پاورپوینت کامل الگوهای ضدّ فرهنگی در رسانه ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الگوهای ضدّ فرهنگی در رسانه ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الگوهای ضدّ فرهنگی در رسانه ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الگوهای ضدّ فرهنگی در رسانه ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

>

راهبردهایی برای مقابله با گسترش پاورپوینت کامل الگوهای ضدّ فرهنگی در رسانه ۳۱ اسلاید در PowerPoint

تهاجم فرهنگی یا به تعبیر عالمان و اندیشمندان سیاسی و اجتماعی، ناتوی فرهنگی، جنگ نرمی است که به منظور از بین بردن پایه ها و بنیان های فرهنگی یک ملّت مستقل و کفرستیز، به کمک ابزارهای نرم، هم چون ترویج عکس و فیلم های مبتذل و هیجانی، نشر کتاب های علمی و رمان های ادبی، موسیقی های مبتذل با محتوای رفتارهای جنسی و شهوانی و گاه ترویج ناامیدی صورت بندی شده است.

برنامه ریزانِ این عملیات هدفمند، با تعیین بودجه های کلان و به کارگیری تکنیک و هنر مدرن می کوشند با نفوذ نامحسوس در افکار و القای تفکّر مادّی و ضدّ دینی، مردم را از فرهنگ اصیل خویش دور سازند و با نابودی هویت فرهنگی، آن ها را به سوی فرهنگ غربی متمایل سازند و از این راه به رویاهای دیرینه ی خویش که همان سلطه بر جهان است، دست یابند.

بنابراین اگر در مقابل چنین هجومی، حرکتی دفاعی شکل نگیرد، بدون شک پیروز خواهند شد. (عطوفی کاشانی، ۱۳۹۰، ص۶۴)

نظر حضرت آیت الله خامنه ای(حفظه الله) این است که اگر با این تهاجم، هوشمندانه و با بهره گیری از روش های درست و مدبّرانه، مقابله نشود، بسیار خطرناک و نابود کننده است.

ایشان بارها به همه ی مسئولان، به ویژه متولیان فرهنگی کشور، این نبرد و خطر فرهنگی را به شکل های گوناگون یادآوری کرده اند، ولی متأسفانه با وجود هشدارهای ایشان در امور فرهنگی، هنوز شاهد تضادها، واگرایی ها و ناهمگونی های فرهنگی هستیم که یک عامل آن نبود برنامه ریزی دقیق و منسجم و نبود یک متولی و مرجع همه جانبه و فراگیر در حوزه ی فرهنگی است.

گرچه سازمان ها و اداره هایی چون اداره ی فرهنگ و ارشاد و سازمان تبلیغات اسلامی وجود دارند؛ امّا کدام یک این قدرت اجرایی را دارند که تابلوی فروشگاهی را که نام یکی از «شوهای غربی» را روی خود گذاشته و معرّفی می کند پایین آورند؟

از آن جا که رسانه ها محمل اساسی فرهنگ هستند، در برابر سیطره ی رسانه ای نباید منفعل و گوشه گیر بود بلکه باید با بهره گیری از همین فن آوری چون ماهواره ها، خبرگزاری ها و تکنولوژی های کامپیوتری به عنوان یک وسیله ی ارتباطی، از راه اخبار و بیان جریان های بین المللی، گسترش کتاب ها، مجله ها، فیلم های تلویزیونی و دیگر محصولات فرهنگی به ارائه و اشاعه ی ارزش های فرهنگی خویش اقدام و با روشنگری، سیطره ی فرهنگ سلطه و تهاجم فرهنگی را خانه نشین کرد (صالحی امیری، ۱۳۸۹، ص۷۶) و حتّی فرهنگ غنی اسلام را به تمام جهان عرضه نمود و زمینه ی تبادل فرهنگی را فراهم آورد. (حسنی، ۱۳۸۵، ص۱۸۸)

این کار فرهنگی عظیم به برنامه ریزی علمی، بنیادی، دقیق، منسجم و سامان مند نیاز دارد و برای تغییر آگاهانه و تا اندازه ای پایدار و با دوام بینش ها، احساسات، ارزش ها و اندیشه های عقیدتی و رفتاری یک جامعه، بر اساس فرهنگ خاص و ارزش های دینی نیازمند عزمی جدّی و برنامه ریزی دقیق است. (چاوش باشی، ۱۳۸۹، ص۱۵۳)

پیامدهای فرهنگی باید به طور غیر مستقیم در عمق و محتوای برنامه ها و تولیدات رسانه، به اقتضای موضوع مورد بحث جای گیرد. با این نگاه، برنامه ها باید برآمده از خواسته ها و نیازهای مردم به ویژه نسل جوان باشد تا از این راه، آیینه ی عملی پرورش استعدادها و افزایش توانمندی های جسمی، فکری، روحی و معنوی آنان فراهم شود.

در این میان، از آنان نیز باید در برخی برنامه های رسانه ای، هم چون جلسه های پرسش و پاسخ، تریبون آزاد، میزگرد، به منظور تبادل آگاهی میان آنان و اندیشمندان عرصه ی فرهنگ استفاده کرد.

مسایلی مانند ارایه ی مبانی نظری و فکری فرهنگ غربی و اسلامی و به تبع آن، انتقال این دو مبنای فکری به لایه های رویین زندگی، مانند: نوع نگاه به خانواده، حقوق شهروندی، رفتارهای فردی و اجتماعی، نوع روابط زن و مرد، مسأله ی ازدواج، خلقیات و آداب و معاشرت در هر دو فرهنگ که از نظر مبنایی در تضاد و تقابل کامل با یکدیگر هستند، مسأله ی ماهواره و نظیر آن ها همه به دقت موشکافی و باز شود.

صدا و سیما افزون بر ارتقای شناخت آحاد مردم از اهداف شوم دشمنان، باید با اجرای انواع برنامه های آگاهی دهنده ی عمومی، مردم را از خطر تدریجی دشمن آگاه سازد و جدّی بودن مسأله ی تهاجم فرهنگی مستکبرانه را با زبان، ادبیات، دانش و فرهنگ عمومی به آگاهی شهروندان برساند تا اخلاق تهاجمی دشمن در اذهان، نهادینه و درونی نشود.

بنابراین تفکّر غرب ستیزی باید در اهداف بسیاری از برنامه ها گنجانده شود تا مخاطب عام نیز به حسب ذات خویش به جدیت تهاجم فرهنگی پی ببرد.

از زمینه هایی که به بحران هویت دامن می زند و منجر به بریدگی فرهنگی می شود، ایجاد گسست میان نسل هاست که صدا و سیما می تواند با ساخت فیلم و سریال خانوادگی و حتّی کارتون و گنجاندن عناصری که از یک سو، برآمده از فرهنگ اصیل گذشته باشد و از سوی