پاورپوینت کامل بهشتی باش، دوزخ برای تو نیست ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بهشتی باش، دوزخ برای تو نیست ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بهشتی باش، دوزخ برای تو نیست ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بهشتی باش، دوزخ برای تو نیست ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

>

بررسی شیوه های مؤثر و کارآمد امر به معروف و نهی از منکر نسبت به مسئولین

مقدمه

امر به معروف و نهی از منکر دو فریضه ی مقدس است که در فرهنگ اسلامی به منظور پاسداری از ارزش های عقلی، فطری و دینی و جلوگیری و مبارزه با انحرافات فردی و اجتماعی پیش بینی شده است.

آحاد جامعه ی مسلمانان به فراخور قدرت و میزان آگاهی خود وظیفه دارند از معروف دفاع و دیگران را به آن دعوت کنند و فضای جامعه را از زشتی ها و آلودگی ها زدوده و مردم را از ارتکاب منکرات باز دارند تا جامعه ی اسلامی به سوی هدف آفرینش که همان کمال و سعادت بشری است رهنمون گردد.

در این میان امر به معروف و نهی از منکر نسبت به دولت مردان، مسئولان و کارگزاران نظام به دلیل نقش برجسته ای که در هدایت و اصلاح جامعه و نیز الگو پذیری دیگران دارند، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

در این بحث به بیان برخی از مهم ترین شیوه های مؤثر امر به معروف و نهی از منکر نسبت به مسئولان و دست اندرکاران نظام می پردازیم؛ امید که جوامع اسلامی بتوانند با اقامه ی این دو فریضه ی مقدس الهی به حفظ ارزش ها، زدودن زشتی ها و رفع نقایص و کمبودها پرداخته و به رشد و بالندگی مناسب و مطلوبی دست یابند.

مفهوم امر به معروف و نهی از منکر

معروف، هر کاری است که خوبی آن به واسطه ی عقل یا شرع شناخته شود و منکر عبارت است از آن چه به واسطه ی عقل یا شرع مورد انکار یا تقبیح قراگیرد. (طریحی، ۱۵۹/۳) به بیان دیگر معروف هر آن کردار و رفتار و اعتقاد پسندیده ای است که عقل سلیم انسان، بدان حکم و قرآن و سنت آن را تأیید می کند. (رشاد، ۱۳۸۲،۲۵۷/۶)

نقش هر مسلمان در تعیین سرنوشت جامعه اش و بازتابی که اعمال دیگران در سرنوشت او دارد و تعهدی که باید در پذیرش مسئولیت های اجتماعی داشته باشد، ایجاب می کند که وی ناظر و مراقب همه ی اموری باشد که در اطراف او و در جامعه اش اتفاق می افتد. این اصل را قرآن تحت عنوان امر به معروف و نهی از منکر جزئی از فرایض اجتماعی قرار داده است. (عمید زنجانی،۱۳۶۷، ۱۲۶/۲(

اجتماعی بودن امر به معروف و نهی از منکر

در فرهنگ و معارف اسلامی، امر به معروف و نهی از منکر در انحصار گروهی خاص و وظیفه ی قشری خاص نیست، بلکه به عنوان تکلیفی عمومی و فراگیر بر عموم مسلمانان واجب است ومسئولیت پاسداری از ارزش ها به عهده ی فرد فرد مسلمانان گذارده شده است.

هر فرد مسلمان در مرتبه ی اول وظیفه دارد به اصلاح خود و خانواده اش بپردازد. «قُوا أَنْفُسَکمْ وَأَهْلِیکمْ نَارًا». (تحریم/۶) در مرحله ی دوم مسئول اصلاح جامعه ای است که در آن زندگی می کند. چنان که رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) فرمود:

«کُلُّکُم راعٍ وَ کُلُّکُم مَسئُول عُن رَعیتِهِ؛ (احمد بن حنبل، ۵۴/۲) همه مسئولیت سرپرستی دارید و همه نسبت به کسانی که تحت سرپرستی شمایند مسئولید».

بنابراین امر به معروف و نهی از منکر مضمون و محتوایی صد در صد اجتماعی دارد. به تعبیر شهید مطهری: «امر به معروف و نهی از منکر، ایجاد نوعی تعهد و مسئولیت اجتماعی در افراد نسبت به سرنوشت اجتماع است». (مطهری، ۱۳۷۹، ۲۴۷/۱)

چون انسان دارای زندگی اجتماعی است و تنها با همکاری دیگران می تواند نیازهای خود را برآورده سازد. بدیهی است برای حسن کارهای اجتماعی وجود سازمان و تشکیلات از قبیل حزب و دولت و هیأت های اجتماعی دیگر ضروری است تا از بی نظمی ها و هرج و مرج ها و ضد و نقیض ها و کارهای خودسرانه ی افراد جلوگیری شود.

مفاد برخی روایات نیز این مدعی را تأیید می کند. از جمله روایتی از امام حسین (علیه السلام) نقل شده که در آن به برخی از احکام و مسائل اجتماعی اسلام اشاره می شود:

«…امر به معروف و نهی از منکر فریضه ای است که اگر ادا شود و بر پا گردد همه ی فرایض اعم از سهل و مشکل اجرا می گردد زیرا امر به معروف و نهی از منکر دعوت به اسلام همراه با رد مظالم و باز گرداندن حقوق غصب شده به صاحبانش و مخالفت با ظالم و تقسیم عادلانه ی بیت المال و غنایم و دریافت مالیات های اسلامی از محل های آن و رساندن آن ها به مصارف حقه و واقعی آن است…». (مجلسی، ۱۴۰۳، ۷۹/۱۰۰)

و در حدیث دیگری نیز که از امام باقر (علیه السلام) نقل شده همین مضمون آمده است:

«…امر به معروف و نهی از منکر فریضه ی بزرگی است که سایر فرایض به آن بستگی داشته و به وسیله ی آن اقامه می شوند راه ها به کمک آن امن و کسب ها حلال می شود و حقوق غصب شده مسترد می شود و زمین آباد می گردد و از دشمنان داد ستانده می شود(منصفانه انتقام گرفته می شود) و کارها راست و درست و امور اصلاح می گردد…». (حر عاملی، ۱۴۱۶، ۴۰۳/۱۱)

در این دو حدیث یک سلسله از احکام اجتماعی اسلام که همواره برای حکومت های مردمی صالح مطرح بوده عنوان می شود از قبیل:

۱. امنیت راه ها که در حقیقت امنیت کشور است.

۲. حلیت کسب ها یا اصلاح امور اقتصادی.

۳. احیای حقوق غارت شده ی مردم.

۴. امور مربوط به عمران و آبادی.

۵. مبارزه با ظلم و ظالم.

۶. اصلاح همه ی امور.

۷. تقسیم عادلانه ی ثروت.

۸. دریافت مالیات های اسلامی و صرف آن ها در مصارف واقعی.

۹. دعوت به اسلام.

۱۰. بستگی اجرای سایر قوانین اسلام اعم از کوچک و بزرگ به تحقّق این فریضه ی مهم. (شبستری، صص۱۶۰-۱۵۹)

اهمیت امر به معروف و نهی از منکر نسبت به مسئولین و ضرورت آن:

اهمیت امر به معروف و نهی از منکر نسبت به دولت مردان، صاحبان قدرت و کارگزاران نظام که نقش ممتاز و جایگاه برجسته ای در احیا و اصلاح جامعه و سازمان دهی امور دارند با توجه به اجتماعی بودن این فریضه روشن می شود.

مسئولان و مدیران و کارکنان سازمان ها به عنوان کسانی که عهده دار اداره و هدایت امور و حل مشکلات و نیازهای مردم می باشند از نظر نوع رفتار و سلوک اجتماعی و نوع برخورد با اقشار گوناگون جامعه بسیار مورد توجّه هستند.

اولویت اصلاح در نهادهای حکومتی و سازمان ها و دستگاه هایی که در ارتباط مستقیم با مردم می باشند به اندازه ای است که در سخنان رهبران دین امر و نهی مسئولان به عنوان برترین مرتبه ی امر به معروف و نهی از منکر معرفی شده است. امام علی (علیه السلام) می فرماید:

«بیان حق و سخن عادلانه در برابر حاکم ستمگر از برترین کارها ست». (نهج البلاغه، حکمت۳۸۰)

در نظام سیاسی اسلام همه ی افراد در برابر کارهایی که انجام می دهند و به گونه ای با سرنوشت مردم گره می خورد مسئولند. رهبر جامعه ی اسلامی بیشترین مسئولیت را دارد. امام خمینی در این باره می فرماید:

«همه ی ملت موظّفند که نظارت کنند بر این امور، اگر من یک پایم را کنار گذاشتم، کج گذاشتم، ملت موظّف است که بگویند پایت را کج گذاشتی، خودت را حفظ کن». (امام خمینی، ۱۳۶۱، ۱۱۸/۷)

در نهادینه کردن هنجارها و ارزش های دینی بین مردم باید به این نکته توجه داشت که مردم بر دین و روش پادشاهان خود هستند (مجلسی،۷/۱۰۲) و بیش از هر چیزسعی می کنند خود را شبیه حاکمان گردانند و از بزرگان خود الگو بگیرند. (همان،۴۶/۷۵) بنابراین دین داری حاکمان تأثیر شگرفی در تدین مردم و اصلاح جامعه دارد. بنابراین مسئولان و مدیران باید حساسیت بیشتری نسبت به رعایت آموزه ها و اجرای احکام دینی داشته باشند.

امر به معروف و نهی از منکر هنگامی تأثیرگذار است که خود آمر به معروف و ناهی از منکر به امر عمل کند و منکر را ترک کند. مسئولان جامعه از کوچک ترین عضو آن گرفته تا بالاترین مقام که مقام رهبری جامعه است به عنوان کسانی که عهده دار اجرای قوانین، ایجاد امنیت عمومی و پیشگیری از وقوع جرایمند، باید ابتدا خود پیشتاز رعایت معروف و دوری از منکر باشند و مراتب امر به معروف و نهی از منکر و شعارهای دینی را مورد توجه قرار دهند.

وقتی یک وزیر، معاون او یا مدیر کل با خانواده اش در جامعه حاضر می شود، در حالی که خانواده اش مقید به رعایت دستورات اسلامی از جمله حجاب نمی باشند، چگونه می توان انجام این فریضه را به دیگران سفارش کرد و از دیگران انتظار داشت که انجام واجبات را جدی بگیرند.

اگر یک مدیر می خواهد کارمندان در اداره نماز اول وقت بخوانند باید ابتدا خود به انجام این فریضه بپردازد.

در حدیثی که امام صادق از امیرالمؤمنین(علیهما السلام) و آن حضرت از رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) نقل نموده اند، آمده است:

«معصیت آن گاه که توسط بنده ای در نهان انجام گیرد، زیان آن تنها به انجام دهنده می رسد ولی اگر آشکارا انجام دهد و کسی به وی اعتراض نکند، به همه ی مردم زیان می رساند». (حرعاملی، ۴۰۷/۱۱)

شیوه های امر به معروف و نهی از منکر مسئولین

نظارت همگانی

با وجود یک نظام دقیق اصو لی و منطقی در نظارت، قطعاً کارکنان و کارمندان جرأت کم تری برای ارتکاب مفاسد پیدا می کنند و علاوه بر این چنان که به هر علّتی مرتکب فساد اداری شوند به کمک این سیستم شناسایی می شوند و با آنان برخورد می شود. هر یک از مسئولان خرد و کلان جامعه به ویژه رهبران و مسئولان بلند پایه به فراخور مسئولیتی که دارند، باید در برابر اعمال و رفتار خود پاسخ گو باشند.

نظارت درونی

نظارت و کنترل بیرونی افراد در صورتی مؤثّر و کارآمد خواهد بود که افراد از درون نیز بر عملکرد خویش نظارت کنند و در اصطلاح احادیث معصوین، نفس خود را مورد محاسبه قرار دهند:

و در حدیثی دیگر اصلاح عیوب ورفع زشتی ها را از ثمرات محاسبه می داند:

«مَنْ حَاسَبَ نَفْسَهُ وَقَفَ عَلَی عُیوبِهِ وَ أَحَاطَ بِذُنُوبِهِ وَ اسْتَقَالَ الذُّنُوبَ وَ أَصْلَحَ الْعُیوب؛ آن کس که به محاسبه ی نفس خویش بپردازد بر عیوب خود آگاهی می یابد و بر گناهانش مسلط می شود و گناهان را از بین می برد و عیوب خود را اصلاح می کند». (ری شهری،۱۴۱۶، ۶۲۰/۲)