پاورپوینت کامل سراج منیر(محبوب عرش، مظلوم تاریخ) ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سراج منیر(محبوب عرش، مظلوم تاریخ) ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سراج منیر(محبوب عرش، مظلوم تاریخ) ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سراج منیر(محبوب عرش، مظلوم تاریخ) ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

>

آگاه باشید! همانا گناهان چون مرکب های بد رفتارند که سواران خود(گناهکاران) را عنان رها شده در آتش دوزخ می اندازند؛ آگاه باشید همانا تقوا، چونان مرکب های فرمان برداری هستند که سواران خود را عنان بر دست وارد بهشت جاویدان می کنند.

گزارشی ملکوتی

سخن گفتن از شخصیت بی نظیر علی(علیه السّلام) که تاریخ شیعه با نام او جان می گیرد کار دشواری است؛ از آن دشوارتر نمایاندن ابعاد مختلف شخصیتی آن حضرت است که امری محال به نظر می رسد. با این حال تاریخ شیعه ثابت کرده است که بهترین راه برای معرّفی مولایمان علی(علیه السّلام) عبارت است از:

۱.مراجعه به آیات قرآنی که در شأن آن حضرت نازل شده است؛

۲.مراجعه به سخنان پیامبر اکرم(صلّی الله علیه و آله) که هم چون نوری بر زوایای وجودی آن حضرت تابیده و در هر مرحله ای از زندگی پر بارش پرده از اسرار وجودی او برداشته است؛

۳.تأمل در سخنان آن حضرت؛

۴.گفتار مخالفان در باره ی سیره ی علمی و عملی ایشان.

در این مقاله در پی تحلیل شخصیت آن بزرگوار نیستیم که این کار از بندگان خطاکار بر نمی آید؛ بلکه تنها با نقل آیات و احادیث ناب شما را به نوشیدن آبی گوارا از سرچشمه ی قرآن و سنّت ناب محمدی(صلّی الله علیه و آله) دعوت می کنیم.

آیات قرآن

خطیب بغدادی (ابوبکر احمد بن علی) از اسماعیل بن جعفر (راوی موثّق)، از ابن عباس نقل کرده است:

«در قرآن سیصد آیه درباره ی علی(علیه السّلام) نازل شده است»(خطیب بغدادی، ص ۲۲۱).

هم چنین ابن حجر و شبلنجی از ابن عساکر از ابن عباس موضوع سیصد آیه را درباره ی علی(علیه السّلام) نقل کرده اند. (ابن حجر ص ۷۶، شبلنجی ص ۷۳)

(از آن جا که در مقاله های سراج منیر مکرّر و مفصلّ این آیات را بررسی کرده ایم به ذکر چند آیه قناعت می کنیم).

۱.«فَتَلَقَّی آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کلِمات »؛ سپس آدم از پروردگارش کلماتی دریافت کرد(بقره، ۳۷). مقصود از این کلمات محمد(صلی الله علیه و آله) و علی، فاطمه، حسن و حسین(علیهم السّلام)است(ابن النجار از ابن عباس؛ کنز العمال، ص ۲۳۴؛ الدّر المنثوردر تفسیر این آیه؛ دیلمی به نقل از فضائل الخمسه، ۱۷۱/۱)

۲. « إِنَّما یریدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنْکمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَ یطَهِّرَکمْ تَطْهیراً»؛ خداوند فقط می خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند وکاملاً شما را پاک سازد(احزاب، ۳۳). مقصود از اهل بیت، علی و فاطمه و حسن و حسین(علیهم السّلام) است (سیوطی، ۱۹۹/۵؛ فخر رازی، ۷۸۳/۶؛ حاکم در مستدرک ذهبی در تلخیص ۱۴۶/۳؛ احمد بن حنبل ۲۵۹/۳).

۳.«فَمَنْ حَاجَّک فیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَک مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَی الْکاذِبینَ»؛ هرگاه بعد از علم و دانشی که ( در باره ی مسیح) به تو رسیده(باز) کسانی با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آن ها بگو:«بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آن گاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغ گویان قرار دهیم(آل عمران، ۶۱).

پیامبر اکرم(صلّی الله علیه و آله) نفس خود را بر امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(علیه السّلام) تطبیق فرموده و ایشان را همراه خود به مباهله برده است.

در این آیه نفس علی به منزله ی نفس پیامبر(صلی الله علیه و آله) آمده است (صحیح مسلم، باب فضائل علی(ع)؛ صحیح ترمذی ۱۶۶و ۳۰۰/۲؛ سیوطی در تفسیر آیه ی مباهله؛ حاکم، ۱۵۰/۳؛ بیهقی، ۶۳/۷؛ زمخشری، تفسیر آیه ی مباهله؛ فخر رازی تفسیر آیه ی مباهله؛ ابن حجر، ص ۹۳؛ بیضاوی، ۷۰/۳).

۴.«إِنَّما وَلِیکمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یقیمُونَ الصَّلاهَ وَ یؤْتُونَ الزَّکاهَ وَ هُمْ راکعُون»؛ سرپرست و ولی شما تنها خداست و پیامبر او و آن ها که ایمان آورده اند؛ همان ها که نماز را برپا می دارند و در حال رکوع، زکات می دهند(مائده /۵۵).

کسی که در حال رکوع زکات داد علی(علیه السّلام) بود. جمعی از پیشوایان تفسیر و نقل کنندگان آثار نبوی این آیه را درباره ی علی بن ابی طالب(علیه السّلام) می دانند. مانند (سیوطی در الدّرالمنثور (۲۹۳/۲)؛ فخر رازی در تفسیر کبیر (۱۳/۳)؛ ابن جریر در تفسیر (۱۶۵/۶)؛ بیضاوی (۱۶۵/۲)).

درست است که بعضی از علمای اهل سنّت، در انطباق بعضی از آیات، یا در نتیجه ای که ما از آیات در نظر داریم، مناقشه کرده اند، ولی همه ی علمای تشیّع و گروه فراوانی از اهل سنّت در دلالت آیات مزبور به مقام والای علی(علیه السّلام) اتّفاق نظر دارند. در واقع اگر با تمسّک به آیات مزبور، شخصیت دیگری منفی تلقّی نمی شد، آن گروه مخالف هم به گروه موافق می پیوستند.

حسّان بن ثابت، شاعر صحابی، داستان زکات در رکوع را در اشعار خود چنین آورده است:

فَأَنْتَ الَّذِی أَعْطَیتَ إِذْ أَنْتَ رَاکعٌ

فَدَتْک نُفُوسُ الْقَوْمِ یا خَیرَ رَاکعِ

بخاتمک المیمون یا خیرَ سید

و یا خیر شارٍ ثمّ یا خیرَ بایعٍ

فَأَنْزَلَ فِیک اللَّهُ خَیرَ وَلَایهٍ

و بَینَها فِی مُحْکمَاتِ الشَّرَائِع

(خطیب خوارزمی،ص ۱۷۸؛سبط ابن جوزی،ص۱۰)

سخنان رسول مکرّم اسلام(صلی الله علیه و آله) در باره ی شخصیت علی(علیه السّلام)

۱- شاذان فضیلی به سند خود از علی(علیه السّلام) نقل کرده است: «رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمودند: ای علی! درباره ی تو از پروردگارم پنج ویژگی خواستم که به من داد:

۱.از پروردگارم خواستم روز قیامت در حالی محشور شوم که تو با من باشی، پس به من عطا کرد.

۲.از او خواستم مرا نزد کفّه ی میزان نگه دارد در حالی که تو با من هستی، پس به من عطا کرد.

۳.از او خواستم تو را حامل پرچم من قرار دهد و آن پرچم بزرگ خداست که رستگار شدگان و نجات یافتگان بهشت با آن هستند، پس به من عطا کرد.

۴.از خدا خواستم که تو امّت مرا از حوض من سیراب کنی، پس به من عطا نمود.

۵.از خدا خواستم تو را رهبر امّت من به سوی بهشت قرار دهد، پس به من عطا کرد. پس حمد مخصوص خدایی است که با این ویژگی ها بر من منّت نهاد. (خطیب خوارزمی، ص ۲۹۳ ح ۲۸۰؛ متقی هندی، ۴۰۲/۶؛ حموئی جوینی،ص ۷۵، ح ۱۰۶/۱)

۲-حافظ سمّان در «امالی» خود با سندش از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) نقل کرده است: «اگر بنده ای به اندازه ی عمر دنیا که هفت هزار سال است خدا را عبادت کند، سپس در حالی که بغض علی بن ابی طالب را دارد و حقّ او را انکار می کند و ولایت او را نپذیرفته است به سوی خداوند عزّ وجل بیاید، خدا خوبی او را نابود می کند و بینی او را می بُرد»(قرشی، ۱۰۷/۱).

۳-خوارزمی در کتاب «المناقب» از پیامبر(صلّی الله علیه و آله) نقل کرده که به علی(علیه السّلام) فرمود: «ای علی! اگر بنده ای به اندازه ای که نوح در میان قوم خود بود خدای عزّ و جل را عبادت کند و مانند کوه احد طلا داشته باشد و در راه خدا انفاق کند و عمرش طولانی شود تا این که هزار حجّ پیاده انجام دهد، سپس در بین صفا و مروه مظلوم کشته شود و تو را ای علی دوست نداشته باشد، بوی بهشت را استشمام نمی کند و داخل آن نمی شود».

۴-حافظ خطیب بغدادی در کتاب «تاریخ» خود از عمار بن یاسر نقل کرده است که رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمودند: دو فرشته ی نگهبان علی بن ابی طالب بر سایر فرشتگان نگهبان به خاطر این که با علی (علیه السّلام) هستند افتخار می کنند و این بدان جهت است که آن دو فرشته عملی را به سوی خدای تعالی بالا نمی برند که او را خشمگین سازد» (خطیب بغدادی، ۴۹/۱۴).

نقل این چهار حدیث هر خواننده ای را بر ابعاد شخصیتی مولایمان علی(علیه السّلام) بصیر می گرداند؛ ما نیازی به شرح این احادیث نمی بینیم که آفتاب آمد دلیل آفتاب.

شخصیت علی در کلام علی

۱.حق طلبی و تقوای امام(علیه السّلام)

به خدا سوگند کلمه ای از حق را نپوشاندم، هیچ گاه دروغی نگفته ام، از روز نخست به مقام خلافت و چنین روزی خبر داده شدم. آگاه باشید! همانا گناهان چون مرکب های بد رفتارند که سواران خود(گناهکاران) را عنان رها شده در آتش دوزخ می اندازند. آگاه باشید! همانا تقوا، چونان مرکب های فرمانبرداری هستند که سواران خود را عنان بر دست وارد بهشت جاویدان می کنند.

حق و باطل همیشه در پیکارند، و برای هر کدام طرفدارانی است؛ اگر باطل پیروز شود، جای شگفتی نیست، از دیرباز چنین بوده و ا گر طرفداران حق اندک هستند، چه بسا روزی فراوان گردند و پیروز شوند، امّا کمتر اتفاق می افتد که آن چه از دست رفته باز گردد(نهج البلاغه، ترجمه مرحوم دشتی، خطبه ی ۱۶).

۲.شجاعت امام(علیه السّلام)

آن گاه که همه از ترس سست شده، کنار کشیدند، من قیام کردم و آن گاه که همه خود را پنهان کردند من آشکارا به میدان آمدم و آن زمان که همه لب فرو بستند، من سخن گفتم و آن وقت که همه باز ایستادند، من با راهنمایی نور خدا به راه افتادم.

در مقام حرف و شعار صدایم از همه آهسته تر بود و در مقام عمل برتر و پیشتاز بودم. زمام امور را به دست گرفتم و جلوتر از همه پرواز کردم و پاداش سبقت در فضیلت ها را بردم، همانند کوهی که تند بادها آن را به حرکت در نمی آورد و طوفان ها آن را از جای برنمی کند.

کسی نمی توانست عیبی در من بیابد و سخن چینی جای عیب جویی در من نمی یافت. خوارترین افراد نزد من عزیز است تا حق او را بازگردانم و نیرومند در نظر من پست