پاورپوینت کامل جوان، ارزش ها و اجتماع ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جوان، ارزش ها و اجتماع ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جوان، ارزش ها و اجتماع ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جوان، ارزش ها و اجتماع ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

>

کامیابی و بهره مندی هر کس در جامعه به خلق و خوی اجتماعی او بستگی دارد. انسان خوشبخت کسی است که با مردم به نیکی و گشاده رویی برخورد کند، حقوق و حدود دیگران را محترم شمارد و به شایستگی، خویشتن را با جامعه تطبیق دهد.

گروه تنظیم آثار استاد طاهایی

اجتماع، عامل نیرومند در رشد شخصیت جوان

انسان اجتماعی آفریده شده است و مراحل اجتماعی شدن را در مسیر رشد جسمی و روحی به تدریج می پیماید. او برای پاسخ به نیاز های زندگی، رفع حوائج مادّی، پیروزی در نبرد با طبیعت، غلبه بر موانع طبیعی، پیمودن راه کمال و نیل به مدارج عالی انسانی و به فعلیت درآوردن استعدادهای درونی خویش، همواره به یاری هم نوعان نیازمند است. این نیاز ایجاب می کند که هر فردی دارای خُلق و خوی اجتماعی باشد.

باید در کودکی افکار و اخلاق آدمی طوری ساخته شود که در سنین بزرگسالی در متن جامعه بتواند خود را با محیط اجتماعی خویش تطبیق دهد و عضو مفید و مؤثّری به شمار آید؛ هم از جامعه بهره ببرد و هم خود به جامعه بهره بدهد. این وظیفه ی خطیر اجتماعی شدن، بر عهده ی پدران، مادران و مربیان است.

کامیابی و بهره مندی هر کس در جامعه، به خلق و خوی اجتماعی او بستگی دارد. انسان خوشبخت کسی است که با مردم به نیکی و گشاده رویی برخورد کند، حقوق و حدود دیگران را محترم شمارد و به شایستگی خویشتن را با جامعه تطبیق دهد.

عَن اَبِی عَبدالله علیه السلام: «وَ خَالِطُوا النَّاسَ وَ أْتُوهُمْ وَ اَعِینُوهُمْ وَ لَا تُجَانِبُوهُمْ وَ قُولُوا لَهُمْ کَمَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَی وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً» (مستدرک الوسایل، ج۸، باب۱، ص۳۱۴، ح ۱۵)؛

«از امام صادق علیه السلام است که می فرماید: با مردم آمیزش داشته باشید و به سراغ آن ها بروید و به آن ها کمک کنید و منزوی نشوید و با مردم چنان سخن بگویید که خداوند فرمان داد و فرمود با مردم به نیکی سخن بگویید».

امام علی علیه السلام به فرزند بزرگوارشان امام حسن مجتبی علیه السلام توصیه فرمودند:

«وَ أَحْسِنِ الْبَذْلَ، وَ قُلْ لِلنَّاسِ حُسْناً… »(تحف العقول، نامه به امام حسن، ص۸۳)؛ «و به نیکی ببخش و با مردم به نیکی سخن بگو… »

نکته ی مهم در روابط اجتماعی شناخت سنّت، عرف و آداب و رسوم جامعه و تشخیص ارزش ها و ضدّارزش های آن است. یک فرد این ها را در طی جریان اجتماعی شدن که از خانواده شروع و تا جامعه ی بزرگ انسانی ادامه می یابد، می آموزد.

در این زمینه، جوانان باید برای تشخیص واقعی هنجارها و ناهنجاری های اجتماعی، معیار و میزان داشته باشند. رشد اخلاقی جوانان میسّر نخواهد شد، مگر این که همیشه همگام با ارزش های الهی حرکت کنند.

ممکن است جوان بخواهد فقط با ارزش های حاکم بر جامعه حرکت کند و به این مسأله توجّه نداشته باشد که ارزش های الهی یا غیرالهی، ارزش است یا ضدّ ارزش؟ باید توجّه داشت، نیرومندترین عامل در پایه گذاری شخصیت و رشد اخلاقی جوان اجتماع است که به مراتب بسیار قوی تر از محیط خانواده و محیط های آموزشی است.

در جوامع توحیدی که معیارها بر اساس تقوا و ایمان پایه ریزی شده و افراد عالم و با تقوا و فضیلت حضور دارند، تشخیص ارزش ها کار دشواری نیست و به آسانی صفات و خُلقیات را سمت و سو می دهند؛ امّا اگر مسأله برعکس بود، یعنی جوان در جامعه ای زندگی می کرد که ارزش های غیرالهی حاکم بود، با توجّه به نقش مهم اجتماع در این زمینه، چه بسا این جامعه ی بی دین، فرد متدیّن را از صراط مستقیم پاک و فضیلت بگرداند و به راه فساد و تباهی بکشاند.

قرآن کریم درباره ی تأثیرپذیری انسان از محیط های فاسد و فرهنگ های غلط، هشدار می دهد.

«وَجَاوَزْنَا بِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ فَأَتَوْاْ عَلَی قَوْمٍ یعْکفُونَ عَلَی أَصْنَامٍ لَّهُمْ، قَالُواْ یا مُوسَی اجْعَل لَّنَا إِلَهًا کمَا لَهُمْ آلِهَهٌ قَالَ إِنَّکمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ» (اعراف/۱۳۸)؛ «بنی اسرائیل را از دریا گذراندیم در مسیر خود به جمعیّتی رسیدند که اطراف بت هایشان با تواضع و خضوع گردآمده بودند (با دیدن این صحنه) به موسیعلیه السلام گفتند: تو هم برای ما معبودی قرار ده، همان گونه که برای آن ها خدایانی هست. آن ها معبودان (و خدایان) دارند. موسی گفت: شما جمعیتی جاهل و نادان هستید».

نکته ی قابل توجّه در آیه ی فوق این است که طرفداران حضرت موسی با دیدن آن همه معجزات، به صرف برخورد با یک صحنه ی انحرافی، تقاضای بت کردند. بنابراین، محیط، تأثیرگذار است. افراد تا در ایمان و عقیده قوی نشده اند، نباید به مناطق منحرف و خطرناک هجرت کنند، زیرا هر لحظه در معرض خطر انحراف هستند. (رک. تفسیر نور، ج۴، صص ۱۷۳-۱۷۴)

بنابراین، جامعه این قدر اثر دارد. این نکته هشداری است برای پدران و مادرانی که فرزندان خود را بی حساب و کتاب به کشورهای غیراسلامی می فرستند و چه بسا به این کار افتخار می کنند؛ غافل از آن که محیط شرک آلود چه تأثیرات فاحشی بر ایمان، اخلاق و انسانیت و عواطف آن ها می گذارد.

لذا پیشوای گران قدر اسلام برای آن که پیروان خود را از شرّ جوامع کفر و شرک نگه دارد و آنان را از خطرات ایمانی و اخلاقی نجات بخشد، اقامت یا مهاجرت مسلمانان به کشورهای غیراسلامی را در موارد غیرضروری، محدود ساخته است.

مرحوم محدّث نوری- رحمهالله علیه- در مستدرک الوسایل بابی را با عنوان «سکونت مسلمان در کشورهای غیرمسلمان و داخل شدن آن مگر برای ضرورت» تدوین نموده و روایاتی در ذیل آن می آورد. از جمله، این حدیث: «قالَ رَسُولَ الله: إنّی بَریءٌ مِن کلِّ مُسلِمٍ نَزَلَ مَعَ مُشرِک فی دارِ الحَربِ» (مستدرک الوسایل، ج۱۱، باب ۳۴، ص۸۹، ح۱)؛ «من پیامبر از هر مسلمانی که با مشرکی در بلاد کفر اقامت گزیند، بیزارم».

حدیث دیگری در همین زمینه از علی علیه ا