پاورپوینت کامل زن در زاویه ی اجتماع ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زن در زاویه ی اجتماع ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زن در زاویه ی اجتماع ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زن در زاویه ی اجتماع ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

>

الگوی رفتاری پیامبر اعظم(صلّی الله علیه و آله)، در تبیین تکلیف مداری زن و مرد در امور مشترک ناظر به هویت انسانی، حضور همگان را در عرصه ی سیاسی ایجاب می نمود. گرچه در زمینه ی حضور زنان رعایت ضوابط و حدودی به لحاظ حفظ شأن و مقام انسانی آنان مورد تأکید بود، امّا این مسأله تغییری در اصل موضوع «حضور» ایجاد نمی کرد.

نگاهی به فعّالیت های سیاسی و اجتماعی زنان از دیدگاه اسلام

مشارکت سیاسی از شاخص های توسعه است؛ به ویژه مشارکت زنان در تصمیم گیری ها از پایین ترین رده تا بالاترین آن؛ عرصه ای که به قول فمینیست ها تاکنون به طور انحصاری در اختیار مردان بوده است(نیکوبرش، فرزانه؛ ۱۳۸۰، ص۱۹۳).

البتّه با توجّه به فضای حاکم بر جریانات سیاسی در غرب و موقعیّتی که زنان تا اوایل قرن بیستم داشتند، یعنی از بدیهی ترین حقوق مدنی و سیاسی یعنی حقّ رأی محروم بودند، این طرز تفکّر، بعید نیست؛

امّا با بررسی آموزه های دین مبین اسلام و دقّت در وقایع تاریخ اسلام و سیره ی نبوی و ائمّه ی اطهار(علیهم السّلام)، و به استناد شواهد تاریخی و قرآنی این امر روشن می گردد که در اسلام زنان همتای مردان و دوشادوش آنان، فرصت های مختلفی را برای حضور سیاسی و اجتماعی یافته اند و دین، مشوّق حضور این طیف در جامعه بوده است.

حضرت رسول(صلّی الله علیه و آله) زنان را از همان صدر اسلام، یعنی حدود قرن ۶ میلادی، در مسائل سیاسی دخالت می داد و حضور آنان را در صحنه ی اجتماع می پذیرفت.

ایشان، طبق دستور قرآن کریم، پیمان زنان را با اصول و معیارهایی قبول می نمود و زنان را با مسئولیت های سیاسی و اجتماعی شان آشنا می کرد: «یا أَیهَا النَّبِی إِذا جاءَک الْمُؤْمِناتُ یبایعْنَک عَلی أَنْ لا یشْرِکنَ بِاللَّهِ شَیئاً وَ لا یسْرِقْنَ وَ لا یزْنینَ وَ لا یقْتُلْنَ أَوْلادَهُنَّ وَ لا یأْتینَ بِبُهْتـانٍ یفْتَرینَهُ بَینَ أَیدیهِـنَّ وَ أَرْجُلِهِنَّ وَ لا یعْصینَک فی مَعْرُوفٍ فَبایعْهُنَّ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ»؛

ای پیامبر! هنگامی که زنان مؤمن نزد تو آیند تا با تو بیعت کنند که چیزی را شریک خدا قرار ندهند و دزدی نکنند و زنا نکنند و فرزندان خود را نکشند، تهمت و افترایی پیش دست و پای خود نیاورند و در هیچ کار شایسته ای مخالفت فرمان تو نکنند، با آن ها بیعت کن و برای ایشان از درگاه خدا آمرزش طلب که خداوند آمرزنده ی مهربان است». (ممتحنه، ۱۲)

بنا به شواهد زیـادی، پیـامبر اکـرم(صلّی الله علیه و آله) در چندین نوبت از زنان بیعت گرفته اند؛ پیمان عقبه ی دوم و سوم در فتح مکّه (احمد بن ابی یعقوب، ۱۳۷۳، ص۳۸)، در غدیر، صلح حدیبیه(محمد بن سعد کاتب واقدی، ۱۳۸۲، ص۸-۱) از این جمله است.

نکته ی جالب این است که با توجّه به فضای فرهنگی حاکم بر آن زمان که این قشر از جامعه در انزوا به سر می بردند، در عرصه ی کاملاً سیاسی و اجتماعی فرا خوانده می شوند و یک انقلاب فرهنگی، که گویای الگوی مشارکت زنان در اصلاح جامعه است، رخ می دهد؛ الگویی جنسیتی و با محوریت حجاب، عفاف و حفظ موازین اخلاقی که لازمه ی حضور اجتماعی زنان در اصلاحات نبوی بوده است:

«یا أَیهَا النَّبِی قُلْ لِأَزْواجِک وَ بَناتِک وَ نِساءِ الْمُؤْمِنینَ یدْنینَ عَلَیهِنَّ مِنْ جَلاَبِیبِهِنَّ ذلِک أَدْنی أَنْ یعْرَفْنَ فَلا یؤْذَینَ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیماً»؛

ای پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو، جلباب ها (روسری های بلند) خود را بر خویش فرو افکنند! این کار برای این که شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند، بهتر است. خدا همواره آمرزنده و مهربان است»( احزاب، ۵۹).

حجاب زن مسلمان برای حضور در عرصه ی اجتماع، از صدر اسلام تاکنون، نمادی از همراهی دین در حوزه های اجتماعی و سیاسی است؛ امّا بسیاری از روشنفکران سکولار، حجاب را یکی از عناصر و ابزار حفظ مناسبات موجود جنسی دانسته که موجب تقویت نظام مردسالار و عدم فعّالیت اجتماعی زنان می گردد(تشکّری، زهرا، ۱۳۸۱، ص۱۱۴)

امّا با این شعارها سال هاست شاهدیم که برهنگی، بی عفّتی و اختلاط میان زن و مرد در غرب پیامدهای ناگواری را برای جوامع، به ویژه زنان به بار آورده است.

الگوی رفتاری پیامبر اعظم(صلّی الله علیه و آله)، در تبیین تکلیف مداری زن و مرد در امور مشترک ناظر به هویت انسانی، حضور همگان را در عرصه ی سیاسی ایجاب می نمود. گرچه در زمینه ی حضور زنان رعایت ضوابط و حدودی به لحاظ حفظ شأن و مقام انسانی آنان مورد تأکید بود، امّا این مسأله تغییری در اصل موضوع «حضور» ایجاد نمی کرد.

حضور زنان در نهضت عظیم اجتماعی ـ سیاسی هجرت نیز شاهدی دیگر بر این مدّعاست و در دورانی که زنان حقّ دخالت در کوچکترین مسائل اجتماعی را نداشتند، مورد توجّه رهبر مسلمین قرار می گیرند و پیام حضرت حق را در این خصوص دریافت می کنند:

«یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا إِذا جاءَکمُ الْمُؤْمِناتُ مُهاجِراتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإیمانِهِنَّ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِناتٍ فَلا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَی الْکفَّارِ…»؛ ای کسانی که ایمان آوردید! هنگامی که زنان با ایمان به عنوان هجرت نزد شما آیند، آن ها را آزمایش کنید. خداوند به ایمانشان آگاه تر است. هرگاه آنان را مؤمن یافتید، آن ها را به سوی کفّار باز نگردانید(ممتحنه،۱۰).

اهمّیت به آراء و نظرات بانوان در کنار مردان، در سیره ی رسول خدا(صلّی الله علیه و آله) و ائمه ی اطهار(علیهم السّلام) از اهمّیت ویژه ای برخوردار بوده و نشانه ی یک نوع کرامت است.

از مشاوران پیامبر(صلّی الله علیه و آله) همسر گرامی ایشان، اول زن مسلمان، حضرت خدیجه(سلام الله علیها)، بوده است(محمد بن سعد کاتب واقدی، ص۱۴).

به گونه ای که بعضی مورّخین از وی با نام وزیر پیامبر نام برده اند(حسن طغرانگار، ۱۳۸۲، ص۶۶). ایشان در راه رشد مکتب متعالی اسلام و حمایت از رسول حق از جان و مال خویش فروگذار ننموده است.

در متن قرآن در عرصه ی سرپرستی و مدیریت اصلاحی، جامعه ی زنان همانند مردان مسئولند تا به بازدارندگی از زشتی ها و ناهنجاری ها بپردازند و حتّی در راستای احیای این فریضه ی مهم، در عرصه ی جهاد نیز شرکت کنند.«وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِن