پاورپوینت کامل زبان از الفبا آغاز می شود ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زبان از الفبا آغاز می شود ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زبان از الفبا آغاز می شود ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زبان از الفبا آغاز می شود ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

>

درباره ی الفبای فارسی

الفبا مقدّمه ای است برای ورود به زبان اصیل و غنی فارسی. زبانی که اگرچه عمری بس طولانی دارد، دست آوردهای فکری و فرهنگی آن قرن هاست که عالم را فراگرفته، امّا هنوز هم کار چندانی برای آموزش و گسترش آن انجام نگردیده است.

قدرت زبان فارسی مسأله ای حقیقی و علمی است و به جرأت می توان گفت که فارسی در رده ی اولین زبان های دنیا قرار دارد؛ (رک. حسابی، مقدّمه ی کتاب) از نظر نژادگی، زایایی، به روز بودن، غنای آثار علمی و ادبی در گذشته و حال، کاربران گسترده ی آن در پهنای کره ی خاک و نیز سهولت یادگیری؛ در کنار زبان دوم قرارگرفتن در عالم اسلام و به ویژه در میان شیعیان، این زبان را ارزش و اهمّیت بسیاری بخشیده است و جای آن است که همه ی دانشمندان فارسی زبان در سراسر جهان، گامی هر چند کوچک در راه نشر و گسترش زبان مادری خود بردارند.

آموزش زبان از آموزش الفبا شروع می شود. آموزش الفبا یعنی ورود به دنیای خط و آوا؛ یعنی آغاز نوشتن و گفتن به یک زبان. آموزش زبان فارسی نیز از این قاعده مستثنی نیست.

در این گفتار به اشکالاتی که در ذهن اکثر کاربران زبان فارسی درباره ی خط و آوای این زبان وجود دارد اشاره می کنیم و راه حل هایی برای درست گویی و درست نویسی فارسی ارائه می دهیم.

چنان که می دانید قدمت زبان فارسی به پیش از اسلام می رسد و می توان گفت این زبان از جمله ی اولین و قدیمی ترین زبان های دنیا به شمارمی آید؛ امّا قدمت خط فارسی به دوره ی بعد از اسلام برمی گردد. شاید مهم ترین علّت این که دانشمندان فارسی زبان خط عربی را برای زبان فارسی انتخاب کرده اند، کارایی فوق العاده ی آن در نشان دادن واکه ها باشد، برخلاف خط پهلوی که به مرور زمان استثنائات و هُزوارش[*] هایی وارد آن شده بود.

امروزه مهم ترین عیوب خط فارسی را مسائل زیر برمی شمرند:

– وجود صداهای مختص عربی که در فارسی نوشته می شود ولی گفته نمی شود؛ مانند: طناب، صادق، مشغول و….

– ننوشتن مصوّت ها روی صامت ها که تلفّظ واژه را دچار اشکال می کند؛ مانند «مرد» که معلوم نیست «م» ضمه دارد یا فتحه.

– وجود استثنائاتی در بعضی کلمات که یک دستی قانون های خواندن و نوشتن را برهم می زند؛ مانند «خواندن» و «خوابیدن» که «و» در آن ها تلفّظ نمی شود.

در پاسخ شبهه ی اول باید گفت، حروف عربی که صدا و تلفّظ آن ها در فارسی وجود ندارد، که عبارتند از: «ث، ح، ص، ض، ط، ظ، ع، غ»، تنوین و تشدید و «ی» مقصوره، در حقیقت برای نوشتن کلمات عربی در فارسی به کار می روند.

امروزه حضور واژه های عربی در فارسی امری ضروری و اجتناب ناپذیر است؛ چرا که دیگر زبان فارسیِ ناب و خالص وجود ندارد و فارسی امروز، چنان با عربی آمیخته است که واژه ها و اصطلاحات عربی در فارسی بومی شده و دیگر نمی توان این دو را بدون یک دیگر تصوّر نمود.

اگر حروفی از الفبای عربی را که معادل صدای آن ها در فارسی وجود ندارد و تلفّظ نمی شود از خط فارسی حذف کنیم و هر کلمه را آن طور که گفته می شود بنویسیم تا شکل گفتاری با شکل نوشتاری آن مطابق گردد؛

برای مثال واژه ی «طناب» را «تناب»، «ظهور» را «زهور» و «مصطفی» را «مستفا» بنویسیم، ارتباط واژه ها با اصل خود بریده شده و از نظر ریشه و معنا دیگر قابل ردیابی نخواهند بود. نظریه ی فارسی کردن کامل زبان نیز که پیش از این بارها به شکل های گوناگون آزموده شده، راه به جایی نبرده و به شکست انجامیده است.

راه حل این مشکل برای کاربران زبان فارسی، تمرین و تکرار زیاد در نوشتن است تا شکل کلمات عربی و فارسی را چنان که هست حفظ کنند و بنویسند.

همراه نبودن مصوّت ها با صامت ها مشکل دیگری است که در زبان فارسی وجود دارد. صداهای بلند به صامت ها می چسبد و نوشته می شود مانند: بار، تیر، مو؛ اما صداهای کوتاه معمولاً حذف می گردد.

بنابراین، عیب فقط به سه صدای کوتاه بر می گردد؛ البتّه صداهای دیگری مانند «ی» میانجی بین ترکیب های وصفی و اضافی مانند: «خانه ی ما» و «ـه» در آخر واژه هایی مانند «خانه» و «لانه» هم قاعده ی خاص خود را دارند که گاه مشکلاتی را برای املای فارسی به وجود می آورند.

در این باره باید گفت این عیب از خط فارسی نیست؛ چرا که خط فارسی، همانند عربی قابلیت صدا گذاری روی صامت ها را دارد، اما فارسی زبانان به دلیل نداشتن نیاز، از این نشانه ها استفاده نمی کنند؛ مثلاً یک فارسی زبان هیچ گاه «اَسب» را «اِسب» یا «اُسب» نمی خواند.

اما برای رفع این مشکل لازم نیست الفبای فارسی را تغییر دهیم یا حتی از الفبای آوانگار استفاده کنیم، بلکه فقط کافی است روی حروفی که ممکن است اشتبا