پاورپوینت کامل نیم نگاهی به بحث زمان در نهج البلاغه ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نیم نگاهی به بحث زمان در نهج البلاغه ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نیم نگاهی به بحث زمان در نهج البلاغه ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نیم نگاهی به بحث زمان در نهج البلاغه ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

>

کسی که عارف به زمان خویش باشد و برای کمال شناسایی آن تلاش کند از اتفاقاتی که در جامعه ی خود رخ می دهد هیچ گاه دچار تحیر و سرگردانی نمی شود.

استاد تقربی

مقدمه

زمان به معنای وقت، مدّت، عهد، عصر و دوران است. (افرام البستانی، ۱۳۸۳ق، ص۲۴۴؛ دهخدا، ۱۳۳۹، ج۲۷، ص۴۴۵) و در اصطلاح یکی از مؤلفه های ساخته ی ذهن آدمی و به عنوان یکی از مفاهیم کلیدی در فلسفه است.

علما به زمان از ابعاد گوناگونی نگریسته اند از قبیل: ۱. زمان شناسی فلسفی ۲. زمان شناسی نجومی ۳. زمان شناسی عملی ۴. زمان شناسی سیاسی و اجتماعی؛ آن چه در این پژوهش به آن پرداخته می شود زمان شناسی در معنای اخیر آن یعنی زمان شناسی سیاسی و اجتماعی در نهج البلاغه است.

امام علی(ع) از مسأله ی زمان و فساد و صلاح آن فراوان سخن به میان آورده و آسیب های آن را بیان نموده اند و نیز در کلام معصومین(ع)بسیار سفارش به زمان شناسی شده تا آن جا که امام، زمان شناسی را عامل هوشیاری و بصیرت دانسته و می فرمایند:

«حَسْبُ الْمَرْء… مِنْ عِرْفَانِهِ عِلْمُهُ بِزَمَانِه» (مجلسی، ج۷۵، ص۸۰)؛ برای شناخت آدمی همین بس،که به زمان خویش آگاه باشد.

شناخت زمان

کسی که عارف به زمان خویش باشد و برای کمال شناسایی آن تلاش کند از اتفاقاتی که در جامعه ی خود رخ می دهد هیچ گاه دچار تحیر و سرگردانی نمی شود، چنان که امام فرموده اند:

«اَعرَفُ الناسِ بِالزّمانِ مَن لَم یتَعَجَّب مِن اَحداثِهِ» (تمیمی آمدی،۱۳۸۱، ص ۶۱۹) آشناترین مردم به زمان کسی است که از اتفاقات و حوادث آن شگفت زده نشود.

فرزند زمان خود بودن و آگاهی از شرایط زمانی، مانع حرکت های انحرافی می شود. در طول تاریخ اسلام هر کجا پیامبر(ص) و اصحاب و اهل بیت(ع)و پیروان آن ها و در عصر غیبت، فقها و علماء حرکتی و اقدامی به موقع و براساس شناخت از موقعیت و مقتضیات زمان انجام دادند هم سبب رشد و تکامل مکتب گردید و هم مانع حرکت های انحرافی شد. (قاسمی منفرد، ۱۳۸۶، ص۲۴)

در خطبه های امام(ع)، پاره ای از زمان ها بر بعضی دیگر برتری داده شده است به گونه ای که نیکی را به بعضی از زمان ها و بدی را به بعضی دیگر نسبت داده اند و این برتری بعضی از زمان ها بر بعضی نسبت دقیقی است، زیرا زمان از اسبابی است که در این جهان نقش آماده کننده دارد، آن چه در زمان تحقّق می یابد است که نیک یا بد شمرده می شود.

گاهی روزگاران به نسبت آمادگی پذیرش نیک و بد فرق دارد، در پاره ای از زمان ها بر حسب آمار، شر و بدی فراوانی وجود دارد به ویژه در زمانی که دین رو به ضعف داشته باشد و قوانین شریعت بی اعتبار شود. (ر.ک: بحرانی، ۱۳۸۵، ج۲، ص۳۱۳)

امام(ع) در خطبه ای ستمگری زمانه را وصف می کنند و سپس مردم را به گروه هایی متفاوت تقسیم می نمایند و می فرمایند:

«أَیهَا النَّاسُ إِنَّا قَدْ أَصْبَحْنَا فِی دَهْرٍ عَنُودٍ وَ زَمَنٍ کنُودٍ یعَدُّ فِیهِ الْمُحْسِنُ مُسِیئاً وَ یزْدَادُ الظَّالِمُ فِیهِ عُتُوّاً لَا نَنْتَفِعُ بِمَا عَلِمْنَا وَ لَا نَسْأَلُ عَمَّا جَهِلْنَا وَ لَا نَتَخَوَّفُ قَارِعَهً حَتَّی تَحُلَّ بِنَا» (سیدرضی، نهج البلاغه، خطبه ی ۳۲)؛

ای مردم! ما در روزگاری کینه توز و زمانی پر کفران واقع شده ایم که در آن نیکوکار بدکردار شمرده می شود و پیوسته بر ظلم ظالمان افزوده می شود. از آن چه می دانیم بهره نمی گیریم و از آن چه نمی دانیم سؤال نمی کنیم و از حوادث کوبنده تا بر ما فرود نیاید نمی ترسیم!

آری، هنگامی که مردم زمان فاسد شوند و ظلم و تباهی فزونی گیرد، شکل جامعه عوض می شود و ضدّ ارزش ها جای ارزش ها را می گیرد و ظالم به خود کامگی خود می افزاید و نیکوکاران مجرم محسوب شده و از مراکز حساس جامعه، عقب رانده خواهند شد. (مکارم شیرازی،۱۳۸۳، ج۲، ص۲۶۱)

امام(ع) در خطبه ای دیگر در شرح مفاسدی که در عصر و زمان خودشان پدید آمده و مانع رشد انسان شده است چنین می فرمایند:

«وَ اعْلَمُوا رَحِمَکمُ اللَّهُ أَنَّکمْ فِی زَمَانٍ الْقَائِلُ فِیهِ بِالْحَقِّ قَلِیلٌ وَ اللِّسَانُ عَنِ الصِّدْقِ کلِیلٌ وَ اللَّازِمُ لِلْحَقِّ ذَلِیلٌ أَهْلُهُ مُعْتَکفُونَ عَلَی الْعِصْیان…» (نهج البلاغه، کلام ۲۳۳)؛

بدانید خدا رحمتتان کند، شما در زمانی قرار گرفته اید که گوینده ی حق در آن کم و زبان از گفتار راست عاجز و ناتوان و همراهان حق خوارند،. اهل این زمان همواره با گناه همراهند و بر مداهنه و سازش کاری و سهل انگاری اتّفاق نظر دارند؛ جوانانشان بد اخلاق و شرور و بزرگ سالانشان گناهکارند.

بی شک در هر جامعه ای که گناه وجود دارد و سازشکاری و مداهنه دیده می شود، یک حرکت عمومی به سوی گناه آن هم به صورت مستمر و پیوسته صورت می گیرد و بدیهی است در محیطی که حق گویان خاموش و امر به معروف و نهی از منکر به فراموشی سپرده شود، ابتدا محیط خانواده آلوده می شود، سپس جامعه آلوده خواهد شد و بعد از آن تمام زمانه و عصر آلوده خواهد گردید.

فساد زمان که عامل مؤثری بر فساد انسان ها و عقب ماندگی بشر است، اختصاص به عصر و زمان خاصی ندارد، چه زمانی که امام معصوم(ع) در میان مردم حضور داشته، یا زمانی که امام(ع) در میان مردم نباشند؛ به همین دلیل امام از زمان های آینده و فساد هایی که بر آنان حاکم خواهد شد در کلام خود سخن به میان آورده که در این مبحث به مختصری از آن اشاره می شود.

امام علی (ع)در کلامی که به مشکلات آخرالزمان اشاره می نمایند می فرمایند:

«أَیهَا النَّاسُ سَیأْتِی عَلَیکمْ زَمَانٌ یکفَأُ فِیهِ الْإِسْلَامُ کمَا یکفَأُ الْإِنَاءُ بِمَا فِیه» (همان، خطبه ۱۰۳)؛ ای مردم! به زودی زمانی بر شما فرا می رسد که اسلام واژگون می شود همچون ظرفی که واژگونه شود و آن چه در آن است بریز