پاورپوینت کامل مشورت با دشمن ۹۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مشورت با دشمن ۹۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مشورت با دشمن ۹۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مشورت با دشمن ۹۸ اسلاید در PowerPoint :

>

شناخت ریشه های تفکّر دشمن، سبب آشکار شدن نقاط آسیب پذیر و استراتژی های وی می گردد.

بررسی شاخص های گروه های مشورتی امام علی (علیه السلام)

بحث خصوصیّات و شاخص های مشاور بسیار پر اهمیت است چرا که انسان ها بدون توجّه به شخص مقابل، تفکّرات خود و مسایلی که با آن مواجه هستند را بیان می کنند. به همین جهت، یکی از خصوصیات مهم مشاور، امین بودن و رازداری وی است.

پاورپوینت کامل مشورت با دشمن ۹۸ اسلاید در PowerPoint، مسئله ای پیچیده و بسیار دقیق است که اگر شخص از زیرکی و علم لازم برخوردار باشد، می تواند به نفع کیان اسلام از آن بهره جوید. اوّل این که در رفتار دوستانه، آن دسته از دشمنی ها که زاییده ی سوء تفاهم ها، دلخوری ها یا. .. است؛ مرتفع می شود. دوم، شناخت دشمن توسط دشمن و بررسی نقاط آسیب خود است که این بخش، مستقیم با علم رفتارشناسی در ارتباط است و تنها افراد خبره و زیرک قادر به استفاده از این نوع توانایی هستند.

مشاور باید قدرت این را داشته باشد که در مواجهه با مسایل گوناگون بر نفس خود امیر بوده و از تصمیم گیری بر اساس هیجان های روانی پرهیز کند؛ یعنی صبور، خویشتن دار و با تقوا باشد. تسلّط هیجان ها و احساسات بر قوّه ی تعقّل و استدلال سبب می شود که عقل و خودآگاهی، کاری از پیش نبرده و تصمیم گیری در این شرایط، پشیمانی های بعدی را به دنبال داشته باشد.

البتّه تصمیم گیری بر اساس احساس و گرایش های درونی، از حیث دیگری نیز حائز اهمیّت است. اتّخاذ تصمیم بر پایه ی احساسات درونی و نگرش های یک جانبه، به مرور زمان به از بین رفتن بصیرت و خودآگاهی در فرد منجر می شود.

از سوی دیگر، در بحث مشاوران موضوع پاورپوینت کامل مشورت با دشمن ۹۸ اسلاید در PowerPoint، امر جدیدی است که در گذشته کمتر مورد توجّه قرار گرفته است. تمام موارد فوق، خلاصه ای در اهمیّت بحث پیرامون این موضوع و وجود این شاخصه ها در مشاور است.

۱.شاخص های مشاور از دیدگاه امام علی (علیه السّلام)

امیرالمؤمنین (علیه السّلام) می فرمایند:« خَیرُ مَن شاوَرتَ ذَوُواالنُّهی وَالعِلمِ وَاولُوا التَّجارِبِ وَالحَزمِ؛ بهترین کسی که با او مشورت کنی کسی است که صاحب عقل و علم و تجربه ها و دوراندیشی باشد»(تمیمی آمدی،ح۴۹۸۳).

هم چنین یادآور می شوند که: «شاوِر فی اُمورِک الَّذینَ یخشَونَ اللّه تَرشُد؛ در کارهای خود با افراد خدا ترس (باتقوا) مشورت کن، تا راه درست را بیابی»(همان،ح۵۷۴۹).

در میان سایر شاخصه های مشاوران، خرد و عقل به لحاظ گستردگی و اهمیّت، بیشترین بخش را به خود اختصاص می دهد. از سوی دیگر، بین خرد و دانش، پیوستگی وجود دارد.

عقل و خرد

امام علی (علیه السّلام): «مَن شاوَرَ ذَویِ الألباب، دُلَّ علیَ الصَّواب؛هر کس با خردمندان مشورت کند؛ به آن چه صواب است راهنمایی شود»(حکیمی و دیگران،ج۱،ص۳۱۴،ح۴).

با توجّه به احادیثی که از امام علی (علیه السّلام) در توصیف خرد و انسان عاقل نقل شده است، می توان شخصیّت انسان عاقل را این چنین توصیف کرد: عاقل کسی است که: ۱. بر اساس فکر و اندیشه سخن بگوید و به آن چه می داند عمل کند (محمدی ری شهری،ج۷،ص۴۹۹،ح۱۳۵۱۴)؛ ۲. در برابر مردم و به هنگام ترس بردبار بوده و میانه رو باشد (همان،ح۱۳۵۱۵)؛ ۳. هوشیار، محتاط و عاقبت اندیش باشد و نفس خویش را کنترل کند (همان،ح۱۳۵۱۶)؛ ۴. پندپذیر و در جستجوی تجربه باشد(همان،ح۱۳۵۱۷)؛ ۵. در ادراک، دقیق و باریک بین بوده و زمانی که تشخیص دو امر بسیار به هم نزدیک می شود،قدرت تمییز داشته باشد(همان،ص۵۱۵،ح۱۳۶۰۲)؛ ۶ـ از جدال با مردم پرهیز کند و با ایشان مدارا نماید (همان،ص۵۲۷،ح۱۳۶۶۰).

حال به ویژگی های مشاور از دیدگاه امام علی (علیه السّلام) بر می گردیم:

صبر و بردباری و پرهیز از جدال: در عموم مواقع انسان ها زمانی به مشورت با دیگران نیازمند می شوند که در شرایط و موقعیّت جدیدی قرار گرفته باشند و از زاویه ی اندیشه ی خود قادر به حلّ موضوع نباشند. در چنین مواردی، این افراد به لحاظ عاطفی تحریک می شوند.

حسّ خشم، ترس (در مواجهه با واقعیّت، شرایط جدید، بحران یا. ..)، التهاب، برانگیختگی و هیجان، در شمار احساساتی است که شخص در مواجهه با شرایط جدید تجربه می کند. وقتی کسی از مشاور در زمینه ای درخواست کمک می کند، با تشریح شرایط پیش رو، احساسات خویش را از طریق سطح محتوای کلامی یا سطح فرا ارتباطی منتقل می نماید.

این جاست که مشاور نیز تحت تأثیر احساسات وی قرار گرفته و تجربیّات حسّی خود مشاور نیز، سبب تحریک او می شود. در این شرایط احساس برانگیختگی و پرخاشگری جزء اوّلین تحریکات عاطفی افراد است و اگر شخص، سابقه ی کنترل روانی و یا به عبارت دیگر صبر در هنگام خشم (خویشتن داری) را نداشته باشد؛ در شرایط سخت و بحرانی، قدرت کنترل خویش را نخواهد داشت.

پس به هر میزان که شخص از لحاظ تهذیب نفس قوی تر بوده و تسلّط بیشتری بر خویش داشته باشد در چنین شرایطی بهتر می تواند خشم یا ترس خود را کنترل نموده و بر احساس خود غلبه کند. امام علی (علیه السّلام) می فرمایند: بـردبـاری پـرده ای پـوشـانـنـده و خـرد، شمشیری برّنده است پس عیب های اخلاقی خود را با بردباری بپوشان و با خردت به جنگ با هوی و هوست برخیز. (محمدی ری شهری، ج۳، ص ۲۱۲، ح ۴۴۶۱).

امّا احساس به تنهایی در چرخه ی استدلال جایی ندارد؛ چرا که ممکن است در یک ماجرا، زاویه ی دید دیگری صحیح باشد یا نوعی از تجربه در مواجهه با یک واقعیت نه تنها مفید نبوده بلکه دخالت آن، اثرات سوئی را به دنبال داشته باشد. احساسات با نزدیک شدن مرز یک حقیقت به حریم آن، پیش از عقل فعّال می شوند؛ قوّه ی درک و استدلال را کنار زده و واکنش نشان می دهند و مانع پذیرش واقعیت یا حقیقت می گردند.

«احساسات انسان ابزار شناخت نیستند و اگر به عنوان ابزار شناخت به کار روند، زندگی و بهزیستی انسان در معرض خطر بزرگی قرار می گیرد. احساسی که انسان نسبت به حقیقت و یا موضوعی دارد، ربطی به درست یا غلط بودن قضاوت آدمی ندارد»(ناتانیل براندن،ص۱۰۸).

حضرت علی (علیه السّلام) می فرمایند: «اصبرْ علی مَرارهِ الحقِّ، و إیاک أنْ تَنْخَدِعَ لحَلاوَهِ الباطِلِ؛ تلخی حق را تحمل کن، مباد که فریب شیرینی باطل را بخوری»(محمدی ری شهری،ج۳،ص۱۴۹،ح۴۲۵۹).

و در جای دیگر می فرمایند:

«الحقُّ کلُّه ثَقیلٌ، و قد یخَفِّفُهُ اللّه علی أقوامٍ طَلَبوا العاقِبَهَ فصَبَّروا نُفوسَهُم، و وَثِقوا بصِدْقِ مَوعودِ اللّه لمَن صَبرَ و احْتَسَبَ، فکنْ مِنهُم و اسْتَعِنْ باللّه؛ حق همه اش سنگین است، امّا خداوند آن را بر مردمانی که جویای عاقبت و آخرتند سـبـک مـی گـرداند و از این رو، جان هایشان را به شکیبایی وا می دارند و به درستی وعده ی خدا به کـسانی که در راه خدا صبر وشکیبایی می کنند، اطمینان دارند. پس تو از این عدّه باش و (در این راه) از خدا کمک بجوی»(همان،ص۱۴۹،ح۴۲۵۸).

کنترل نفس و پرهیز از گناه: «انسان در مقام یک موجود آزاد و برخوردار از وجدان آگاه مختار، از نظر زیستی طوری آفریده نشده است که خود به خود و به طور خودکار ارزش های درست و خیر و صلاح خود را بداند و انتخاب نماید»(ناتانیل براندن،ص۱۵۱).

ارزش های یک شخص نتیجه ی تفکّری است که او انجام داده یا از انجام آن غفلت ورزیده است(همان،ص۱۰۰). پس احساسات انسان که تا حدّ بالایی زاییده ی ارزش ها و تفکّرات وی است می تواند غلط بوده و او را به مسیر اشتباهی راهنمایی کند. این جاست که نیروی استدلال و خودآگاهی که خود مولود اختیار و اراده ی آدمی است وارد عرصه می شود.

قضاوت درباره ی صحّت یا ارزشمندی احساسات، کشش ها و جاذبه های درونی، یکی از وظایف و هدف های مهم نیروی استدلال است. امام علی (علیه السّلام) می فرمایند: «با هوس مخالفت کن؛ تا به سلامت مانی» (محمدی ری شهری، ج ۱۳، ص ۶۶، ح ۲۱۴۶۱). و هم چنین متذکر می گردند: «شـمـا را بـه دوری گـزیـدن از هوس سفارش می کنم زیرا هوس به کوری فرا می خواند و آن (باعث) گمراهی در آخرت و دنیاست» )همان، ص ۶۰، ح ۲۱۴۲۶).

ادراک، دقّت، ظرافت دید: ارتباط میان اشخاص و برداشت های ما از محیط اطراف به فرآیند ادراک بستگی دارد. به دریافت های اوّلیه از محیط که در مغز جمع و نگهداری می شوند؛ ادراک می گویند. ادراک هرگز به آسانی صورت نمی گیرد و یک جریان صریح و خالی از ابهام نیست؛ در واقع ادراک، تحت تأثیر عوامل مختلف قرار دارد.

اسلام به مؤمنین دستور می دهد که در عالم سیر کنند و به کسب دانش و علوم مختلف بپردازند. زمانی که شخص، چنین دستوری را سرلوحه ی برنامه ی زندگی خویش قرار دهد؛ به جهت ارتقای سطح ادراک و آشنایی با جنبه های مختلف امور، افق دید خود را وسعت می بخشد.

از سوی دیگر، بر اساس سطح خودآگاهی می آموزد که با واقعیّت ها رو به رو شود. اگر چه این شخص نیز از زاویه ی تجارب و شخصیّت خود به مسایل می نگرد امّا اصل برخورد با واقعیّت، سبب می شود که در مواجهه با هر موضوعی ابتدا به صورت ناخودآگاه آن را واقعیّت سنجی نماید.

آیا این مسأله حقیقت دارد یا بر اساس یک تصوّر جمعی (خرافه، شایعه یا. ..) شکل گرفته است؟! در واقع اسلام با دستور به کسب علم و دانش، سیر در آفاق و بررسی احوال گذشتگان، سعی در شکستن تفکّرات قالبی دارد و از مردم می خواهد که بر اساس دید حقیقت بین و حقیقت سنج، و سطوح بالای ادراک (بصیرت) به مواجهه با واقعیّت ها و حلّ و تفسیر آن ها بپردازند.

اسلام با توجّه به خصوصیّات شکل دهنده ی ادراک، افراد را دعوت به مشورت در امور با مشاوران خردمند و عاقل می کند. شخص خردمند، دقیق و نکته سنج است. خودآگاهی وبصیرت به وی اجازه نمی دهد که احساسات و عواطف شخصی را در مسائل وارد سازد و تصمیمات او بر اساس استدلال و تفکّر صورت می گیرد.

به علاوه عنصر تجربه نیز به کمک وی می شتابد و مانع از بروز اشتباه در برداشت و تصمیم گیری وی می شود. نکته سنجی به وی این قدرت را می دهد تا مسایل را به صورت کامل، ادراک و تفسیر کند. چون این شخص از مواجهه با واقعیّت هراسی ندارد، از نفسی مهذّب برخوردار است و بر خدا توکّل می کند پس نزدیک ترین و کامل ترین ادراک را به واقعیّت دارد.

از سوی دیگر، خدا نیز عهد کرده است که توکّل کنندگان را از فضل خویش یاری نماید. چنان که در آیه ی۱۶۰ سوره آل عمران آمده است: «اگر خداوند شما را یاری کند، هیچ کس بر شما پیروز نخواهد شد! و اگر دست از یاری شما بردارد، کیست که بعد از او، شما را یاری کند؟ و مؤمنان، تنها بر خداوند باید توکل کنند».

از سوی دیگر، اسلام به جهت دستورات تربیتی دقیقی که در مورد تربیت فرزند (از لحظه شکل گیری نطفه تا زمانی که مراحل رشد جسمی ـ روانی او کامل می شود) دارد. ارزش های اسلامی در روح شخص نهادینه شده و از زاویه ی یک دید الهی به مسایل پیرامون خود می نگرد و هر چه سطح خودآگاهی شخص در سایه سار دستورات فردی، اجتماعی اسلام ارتقا یابد، تصمیم ها و تشخیص های او به صواب نزدیک تر خواهد بود.

علم و دانش:

حضرت علی (علیه السّلام) در باب علما چنین به مالک اشتر امر می فرمایند:

« وَأَکثِرْ مُدَارَسَهَ الَعُلَمَاءِ، وَمُنَافَثَهَ الْحُکمَاءِ، فِی تَثْبِیتِ مَا صَلَحَ عَلَیهِ أَمْرُ بِلاَدِک، وَإِقَامَهِ مَا اسْتَقَامَ بِهِ النَّاسُ قَبْلَک؛ برای بهره برداری از علم عالمان، زانوی تعلّم در برابر آنان به زمین گذار؛ و برای اخذ حکمت از حکما با آنان به تحقیق و کنجکاوی بپرداز. زیرا علم و حکمت آنان تأثیر قطعی در اصلاح امور جامعه ی تو خواهد داشت. و اصلی که حیات مردم را پیش از تو بر مبنای مدنیّت صحیح بر پا می داشت؛ تثبیت خواهند نمود»(نهج البلاغه،ص۹۴۹).

تجربه:

آموخته های انسان از حوادث و مسایل گذشته به منظور پیشگیری از تکرار آن مسایل را تجربه می نامند. به عبارت دیگر، احساس ها و هیجان های خوشایند یا ناخوشایند در برابر محرّک ها به صورت تجربه در شخص شکل می گیرند و اساس خودآگاهی و نگرش فرد را تشکیل می دهند(محمدی ری شهری،ج۲،ص۱۸۵،ح۲۴۶۱)

و ضمیر ناخودآگاه سعی می کند طوری برنامه ریزی نماید که از ادراک مجدّد تجربه های ناخوشایند جلوگیری شود؛ احساس های انسانی برگرفته از تجارب هستند. اگر چه احساس ها، تمام ماهیّت تجربه را تشکیل نمی دهند امّا از آن جهت که اغلب مردم به جای ضمیر خودآگاه، بر اساس احساسات خویش تصمیم می گیرند؛ اهمیّت این موضوع بیشتر می شود.

امام علی (علیه السّلام) می فرمایند:

« مَن أحْکمَ التَّجارِبَ سَلِمَ مِن المَعاطِبِ، مَن غَنِی عَنِ التَّجارِبِ عَمِی عنِ العَواقِبِ؛ هر کس به درستی تجربه آموزد، از هلاکت ها جان سالم به در برد و هر کس از تجارب بی نیازی جوید، عواقب امور را نبیند»(همان،ص۱۸۴،ح۲۴۶۱).

گروهی در باب تجربه، آن را آموخته های فردی می پندارند، در حالی که تجربه، پند گرفتن از وقایع گذشته است و یکی از دلایل مهمّی که اسلام به مؤمنین دستور می دهد که به بررسی احوال اقوام گذشته و علّت انحطاط آنان بپردازند(همان،ج۵،ص۴۶۷،ح۹۲۸۵)، این است که عبرت پذیرند (همان،ج۷،ص۳۶،ح۱۱۸۷۴) و با افزودن تجارب ایشان به تجربه های شخصی (همان،ج۲،ص۱۸۵،ح۲۴۶۴)، خود را از مواجهه و تکرار این مسایل بیمه کنند(همان،ج۷،ص۴۲،ح۱۱۹۰۶).

از سوی دیگر، تجربه سبب ارتقای خودگردانی در افراد می شود. خودگردانی، عبارت است از فرآیند کنترل مداوم پیشروی به سوی اهداف، بررسی کردن پیامدها و تغییر جهت دادن تلاش های ناموفق (لورا ای.برک،ج۱،ص۴۱۷). اگر شخص از تجربه ی کافی در امو برخوردار نباشد نمی تواند پیامدهای مختلف و نتیجه ی کار خود را پیش بینی کند و علل شکست گذشتگان خود را تکرار می نماید. ارتقای خودگردانی منجر به افزایش موفّقیت در امور مربوطه می گردد و احتمال شکست را کاهش می دهد.

از این جهت که پیش از این درباره ی جایگاه تجربه و عبرت پذیری در مباحث عقل و دانش صحبت شد به همین گفتار درباره ی تجربه اکتفا می شود.

دور اندیشی و عاقبت اندیشی:

امام علی (علیه السّلام) درباره ی تعریف دور اندیشی چنین می فرمایند:

«الحَزمُ النَّظَرُ فی العَواقِبِ، ومُشاوَرَهُ ذَوی العُقولِ؛ دور اندیشی عاقبت نگری است و رایزنی با خردمندان» (محمدی ری شهری،ج۳،ص۵۵،ح۳۸۷۳). در حدیث دیگری در این باب، حضرت (علیه السّلام) از امام حسن (علیه السّلام) درباره ی تعریف دور اندیشی سؤال می نمایند و ایشان دور اندیشی را چنین تعریف می فرمایند:«این که منتظر رسیدن فرصت خود باشی وچون فرصت دست داد بشتابی»(همان،ص۵۶،ح۳۸۷۸).

۲ـ پاورپوینت کامل مشورت با دشمن ۹۸ اسلاید در PowerPoint:

پیش از شروع بحث مشاوره با دشمن باید مطالبی در مورد بحث فرهنگ و جایگاه فرهنگ در رفتار عمومی مطرح گردد. فرهنگ مجموعه ای از نحوه ی انجام امور، احساس و فکر را مشخّص می کند که بین اعضای یک گروه یا جامعه مشترک است (پیر بادن،ص۱۰۰). فرهنگ، نگرش ها و رفتارها را مشخص می کند. البتّه ممکن است افراد به ندرت متوجّه تأثیری که فرهنگ در شیوه ی تفکّر، گفتار و رفتار ایشان دارد، بشوند. فرهنگ هر گروه یا جامعه ای را، الگوهای فکری، رفتاری و شخصیتی ای که اعضا از آن الگو برداری می کنند، ارائه و گاهی نیز، تحمیل می نماید. به همین خاطر، بین اعضای هر گروه یا جامعه ای به لحاظ رفتار و نگرش، نوعی همرنگی و همراهی وجود دارد و با شناخت نماینده های هر فرهنگ، تا حدّ بالایی می توان به طرح فرهنگی جاری در بین