شیطانی که به صورت پنهان در سینه ها راه می یابد و به طور آهسته در گوش ها راز می گوید، گمراه و پست بوده و با وعده های دروغین و آرزوهای آن شما را به انتظار می گذارد.

ای بندگان خدا از دشمنی خدا بپرهیزید، مبادا او شما را به بیماری خود حسد، خودپرستی و تکبر مبتلا سازد. او گناهان را نزد شما زینت می دهد و گناهان بزرگ را کوچک می شمارد؛ آرام آرام دوستان خویش را می فریبد و راه فلاح را بر آنان می بندد. هدف او از زینت دادن گناهان تسلط بر انسان است؛ و او انسان را از توبه باز می دارد تا مرگش فرا رسد.

جایگاه شیطان در نظام آفرینش

در واقع هر کس در این دنیا به مقام معنوی والایی رسیده، از برکت مبارزه با شیطان بوده است. پس وجود شیطان رحمت است هر چند ما موظّف به لعن و رجم او هستیم.

امّا باید به خاطر داشت که کار شیطان ابتدا در حد پارس کردن است و تلاش نهایی او احیاناً در حد گزیدن، نه بیشتر! بنابراین او نمی تواند کسی را مجبور به گناه و گمراهی کند.

پس این گفتار که شیطان این کار را کرد یا او وادارم کرد، عباراتی نادرست است. زیرا چنان که گفتیم کار شیطان در حدّ پارس کردن است و او اساساً چنین قدرتی ندارد.

علاوه بر این او برای هر کسی پارس نمی کند، زیرا «او بر کسانی که ایمان آورده اند و به پروردگارشان توکّل می کنند، هیچ تسلّطی نخواهد داشت، تسلّط شیطان فقط بر کسانی است که او را سرپرست خود می گیرند و کسانی که با پیروی از او، وی را شریک خدا قرار می دهند». (نحل/۱۰۰-۹۹)

براساس آیات قرآن، جنگ ما با شیطان، جنگی است نا برابر؛ زیرا به تصریح قرآن، شیطان دارای اصحاب و اعوان است: «هَوَ وَ قَبیلُهُ». (اعراف/۲۷)

و با هیچ کس سر سازش ندارد. «إِنَّ الشَّیطَانَ لِلإِنسَانِ عَدُوٌّ مُّبِینٌ». (یوسف/)

از طرف دیگر اعوان و انصار او به صورت های گوناگونی وارد عمل می شوند: گاهی سواره، گاهی پیاده، گاهی فردی و گاهی جمعی: «وَأَجْلِبْ عَلَیهِم بِخَیلِک وَرَجِلِک» (اسراء/) او گاه تهدید می کند: «الشَّیطَانُ یعِدُکمُ الْفَقْرَ» (بقره/) و گاه، امر: «وَیأْمُرُکم بِالْفَحْشَاء» (بقره/) گاهی می ترساند: «یخَوِّفُ أَوْلِیاءهُ» (آل عمران/) و گاهی لباس خیرخواهی می پوشد: «فَوَسْوَسَ إِلَیهِ الشَّیطَانُ قَالَ یا آدَمُ هَلْ أَدُلُّک عَلَی شَجَرَهِ الْخُلْدِ وَمُلْک لَّا یبْلَی» (طه/۱۲۰)

در واقع شیطان به استناد آیه ۶۴ سوره ی مبارکه ی اسراء چهار کار عمده انجام می دهد:

الف: تبلیغات؛ ب: کار نظامی؛ ج: کار فرهنگی؛ د: کار روانی: ایجاد شبهه، تردید، تزلزل که در واقع از آن به جنگ نرم تعبیر می شود. در هر حال ما باید چگونه رفتار کنیم تا در این جنگ نابرابر با دشمنی که او را نمی بینیم و او ما را می بیند، پیروز شویم؟

حقیقت این است که ما نیز باید در پناهگاه مستحکمی سنگر بگیریم تا ما نیز او را ببینیم. در این صورت سربازان الهی نیز یاور ما خواهند شد. باید به هوش باشیم که لحظه ای از آن پناهگاه خارج نشویم، زیرا تیرهای مسموم شیطان پیوسته در حال پرتاب شدن است.

به استناد آیه ی ۳۸ سوره ی مبارکه ی عنکبوت است. عاد و ثمود با آن که راه یافته بودند و پناه گرفته بودند به خاطر لحظه ای غفلت، دچار بحران و گمراهی شدند. «… وَعَادًا وَثَمُودَ وَقَد تَّبَینَ لَکم مِّن مَّسَاکنِهِمْ وَزَینَ لَهُمُ الشَّیطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَکانُوا مُسْتَبْصِرِینَ». (عنکبوت/) بنابراین بصیرت و آگاهی و در پناهگاه بودن باید دایمی باشد زیرا انسان ها همواره در بحران هاست که محک می خورند.

در این صورت انسان نه تنها در این جنگ نابرابر شکست نمی خورد، بلکه می تواند شیطان را نیز به اسارت خویش در آورد. برای اسیر کردن شیطان، رهیدن از خود حیوانی لازم است. به خدا پناه بردن لازم است. لقمه ی حلال خوردن و مطیع دستورات خدا بودن لازم است. اگر انسان می خواهد دشمنش، اسیر او باشد باید همه ی خیرها را از خدا بخواهد و به خویش مغرور نشود و عالم را محضر خدا بداند.

۲- دشمن بیرونی

دشمن بیرونی دشمنی است که دشمنی خود را اظهار می کند. این دشمن، بسیار ضعیف است زیرا شناسایی او آسان است. البته هیچ گاه نباید دشمن را کوچک شمرد و از او غفلت نمود؛ بلکه همواره باید آماده بود؛ زیرا دشمن همیشه در کمین است و هیچ گاه نمی خوابد.

دشمنان بیرونی از منظر قرآن:

) کافران:

«یَا اَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَعَدُوَّکُمْ اَوْلِیَاء تُلْقُونَ اِلَیْهِم بِالْمَوَدَّهِ وَقَدْ کَفَرُوا بِمَا جَاءکُم مِّنَ الْحَقِّ یُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَاِیَّاکُمْ اَن تُوْمِنُوا بِاللَّهِ.. . » (ممتحنه/)

ای ایمان آورندگان! دشمن من و دشمن خود را دوست خود نگیرید، شما به آن ها اظهار دوستی می کنید در حالی که آ ن ها به حقیقتی که برایتان آمده کافر شده اند و پیامبر و شما را به دلیل ایمان به خدا از شهر بیرون می کنند….

) منافقان:

«وَإِذَا رَأَیتَهُمْ تُعْجِبُک أَجْسَامُهُمْ وَإِن یقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ کأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُّسَنَّدَهٌ یحْسَبُونَ کلَّ صَیحَهٍ عَلَیهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّی یؤْفَکونَ». (منافقون/)

چون منافقان را ببینی، هیکل هایشان تو را به تعجّب وامی دارد و چون سخن گویند به گفتارشان گوش فرامی د