پاورپوینت کامل کنکور دوست یابی ۸۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کنکور دوست یابی ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کنکور دوست یابی ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل کنکور دوست یابی ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

>

دوستی مفهومی است به پهنای عرصه ی تاریخ بشر، از نخستین انسان تا آخرین، همواره از داشتن دوست ناگزیر بوده اند. آیا تا به حال اندیشیده اید که دوستی چیست؟ از کجا نشأت می گیرد و چه نقشی در زندگی دارد؟

دوستی و روش های گزینش دوست

دوستی مفهومی است به پهنای عرصه ی تاریخ بشر، از نخستین انسان تا آخرین، همواره از داشتن دوست ناگزیر بوده اند. آیا تا به حال اندیشیده اید که دوستی چیست؟ از کجا نشأت می گیرد و چه نقشی در زندگی دارد؟

اگر کتب گران بهای احادیث معصومین (علیهم السّلام) را ورق بزنید، احادیث فراوانی در مورد دوستان و هم نشینان خواهید یافت که جزئی ترین مسایل معاشرت با دوستان را نیز بیان داشته است. علّت آن نیز تأثیر عمیق دوستان بر سرنوشت و عملکرد همدیگر است؛ تأثیری که دامنه ی وسعت آن از رسیدن به قلّه های پر افتخار قرب الهی تا سقوط به انتهای درّه های مرگبار انحطاط اخلاقی است.

اهمیت مسئله ی دوستی و رفاقت، در عصرحاضر به ویژه در تربیت نسل نوپای جامعه، با توجه به پیشرفت چشمگیر وسایل ارتباطی مانند اینترنت، تلفن همراه با امکاناتی چون پیام کوتاه، بولوتوث و… دو چندان می گردد.

از طرف دیگر با رواج و گسترش دوستی های ناسالم، یکی از بزرگترین دغدغه های خانواده های متدین، نگرانی از آلوده شدن و انحراف عزیزانشان به وسیله ی معاشرت با دوستان نا اهل می باشد.

بنابراین سزاوار است که در این رابطه تحقیقات و آثار علمی بیشتری ارائه گردد تا چراغ روشنی، فراروی معاشرت ها و روابط اجتماعی افراد جامعه باشد.

معنای دوستی:

هر چند دوستی، معنای شفّاف و ملموسی دارد؛ امّا با تغییر محدوده ی اطلاق و تنوّع مصادیقش، معنایش نیز متغیر می گردد.

کلمه ی «دوستی» در فارسی از «دوس»، ریشه ی فعل دوسیدن به معنای «چسبیدن» گرفته شده است (دهخدا،ج۲۴،ص۳۸۴). با این مناسبت که انسان پیوسته خواهان ارتباط با آن چیز یا آن کسی است که دوستش می دارد.

دوستی سه معنای عام، خاّص و اخّص دارد. معنای عامّ آن، «دوست داشتن» است که معادل عربی آن «حُب» است و هر چیز یا هرکسی ممکن است، مورد این نوع دوستی قرار گیرد مانند دنیا دوستی.

معنای خاصّ آن، دوست بودن و دوست شدن است و در عربی معادل «خُلّه» می باشد که این نوع دوستی، تنها با کسانی که حیات دارند، امکان پذیر است. مانند دوستی حضرت ابراهیم(علیه السّلام) با خداوند. امّا دوستی در معنای اخّص به معنای رفاقت است و در عربی معادل «صَدَاقَه» می باشد که تنها ما بین انسانها امکان پذیر است.

موضوع این مقاله نیز، دوستی در معنای اخیر است که در تعریف آن می توان گفت، نوعی رابطه ی اجتماعی محبّت آمیز است که غالباً با دیدارهای مکرّر و نشست و برخاست همراه است.

اهمیت دوستی:

آیات قرآن و احادیث بسیاری که در زمینه ی دوستی موجود است، نشانگر اهمیت و جایگاه آن در دین اسلام می باشد. معصومین(علیهم السّلام) در موقعیت های حسّاسی حتّی در لحظات واپسین عمر شریفشان بر این موضوع تأکید ورزیده اند از جمله می توان به نامه ی تربیتی امام علی (علیه السّلام) به امام حسن (علیه السّلام) (سید رضی،ص۲۹۵) و وصیت امام حسن (علیه السّلام) به جناده بن امیه (محدث نوری، ج۸،ص۲۱۱) اشاره نمود که در هر دو، مطالب آموزنده ای دربار دوستی، آمده است.

دانشمندان بزرگ دین نیز در این رابطه سفارش های بسیاری نموده اند. امام خمینی به فرزندشان می فرمایند: «از وصیت های من. .. در آستان مرگ. .. به تو. ..آن است که معاشران ودوستان خویش را از اشخاص وارسته و متعهّد و. .. انتخاب کن» (موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی).

ضرورت دوستی:

فطری بودن روحیه ی اجتماعی انسان (طباطبایی،ج۴،ص۹۷) و بسیاری از صفات اخلاقی و رفتارهای انسانی مبتنی بر آن (حسینی، ص۸۷)، گسترش روابط اجتماعی در جامعه ی پیشرفته ی امروزی و نیازهای گوناگون عاطفی و مادّی و… موجب ضرورت یافتن موضوع دوستی گردیده است.

حدود دوستی:

امّا دوستی با تمام اهمیت و ضرورتی که دارد نباید از حدّ خویش تجاوز نماید. حدود دوستی را اصل میانه روی تعیین می نماید. در چندین آیه از قرآن کریم به این اصل اشاره شده است. از جمله:«وَ کذلِک جَعَلْنَاکم اُمَّهً وَسَطاً» (بقره،۱۴۶) و این چنین شما را امّت میانه رویی قرار دادیم.

لذا افراد باید از افراط کردن در دوستی، همچون اسطوره سازی از دوست خویش، گناه کردن برای دوست، اعتماد کامل و افشای رازهای پنهان و اتلاف وقت بپرهیزند.

از طرف دیگر نباید دچار تفریط در دوستی شوند. برای مثال، حقوق دوست خویش را رعایت نکنند یا گرفتار بدبینی و بد گمانی و سختگیری های نا به جا گردند.

امام علی (علیه السّلام) در رابطه با اعتدال در دوستی می فرمایند: «دوستت را به اعتدال دوست بدار، شاید که روزی نسبت به تو عصیان نماید…» (حرّانی،ص۲۰۱)

خاستگاه دوستی:

خاستگاه دوستی فطرت است. زیرا روابط اجتماعی همانطور که گفتیم فطری است و دوستی نیز نوعی رابطه ی اجتماعی می باشد.

روان شناسان در مورد فطری یا اکتسابی بودن دوستی و دشمنی، آراء مختلفی دارند. بعضی معتقدند دوستی، فطری و دشمنی، اکتسابی است (بستانی،ص۲۹۸). گروهی دیگر هر دو را اکتسابی می دانند (همان،ص۲۹۹). بعضی نیز دشمنی را امری فطری و بالفعل و اجتناب ناپذیر می دانند (همان،ص۲۹۹و۳۰۲). امّا از دیدگاه اسلام دوستی و دشمنی هر دو فطری و بالقوه می باشند و انسان، آنها را با توجّه به شرایط مختلف و با اراده ی خویش به فعلیت می رساند (همان،ص۳۰۳).

ریشه ها و عوامل دوستی:

عواملی که موجب پیدایش و تداوم دوستی هستند بسیارند. از جمله تشابه ها، جذّابیت ها، نیازها و. .. که در پیرامون هر یک توضیح مختصری خواهد آمد.

الف) تشابه و هماهنگی:

امام علی(علیه السّلام) می فرمایند: «کلُّ امْرِءٍ یمیلُ اِلی مِثْلِهِ» (تمیمی آمدی،ص۴۳۳) هر انسانی به سوی کسی که مانند خودش است، تمایل دارد.

تشابه در جنبه های مختلف، همچون هماهنگی فکری و اخلاقی، هم سطحی در زندگی مادّی، تناسب سنّی و. .. از عوامل ایجاد دوستی می باشند (انزلی،ص۳۰۳). مهمترین تشابه اثرگذار بر دوستی، تشابه فکری و اخلاقی افراد است. پژوهش های علمی صورت گرفته مؤید این مطلب می باشد (فرهنگی،ج۱،ص۲۴۴و۲۴۵). می توان برای اهمیت ویژه ی تشابه فکری، اخلاقی در پیدایش دوستی دودلیل ذکر نمود:

نخست: تعیین معیارها و ملاکهای ایده آل دوستی بر اساس گرایش های فکری و معتقدات (صالحی،ص۱۰۳).

و دوّم: خشنودی از تأیید ها و موافقت های ناشی از تشابه های فکری و اخلاقی (همان،ص۱۰۷).

گذشته از این تشابه، در روایات به گونه ای دیگر از تشابه نیز بر می خوریم که ریشه ی واقعی، آن تشابه روح و جان است. امام علی (علیه السّلام) می فرمایند: «جان ها به شکل های مختلفی هستند. آن جانها و روح هایی که هم شکل هستند، با هم توافق دارند و انسان ها به سوی همانند هایشان [از لحاظ تشابه روحی] تمایل بیشتری دارد (مجلسی،ج۷۵،ص۹۲).

مقوله ی «تشابه» به تناسب متغیرهایی چون میزان و کمیت موارد تشابه (فرهنگی،ص۲۵۱) و اهمیت و برجستگی موارد تشابه، (همان،ص۲۵۳) بر ایجاد و دوام دوستی اثر گذار خواهد بود.

ب) جذّابیت ها:

دیگر عوامل پیدایش دوستی، انواع جذّابیت هاست که می توان آنها را به دو دسته ی کلّی جذّابیت های ظاهری وجذّابیت های غیر ظاهری (رفتاری و درونی) تقسیم نمود.

جذّابیت های ظاهری از قبیل روی زیبا، مقام، ثروت، شیک پوشی و… ریشه ی دوستی در افراد ظاهر بین می باشد. تحقیقات نیز نقش جذّابیت ها را در دوستی تأیید می کند (همان،ص۲۵۵).

علاوه بر این در دوستی های میان دو جنس مخالف نیز، جذّابیت های ظاهری نقش اساسی را بازی می کنند که روان شناسان این موضوع را نیز با پژوهش های خود، مورد تأیید قرار داده اند (همان،ص۳۶۹).

امّا گذشته از جذّابیت های ظاهری، بعضی از جذّابیت های غیر ظاهری هم چون رفتار های پسندیده یا اعمال نیکو و بعضی از ویژگی های روحی و اعتقادی مانند ایمان، نیز در جذب افراد و ایجاد رابطه ی دوستی مؤثّرند. خداوند می فرماید: « اِنَّ الَّذِینَ أمَنُوا وَ عَمِلُو الصَّالِحَاتِ سَیجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدّاً» (مریم،۹۶) همانا کسانی که ایمان آورده، اعمال صالح و نیکو انجام دهند [خداوند] رحمان برای آنان مودّتی قرار خواهد داد.

آری زیبایی منحصر به جمال ظاهر نیست. بلکه زیبایی های غیر ظاهری، چون ایمان، اخلاق حسنه و اعمال صالح، زیباترین و جذّابترین زینت انسان هستند که چشم بصیرت عقل، مجذوب آن می گردد. امام علی(علیه السّلام) می فرمایند: «حُسْنُ الْخُلْقِ یورِثُ الْمَحَبَّهَ وَ یؤکدُ الْمُؤدَّهَ» (تمیمی آمدی،همان،ص۲۵۵) خلق نیکو موجب محبّت می گردد و مودّت و دوستی را استوار می سازد.

از جمله مصادیق اخلاق و اعمال نیکویی که احادیث و روایات، زمینه ساز ایجاد دوستی و تداوم آن معرفی شده اند، می توان به گشاده رویی (همان،۴۳۴)، انصاف (همان،۳۹۴)، توجّه قلبی به خدا (محمدی ری شهری، بخشندگی (تمیمی آمدی،ص۳۷۸) و نرمی سخن (همان،۴۳۵)، اشاره نمود.

ج) نیازها:

انسان ها به یکدیگر نیازمندند. این نیازها و رفع آن ها نیز از اسباب و عوامل توسعه ی زندگی اجتماعی و ایجاد رابطه ی دوستی میان آنها می گردد (خرّمی مشگانی،ص۱۲).

مهمترین نیازی که انسان ها را به سوی هم سوق می دهد و سبب دوستی آنان می گردد، نیاز انسان به ارتباط با همنوع است.

البتّه نیازهای مادّی نیز می تواند عامل دوستی باشند. همچنین نیازهای جنسی، ریشه ی اصلی دوستی میان دو جنس مخالف است. موریس دبس در این زمینه می نویسد: «دیر یا زود عزیزه ی جنسی مخصوصاً در نزد پسران تا سرحدّ وجدان نفوذ کرده… وجودآن به کلّی زندگی قلبی و تظاهرات محبّت آمیز انسان را تحت تأثیرخود قرار می دهد.» (مقیمی حاجی،ص۱۲) البتّه یادآوری این مطلب لازم است که از نظر اسلام هر گونه پاسخگویی به نیاز جنسی جز در قالب ازدواج مردود و ممنوع می باشد (مرویان حسینی،ص۸۴).

د) اظهار دوستی:

در روایات اسلامی، برای ایجاد و تقویت دوستی میان مؤمنان، بر اظهار نمودن دوستی و محبّت تأکید بسیار شده است. امام باقر (علیه السّلام) به شخصی که می گفت، من آن مرد را دوست دارم، فرمودند: «پس او را[از دوستی خود] آگاه نما که این آگاهی، موجب بقای بیشتر مودّت می باشد و برای الفت خوب است.»(حرّعاملی،ج۱۲،ص۵۴)

پژوهشهای متعدّد علمی نیز، این حقیقت را مورد تأیید قرار داده است (فرهنگی، ص۲۵۴).

هـ) دیدارها و برخوردها:

رسول خدا (صلّی الله علیه و آله وسلّم) می فرمایند: «الزِّیارَهُ، تُنْبِتُ الْمَوَدَّهَ» (مجلسی،ج۷۱،ص۳۵۵) دیدار، دوستی و مودّت را می رویاند.

روان شناسان معتقدند که افزایش برخورد اجتماعی، زمینه ساز دوستی بوده، افرادی که دائماً با هم برخورد می نمایند، احتمال دوست شدنشان بسیار است (برکوویتز،ص۳۵۴و۳۵۵).

اهداف دوستی:

دوستی به اعتبار اهداف آن، به دو قسم تقسیم می گردد:

۱- دوستی های بی هدف که از روی تصادف یا از روی تکرار برخوردها و دیدارها، بدون هدف خاص و معینی ایجاد می شود.

۲- دوستی های هدفدار که با هدف خاصّی، به وجود می آید.

اهداف دوستی نیز، بر دو نوع است: اهداف الهی و اهداف غیر الهی. بسیاری از افراد با مقاصد نفسانی و برای رسیدن به اهداف غیر الهی چون رفع نیازهای مادّی، بهره برداری و سوء استفاده و خوشگذرانی، با دیگران رابطه ی دوستی برقرار می سازند، این گونه روابط، به زودی از هم می پاشد. امّا دوستی هایی که با اهداف بلند معنوی و در راه خدای متعال، واقع گردد، علاوه بر ثواب و ظهور برکات مختلف، از تداوم خاصّی نیز برخوردار است.

گزینش دوست:

مسئله ی مهم و قابل تأمّل و اندیشه در زمینه ی دوستی، گزینش دوستان است. امیرالمؤمنین(علیه السّلام) می فرمایند: «در هنگام انتخاب برادران [و دوستان] تحقیق را مقدّم بدار زیرا تحقیق و جستجو، نیکان و بدان را از هم مشخّص می گرداند.»(تمیمی آمدی، ص۴۱۶).

امّا دوستان شایسته و واقعی، چه معیارهایی دارند؟

معیارهای صحیح دوستان شایسته را باید از منبعی سرشار از آگاهی و علم و بدون خطا و اشتباه، جستجو نمود و آن مرجع صلاحیت دار، تنها قرآن و احادیث معصومین(علیهم السّلام) و به عبارتی «دین اسلام» می باشد.

معیارهای دوست شایسته

در منابع اسلامی، نشانه های زیادی برای دوست خوب بیان شده که از جمله می توان به معیارهای کلّی ذیل اشاره نمود:

۱- ایمان و دوستی خدا و پیامبر(صلّی الله علیه وآله ) و اهل بیت(علیهم السّلام):

قرآن کری