پاورپوینت کامل میعادگاه خالق و مخلوق (قسمت دوم) ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میعادگاه خالق و مخلوق (قسمت دوم) ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میعادگاه خالق و مخلوق (قسمت دوم) ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل میعادگاه خالق و مخلوق (قسمت دوم) ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

>

سجده، نخستین هدف انسان مسجدی است که در آن به بالاترین جایگاه ممکن یعنی نزدیکی به خدا می رسد؛ چرا که حضرت جلال قدسش می فرماید: «سجده کن و نزدیک شو».

نقش مسجد در تعالی فردی

برکات و آثار معنوی مسجد از صدر اسلام تا کنون بر کسی پوشیده نیست، از طرفی عملکرد آن نیز در همه ی شئون زندگی افراد سایه افکنده است. از ادای نماز جماعت گرفته تا برنامه های عبادی و اعتکاف، تشکّل ها و آموزش های علمی و دینی، کمک ها و همیاری های اجتماعی و… به گونه ای که پایگاهی مردمی با شور و شعور الهی است که فقط در حیات اجتماعی مسلمانان خلاصه نمی شود بلکه در تعالی روحی و شخصیتی افراد نیز مؤثر است.

آن چه در این بحث به آن پرداخته شده، است که در قسمت قبل گوشه ای از کارکرد مسجد در هویت بخشی دینی، پاکی نفس، رشد علمی و… بررسی شد. در این قسمت نیز ادامه ی عملکرد مسجد در تعالی فردی را پی می گیریم.

جانشینی خدا بر زمین

بالاترین کارآمدی متصور برای انسان جانشینی خداست. خداوند، انسان را آفرید تا او را جانشین خود در زمین قرار دهد: «إنّی جاعِلٌ فِی الأرضِ خَلیفَهً» (بقره/۳۰). بدیهی است که چنین مسئولیّت خطیری را تنها آن دسته از انسان ها می توانند بر دوش کشند که تسلیم امر خداوند باشند و جز او را نپرستند.

پیامبران خدا ابراهیم خلیل و اسماعیل ذبیح پس از بنای نخستین مسجد یعنی خانه ی خدا، دست به دعا برداشتند که: «رَبَّنا و اجعَلنا مُسلِمَینِ لَکَ و مِن ذُرِّیَتنِا أُمَّهً مُسلِمَهً لَکَ»؛ خدایا ما را تسلیم خود گردان و نیز از نسل ما امّتی تسلیم خود بیافرین (بقره/۱۲۸).

پس از آن، ابراهیم مژده ی امامت را دریافت کرد: «إنّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ إمامًا» من تو را پیشوا و رهبر مردم قراردادم. او این مقام را برای دودمان خود نیز درخواست کرد و چنین پاسخ شنید: «لا یَنالُ عَهدی الظّالِمینَ» پیمانم به ستمگران نمی رسد (بقره/۴۰).

انسان مسجدی در مسجد جز به عبادت خدا نمی پردازد، و در مسجد از سرگرمی ها و مشاغل دنیا چون صنعتگری، خیاطی، خرید و فروش، اعلان گم شده و… (وسائل الشیعه، ج۲، ص۴۹۵) به دور است و بدین ترتیب خود را برای خدا خالص می کند تا آمادگی لازم را برای ایفای این وظیفه ی خطیر بلکه موهبت بزرگ پیدا کند.

زندگی پاک و خوش

جلوه ی عینی و خارجی کمال انسان در زندگی پاک نمودار می گردد. از منظر قرآن این زندگی در واقع نوع تازه ای از حیات است که با دو رکن ایمان و کردار درست می توان به آن دست یافت.

در قرآن کریم در این باره آمده است: «مَن عَمِلَ صالِحاً مِنکُم مِن ذَکَرٍ أو أُنثَی و هو مُؤمِنٌ فَلَنُحییَِنَّهُ حَیَوهً طَیِّبَهً ولَنَجزِیَنَّهُم أجرَهُم أحسَنَ الّذی کانوا یَعمَلونَ»؛ هر یک از شما مرد باشد یا زن، اگر در حال ایمان، کار درست انجام دهد به یقین به زندگی پاک و خوشی زنده اش خواهیم کرد و بدون تردید پاداش آنان را بهتر از آن چه می کردند، خواهیم داد ( نحل/۹۷).

مسجد مکانی است برای تقویت ایمان و انجام اعمال صالح که بزرگ ترین نقش را در تحقّق این حیات ایفا می کند. در واقع سرآغاز دمیده شدن روح این حیات در کالبد زندگی انسان، مسجد است.

قرآن کریم در این باره چنین می فرماید: «لَمَسجِدٌ أُسِّسَ عَلیَ التَّقویَ مِن أوَّلِ یَومٍ أّحَقُّ أن تَقُومَ فِیهِ فِیهِ رِجالٌ یُّحِبُّونَ أن یَتَطَهَّرُوا و اللهُ یُحِبُّ المُطَّهِّرینَ»؛ بی شک مسجدی که از روز نخست بنای آن بر پرهیزکاری نهاده شد سزاوارترست که در آن نماز گزاری.

در آن مردانی هستند که دوست دارند پاکیزه گردند و خدا پاکان را دوست دارد. (توبه/ ۱۰۸). طهارتی که از عبادت، معرفت و دانش آموزی در مسجد حاصل می شود همان روح تازه و زندگی پاکی است که به انسان نورانیّت دانش و درک و شناسایی حق از باطل، قدرت زنده کردن حق و نابودی باطل، تسلّط بر هوای نفس، خوارکردن شیطان و دل بریدن از دنیا را می بخشد؛ چنین انسانی دل به خدا بسته و تنها در اندیشه ی خشنودی و نزدیکی به اوست و از خشم و دوری از او هراسان است.

انسان مسجدی با برخورداری از حیات طیبه عظمت، کمال، توان، بزرگواری، لذّت و شادمانی بی نهایتی حس می کند. وی خود را در دریای زندگیِ جاودان و نعمت پایان ناپذیر و به دور از درد و ناخوشایندی و در سعادتی به دور از بدبختی شناور می نگرد (المیزان، ج۱۲،ص۳۴۲).

نیل به جایگاه صدّیقان

انسانِ پاکِ مسجدی با شناخت و معرفتی که از خداوند و خود دارد، با حالت ترس و امید در برابر مسجد می ایستد. آن گونه که امام صادق (علیه السّلام) فرمود: «هرگاه به در مسجد رسیدی بدان که آهنگ آستانه ی پادشاه بزرگی را کرده ای که جز پاکان بر فرش او گام نمی نهند و جز به صدّیقان اجازه ی هم نشینی نمی دهد.

با قدم گذاشتن بر آن فرش، بزرگی پادشاه تو را می گیرد و متوجّه می شوی که اگر غافل گردی در معرض خطر بزرگی خواهی بود. پس بدان که او بر رفتار عادلانه یا بخشش و گذشت از تو تواناترست؟

اگر به مهر و فضل خود با تو رفتار کند، عبادت اندکت را خواهد پذیرفت و پاداش بسیاری در مقابل آن به تو خواهد داد و اگر به عدالت با تو رفتار کند و حقّ خود را در صداقت و اخلاص از تو بازخواست کند در این صورت عبادت تو اگر چه بسیار باشد، رد و تو را از پاداش (و دیدارش) محروم خواهد کرد و او هر چه را بخواهد می کند».

«پس در محضر او به ناتوانی، کوتاهی، شکست و مستمندی خود اعتراف کن و دلت را از هر چیزی که میان تو و پرودگارت مانع می شود، تهی ساز زیرا او جز پاک تر و خالص تر را نمی پذیرد.

پس بنگر که نامت از کدام دفتر بیرون می آید (ثبت می شود)؛ اگر شیرینی مناجات و رازگویی و گفت گو با او را چشیدی و از جام مهر و کرامت های او نوشیدی؛ چرا که به خوبی به تو روی آورده و پاسخت را داده است.

پس (بدان که) شایسته ی پرستش او شده ای پس درون رو که اجازه و امان (نامه) داری وگر نه هم چون کسی به در مسجد بایست که هیچ چاره ای و دسترسی ای به آرزویش ندارد و مرگش فرارسیده است، پس اگر خداوند بداند که (او) از درماندگان دل سوخته ای است که برای رسیدن به خوشنودیش بر درش ایستاده، در این صورت می گوید: چه کسی درمانده را پاسخ می گوید زمانی که او را فرا خواند و بدی و آسیب را دور سازد؟» (مصباح الشریعه، ص۱۳۱).

انسان مسجدی با این ادب است که در صف باورکنندگان وحی و کتب الهی می ایستد؛

ولی هر کس را نشاید و نتواند که به آن جایگاه دست یازد؛ پس چه باید کرد؟ دست کم باید با آنان همنشین شد. زیرا این هم، نوعی رستگاری است که با سنگین کردن ترازوی اعمال صالح قابل تحقّق است. ولی مشکل هم چنان باقی است: چیرگی خواهش نفس و وسوسه ی شیطان، این دشمن قسم خورده ی بشریت و بی خبری از اجل، فرصت انجام دادن اعمال صالح بسیار را نمی دهد. راهکار چیست؟ باز هم مسجد کارسازست.

اعمال پر بار

آن چه سرنوشت نهایی انسان را رقم می زند، میزان اعمال نیکی است که او برای حیات ابدی خود پیش می فرستد؛ هرچه میزان عمل سنگین تر باشد انسان از سعادت و رضایتمندی بیشتری برخوردار خواهد شد.

قرآن کریم می فرماید: «فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ * فَهُوَ فِی عِیشَهٍ رَّاضِیهٍ» (قارعه/۶،۷) پس موفّقیّت نهایی او در زندگی وابسته به سنگینی این میزان است: «فَمَن ثَقُلَت مَوَازِینُهُ فَاولئِکَ هُمُ المُفلِحوُنَ»؛ پس کسانی که ترازویشان سنگین باشد هم آنان رستگارانند ( اعراف/۸؛ مؤمنون/۱۰۲).

کارهای نیک چگالی های متفاوتی دارند؛ معمولاً اعمال عبادی مثل اذکار، ادعیه، نمازها، زیارت اماکن مقدّس و… از چگالی بالایی برخودارند؛ یعنی عمل اندک، سنگینی بسیاری دارد.

چگالی این اعمال نسبت به شرایط نیز متفاوت است؛ برای مثال در اماکن عادی، نماز جماعت پاداش بیشتری نسبت به نماز فرادا دارد امّا در مسجد موضوع برعکس است؛ یعنی نماز فرادایی که در مسجد خوانده شود ثواب بیشتری نسبت به نماز جماعتی دارد که در اماکن عادّی خوانده می شود (وسائل الشیعه، ج۲، ص۵۱۱).

پاداش نماز خواندن در مساجد خاص نیز متفاوت است و میزان آن به شرافت مسجد بستگی دارد؛ مسجدالحرام، مسجدالنبی و مساجدی