پاورپوینت کامل هردم ازاین باغ بری می رسد ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هردم ازاین باغ بری می رسد ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هردم ازاین باغ بری می رسد ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هردم ازاین باغ بری می رسد ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

>

اگر آداب و رسوم یا امور روزمرّه ی مردم رنگ دین به خود بگیرد، سه حالت پیش می آید:

۱. دین آداب و رسوم را می پذیرد

۲. تا زمانی که خللی به دین وارد نکنند به حال خود باقی هستند یا دین، آن ها را اصلاح می کند.

۳. دین آن ها را کنار می زند.

بدعت ونوآوری

بی بی شاه زینب و دده بزم آرا اعتقاد دارند:. .. در شب یکشنبه مهمان به خانه نبرند و اگر در شب شنبه کسی مهمان شود، شب یکشنبه را نماند… و هر زنی که به میهمانی می رود باید تمام اطفال خود را همراه ببرد (خوانساری۱۳۸۰، ۵۰).

اجتماعی از علماست که در شب چهارشنبه سوری باید ظرفی مانند سبو و کوزه را پر آب کرده، وقت غروب آفتاب، از بام به کوچه اندازند که رفع بلا کند.

کلثوم ننه گفته که در وقت بردن ظرف به عقب نگاه نکنند که بلا بر می گردد (همان، ۶۶). دعا نیز در وقت حنا بستن عروس و باز کردن دیگ حلیم و سمنو و آش برگ مستجاب است. باجی یاسمن گفته که در وقت گندم ریختن هیچ دعا رد نمی شود (همان).

گزیده های بالا از کتاب عقاید النساء (کلثوم ننه) سید جمال الدین خوانساری از فقهای بزرگ شیعه است که در آن به آداب و رسوم و خرافات متداول بین زنان به شیوه ی طنز آمیز اشاره کرده است.

اکنون اگر آداب و رسوم یا امور روزمرّه ی مردم رنگ دین به خود بگیرد، سه حالت پیش می آید: ۱. دین آداب و رسوم را می پذیرد ۲. تا زمانی که خللی به دین وارد نکنند به حال خود باقی هستند یا دین، آن ها را اصلاح می کند. ۳. دین آن ها را کنار می زند.

مورد اخیر که محل بحث است آن جایی است که افراد با انگیزه های مختلف و ترفندهای جدید همه نوع عملی به نام دین مرتکب می شوند؛ بدون هیچ تخصّصی امری دینی تجویز می کنند، نسخه می پیچند، فتوا می دهند، به دل خواه تکلیفی را حذف و اضافه می کنند و بازا رگرمی برای خود و عامّه ی مردم ایجاد می کنند.

در روایات معصومین (علیهم السّلام) این اشخاص اهل بدعت یا بدعت گذار خوانده شده اند: امام علی (علیه السّلام) می فرماید: «وَ انَّما النّاسُ رَجُلانِ: مُتَّبعٌ شِرعهً وَ مُبتَدعٌ بِدعَهً لَیسَ مَعَه مِنَ اللهِ بُرهانُ سُنَّهِ وَ لاضِیاءُ حُجَّهِ»؛

مردم دو دسته اند گروهی پیرو شریعت و دین هستند و برخی بدعت گذارند که از طرف خدا دلیلی از سنّت پیامبر (صلّی الله علیه وآله) و نوری از براهین حق ندارند (نهج البلاغه، خطبه۱۷۶).

در روایات دیگری این افراد مورد مذمّت قرار گرفته اند: امام رضا (علیه السّلام) می فرماید: رسول خدا (صلّی الله علیه وآله) فرمودند: «خداوند لعنت کند کسی را که بدعت گذارد و یا بدعت گذاری را جای دهد… » (عطاردی، بی تا، ۴۶۱). و در حدیثی است: «هرکه بدعت گزاری را بزرگ شمارد همانا در ویرانی اسلام کوشیده است» (کلینی، ۱۳۸۵، ج۱: ۱۶۰).

واژه ی بدعت از ریشه ی «بدع» به معنای اختراع، ابداع کردن، ابتکار، ایجاد و… می باشد (رک: ابن منظور ۱۴۱۴ج ۸: ۶). در اصطلاح دینی عبارت است از: افزودنی که در دین نبوده یا کاستنی که جزء دین بوده (رک: خوانساری، بی تا،ج۶:۲۱۰، سبزواری۱۳۷۹، ۱۴۸).

با این تعریف مشخّص می شود بدعت در دین شامل بدعت در عقاید و بدعت در احکام و بدعت در اخلاق می باشد. بدعت در عقاید مانند توسّلاتی که در صدر اسلام و در عصر ائمّه نبوده یا غلو درباره ی کسانی که به نحوی با دین در ارتباطند، که اگر رنگ دینی پیدا کند، بدعت است (سبزواری۱۳۷۹، ۱۴۸).

البتّه به نظر بعضی از علما در عقیده، بدعت راه ندارد زیرا باورهای اسلامی از حقیقتی ثا بت برخوردار است و به چیزی وابسته نیست خداوند نیز در آیات متعدّدی بر آن گواهی داده است (رک: ذاریات آیه۲۳، یونس آیه۵۳)؛

بنابراین نمی توان به بهانه ی گذر زمان و تغییر شرایط، در اعتقاد به توحید و نبوّت و معاد، تحوّل و نوآوری پدید آورد؛ زیرا طبیعت این موضوع تحوّل پذیر نیست (مغنیه،۱۳۷۹: ۳).

بدعت در اخلاق یعنی محدود کردن دامنه ی اخلاق به مسائل شرعی و بی توجّهی به گستردگی آن در تمام زندگی. در این صورت است که ایمان در تقیّد به شرعیّات محدود می شود و اخلاص فقط در عمل به تکالیف شرعی مصداق پیدا می کند (رک: مظاهری سیف، ۱۰۰).

بدعت در احکام نیز به دخالت دادن مصلحت و نظر و رأی شخصی در وضع احکام شرعی گفته می شود (فخارطوسی، ۹۷). مانند مثال هایی که در ابتدای بحث گفته شد.

آیا هر ابداع و نوآوری در دین مردود است؟

پس با دانستن تعریف و تقسیم بدعت، این سؤال مطرح می شود که آیا هر ابداع و نوآوری در دین مردود است؟ اگر این گونه باشد با توجّه به گذشت زمان و تغییر روزگار به ویژه زمانه ی امروز، دیگر دین امری عقب مانده خواهد بود؛ زیرا غبار کهنگی بر آن می نشیند و هیچ پویایی و نوآوری ندارد. این در حالی است که از مشخّصات دین اسلام جاودانگی آن است. اکنون قبل از پاسخ به این سؤال باید مرز نوآوری و بدعت در مسائل دینی معیّن شود.

شهید مطهری قوانین اسلامی را چهار دسته می دانند:

۱. پاره ای از قوانین مربوط به رابطه ی انسان با خداست که اسمش عبادت است. تغییرات زمان در این ناحیه تأثیر ندارد یا خیلی کم اثرگذار است.

۲. دستورهایی که مربوط به رابطه ی انسان با خودش است و در اصطلاح اخلاق نامیده می شود.

۳. قوانینی که مربوط به رابطه ی انسان با طبیعت است؛ یعنی، ارتباط با خلق خدا غیر از انسان های دیگر.

۴. پاره ای نیز به رابطه ی انسان با انسان می پردازد که از همه مهم تر و بیشتر دست خوش تحوّل است (رک: مطهری ۱۳۷۶: ۴۱).

قسم اول از محلّ بحث خارج است؛ زیرا چنان که اشاره شد بدعت در عقیده راه ندارد. اگر عبادت باشد باید از سوی خدا صادر شده باشد