پاورپوینت کامل مدیران و باید ها و نباید های اقتصادی ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مدیران و باید ها و نباید های اقتصادی ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مدیران و باید ها و نباید های اقتصادی ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مدیران و باید ها و نباید های اقتصادی ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

>

خطر عظیم بی تقوایی و غفلت از یاد خدا در مسئولیت های اقتصادی بر هر کسی روشن است. بی تقوایی می تواند مسئولین امر را به ورطه های خطرناکی چون رشوه خواری بکشاند.

وظایف کارگزاران اقتصادی از دیدگاه نهج البلاغه

مسأله ی اقتصاد و کسب معاش از ابتدایی ترین و ضروری ترین مسائلی است که همواره با زندگی نوع بشر همراه بوده و قسمت مهمّی از حیات او را تشکیل داده است.

در این رابطه رسیدن به الگوی مطلوب مسأله ایست که اندیشمندان این علم همواره به دنبال آن بوده اند تا بتوانند راه های بهتری جهت استفاده ی بهینه از نیروها و امکانات بیابند و به این وسیله با کیفیت ترین خدمات را در زمانی کوتاه و با هزینه ای کم ارائه دهند.

در این میان تعالیم اقتصادی دین اسلام مورد توجّه خاصّ اندیشمندان قرار گرفته است. در همین راستا دوران کوتاه حکومت علوی یکی از نقطه های عطف تاریخ اقتصادی بشر به شمار می آید. گواه این حقیقت توجّه گسترده ی اندیشمندان سنّی و شیعه و حتّی افراد غیر مسلمان به این دولت کوتاه و سرنوشت ساز است.

حضرت علی (ع) زمانی که هنوز نامی از علوم امروزی اقتصاد و به کارگیری صحیح نیروها و استقرار نظام شایسته سالار مطرح نبود، از همه ی کارکنان و مسئولان دولت خود خواست که تلاش خود را برای رسیدن به اقتصادی بهره ور انجام دهند.

ایشان به خوبی می دانست که استفاده ی صحیح و مناسب از نیروهای توانا و متخصّص، دولت را برای رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده یاری می کند و از هدر رفت انرژی و سرمایه به دلیل دوباره کاری و اهمال و ندانستن روش های ارائه خدمت جلوگیری می نماید.

از این رو در سیره و دستورات ایشان تأکیدهای بسیاری بر اعمال فاکتورهای مهم در استخدام نیروها به چشم می خورد که این مقاله سعی دارد به برخی از آن ها اشاره نماید.

جلب رضایت الهی تنها راه رسیدن به عدالت

حضرت علی (ع) می فرمایند: «جَمال السِیاسه العَدل»؛ عدل زیبایی سیاست است (آمدی، ص۳۳۱).

به عبارت دیگر زیبایی سیاست در عادلانه بودن آن است. در این راستا یکی از اساسی ترین برنامه های حضرت برای استفاده بهینه از امکانات و توزیع عادلانه ی آن و در نتیجه استقرار عدالت اقتصادی، جلب رضایت خداوند و اقامه ی حدود الهی است چرا که ایشان به خوبی می دانند تنها ضامن سلامتی افراد جامعه عمل به قوانینی است که از طرف خالق جهان وضع شده است.

یکی از برنامه های امام (ع) در جهت دستیابی به رضایت الهی، تلاش برای کسب رضایت عامه بود؛ علی (ع) ازکسانی که دچار محرومیت و فقر اقتصادی بودند و یا وابستگی ای با دستگاه های دولتی نداشتند، حمایت خاص می نمود.

علی (ع) بر این باور بود که رساترین چیزی که به واسطه ی آن از خدا طلب ریزش رحمت می کنی آن است که نیت کنی با همه ی مردم مهربانی باشی (همان، ص۲۱۲، ح۵۲۸).

روشن است که کارگزارانی می توانند خیرخواه مردم باشند که شرایط لازم را داشته باشند. به این منظور مسئولان و کارکنان حکومت باید از میان افراد باکفایت و خدمتگزار انتخاب شوند (رک: محمّد مهدی شمس الدین، ج۳، ص۳۰۱).

لذا امام (ع) می فرمایند: «وَلا تقبلنَّ فی استعمال عمّالک و امرائک شفاعهً الا شفاعه الکفایه و الامانه»؛ در استخدام عاملان و کارگزاران شفیعی غیر از باکفایتی و امانتداری را قبول نکن.

پس لازم است مسئولین کارکنان را از بین افراد باکفایت انتخاب کنند چرا که با وجود این افراد کارها در نهایت استحکام انجام می شود و عملاً از دوباره کاری و هدررفت سرمایه ی ملّی جلوگیری می شود.

شرط دوم در راستای استقرار شایسته سالاری، امانت داری است. با بکارگیری افراد امین، مدیران اطمینان دارند که خیانتی به بیت المال صورت نمی گیرد و کارها به درستی انجام می شود و به این وسیله هرچه سریع تر می توانند به آن چه که مورد نظرشان بوده برسند و با ارائه ی خدمات بهتر و با کیفیت بیشتر رضایت عامه ی مردم را تأمین نمایند و به جلب رضایت الهی نیز برسند.

شرط سوم دانایی است و توانایی؛ از نظر امام علی (ع) سزاوارترین فرد برای خدمت، تواناترین و داناترین آن ها به مشیت الهی است (نهج البلاغه، خ۱۷۲).

چرا که این افراد با یادآوری نظارت الهی و احساس حضور او در همه ی احوال همواره در فکر ارائه ی خدمات بیشتر به ارباب رجوع هستند و از اهمال و سستی و تعلّل در کار مراجعین خودداری می کنند.

تقوا شرط چهارم گزینش است. زیرا تقوا نیرویی است که انسان را در برابر اسارت نفس و شهوت و طمع مصون می دارد و او را به آزادی از هوس ها می رساند.

خطر عظیم بی تقوایی و غفلت از یاد خدا در مسئولیت های اقتصادی بر هر کسی روشن است. بی تقوایی می تواند مسئولین امر را به ورطه های خطرناکی چون رشوه خواری بکشاند. بنابراین یکی از مهم ترین شرایط شایسته سالاری، تقواست که به وسیله ی آن فرد به بصیرت می رسد و توان خروج از مشکلات را می یابد (مطهّری، فصل۵، ص۳).

شرط پنجم توجّه به افراد محروم جامعه، حضرت علی (ع) افرادی را در رأس جامعه قرار می دهند که: «یرأف بالضعفاء»؛ با ناتوانان بسیار مهربان باشند(نهج البلاغه، نامه۵۳)؛

چرا که ایشان لازمه ی پذیرش مسئولیت را مهربانی به ناتوانان می دانند که چنین روحیه ای رابطه ی بین اداره شونده و مدیر را لطیف و پرمهر می سازد و دیگر جایی برای تحکم باقی نمی گذارد.

با انجام این دستورالعمل روابط بین کارمندان و ارباب رجوع روز به روز بهتر می شود. بهبود این رابطه در محیط کار باعث بهبود شرایط روانی شده در نتیجه به افزایش بهره وری نیروی کار منجر می شود (ر.ک: حسین پیمان، ص۵۹).

شرط ششم اقتدار در برابر قدرتمندان است. حضرت در این رابطه می فرمایند: مدیر باید با قدرتمندان با قدرت برخورد کند. مدیر جامعه ی اسلامی باید در برابر برتری جویی و سلطه گری زورمندان بایستد و در مقابل خواسته های آنان تسلیم نشود.

ایشان به خوبی می دانند که تمایل های سودجویانه و گرایش به ثروت اندوزی زمامداران و مدیران سبب می شود آنان مسئولیت را طعمه تلقّی کنند تا به وسیله ی آن دارایی های مردم را چپاول کنند و شاید به طمع قدرت قدرتمندان و یا استفاده از ثروت آنان در برابر آن ها تسلیم شوند و تن به خواسته های نادرست آن ها داده و از رسیدگی به امور عادی مردم سرباز زنند و وقت مردم را محترم نشمارند و آن ها را درگیر و دار قوانین خودساخته ی اداری آزار دهند.

لذا به فرماندهان خود از جمله به اشعث بن قیس فرماندار آذربایجان می نویسد: همانا پست فرمانداری برای تو وسیله ی نان و آب نیست بلکه در گردن تو امانتی است (نهج البلاغه، نامه۵۳).

هرجا مسئولین به گردآوری غیرمشروع برای خود روی آورند تنگ دستی برای جمعی به وجود می آید. زیرا چنین کاری جز با بهره گرفتن از حقّ دیگران و پایمال کردن حقوق آن ها میسّر نمی شود. به بیان ایشان فقیری گرسنه نمی ماند جز آن که توانگری از حقّ او خود را به توانایی رساند (بحارالانوار، ج۳۲، ص۳۶۱).

شرط هفتم حسن سابقه است. رفتار نادرست مدیران سبب نابسامانی اقتصادی در جامعه می شود که حاصلی جز فقر و تنگدستی ندارد.

بنابراین برای جلوگیری از عواقب سوء مدیریت افراد جاه طلب لازم است در استخدام آن ها به پرونده ی کاری شان و خدماتی که قبلاً انجام داده اند رجوع کرد و خدمات گذشته ی آن ها را بررسی نمود و افرادی را برای مسئولیت انتخاب کرد که سوء سابقه ای در پرونده ی خود ندارند (نهج البلاغه، ص۴۳۸)

و تلفاتی از قبیل خیانت به اموال دولتی، رشوه خواری، تعلّل در انجام خدمات مردم نداشته باشند. امام علی (ع) برای شناسایی حسن سابقه ی افراد بهترین راه را رجوع به مردم و قضاوت های آنان در مورد مدیران می دانند و می فرمایند: «فَاعْمِدْ لاَِحْسَنِهِمْ کانَ فِی الْعامَّهِ اَثَراً»؛

به کسانی اعتماد داشته باش که در میان مردم آثار نیکویی گذاشته اند (نهج البلاغه، نامه۵۳). در این راستا یکی از راه های رسیدن به قضاوت های مردم و اطّلاع از نظرات آن ها درباره ی مدیران قرار دادن فرم های نظرسنجی و صندوق های انتقاد و پیشنهاد است که امروزه استفاده می شود.

شرط هشتم مدیریت بهینه ی بحران است. ویژگی دیگری که حضرت لازم می دانند که مسئولین آن را در خود رشد دهند، این است: « لاَ یقْهَرُهُ کبِیرُهَا، وَلاَ یتَشَتَّتُ عَلَیهِ کثِیرُهَا»؛ بزرگی را بر او چیرگی نیابد و فراوانی کار او را درمانده نسازد.

باید مدیرانی برای کار انتخاب شوند که در شرایط سنگین و تحت فشار کار و پیش آمدن بحران ها دچار پراکندگی و آشفتگی و بی نظمی در مدیریت نشوند. در غیر این صورت امور بر آن ها مسلّط می شود و تباهی و نابسامانی آغاز می شود (ر.ک: مصطفی دلشاد تهرانی، ص۴۸۸-۵۰۲). همان طور که ایشان می فرمایند: «الْأمُورُ الْمُنْتَظِمَهُ

یفْسِدُهَا الْخِلافُ»؛ کارهای منظّم و منضبط به دلیل خلاف کاری تباه می شوند.

اقدامات اصلاحی

از آن جا که همواره یکی از موانع تحقّق اقتصاد پویا و بهره ور، وجود مفاسد اقتصادی و راه یافتن افراد فاسد به بدنه ی اقتصاد دولت هاست، لازم است تا با این مانع بزرگ برخورد جدّی شود.

سیره ی امام علی (ع) در مبارزه با مفاسد اقتصادی نمونه ی یک حکومت بی نظیر است. ایشان با توجّه به اهمیت مسائل اقتصادی و نقش آن در تحکیم نظام سیاسی و اجتماعی به کارکنان و مدیران خود راهکارهایی را جهت جلوگیری از بروز مفاسد و روش های برخورد با آن ها را ارائه می دهند که در این مقاله به گوشه ای از آن ها اشاره می کنیم. گفتنی است که این راهکارها را در دو بخش مبارزه و اصلاح و پیشگیری ارائه می کنیم.

الف) مبارزه و اصلاح

۱- پرهیز از میل ها و هواهای نفسانی: امام در این رابطه می فرمایند: «فَإِنَّ الْوَالِی إِذَا اخْتَلَفَ هَوَاهُ مَنَعَهُ ذَلِک کثِیرا مِنَ الْعَدْلِ»؛ اگر رأی و اندیشه ی مسئولان دچار دگرگونی و هوای نفس شود این کار او را از اجرای عدالت بازمی دارد.

در مقابل، آراسته شدن به ملکه ی تقوا انسان را از بدی ها و شهوات دور می کند و چنین انسانی همه ی تلاش خود را در جهت رضای خداوند و آبادانی و اصلاح امور مردم صرف می کند و به این وسیله سدّ دفاعی محکمی برای حکومت در برابر دشمنان به وجود می آورد.

۲- نگاه یکسان به همه ی مردم: «فَلْیکنْ أَمْرُ اَلنَّاسِ عِنْدَک فِی اَلْحَقِّ

سَوَاءً»؛ پس باید کار مردم و آن چه حق است نزد تو یکسان باشد.

حضرت در این رابطه توصیه می کنند که مسئولان از هرگونه تمایل به افراد خاص اجتناب کنند و زشت را بر زیبا و سفید را بر سیاه و عرب را بر غیر عرب ترجیح نداده و قانون را به نفع گروه خاصی تغییر ندهند (محمدمهدی کرمی و دیرباز، ص۹۹).

تبعیض در جایی که همه دارای حقوق یکسان هستند نارواست. ایشان در این رابطه می فرمایند: «إِیاک وَ اَلاِسْتِئْثَارَ بِمَا اَلنَّاسُ فِیهِ أُسْوَهٌ»؛ از امتیازخواهی در آن چه مردم در آن مساوی هستند، بپرهیز (غررالحکم، ص۴۷۸).

از این رو سفارش می کنند زمینه ی هرگونه امتیازخواهی و بهره برداری غیرمجاز از امکانات دولتی از جانب اطرافیان و خویشاوندان را از بین ببرند و اجازه ندهند کارکنان، از اموال عمومی در راستای منافع شخصی خود و خویشاوندانشان بهره برداری کنند.

آن حضرت به عنوان پیشوای مردم خودشان از همه جلوتر به گفته های خویش عمل می کنند و تلاش دارند اسباب انحصارطلبی و ویژه خواهی را از بین ببرند. برای همین زمانی که دختر ایشان گردنبندی را از بیت المال به امانت می گیرد به شدّت با او برخورد می کنند (مستدرک الوسایل، ج۱۱، ص۹۳).

زمانی که مسئولین و مدیران در مصرف بیت المال دقّت جدّی نمایند و از تبعیض بین مردم و نزدیکان خود بپرهیزند و ریشه ی این مسأله را با نظر یکسان به همه ی مردم از بین ببرند، این امر باعث می شود رابطه ی بین مدیران و افراد جامعه بهبود یابد و مردم با اعتماد بیشتر به مسئولین، آن ها را در انجام وظایفشان یاری کنند و به این وسیله افزایش بهره وری و کیفیت خدمات را برای دولت به ارمغان آورند (عباس علی اختری، ص۱۶۸).

۳-مسئولین خود را در جایگاه مردم قرار دهند و تغییرات را از خودشان شروع کنند: «فَاجتَنِب ما تُنکرُ امثاله»؛ از آن چه همانند آن را بر دیگران نمی پسندی، پرهیز ک