پاورپوینت کامل کلید روابط عمومی ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کلید روابط عمومی ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کلید روابط عمومی ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کلید روابط عمومی ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

>

مدارا سبب جذب دوستی مردم می شود. محبّت بین قلب ها را افزایش می دهد. کینه ها را از بین می برد و روابط اجتماعی را بر پایه ای محکم بنا می کند.

رهیافتی بر گزاره ی اخلاقی رفق و مدارا

پیامبر رحمت، محمّد مصطفی (صلی الله علیه وآله) در سخنان گران قدری به ابوذر چنین فرمودند: سه ویژگی است که التفات به آن ها، انسان را از زیان و خسران قیامت در امان نگه می دارد: نخست ورعی که او را از محرمات باز دارد؛ دوم حلمی که با آن با نادانی جاهلان مقابله کند؛ سوم اخلاق نیکو که با آن با مردم مدارا کند(طبرسی، ج۲).

ورع ملکه ای است نفسانی که عامل اصلی در بازدارندگی انسان از گناهان است؛ نیرویی درونی که باعث دوری از گناه می شود.

حلم نیز به معنای نیرو و خصلتی است که نفس را کنترل می نماید تا قوّه ی غضب تحریک و برانگیخته نشود. حلم از لشکریان عقل است و نقش ارزشی در حفظ روابط صحیح اجتماعی و هم چنین حفظ احترام متقابل انسان ها دارد.

این عنصر ارزشمند زمانی که با علم و دانایی همراه شود، باعث کمال و زینت انسان می گردد: «اللَّهُمَّ أَغْنِنِی بِالْعِلْمِ وَ زَینِّی بِالْحِلْمِ »؛ پروردگارا! مرا با علم بی نیاز فرما و با حلم زینت بخش(طوسی، ج۳، ص۷۲).

رفق و نرمی و مدارا هم یعنی ملایمت در رفتار، حسن معاشرت با مردم و تحمّل آزار و ناگواری از سوی آن ها. مدارا نقش کلیدی در سلامت روابط اجتماعی دارد و بیان گر روحیه ی اجتماعی انسان است و گاهی در روایات در ردیف انجام واجبات و تکالیف آمده است.

پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) فرمودند: «مُدَارَاهُ النَّاسِ نِصْفُ الْإِیمَان»؛ نیمی از ایمان مدارا کردن با دیگران است (حرانی، ص۵۷).

در مواجهه با آزارها و ناگواری ها باید توجّه داشت که این رفتارها چه عمداً و از روی غرض و چه سهواً، گاهی ناشی از حسادت افراد است، گاهی خودبرتربینی و زمانی هم قضاوت اشتباه، جهل و ناآگاهی و سایر صفات زشت که سبب می شود افراد باعث آزار و ناراحتی دیگران شوند. این آزار یا به صورت دشمنی است یا کوتاهی و بی ادبی.

در هر حال سؤال این است که ما باید در مواجهه با آزار دیگران چه کنیم؟ چه رفتاری از خود نشان دهیم؟ رفتاری که هم سالم باشد هم ثمربخش و اثرگذار.

در واقع اگر ما مانند خود آن افراد رفتار کنیم، و در صدد مقابله به مثل برآییم، ممکن است درگیری و اختلاف به وجود آید یا بر کدورت ها افزوده شود و یا اساساًَ وقتمان تلف شود و فرصت های شیرین عمر را از دست دهیم.

بنابراین روشن است که باید از مقابله به مثل صرف نظر کرد. این جاست که مدارا نقش ارزشمند و اثربخشش را نشان می دهد. در چنین مواردی باید یا با گذشت و چشم پوشی رفتار کرد یا با تغافل و یا این که در مقابل آزارها به محبّت و خدمت به آزاردهندگان پرداخت.

از نظر اخلاقی بهترین روش تعامل با دیگران مداراست. مدارا شیوه ی عاقلان و صاحبان خرد است و کلید درستی و درستکاری است: « عَلَیک بِالرِّفْقِ فَإِنَّهُ مِفْتاحُ الصَّوابِ وَ سَجِیهُ أُولِی الْأَلْبَابِ » (تمیمی آمدی، ص۲۴۴)

مدارا و مداهنه

باید توجه داشت که میان مدارا و مداهنه تفاوت وجود دارد. مداهنه نوعی سازش است، نوعی رضایت نسبت به رفتارهای نادرست منحرفان و مخالفان حق. اگر انسان در بیان حقایق و تبلیغ و ترویج دین الهی سستی و کوتاهی کند یا در برابر انحرافات دم فرو بندد و حرفی نزند و اعتراضی نکند، اهل مداهنه است.

مداهنه رذیله ای است که روابط اجتماعی سالم را تباه می کند و باعث فرو ریختن پایه های عزّت و سربلندی و شکوه یک جامعه می شود، چراکه افراد اهل مداهنه انسان های خونسرد و بی رنگی هستند که در برابر مشکلات پیرامون خود واکنش نشان نمی دهند و نسبت به انحرافات مذهبی، فرهنگی و اخلاقی مردم بی اعتنا هستند. چنین کسانی در واقع در مسئولیت پذیری دچار مشکل هستند. آن ها عافیت طلب و خودخواهند.

با این توصیف روشن می شود که مداهنه غیر از مداراست. مدارا در جایی اتّفاق می افتد که غرض عقلایی صحیح در پی آن باشد.

لذا انسان برای رسیدن به آن غرض عقلایی، این مشکلات را تحمّل می کند. بنابراین انسان در راستای حفظ اصول و مبانی باید قاطعیت داشته باشد و کوتاه نیاید. امّا در امور فرعی اگر ضرورت تشخیص داد می تواند اغماض نشان دهد.

بنابراین اگر کوتاه آمدن و چشم پوشی سبب کنار گذاشتن مسائل اصلی و مهم شود و به ساحت آن ها خدشه وارد کند، مداهنه خواهد بود و اگر منافع شخصی را به خطر اندازد و انسان برای رسیدن به هدف والاتر از آن منافع چشم پوشی کند ولو با دشمن خود بزرگوارانه رفتار نماید، مدارا نموده است و این مداراست که ارزشمند است نه مداهنه.

امام علی(علیه السلام) فرمودند: «شَرُّ إِخْوانِک مَنْ أَحْوَجَک إِلی مُداراهٍ وَ أَلْجَأَک إِلی اعْتِذارٍ»؛ حضرت در این بیان ارزشمند دو شاخصه برای بدترین دوست و رفیق برمی شمارد:

۱. دوستی و معاشرت با او تو را به مدارا کردن بسیار نیازمند می کند. به این معنا که لازم است دائماً با او مدارا کنی.

۲. به عذرخواهی بیشتر وادارت می کند (تمیمی آمدی، ص۴۱۸).

از این رو افرادی که معمولاً با آن ها مدارا می شود، کسانی هستند که از خودخواهی، خودبزرگ بینی، زودرنجی، خرده گیری و بدگمانی رنج می