پاورپوینت کامل مرا و تو را بندگی پیشه باد ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مرا و تو را بندگی پیشه باد ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مرا و تو را بندگی پیشه باد ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مرا و تو را بندگی پیشه باد ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

>

همیشه به طلّاب سفارش می کردند در عین منظّم بودن، ساده باشند؛ چون یک طلبه به عنوان یک الگو در بین مردم جامعه شناخته می شود.

نگاهی به ویژگی های شخصیتی استاد اعتمادی

چهره ها و شخصیت های بزرگ تنها به زادگاه و شهر خود یا نسل خاصّی تعلّق ندارند؛ بلکه متعلّق به جامعه ی بشریت هستند. لذا بهره گیری از سیره و روش آن ها در زندگی می تواند راه رسیدن به مقام بندگی را که آرمان جامعه ی دینی است، برای همگان تسهیل نماید. اکنون این نوشته ی مختصر به بیان برخی از شاخصه های استاد اعتمادی می پردازد.

استاد اعتمادی در سال ۱۳۱۳هجری شمسی در شهر بیرجند واقع در استان خراسان جنوبی به دنیا آمد. خانواده به حرمت نام زیبا و شأن حضرت فاطمه(س) نام او را فاطمه گذاشتند. فاطمه در سایه ی پربرکت پدر و مادر مهربانش روزهای پرخاطره و سرنوشت ساز کودکی را پشت سر می گذاشت تا این که در سنّ پنج سالگی سایه ی پر مهر پدر برای همیشه از سر او و دو خواهر و برادرش برچیده شد.

مادر او که بانویی دانا، مؤمن، متعهّد و مسئولیت پذیر بود با جدیّت و تلاشی مضاعف به تربیت فرزندان همّت گماشت. فاطمه دوران تحصیل را با موفّقیت سپری کرد و پس از اخذ دیپلم به عنوان معلم حقّ التدریس در دبیرستانی مشغول کار شد.

در سال ۱۳۴۹ با مدرسه ی علمیه ی نرجس(س)و استاد طاهایی(ره) آشنا شد. همان سال ها بود که برگ های زرّین زندگی فاطمه اعتمادی ورق خورد و سال های تلاش و کوشش آغاز شد. او ابتدا سرپرستی کلاس های نهضت سوادآموزی را عهده دار شد تا این که ساواک به فعّالیت های انقلابی و ضدّ رژیم مدرسه ی نرجس(س) پی برد و کلاس ها را تعطیل کرد امّا او در معیت خانم طاهایی همچنان به مبارزات خود ادامه داد.

پس از پیروزی انقلاب، خانم اعتمادی در کنار تدریس به امر تبلیغ در شهرها و کشورهای مختلف اهتمام نمود و سال های فراوان توانست با مدیریت، قاطعیت و پشتکار فراوان شاگردان زیادی را تربیت نماید و در عرصه ی علم و دانش، تهذیب و اخلاق به موفقّیت های زیادی دست یابد. عالمه ای بود که دیدارش یاد خدا را در انسان زنده می کرد و گویا در آسمان ها بزرگ تر و معروف تر بود تا در زمین و میان زمینیان.

او پس از سال ها تلاش و تکاپو و خستگی ناپذیری و تحمل رنج و سختی بیماری در ۲۶شهریور ماه سال ۱۳۸۸ مطابق با ۲۷رمضان ۱۴۳۰ دار فانی را وداع گفت و در جوار امام رضا(ع) آرام گرفت.

تقوا

تعبد به آداب شرع و تقیّد به موازین تقوا و پرهیزکاری، عمل به وظیفه ی الهی و شوق به نوافل و مستحبّات و پرهیز از محرّمات و رذایل اخلاقی را می توان از برترین صفات استاد برشمرد.

استاد در طول زندگی خود تلاش کرد تا مصداقی از این آیه ی شریفه باشد: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یجْعَلْ لَکمْ فُرْقاناً وَ یکفِّرْ عَنْکمْ سَیئاتِکمْ و یَغفر لَکُم و اللهُ ذو الفَضلِ العَظیم»(انفال/۲۹)؛ ای کسانی که ایمان آورده اید اگر از خدا بترسید خداوند قوّه ی تشخیص حق از باطل را روزی تان می کند و گناهانتان را محو می سازد و خدا دارای فضلی بزرگ است.

تمیز حق از باطل که به اشارت آیه ی شریفه، فرقان نام می گیرد در وجود ایشان محقّق گشته بود و این موضوع در تمام بینش ها و نگرش های فکری ایشان اعم از سیاسی و اجتماعی سرایت کرده بود.

حضرت علی(ع) در قسمتی از خطبه ی همام، بعضی از اوصاف پرهیزکاران را چنین می شمارند: پرهیزکاران گفتارشان از روی راستی، شیوه ی پوشاکشان بر پایه ی میانه روی و رفتارشان بر اساس فروتنی است. از آن چه خداوند برایشان جایز ندانسته، چشم پوشیده اند (نهج البلاغه، خطبه ۱۹۳).

استاد اعتمادی تقوا را یکی از شرط های لازم برای تدریس می دانستند و به گفته استاد طاهایی «از آن جا که لازمه ی محبوبیت، تقواست؛ استاد، مصداق این فراز از دعای امین الله بودند: «مَحبوبه فی ارضِکَ وَ سَمائِکَ»(خانم طاهایی(ره))

اخلاص

خداوند متعال در مورد ویژگی های انسان های شایسته می فرماید: «وَ الَّذِینَ جاهَدُوا فِینا لَنَهْدِینَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ»(عنکبوت/ ۶۲)؛ آن ها که در راه ما خالصانه تلاش می کنند، فقط به راه های خود (در راهیابی به کمال) هدایتشان خواهیم کرد و خداوند با نیکوکاران است.

استاد اعتمادی مخلصانه در راه احیای ارزش های دینی و سیاسی تلاش می کردند و برای خدا تبلیغ می کردند.

استاد مطهّری(ره) درباره ی اخلاص می گوید:

کار برای خود کردن، نفس پرستی است، کار برای خلق کردن، بت پرستی است. کار برای خدا و برای خلق کردن، شرک و دوگانه پرستی است. کار خود و کار خلق برای خدا کردن، توحید و خداپرستی است» (مجموعه آثار، ج۲، ص۳۵).

استاد طاهایی(ره) و استاد اعتمادی صادق بودند و خدمت بی منّت می کردند. این دو نمونه ی خوبی برای اخلاص بودند.

در تمام عرصه ها بدون منّت و با اخلاص کار می کردند (خانم معتمدی).

عبادت

عبادت به معنی اظهار ذلّت و بندگی وکرنش در برابر خداست. خداوند در قرآن می فرماید: «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِیعْبُدُونِ »(آل عمران/۱۰۲)؛ جنّ و انس را نیافریدم جز برای آن که مرا به یکتایی پرستش نمایند.

هدف از آفرینش هستی و جنّ و انس، عبادت خداوند است. پس از آن جا که فطرت، اساس تشخیص انسان را تشکیل می دهد شکوفایی فطرت جز در مسیر عبادت ممکن نیست؛ پس عبادت زمینه ساز شخصیت انسان و رشد دهنده ی کمال است که این، یکی از عوامل موفّقیت انسان های بزرگ است که می تواند برای دیگران الگو و راهنما قرار گیرند.

ارتباط استوار استاد اعتمادی با خداوند متعال و شب زنده داری های ایشان، بسیار عبرت انگیز است.

– اهتمام به نماز شب حتّی در خستگی یکی از دغدغه های ایشان بود(خانم اعطایی) تا آنجا که حتّی در سفر هم این فریضه را فراموش نمی کردند.

– یکی از توصیه های ایشان به طلّاب و دوستان این بود که هر روز دعای عهد، زیارت آل یاسین و جامعه کبیره را بخوانند(خانم اعطایی).

-از آن جا که تفکّر، نوعی عبادت است؛ خوب اندیشه می کرد، دوراندیش بود و در واقع باید بگویم یک مشاور خوب برای من بود(خانم طاهایی(ره)).

عشق به اهل بیت(ع)

عشق و محبت به خاطر جاذبه ای که دارد محب را به سوی محبوب جذب می کند و افکار و عقاید او را وارد قلب محب می سازد.

حضرت علی(ع)می فرماید: «احسن الحَسنات حسبنا و اسوء السیئات بغضاً»(غرر الحکم، ج۲، ص۴۸)نیکوترین خوبی ها، محبت ما خاندان است و بدترین دشمن، دشمنان ماست.

عشق به اهل بیت(ع) زمینه ساز عشق به خداوند است. رسیدن به کمالات معنوی و انسانی بدون دوستی اولیای الهی ممکن نیست و پذیرش اعمال یک مسلمان در گرو محبت و ولایت اهل بیت(ع) می باشد.

استاد پرورش یافته ی مکتب اهل بیت و از دلباختگان خاندان پیامبر(ص) است که ضمن الگوگیری و رهپویی راه آنان، با برپایی و حضور مستمر در مراسم جشن و سوگواری ایشان، علاقه و اهتمام خود را به آن ذوات مقدّسه نشان می دادند. عشق و محبّت به اهل بیت(ع) سراسر وجود استاد را گرفته بود.

یکی از اموری که استاد خیلی به آن توجّه داشتند، زیارت امام رضا(ع)بود. زیارت جامعه کبیره را همیشه می خواندند که خود یک دوره امام شناسی است.

– به زیارت امام رضا(ع) عنایت خاصّی داشتند. از سمت پایین پای حضرت وارد می شدند و معمولاً در گنبد الله وردی خان (ورودی دار الفیض) به دعا و عبادت می پرداختند(خانم رضازاده).

همیشه در مراسم عزاداری امام حسین(ع) یکی از پرچم داران و مرثیه خوانان حضرت بودند و با شنیدن نام امام حسین(ع) بی اختیار اشک از چشمانشان جاری می شد.

زهد و ساده زیستی

اولیای خدا بر خلاف عموم مردم که به ظاهر دنیا چشم دوخته اند و سرگرم آن هستند همواره به حقیقت دنیا می نگرند و به فردای خویش می پردازند و بدینسان همواره از قید مطامع گریخته و با صفای قناعت و ساده زیستی، روحی سرشار از معنویت را به دست می آورند، در حالی که مردم در انبوه تشریفات زندگی سرگردانند.

همیشه به طلّاب سفارش می کردند در عین منظّم بودن، ساده باشند؛ چون یک طلبه به عنوان یک الگو در بین مردم جامعه شناخته می شود.

انتقادپذیری

در آموزه های دینی، واژه های نصیحت، تذکّر، موعظه، استماع قول، دعوت به خیر و امر به معروف و نهی از منکر، هر یک به گونه ای اهمّیت و جایگاه انتقاد و انتقادپذیری را بیان می کنند.

قرآن کریم می فرماید: «فَبَشِّرْ عِبادِ الَّذِینَ یسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولئِک الَّذِینَ هَداهُمُ اللَّهُ وَ أُولئِک هُمْ أُولُوا الْأَلْباب»(زمر/۱۷و۱۸)؛ پس مژده بده بندگان مرا. آنان که به سخن گوش می دهند، آن گاه بهترین آن را پیروی می کنند.

امام علی(ع)می فرمایند