پاورپوینت کامل وحدت در آموزه های قرآن کریم (قسمت سوم) ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وحدت در آموزه های قرآن کریم (قسمت سوم) ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وحدت در آموزه های قرآن کریم (قسمت سوم) ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وحدت در آموزه های قرآن کریم (قسمت سوم) ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

>

رفتارهای وحدت گرایانه

استاد شایسته خوی

در قسمت قبل مراسم حج و عمره یکی از نمودهای وحدت میان مسلمانان معرفی شد که در بُعد عبادی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی نقش مهمی را در همگرایی مسلمانان ایفا می کند. در این قسمت با نگاهی بر آموزه های فرهنگی اسلام به تأثیر آن در وحدت اشاره خواهیم کرد.

الف. زیارات

زیارت قبور بزرگان صالح خدا مورد توجه قرآن کریم است، مانند مسجدی که بر غار اصحاب کهف بنا شد که این مسجد با توصیه ی مؤمنان آن زمان بنا شد: «قَالَ الَّذِینَ غَلَبُواْ عَلی أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَیهِم مَّسْجِدً»(کهف/ ۲۱)؛ «[سرانجام] کسانی که بر کارشان غلبه یافتند گفتند حتماً بر ایشان معبدی بنا خواهیم کرد».

دلیل دیگر بر جواز زیارت قبور صالحین آیه ای است که پیامبر اکرم(ص) را از قبور منافقان نهی می کند: «وَ لَا تُصَلِّ عَلی أَحَدٍ مِّنهم مَّاتَ أَبَدًا وَ لَا تَقُمْ عَلی قَبرِهِ إِنهُّمْ کفَرُواْ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ مَاتُواْ وَ هُمْ فَاسِقُونَ»(توبه/ ۸۴)؛

«و هرگز بر هیچ مرده ای از آنان نماز مگزار و بر سر قبرش نایست چرا که آنان به خدا و پیامبر او کافر شدند و در حال فسق مردند». این آیه در نکوهش متخلفان از جهاد نازل شده است و خداوند آنان را در ردیف کافران قرار داده و به دلیلی که در حال گناه نفاق بودند، (ر.ک: ابن عربی احکام القرآن، ج۲، ص۹۹۰؛ طباطبایی، المیزان، ج۹، ص ۴۸۶)

بر پیامبر(ص) جایز نیست که بر جنازه شان نماز گزارد یا بر مزارش بایستد، مفهوم آیه این است که ایستادن بر مزار صالحان پیامبرخدا به خصوص نبی مکرم اسلام(ص) و اهل بیت(ع) ایشان جایز است. کسانی که زیارت آنان در زمان حیات و ممات به موجب آیه ی مودت واجب است: «قُل لَّا أَسَلُکمُ عَلَیهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّهَ فی الْقُرْبی»(شوری/ ۲۳)؛ «بگو به ازای آن [رسالت] پاداشی از شما خواستار نیستم مگر دوستی خویشاوندان».

پاداش رسالت حضرت ختمی مرتبت ابراز محبت عمیق قلبی به اهل بیت(ع) ایشان است و فایده ی این محبت در واقع به محبّ باز می گردد؛ زیرا با ایجاد ارتباط عاطفی زمینه های تربیتی بسیاری چون الگوگیری، اطاعت و… فراهم می شود.

مودت مذکور در آیه، عام و مطلق است و اختصاص به بعضی از اهل بیت(ع) ندارد و همه ی زمان ها را شامل می شود چه در حیات و چه پس از ممات آنان.

به این دلیل و به استناد روایات نبوی بسیاری، مسلمانان همه ساله پیش یا پس از مناسک حج و عمره به زیارت مرقد نبی اکرم(ص) و پنج تن از اهل بیت(ع) ایشان: حضرت فاطمه(س)، ائمه ی هدی حسن بن علی، علی بن الحسین، محمد باقر و جعفر صادق(ع) و مراقد سایر صحابه و تابعین صالح در بقیع می روند. در طول سال شاهدیم که صف دراز مسلمانان اعم از شیعه و سنی پشت نرده های بقیع و زیارت از راه دور تحریم هایی وهابیت را ناشنیده می انگارند.

زیارت جمعی حاجیان یاد نبی مکرم اسلام(ص) و اهل بیت(ع) را که از عوامل مشترک وحدت اسلامی اند، زنده نگه می دارد. ابراز مودت مسلمانان از صدر اسلام تاکنون به خاندان نبوت در حیات و ممات ایشان از امور مسلم بوده و تاریخ حقایق بسیاری را ثبت کرده است از جمله:

– محبت به پنج تن آل عبا(ع) (رک. فضائل الخمسه، هر سه جلد) یا عیادت زنان صحابه از حضرت فاطمه(س) پس از حوادث سقیفه و غصب فدک و اصرار مسلمانان برای شرکت در تشییع جنازه ی آن حضرت.

– شرکت همه ی مسلمانان حتی مخالفان سیاسی اهل بیت(ع) در تشییع جنازه ی امام حسن(ع).

– شرکت همه ی مردم مدینه و خالی شدن مسجد النبی در تشییع جنازه ی امام علی بن الحسین(ع) و حتی در تشییع جنازه ی امام حسن عسکری(ع)، زیارت مستمر و توسل علمای اهل سنت در قرن ۴ در مدارس علمی بغداد به مراقد امام کاظم و جواد(ع).

– تشرف بسیاری از زائران اهل سنت به حرم امام علی بن موسی الرضا(ع) در عصر کنونی.

پس بر علمای شیعه و سنی است که با بالا بردن میزان معرفت مردم به اهل بیت(ع) و تشویق آنان به زیارت مراقد معصومان(ع) عمل به آیه ی مودت را در همه ی جوامع اسلامی فراگیر سازند.

ب. دعای خیر برای برادران دینی

دعا ساده ترین و دائمی ترین و سریع ترین راه ارتباط انسان با خداست. مقدمات، شرایط و عبادات خاصی ندارد، حتی لازم نیست بر زبان آورده شود.

نزدیک ترین حالت بنده به خداست: «وَ إِذَا سَأَلَک عِبَادِی عَنی فَإِنی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ»(بقره/۱۸۶)؛ «هرگاه بندگان من از تو در باره من بپرسند [بگو] من نزدیکم و دعای دعاکننده را به هنگامی که مرا بخواند اجابت می کنم».

ارزش اعتقادی دعا همه ی سطح عبادات است و تارک آن مستحق خلود در جهنم است: «ادْعُونی أَسْتَجِبْ لَکمُ إِنَّ الَّذِینَ یسْتَکبرُونَ عَنْ عِبَادَتی سَیدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ»(غافر/۶۰)؛ «مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم در حقیقت کسانی که از پرستش من کبر می ورزند به زودی خوار در دوزخ درمی آیند». دعای بنده مهم ترین عامل توجه خدا و اقبال رحمت و هدایت اوست: «قُلْ مَا یعْبَؤُاْ بِکمُ رَبی لَوْ لَا دُعَاؤُکمْ»(فرقان/۷۷)؛ «بگو اگر دعای شما نباشد پروردگارم هیچ اعتنایی به شما نمی کند».

خداوند متعال همان طور که به دعا توصیه می کند، دعاهای بسیاری را چه از ابتدا و چه با نقل دعای بندگان صالح و مرضی اش به مؤمنان می آموزد، از جمله دعاهای قرآنی که وحدت را تقویت می کند دعای خیر مؤمنان برای هم کیشان گذشته و حال و آینده ی خود است.

دعای خیر در واقع برخاسته از اخوت و مودتی است که مؤمنان با یکدیگر دارند و این برادری را فراتر از عصر خود توسعه می دهند، مؤمنان چنان که قرآن می فرماید: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَهٌ»(حجرات/۱۰)؛ «در حقیقت مؤمنان با هم برادرند».

و به یکدیگر مهر می ورزند: «محَّمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلی الْکفَّارِ رُحَمَاءُ بَینهُمْ»(فتح/ ۲۹)؛ «محمد پیامبر خداست و کسانی که با اویند بر کافران سختگیر [و] با همدیگر مهربانند». و این محبت آنان را وادار به هرگونه خیرخواهی اعم از ایثار: «وَالَّذِینَ تَبَوَّؤُوا الدَّارَ وَالْإِیمَانَ مِن قَبْلِهِمْ یحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَیهِمْ وَلَا یجِدُونَ فِی صُدُورِهِمْ حَاجَهً مِّمَّا أُوتُوا وَیؤْثِرُونَ عَلَی أَنفُسِهِمْ وَلَوْ کانَ بِهِمْ خَصَاصَهٌ وَمَن یوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِک هُمُ الْمُفْلِحُونَ»(حشر/ ۹ )؛

«و [نیز] کسانی که قبل از [مهاجران] در [مدینه] جای گرفته و ایمان آورده اند هر کس را که به سوی آنان کوچ کرده دوست دارند و نسبت به آن چه به ایشان داده شده است در دل هایشان حسدی نمی یابند و هر چند در خودشان احتیاجی [مبرم] باشد آن ها را بر خویش مقدم می دارند و هر کس از خست نفس خود مصون ماند ایشانند که رستگارانند».

صلح و آشتی و دوری از کینه توزی: «وَالَّذِینَ جَاؤُوا مِن بَعْدِهِمْ یقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِینَ سَبَقُونَا بِالْإِیمَانِ وَلَا تَجْعَلْ فِی قُلُوبِنَا غِلًّا لِّلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّک رَؤُوفٌ رَّحِیمٌ»(حشر/ ۱۰)؛

«و [نیز] کسانی که بعد از آنان [=مهاجران و انصار] آمده اند [و] می گویند پروردگارا بر ما و بر آن برادرانمان که در ایمان آوردن بر ما پیشی گرفتند ببخشای و در دل هایمان نسبت به کسانی که ایمان آورده اند [هیچ گونه] کینه ای مگذار؛ پروردگارا! راستی که تو رئوف و مهربانی».

عفو و گذشت: «وَ الَّذِینَ یجْتَنِبُونَ کبَئرِ الْاثمْ وَ الْفَوَاحِشَ وَ إِذَا مَا غَضِبُواْ هُمْ یغْفِرُونَ»(شو