پاورپوینت کامل نظارت عمومی ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نظارت عمومی ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نظارت عمومی ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نظارت عمومی ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

>

برگرفته از بیانات استاد اعتمادی

تنظیم: خانم خاکسار

یکی از آثار و برکات دین مبین اسلام برای مسلمانان مسأله ی پاورپوینت کامل نظارت عمومی ۴۴ اسلاید در PowerPoint است که با رویکرد حدّاکثری، مشارکت تمام مسلمین در رده های سنّی متفاوت را می طلبد و از جمله مهم ترین و کلیدی ترین احکام اسلامی در تأمین و پایداری سعادت جوامع اسلامی است که همان امر به معروف و نهی از منکر می باشد؛ به طوری که می توان گفت جامعه ی بدون امر و نهی، جامعه ای مرده و بی جان و ابلیسی به شمار می آید.

در روایات اسلامی نیز پیرامون این ارزش بزرگ اسلامی روایات زیادی مطرح شده به عنوان مثال نبی اکرم می فرمایند: «مَنْ أَصْبَحَ لَا یهْتَمُّ بِأُمُورِ الْمُسْلِمِینَ فَلَیسَ بِمُسْلِمٍ» (کافی، ج۲، ص۱۶۳)

کسی که صبح کند و اهتمام به امور مسلمانان نداشته باشد، مسلمان نیست. حضرت علی(ع) نیز در سخن دیگری می فرمایند: «لَا تَتْرُکوا الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْی عَنِ الْمُنْکرِ فَیوَلَّی عَلَیکمْ شِرَارُکمْ ثُمَّ تَدْعُونَ فَلَا یسْتَجَابُ لَکمْ» (نهج البلاغه، مصحح: صبحی صالح، خطبه۴۷، ص۴۲۱)؛

زمانی که امر به معروف و نهی از منکر حذف شوند خدای تبارک و تعالی اشرار و ظالمین را بر شما مسلّط می کند و آن گاه که ظالمین بر شما مسلّط شدند، آنان را می خوانید و جوابی برای شما نیست.

در صدر اسلام بر اساس همین توصیه های معصومین(ع) مردم وقتی به هم می رسیدند سوره ی والعصر را می خواندند: «وَ الْعَصْرِ* إِنَّ الْإِنْسانَ لَفی خُسْرٍ* إِلاَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ»

خداوند در این سوره می فرماید: مردم و جامعه ای سعادتمندند که بتوانند با زیر بنای ایمان و با دو بال امر به معروف و نهی از منکر پلّه های کمال را طی کنند و اوج بگیرند و بالا بروند.

مرحوم شوشتری ذیل این سوره توضیح می دهد: چنانچه کسی یکی از این دو بال را نداشته باشد یعنی یا آمر به معروف باشد و ناهی از منکر نباشد و یا بالعکس، چنین فردی یک بال کم دارد و وقتی یک بال کم داشته باشد، مثل پرنده ای است که نمی تواند پرواز کند.

در نتیجه طعمه ی درندگان و دیگر حیوانات خواهد شد؛ چون این پرنده دیگر قدرت پرواز نخواهد داشت. لذا ایشان می فرماید این که حضرت علی(ع) در روایت می فرمایند: زمانی که در جامعه ای امر به معروف و نهی از منکر برداشته شود اشرار بر آن ها مسلّط می شوند همین معنا را داریم یعنی تواصی به حق و تواصی به صبر در جامعه نیست و در این جا انسانی که می خواهد به کمال برسد، فاقد دو بال پرواز می شود که در این صورت طبیعتاً خوراک بیگانگان و ظالمان خواهد شد؛ بنابراین براساس این سوره باید مردم با زیربنای ایمان، تواصی به حق و تواصی به صبر داشته باشند تا اوج بگیرند و بتوانند به سمت قله های کمال و سعادت حقیقی پرواز نمایند.

امر به معروف و نهی از منکر، مرحله مرحله است.

شامل مرتبه ی قلبی، زبانی و عملی که بحث انزجار قلبی نسبت به عمل منکر و انبساط قلبی در قبال انجام معروف اوّلین مرتبه است که به نوعی در مراتب بعدی نیز حضور خواهد داشت.

امّا پیرامون مرحله ی زبانی یکی از شاخصه های رفتاری مسلمانان اقتدا به کلام الله می باشد که می فرمایند: «ادْعُ إِلی سَبیلِ رَبِّک بِالْحِکمَهِ وَ الْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ» (نحل/۱۲۵) یعنی دعوت زبانی مردم به سوی خیر و راه هدایت الهی باید براساس حکمت و بعد با موعظه و نصیحت صورت گیرد و باز در قرآن آمده است که لقمان حکیم از راه موعظه و نصیحت با فرزندش سخن گفت و یا وقتی خداوند حضرت موسی و برادرش هارون را برای رفتن به نزد فرعون و نصیحت وی مأمور می کند می فرماید: با او سخن بگوید در حالی که با لحن لیّن سخن می گویید؛ بنابراین زبان برای امر به معروف و نهی از منکر نباید به صورت اعتراضی به کار رود و یا به عنوان هتک حرمت و آبروریزی، بلکه باید موعظه ی حسنه ملاک دعوت زبانی باشد.

امّا گاهی اوقات زبان به تنهایی کارایی ندارد و باید از سایر اعضاء هم کمک گرفت که البته این مرحله همان مرتبه ی عملی امر به معروف و نهی از منکر می باشد یعنی باید در عمل معروف را پیاده و منکر را ترک کنیم و به صورت عملی و رفتاری این رسالت خطیر را به انجام برسانیم همان طور که در سیره ی عملی معصومین(ع) و علما می بینیم که با عملشان مردم را به خیر و نیکی دعوت می کردند.

امام صادق(ع) در این زمینه می فرمایند: «کونُوا دُعَاهَ النَّاسِ بِغَیرِ أَلْسِنَتِکمْ»؛ مردم را به غیر زبانتان (و بلکه با عملتان) دعوت کنید. محقّقین پس از بررسی و تحقیقات به این مسأله اعتراف نموده اند که عمل بسیار مؤثّرتر و بُرنده تر است تا نصیحت و موعظه. لذا در سیره ی معصومین(ع) در مورد این مرحله از امر و نهی بسیار تأکید شده است به عنوان مثال پیغمبر اکرم(ص) به ابوذر می فرمایند: «یا أَبَاذَرٍّ مَثَلُ الَّذِی یدْعُو بِغَیرِ عَمَلٍ کمَثَلِ الَّذِی یرْمِی بِغَیرِ وَتَرٍ»؛ (وسائل الشیعه، ج۷، ص۸۴)

مَثَل کسی که مردم را به خیر دعوت می کند بدون این که خودش به خیر عمل کند مانند کسی است که کمانی را به سوی هدف بکشد و در آن کمان زه وجود نداشته باشد یعنی اسلحه ی بدون تیر.

لذا پیامبر روزی که خرما خورده بودند، حتّی بچه ای را از این کار نهی نمی کردند چرا که تأثیر این دعوت و نصیحت را تحت الشعاع قرار می داد یعنی دعوت بی عمل. بنابراین چنانچه والدین و کلّیه ی مسلمین خواستار سعادتمندی افراد جامعه و خصوصاً جوانان هستند باید بدانند که ابتدا باید خودشان در صراط مستقیم قرار بگیرند و رفتارهای صحیح و خردمندانه داشته باشند؛ آن گاه دعوت و نصیحت آنان تأثیرگذار خواهد بود همان گونه که در صدر اسلام به گواهی تاریخ رفتارهای رسول الله(ص) بسیار بیشتر از سخنانشان منجر به هدایت افراد گردید و حضرت(ص) در تمام زمینه های اجتماعی و آداب معاشرت نمونه بودند به عنوان مثال وقتی حضرت(ص) می خواستند درس ادب به افراد جامعه بدهند اوّل خودشان عمل می کردند.

در تاریخ آمده که حضرت هرگز جلوی اصحاب پاهایشان را دراز نکردند و هرگز بی ادبانه با دوست و حتّی دشمن برخورد ننمودند. بنابراین مسلمانان برای ادای این فریضه ی الهی باید متأسّی به سیره ی معصومین(ع) شوند تا اثرات سازنده ی امر به معروف و نهی از منکر در جامعه پدیدار گردد.

امر به معروف و نهی از منکر وظیفه ای همگانی

تکیه بر امر به معروف و نهی از منکر از مسائلی است که قرآن در چندین مورد آن را به صورت جدّی مطرح می کند که به سه مورد آن اشاره خواهد شد. خداوند در سوره ی آل عمران آیه ی ۱۰۴ می فرماید: «وَ لْتَکنْ مِنْکمْ أُمَّهٌ یدْعُونَ إِلَی الْخَیرِ وَ یأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ ینْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکرِ وَ أُولئِک هُمُ الْمُفْلِحُو