پاورپوینت کامل اعتدال در مصرف ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اعتدال در مصرف ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اعتدال در مصرف ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اعتدال در مصرف ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

>

در فرهنگ قرآن، اسراف معنای وسیعی دارد که علاوه بر اسراف در مال، شامل اسراف در نفس و جان نیز می شود. بدین معنا که انسان در بهره گیری از استعدادها و ظرفیت های وجودی خود از حدّ اعتدال خارج شده و دچار افراط و تفریط گردد.

گروه گردآوری و تنظیم آثار استاد طاهایی

اسراف و تبذیر

اسراف به معنای تجاوز از حد است در هر کاری که انسان انجام می دهد و نیز به معنای خطا، جهل و غفلت آمده است. این واژه در قرآن به معنای زیاده روی در امور اقتصادی، زیاده روی در گناه و در بسیاری از موارد به معنای مطلق زیاده روی در هر کاری استعمال شده است (فرهنگ قرآن، ج۳، ص۲۵۱).

واژه ی دیگری که به همین معنا به کار برده می شود، تبذیر است. تبذیر در لغت یعنی تفریق و پخشکردن چیزی و در اصل به ریختن و پاشیدن بذر اطلاق می شود که به طور استعاری دربارهی کسی به کار می رود که مال خود را بیهوده پخش و توزیع می کند (مفردات راغب، ج۱).

با در نظر گرفتن ریشه ی دو لغت اسراف و تبذیر چنین به نظر می رسد که اسراف به معنی خارج شدن از حدّ اعتدال است بی آن که چیزی در ظاهر ضایع شده باشد مثل اینکه لباس گران بهایی بپوشیم که بهای آن صد برابر لباس مورد نیاز ما باشد.

در این جا ما از حد تجاوز کرده ایم ولی ظاهراً چیزی نابود نشده است؛ امّا تبذیر و ریخت و پاش آنست که آن چنان مصرف کنیم که به اتلاف و تضییع بینجامد. مثل این که برای دو نفر مهمان غذای ده نفر را تهیه ببینیم آن گونه که بعضی از جاهلان رفتار می کنند و به آن افتخار می نمایند و باقیمانده را در زباله دان می ریزند.

ناگفته نماند که بسیار می شود که این دو کلمه درست در یک معنی به کار می رود و حتی به عنوان تأکید پشت سر یکدیگر قرار می گیرد (تفسیر نمونه، ج۱۲، صص۹۸-۹۷).

اسراف در فرهنگ قرآن

اسراف تجاوز از حدّ قانون آفرینش و قانون تشریع است. هر گونه تجاوز از حد موجب فساد و از هم گسیختگی می شود. اصولاً از نظر بینش توحیدی، مالک اصلی خداست و هر گونه تعرّض بدون اجازه ی مالک، زشت و ناپسند است و او نه اجازه ی اسراف داده و نه از مصرف کردن منع نموده است: «کلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ یحِبُّ الْمُسْرِفِینَ»؛ بخورید و بیاشامید ولی اسراف نکنید که خدا اسراف کاران را دوست نمیدارد (اعراف/۳۱).

خداوند در این آیه ابتدا به مواهب الهی و استفاده از خوردنی ها و آشامیدنی ها اشاره مینماید، امّا چون طبع زیاده طلب انسان ممکن است از این دو دستور تخلّف کرده و به جای استفاده ی عاقلانه و اعتدال آمیز از پوشش و تغذیه ی صحیح، راه تجمّل پرستی و اسراف و تبذیر را پیش گیرد، بلافاصله می فرماید: «وَ لاتُسرِفوا». این روش قرآن است که به هنگام تشویق به استفاده کردن از مواهب آفرینش، فوراً جلو سوء استفاده را گرفته و به اعتدال توصیه می کند (تفسیر نمونه، ج۶، ص۱۴۹).

اسراف یعنی تجاوز از حد، یعنی اینکه انسان در استفاده از هر آنچه که در دست اوست، از حدّ آن تجاوز کند.

قرآن، اسراف را یک برنامه ی فرعونی قلمداد می کند: «وَإِنَّ فِرْعَوْنَ لَعَالٍ فِی الأَرْضِ وَإِنَّهُ لَمِنَ الْمُسْرِفِینَ»؛ فرعون برتری جویی (طغیان) در زمین داشت و او از اسرافکاران بود (یونس/۸۳).

با واژه ی فرعون نباید ذهن ما فقط متوجّه زمان و برنامه های او باشد بلکه ممکن است هر کدام از ما در زندگی خودمان یک فرعون باشیم. وقتی صفات فرعونی داشته باشیم تبدیل به فرعون اجتماع می شویم.

آن جایی که حدّ خود را نشناسیم و از آن تجاوز کنیم، تبدیل به فرعون شده ایم؛ مثل فردی که می تواند ذکر مصیبت بخواند امّا از حدّ خود تجاوز کرده، احکام می گوید و حتّی در فتوای مراجع نظر می دهد و یا کسی که مدّت کوتاهی در یک کلاس دینی و معارفی شرکت کرده، اظهار نظر در مسائل دین می کند. ما باید خودمان را با همین موارد آزمایش کنیم که آیا ما مبتلا به صفات فرعونی هستیم یا نه؟

از دیدگاه قرآن هرگونه گناهی اسراف است چنان چه می فرماید: «قُلْ یا عِبَادِی الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَی أَنفُسِهِمْ »؛ بگو ای بندگان من که برخود اسراف کردید… (زمر/۵۳).

در فرهنگ قرآن، اسراف معنا