پاورپوینت کامل سوره ی مبارکه ی حمد ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سوره ی مبارکه ی حمد ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سوره ی مبارکه ی حمد ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سوره ی مبارکه ی حمد ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

>

ستایش و نیایش

الف) ساختار سوره:

سوره مبارکه حمد از دو سیاق تشکیل شده است.

سیاق اول: آیات ۱ تا ۴

سیاق دوم: آیات ۵ تا ۷

دلیل پیوستگی آیات در هر سیاق

در سیاق اول: آیه ی ۱ جمله ای مستقل است. وجه اتصال آیه ی ۱ با آیه ی۲ آن است که هر دو به یک روش شروع می شود.(بِسْمِ اللَّهِ، الْحَمْدُ للّهِ)

آیات ۲ تا ۴ همه با هم یک جمله ی مستقل محسوب میشوند؛ چون آیه ی ۳ و ۴صفت الله در آیه ی دوم می باشند.

در سیاق دوم: چون آیه ۵ ارتباط ادبی با آیه ی۴ ندارد بنابراین شروع سیاق جدید است. آیه ی ۵ از دو جمله تشکیل شده که با «واو» به هم عطف شده اند و شباهت اسلوبی هم دارند.

آیه ی ۶ و ۷ نیز از یک جمله تشکیل شده که با روش خطاب کردن (اسلوب تخاطب) و خطاب گروهی (متکلم مع الغیر) عامل ارتباط آیات ۵ و ۶ می باشد و آیه ی ۶ و ۷ در واژه ی «صراط» اشتراک لفظی دارند.

ب) جهت هدایتی سوره:

فضای سوره:

در فضایی که کتاب آسمانی به تدریج در حال شکل گیری است و مانند هر کتاب کامل و جامعی نیاز به معرفی و تبیین محتوای خویش و بیان اهداف خود دارد، خداوند در ابتدای کتابش معارف بلند آن کتاب را به صورت چکیده بیان نموده است و به «هدف» که صراط مستقیم است بیشتر پرداخته است.

ج) تفهیم متن:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ: خداوند سبحان با «بسم الله» ادب دینی ورود به کار و شروع عمل را به ما میآموزد که با نام خدا شروع کنید. شروع کار با بسم الله کار را به خدا وابسته می کند و کاری که به خدا وابسته شد پایدار می ماند و با برکت است.

بسم الله سرآغاز تمام کتابهای الهی است و سرلوحهی کار و عمل همه ی انبیاء. ما با بسم الله گفتن در هر کاری قبول کرده ایم که مسیر انجام فعل به حول و قوهی الهی است. (باء استعانت این معنی را می رساند)

و در صورت عدم چنین کاری باعث سوء استفاده ی شیطان می شود و او مدیریت کار را به دست می گیرد و کار به نتیجه نمی رسد. حال چرا قرائت ما باید به اسم خدا باشد؟ جواب این است که ما بیشتر با أسماء الهی سر و کار داریم و از طریق أسماءِ خداوند او را میخوانیم.

الله: اسمی است که فقط بر خدای- تبارک و تعالی- گفته میشود یعنی «معبود». الله ذات جامع جمیع صفات کمال و جمال است.

الرَّحْمنِ: صیغه مبالغه است از رحمت که دلالت بر کثرت و گسترش و احاطه رحمت دارد. یعنی خدایی که رحمتش همه موجودات عالم را فراگرفته «وَرَحْمَتِی وَسِعَتْ کلَّ شَیءٍ» (اعراف/ ۱۵۶)

پس رحمن به رحمت تکوینی یعنی هرچه بود و نبود (اصل هستی) اشاره دارد.

الرَّحِیمِ: صفت مشبه است و دلالت بر دوام و همیشه بودن رحمت دارد. یعنی خدایی که رحمتش پیوسته و دائمی است برای مؤمنان. رحیم به رحمت تشریعی (اوامر و نواحی) پروردگار اشاره دارد که شامل بندگان مؤمن و صالح می شود.

پس رحمن و رحیم هر دو از مادهی رحمت گرفته شده و به معنی نیکی و احسان و بخشایشگری خداوند است. اما تفاوت این دو کلمه این است که رحمن اشاره به رحمت و بخشش و احسان عام خداوند نسبت به همهی بندگان اعم از نیکوکار و بدکار است و تمام پهنه ی هستی را در بر می گیرد. ولی رحیم اشاره به رحمت خاص پروردگار است که شامل بندگان مطیع و فرمانبردار و صالح او می شود چون آنها به حکم ایمان و عملصالح شایستگی آن را یافته اند که رحمت خاصی را (که گناهکاران از آن محرومند) بهره مند شوند.

أَلحَمدُ لِلهِ رَبِّ العالَمین: لام در الحمد به معنی استغراق یا جنس است یعنی هر آن چه حمد از هر حامدی و برای هر محمودی واقع شود در واقع حمد خداوند سبحان است. حمد ترکیبی از مفهوم مدح و شکر است. حمد، هم در برابر نعمتها و هم در برابر افعال نیک آمده است.

لام در «لله» برای اختصاص است یعنی ستایش فقط و فقط مخصوص ذاتی است که همه ی کمالات را دارد.

رَبّ: به معنی مالک و صاحب، پرورشدهنده و مربی، آقا و مدبّر است. خداوند هم صاحب حقیقی عالم است و هم تدبیر کننده ی امور عالم و پرورش دهنده و مدبّر هستی است.

تمام حمدهای چهار گانه با هم لازم است. بنابراین در ادعیه ی ائمه (علیهم السّلام) میبینیم هر چهار تا با هم لحاظ شده است.

مَلِک یوْمِ الدِّینِ: این به معنی جزاء است و جزاء در روز قیامت مخصوص به انسان و جن است. انسان با گفتن مالک یوم الدین به اصل «قیامت و رستاخیز» اعتراف کرده، می گوید: خدا مالک و صاحب مطلق روز رستاخیز است.

یعنی علاوه بر اقرار به مالکیت مطلق خدا در این جهان، اقرار به مالکیت خداوند در جهان آخرت هم میکند و اقرار می کند که تمام موجودات از ابتدا ی خلقت تا آخرین زمان همه در آن دادگاه بزرگ در برابر مالک حقیقی سر به زیر افکنده و برای حساب حاضر می شوند چون مالکیت مطلق خداوند در روز حساب ظهور می یابد و صاحب چنین سلطنت و مالکیتی شایسته ی ستایش است.

سیر ترتیبی آیات:

در ابتدا حمد، ذات مستجمع جمیع صفات کمال و جمال را که دارای علو و عظمت نیز هست توصیف می نماید. چنین توصیفی ارتباط بندگان ضعیف و حقیر را از خداوند دور می نمایاند.

پس وصف ربّ العالمین ارتباط او را نه تنها با من، بلکه با همه ی هستی در قالب رشد دهنده برقرار میکند. (بر خلاف تصور مشرکان که خداوند را دور از دسترس دانسته و برای برقرار کردن ارتباط با او رو به بتهای مختلف آورده و ربوبیت مطلقه ی خداوند را قائل نیستند).

وصف الرحمن الرحیم با بیان بخشندگی و مهربانی، ما را به او جذب میکند و از آن جا که این دو صفت رحمانیت و رحیمیت امکان لوس شدن و پررویی بندگان را دارد وصف مالک یوم الدین آمده که حکایتگر اثرات اعمال و رفتار انسان در آخرت میباشد تا انسان را به اعتدال بکشاند و بین خوف و رجا نگهدارد.

عبارت « الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ » دوبا