پاورپوینت کامل شهر هزار سنگر ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شهر هزار سنگر ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شهر هزار سنگر ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شهر هزار سنگر ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

>

ساعت حدود ۶ صبح تقریباً تیراندازی ها تمام شد. اما کم کم با روشن شدن روز، حماسه مردم آمل به وقوع پیوست و صدها نیروی داوطلب مردمی با روی آوردن به فقر سپاه و گرفتن اسلحه به مقابله با سربداران جنگل رفتند.

سنگربندی ها آغاز شد و از مرد و زن همگی با آوردن شن و گونی، اقدام به سنگرسازی و نبرد سنگر به سنگر کردند تا آن جا که شهر آمل لقب «هزار سنگر» گرفت.

(مروری برحماسه ی مردم آمل در ۶/بهمن/۱۳۶۰)

تصور کنید ساعت ۱۱ شب که یا تازه خوابیده اید و یا در تدارک خوابیدن هستید، صدای تیراندازی به طور مداوم در شهر و محله تان به گوش برسد و تا صبح هم ادامه داشته باشد. چه حالی به شما دست می دهد؟ آیا در طول شب و یا فردا صبح حاضرید از خانه تان بیرون بیایید و به محل کارتان بروید؟

در شب ۶ بهمن سال ۶۰ همین اتفاق در شهر آمل افتاد؛ اما مردم آمل چه کردند؟ آیا در خانه هایشان ماندند و از ترس جان خود و عزیزانشان از خانه بیرون نیامدند؟

ماجرا از آن جایی شروع شده بود که گروهی از اتحادیه کمونیست های ایران که نامشان را سربداران با الهام از گروه سربداران مشهور گذاشته بودند چند ماه قبل از بهمن ۶۰ در جنگل های اطراف آمل مستقر شدند.

این گروه متشکل از مارکسیست ها، فمینیست ها، مائوئیست ها بودند. (سپهر ذبیح، جنبش چپ در ایران معاصر، صص۱۸۰، ۱۸۲و ۱۶۳) تا قبل از انقلاب مشی سیاسی و فرهنگی داشتند اما بعد از انقلاب با تغییر ساختاری که در اهداف و روش خود دادند مشی مبارزات مخفی و مسلّحانه را در پیش گرفتند و با این تفکر که انقلاب از مسیر حقیقی خود منحرف شده است،

به گفته ی محمدرضا سپرغمی یکی از اعضای اصلی اتحادیه، تصمیم به «قیام شهری» مطرح شد. آن ها این اقدام خود را تحت عنوان «قیام فوری» طراحی کردند تا بدون از دست دادن فرصت، هر چه سریع تر در یک نقطه شورش مسلحانه به راه بیندازند و مردم را به یک قیام و انقلاب علیه نظام جمهوری اسلامی دعوت کنند. (رک:آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، پرونده ی محمدرضا سپرغمی، ش۱۸۲۹۵).

آن ها طی ارزیابی ها به این نتیجه رسیدند که در شهری مانند تهران هیچ گونه شانسی موفقیت ندارند.بنابر این شمال کشور را انتخاب کردند. در واقع آن ها می خواستند با انتخاب شمال کشور جبهه ی سوم را بر ضد جمهوری اسلامی تشکیل دهند؛

زیرا عراق در جنگ تحمیلی، بخش عمده ای از امکانات و نیروی نظامی ایران را در جبهه ی اول به خود مشغول کرده است؛ مبارزات کردها در کردستان نیز جبهه ی دوم علیه نظام به شمار می رفت؛ و اتحادیه ی کمونیست ها با ایجاد جبهه سوم در شمال کشور آن هم در آمل،به تهدید تهران می پرداخت.(علی کردی، اسناد اتحادیه ی کمونیست های ایران در واقعه ی آمل، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، تهران، ۱۳۸۶، صص۵۰و۵۴)

اتحادیه با ذهنیتی که از جنگ های چریکی و دهقانی داشت جنگل های اطراف آمل را مناسب یافت. اساساً در دو سال اول پس از پیروزی انقلاب اسلامی، شهرهای شمالی کشور شاهد فعالیت زیاد کمونیست ها و چپی ها بود و گروه های مختلف به راحتی دست به تبلیغات سیاسی می زدند.

حزب توده ی ایران که اولین حزب مارکسیستی در ایران بود اولین فعالیت های خود را در شمال به دلیل نزدیکی به شوروی آغاز کرد.آن ها در شهرهای شمال، از جمله آمل طرفدارانی نیز کسب کرده بودند که بیشتر در محله ی رضوانیه و اسپه کلای آمل، مستقربودند و خانه ی تیمی هم داشتند اما طی یکی دو سال بعد از انقلاب که با ابلاغ دولت، مالکان منازل باید هویت مستأجران خود را گزارش می دادند کار برای گروه های سیاسی سخت شد؛

بنابراین از فعالیت های علنی به فعالیت های زیرزمینی روی آوردند در نتیجه مکان هایی مانند جنگل های آمل، مکان های امن تری برایشان محسوب شد. البته انتخاب آمل و جنگل های اطراف آن دلایل دیگری هم داشت:

۱- آمل به دلیل این که بین کوه های جنگلی در دو طرف جاده ی هزار و دریا قرار دارد به فعالیتشان عمق استراتژیکی می بخشید و موقعیت مناسبی برای جنگ و گریز را برایشان فراهم می کرد.

۲- آمل نزدیک ترین شهر شمال به تهران و به عنوان دروازه ی ورود به دیگر شهرهای شمال است و از طرف دیگر به مرز آبی با شوروی، مقر کمونیست ها در آن زمان نزدیک بود.

۳- بستن جاده هراز به گونه ای که امکان ارتباط با پایتخت و نیروهای اعزامی را کاهش دهند.

۴- وجود آب رودخانه و خوراکی های زمینی و درختی و…(رک. اسناد اتحادیه کمونیست های ایران در واقعه آمل، صص۵۳و۵۴)

یکی دیگر از مهم ترین دلایل آن ها، برای انتخاب آمل این بود که تصور می کردند در این شهر زمینه های مردمی برای همراهی، آن ها وجود دارد که البته بزرگ ترین اشتباهشان نیز همین مسأله بود.

سابقه ی مبارزاتی مردم آمل در هنگام انقلاب و پیش از آن و سابقه ی برقراری حکومت مردمی در دوران حکومت شاه و البته دارا بودن یک تشکیلات اولیه توسط سازمان در این شهر به آن ها این باور و تصور اشتباه را داده بود که مردم آمل نیاز به یک جرقّه دارند و طی تحلیل و اخبار نادرستی که از طرف رهبران اتحادیه به خورد اعضا داده می شد آن ها انتظار داشتند با شلیک اولین گلوله در شهر مردم به آن ها بپیوندند.(به ما گفته بودند به محض تیراندازی، مردم به شما ملحق می شوند، (آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، پرونده محمود آزادی، ش۲۴۱۸۲)

با این امید و آرزو در طی راهپیمایی چند روزه ی بسیار سخت از حاشیه ی رودخانه ی هراز در میان برف سنگینی که روزهای اول بهمن ۶۰ باریده بود غروب پنجم بهمن خود را به ابتدای شهر رساندند.

به گفته ی سردار ناصر شعبانی که در آن زمان فرمانده ی سپاه آمل بود «آن ها با لباس فرم سپاه وارد شهر شدند لذا یک ماشین گشت سپاه گزارش داد که ما آن ها را دیدیم اما فکر می کردیم سپاهی هستند،

قضیه از این قرار بود که بنی صدر در زمان ریاست جمهوری خود به یکی از کارخانه های آمل که لباس فرم سپاه را تولید می کرد دستور داد ۴۰۰ یا ۴۰۰۰ لباس به دارنده این نامه تحویل بدهد. (در ۶ بهمن ۶۰ در آمل چه گذشت؟ مصاحبه ی تابناک با سردار ناصر شعبانی، تاریخ انتشار: ۶ بهمن ۸۸- کد خبر: ۸۳۲۳۴)

آن ها با همین لباس جاده