پاورپوینت کامل یک مساوی با بی نهایت ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یک مساوی با بی نهایت ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یک مساوی با بی نهایت ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یک مساوی با بی نهایت ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

>

حکمت اساسی شکر نعمت های خداوندی، تنها به یاد خدا بودن و ادا کردن حقوق است؛ چرا که هم چنان که خداوند متعال نیازی به عبادت بندگانش ندارد، بی نیاز از شکرگزاری آنان نیز هست.

شکرگزاری زیباترین چهره ی بندگی

آورده اند در عرصه ی عظما و انجمن کبرای قیامت، که بساط سنجش اعمال بگسترانند، منادی ندا کند: لِیَقُم الحَمّادون؟! هیچ کس برنخیزد مگر کسی که پیوسته در همه ی احوال و اوقات مشغول به حمد و ثنا و شکر پروردگار بوده و حق نعمت را برآورده است. (میبدی، ۱۳۷۰، ص۲۴۷)

و نیز اول کسی که به بهشت دعوت می شود شاکران و حمدکنندگان خداوند هستند: «اَوَل مَن یُدعی الی الجَنّه الحمّادون الله فی السراء و الضراء». (روضه الواعظین و بصیره المتعظین، ص۶۷)

به راستی محاسبات خدا با محاسبات ما انسان ها بسیار متفاوت است. در همه جای دنیا، دو به علاوه ی دو می شود چهار، امّا در محاسبات خدا، حتی کوچک ترین عمل انسان نیز تا بی نهایت پاداش دارد: « لَئِن شَکرْتُمْ لأَزِیدَنَّکم» (ابراهیم/۷) چگونه؟!

رسیدن به این جایگاه مشروط به دو ویژگی است:

ویژگی اول: انسان موجودی منفعل نیست، یعنی تنها اثر نمی پذیرد، بلکه اثرگذار است و تنها از خداوند تأثیرپذیر است.

از آن جا که افعال الهی جلوه هایی از صفات الهی هستند، در صورتی که انسان آن ها را درک کرده و بشناسد آثار ویژه ای در دل و روان و سپس در اعمال او پدید می آورند و چون این افعال متفاوتند، به تناسب آن ها صفات و افعال اخلاقی نیز متعدّد هستند و نیز با توجه به این که حقایق مفید عالم هستی درباره ی انسان چه از جنبه ی مادی و چه معنوی نعمت های خداوندی هستند، حالاتی را موجب می شوند که در رشد انسانی مؤثّر است. یکی از آن حالات که انسان در زندگی خود با آن روبه رو است شکر و سپاس گزاری از حضرت حق است.

ویژگی دوم: مراتب سیر و سلوک انسان دو قسم است؛ قسم اول مقدماتی که به خودی خود و بذات مقصود نیستند مانند توبه و صبر و خوف و زهد و… بلکه وسایلی هستند برای وصول به مراحل بالاتر؛ دوم مقاصد و نهایات که به خودی خود و به ذات مقصود (معین، ص۱۴۶۸) و منظور هستند مانند محبت و شوق و رضا و توحید و…

این ها همه به نفس خود مقصود هستند نه وسیله برای کار دیگر: «وَآخِرُ دَعْوَاهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ…»(یونس/۱۰۹)؛ و پایان بخش نیایششان این است که همه ی ستایش ها ویژه ی خداوند مالک و مربی جهانیان است.

شکر و حمد خداوند نیز از همین قسم است، که به خودی خود و به ذات مقصود است و هر آن چه از اعمال این وجه را داشته باشد ماندگار است و هرگز منقطع نگردد.

شکر در لغت به معنای کشف و اظهار سپاس است و در عرف اظهار نعمت منعم به وسیله ی دل و زبان است. (کاشانی، ص۳۸۴)

ودر نهج البلاغه با معادلاتی چون:«الحمد»، «الثناء» و «الشکر» آمده است.

علامه محمدتقی جعفری در تعریف شکر می فرمایند: شکر و ثنا عبارت است از تفکّر در فیض هستی که با ارزش ترین نعمت خداوندی است و این تفکر و اعتقاد، حتی نعمت بودن نفس هایی را که انسان برمی آورد، اثبات می کند، چه رسد به نعمت عقل و قلب و وجدان با صدها فعالیتی که دارند. این توجه و تفکر و اعتقاد موجب می شود که حق آن ها ادا شود. (جعفری، ج۱۲،ص۱۱)

شکر زیباترین انگیزه ی بندگی

به فرموده ی امیرمومنان علیه السلام: گستره ی نعمت های خداوند بسیار وسیع است: «الحَمْدُ للهِ الَّذَی لاَ یبْلُغُ مِدْحَتَهُ القَائِلُونَ، وَلاِ یحْصِی نَعْمَاءَهُ العَادُّونَ، ولاَ یؤَدِّی حَقَّهُ الُمجْتَهِدُونَ…»؛ سپاس خدای را که حق ستایشش بالاتر از حدّ ستایشگران است و نعمت هایش فوق اندیشه ی شمارشگران. حق جویان کوشا از ادای حقش ناتوانند. (نهج البلاغه، خ۱)

به همین دلیل، از جمله معرفت هایی که انسان برای زندگی توحیدی سخت به آن نیازمند است شناخت نعمتهای زیادی است که خداوند تبارک وتعالی به انسان عطا فرموده و می تواند بر عطای خود ادامه داده، بر آن ها بیفزاید و هم چنین قادر است از نعمت های برتر و بالاتر در این دنیا و آخرت انسان را برخوردار سازد. نیز معرفت به این که او می تواند تمامی این نعمتهای دنیایی را از او گرفته، و در جهان ابدی هم انسان را از همه ی نعمت ها محروم کند.

این شناخت در جنبه ی اثبات و سلب نعمت ها، حالت خاصّی را در انسان به وجود می آورد که همان گونه که گفتیم این حالت شکر نام دارد.

شکر یکی از عالی ترین عوامل سازنده ی روح انسانی است. آغاز چنین معرفت و عملی، آغاز تکامل انسانی و برقراری یک ارتباط معقول میان انسان و جهان هستی است.

امیرمومنان علیه السلام در نهج البلاغه یکی از صفات مؤمن را شکرگزاری در برابر نعمت ها دانسته می فرمایند:

فی صفه المومن: «المُومِنُ بشرُُُه فی وجهِهِ…َ مشغُولُ وَقتُه، شَکُورُ صُبُور»؛ سرور و شادمانی مومن در چهره ی او و وقتش مشغول و شکر گزار است. (نهج البلاغه، حکمت۳۲۴)

شکرگزاری حالتی فطری است و هر انسانی قادر است آن را درون خود تجربه کند؛ بدین صورت که زمانی که فردی به فرد دیگر احسان می کند، شخص متنعّم در مقابل منعم احساس خاصی پیدا کرده که همین احساس منشاء شکر و سپاس گزاری به او می شود. پس به او احترام گذاشته و از او قدردانی می کند.

امیرالمؤمنین علیه السلام ا