پاورپوینت کامل شهید بیداری ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شهید بیداری ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شهید بیداری ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شهید بیداری ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

>

هیچ قیامی هم چون قیام کربلا در سرنوشت بشر تأثیرگذار نبوده است. شاید تا قبل از گسترش موج بیداری اسلامی باور این سخن برای غیر مسلمانان سخت به نظر می رسید امّا اکنون تلاش سران استکبار برای فروپاشی کشور های اسلامی، به خصوص کشور های شیعه نشین خود مؤید این است که آن ها قبل از ما این حقیقت را دریافته اند.

سراج منیر

نقش امام حسین (علیه السّلام) در بیداری اسلامی

تاریخ بشر تاکنون صحنه ی بروز و ظهور نهضت های بی شماری بوده است که برخی عمری کوتاه داشته و به سرعت پس از شکل گیری فرو پاشیده اند، بعضی دیگر چند صباحی در تغییر حکومت ها کوشیده و تنها تعداد کمی توانسته اند تغییرات اساسی در سرنوشت ملّت ها ایجاد کنند.

با نگاهی گذرا به تاریخ جهان به جرأت می توان گفت هیچ قیامی هم چون قیام کربلا در سرنوشت بشر تأثیرگذار نبوده است. شاید تا قبل از گسترش موج بیداری اسلامی باور این سخن برای غیر مسلمانان سخت به نظر می رسید امّا اکنون تلاش سران استکبار برای فروپاشی کشور های اسلامی، به خصوص کشور های شیعه نشین خود مؤید این است که آن ها قبل از ما این حقیقت را دریافته اند.

در این میان تنها نهضتی که شعار بازگشت به اطاعت خدا و رهایی انسان از قید و بند بندگی طاغوت را در عمل محقّق ساخت، نهضت عاشورا بود. رهبر شهید این نهضت، مادرش شهیده و پدرش شهید آزادی، جدّش بهترین مخلوق خداوند و ذریه اش از پاکان روزگار بودند.

اینک نویسنده در این گفتار با پی گیری وقایع قبل و بعد از نهضت امام حسین (علیه السّلام) در ۳ بخش سیره ی عملی اعراب قبل از ظهور اسلام، سیره ی عملی مسلمانان پیش از قیام امام حسین (علیه السّلام) و انگیزه ی قیام امام حسین (علیه السّلام)، شخصیت آن بزرگوار را به عنوان مؤثّرترین فرد در بیداری اسلامی معرّفی می کند.

سیره ی عملی اعراب قبل از ظهور اسلام

پیش از اسلام اوضاع سیاسی اجتماعی اعراب در شبه جزیره ی عربستان به شدّت تحت تأثیر نظام طبقاتی و قبیلگی بود. ظلم و ستم در بین آن ها بیداد می کرد. امرار معاششان از طریق برده داری، حمله، غارت و ویران گری شهرها بود. و از آن رو که « خردمندان طبیب را به جایی می فرستند که بیمار هست!» خداوند سبحان نیز پیامبر را در مکه مبعوث کرد زیرا در دنیای آن روز، بیمارتر از اهل مکه وجود نداشت (علّامه عسگری،۱۱/۱۶).

این وضع نابسامان پس از بعثت پیامبر (صلّی الله علیه وآله) ناگهان دگرگون شد. اعراب جاهلی در پناه اسلام تبدیل به مجاهدانی شدند که به شوق شهادت در جنگ ها از یکدیگر پیشی می گرفتند. نور اسلام و قرآن پهنه ی عربستان را منوّر ساخت و جسم و جان مردم را صفا بخشید. ولی افسوس که این وضع دیری نپایید و بسیاری از آن ها پس از رحلت رسول اکرم (صلّی الله علیه وآله) گمراه شدند. در واقع شرایط به گونه ای تغییر کرد که احیای دین پیامبر (صلّی الله علیه وآله) جز با قیام امام حسین (علیه السّلام) ممکن نبود.

سیره ی عملی مسلمانان پیش از قیام امام حسین (علیه السّلام)

اینک با توجّه به این که عملکرد مسلمانان در زمان امام حسین (علیه السّلام)، دستاورد خلافتِ خلفای پس از پیامبر (صلّی الله علیه وآله) بود، برای روشن شدن انگیزه های قیام امام حسین (علیه السّلام) با رجوع به قرآن به تبیین سیره ی آنان می پردازیم:

به شهادت قرآن، عدّه ای از مسلمانان در زمان پیامبر (صلّی الله علیه وآله) انواع معاصی از قبیل تهمت و افترا، تجارت و لهو، نفاق و دورویی، ترور پیامبر (صلّی الله علیه وآله) و سرپیچی از آن حضرت را مرتکب شدند.

خداوند در سوره ی نور چنین می فرماید: «همانا کسانی که آن تهمت عظیم را عنوان کردند جماعتی توانمند از شما بودند، آن را به زیان خود ندانید…» (نور،۱۱). در واقع داستان إفک یا «تهمت» که بنا بر روایتی در مورد «امّ المؤمنین عایشه» و بنا بر روایت دیگر در مورد «ماریه ی قبطیه» است شاهد خوبی بر این ادّعاست که این گروه از نسبت دادن هیچ تهمتی به پیامبر (صلّی الله علیه وآله) اِبا نداشتند و البتّه در آینده نیز با جعل روایت و ساختن افسانه های دروغین این کار را ادامه دادند.

در سوره ی جمعه نیز به داستان پراکنده شدن مسلمانان از اطراف پیامبر (صلّی الله علیه وآله) در حالی که ایشان مشغول خواندن خطبه ی نماز جمعه بودند، اشاره شده است:

«هنگامی که تجارت یا سرگرمی و لهوی را ببینند پراکنده شده و به سوی آن می روند و تو را ایستاده به حال خود رها می کنند! بگو آن چه نزد خداست بهتر از لهو و تجارت است و خداوند بهترین روزی دهندگان است» (جمعه،۱۱).

علامت نفاق و دورویی این گروه در سوره ی توبه نیز چنین آمده است: «گروهی از اعراب بادیه نشین که پیرامون شما هستند منافقند و گروهی از اهل مدینه نیز نفاق ورزیده و کار کشته اند! تو آنان را نمی شناسی. ما آن ها را می شناسیم، به زودی آنان را دوبار عذاب می کنیم، سپس به سوی مجازات بزرگی فرستاده می شوند».

علاوه بر این صفات، گناه ترور پیغمبر (صلّی الله علیه وآله) نیز از افتخارات این عدّه است آن جا که رسول خدا (صلّی الله علیه وآله) با سپاهیان از غزوه ی تبوک باز می گشتند و در مسیر به درّه ای رسیدند، پیامبر (صلّی الله علیه وآله) از این توطئه با خبر شد و در حالی که سپاه از درون درّه می رفت پیامبر (صلّی الله علیه وآله) مسیر کوه و گردنه را در پیش گرفت و فرمود تا عمّار و حذیفه با او باشند، عمّار افسار شتر را کشیده و حذیفه آن را می راند در بین راه شتر پیامبر (صلّی الله علیه وآله) را رم دادند ولی حذیفه و عمّار آن را کنترل کردند… پیامبر (صلّی الله علیه وآله) نام آن ها را برای عمّار و حذیفه فاش نمود و فرمود: « آنان را پوشیده دارید»! (ابوبکر احمد بیهقی…..).

جریان حدیث دوات و قلم نیز که تفصیل آن در کتب شیعه و سنّی آمده است فضایل این گروه را تکمیل می نماید، آن جا که پیامبر (صلّی الله علیه وآله) در هنگام فوت تقاضای دوات و قلم نمود تا با وصیتش هدایت جهانیان را تضمین کند امّا خواسته ی رسول خدا (صلّی الله علیه وآله) اجابت نشد.

با این اوضاع و احوال، مسلمانان با خلیفه ی اوّل بیعت کردند و خاندان پیغمبر (صلّی الله علیه وآله) را در عزای آن بزرگوار تنها گذاشتند. در این دوره خون های بسیاری به ناحق ریخته شد، مسلمانان از کتابت حدیث منع گردیدند، تحریف سنّت پیامبر (صلّی الله علیه وآله) به حدّ اعلای خود رسید و نظام طبقاتی و امتیازات نژادی در اسلام برای اوّلین بار شکل گرفت.

با آغاز خلافتِ خلیفه ی سوّم، سیطره ی بنی امیه بر مسلمانان شدّت گرفت. علی (علیه السّلام) بارها خطر سلطه ی اموی را به مسلمانان گوشزد می نمود و می فرمود: «و آن هنگام است که قریش آرزو می کند در برابر دنیا و مافیها یک بار مرا ببینند، هر چند به قدر کشتن شتری باشد (لحظاتی اندک) تا آن چه اینک اندکش را از آنان می خواهم و به من نمی دهند، بپذیرم… وقتی فتنه ها رو آورند، حق و باطل را به هم می آمیزند (راه تشخیص را می بندند) و چون پشت کنند و از بین روند، آگاه کنند و حق را روشن سازند» (خطبه ی ۹۱).

و نیز: «ای مردم به زودی زمانی فرا رسد که اسلام وارونه شود چنان که یک ظرف وارونه شود و محتوای آن بریزد» (خطبه ی ۱۰۱) و نیز: «دایره ی حکومتش همگانی است و گرفتاری آن برای خاصّه است، بلای آن دامن گیر آگاهان و بینایان است و کوردلان را هدف خود نمی گیرد» (خطبه ی ۹۱). و یا: « به خدا سوگند، پیوسته زمام حکومت را به دست دارند تا جایی که تمام حرام های الهی را حلال سازند و همه ی پیمان های خدا را بشکنند و خانه ای گلی و خیمه ای پشمینه نماند جز این که به ظلم آن ها گرفتار آید… و سوء رفتارشان آنان را پراکنده سازد» (خطبه ی ۹۶).

به راستی که امیر سخن، حقّ مطلب را در پیش بینی وقایع دوران حکومت بنی امیه و پس از آن ادا کرده بود و چنان شد که آن حضرت فرمود با به خلافت رسیدن معاویه، حرمت احکام اسلام از بین رفت و حرامی باقی نماند مگر آن که حلال شد، نخبه ها و نیکان را به شهادت رساندند و عدل و مساوات از میان رفت.

میراث خلافت معاویه برای مسلمانان عبارت بود از:

الف) لعن و سبّ علی (علیه السّلام).

ب) جعل حدیث علیه علی (علیه السّلام).

ج) به قتل رساندن ب