پاورپوینت کامل معرفت اهل بیت(ع)، تجلّی گاه محبّت الهی ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معرفت اهل بیت(ع)، تجلّی گاه محبّت الهی ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معرفت اهل بیت(ع)، تجلّی گاه محبّت الهی ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معرفت اهل بیت(ع)، تجلّی گاه محبّت الهی ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

>

محبّت بنده نسبت به خدا هنگامی صادق است که بنده صراط توحید و اخلاص را طی کند و متدیّن به دین و شریعت پیامبر اکرم(ص) باشد.

تنظیم: خانم بلیانی

تدبّری در آیات مودّت و محبّت به اهل بیت(ع)

معرفت، محبّت و مودّت به اهل بیت(ع) تجلّی گاه معرفت و محبّت الهی است که: «مَنْ أَرَادَ اللَّهَ بَدَءَ بِکمْ…»؛ (زیارت جامعه کبیره) هرکس خداشناسی و خداپرستی را اراده کند از شما آغاز می کند.

حبّ و دوستی تنها وسیله ی ارتباط هر طالبی با مطلوب خود است که می تواند دوست را به سوی محبوب و معشوق خود جذب کند تا بدین وسیله نقص خود را کامل نماید و هیچ بشارتی برای «محب» لذّت بخش تر از آن نیست که به او خبر دهند محبوبت تو را دوست دارد. بنده ای که راه محبّت خدا را طی می کند آرزویش آن است که خدا هم او را دوست داشته باشد و همان طور که او برای خداست، خدا هم برای او باشد.

امّا سخن این جاست که خداوند متعال هر محبّتی را محبّت لایق به خود حساب نمی کند مگر این که آثار محبّت، تمام متعلّقات آن را فراگیرد و نسبت به تمام جوانبش حالت خضوع و تسلیم ایجاد کند. یعنی محبّت بنده نسبت به خدا هنگامی صادق است که بنده صراط توحید و اخلاص را طی کند و متدیّن به دین و شریعت پیامبر اکرم باشد.آیه ی ۳۱ مبارکه ی آل عمران به صراحت و وضوح، محبّت ورزیدن به پیامبر(ص) و اطاعت و پیروی از شریعت ایشان را حقیقت راه محبّت خدا و اخلاص در بندگی خدا می داند. کسی که ادّعای ولایت و دوستی خدا می کند حتماً باید از کانال پیامبر(ص) او وارد شود؛ پیامبر او را اطاعت کند تا در نتیجه خداوند هم او را دوست داشته باشد.

۱. «قُلْ إِن کنتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِی یحْبِبْکمُ اللّهُ وَیغْفِرْ لَکمْ ذُنُوبَکمْ» (آل عمران/۳۱)؛ ای پیامبر! بگو اگر خداوند را دوست دارید پس مرا پیروی کنید تا خدا نیز شما را دوست بدارد و گناهانتان را بر شما ببخشد و خداوند بسیار بخشنده و مهربان است.

در حقیقت تنها شرطی که خداوند برای دوست داشتن خودش گذاشته، این است که به پیامبر او محبّت و از او تبعیت داشته باشیم. به دنبال این بشارت به محبّین خود، بشارت دومی می دهد که به خاطر تبعیّت و محبّت به پیامبرم گناهان شما را هم می آمرزم. چراکه حبّ خداوند نسبت به بنده موجب نزدیک شدن به بنده و کشف حجاب ها که همان گناهان او باشد، می شود (ر.ک: طباطبایی، ۱۳۷۴، ج۵، ص۲۸۹).

وقتی این آیه در کنار آیه ی مبارکه ی سوره ی نساء قرار می گیرد که می فرماید:

۲. «أَطِیعُواْ اللّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنکمْ»، می بینیم پیروی از پیامبر را در قالب اطاعت ذکر نموده تا روشن شود راه پیامبر و هم چنین اولی الامر که ائمّه ی اطهار باشند دقیقاً همان مجموع اوامر و نواهی خدا و شریعت اسلام است؛

یعنی اطاعت خدا و پیامبر و اولی الامر یکی بیش نیست و جالب تر این که فعل أمر «اطیعوا» برای اولی الامر تکرار نشده و با حرف واو عطف به اطاعت رسول شده که این مشعر بر آن است که اطاعت از خدا و اطاعت از پیامبر(ص) و اطاعت از اولی الامر یکی است.

در احادیث متعدّدی هم این مهم می خوانیم که امام صادق(ع) فرمود: کسی که خوشحال می شود از این که بداند خدا او را دوست دارد باید عمل به طاعت خداوند کرده و پیروی ما را هم بنماید. آیا چنین کسی فرموده ی خداوندی را که به پیامبرش وحی کرده: «قُلْ إِن کنتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِی یحْبِبْکمُ اللّهُ وَیغْفِرْ لَکمْ ذُنُوبَکمْ… » (آل عمران/۳۱) را نشنیده؟!

به خدا سوگند هیچ بنده ای خدا را اطاعت نمی کند جز آن که خداوند پیروی ما را در این اطاعت وارد می کند. به خدا سوگند هیچ بنده ای ما را پیروی نمی کند جز آن که محبوب خداوند خواهد شد (کلینی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۴، ح۱).

آری، وجود اهل بیت(ع) تجلّی گاه تمام اسماء و صفات الهی و بهترین ورودگاه و جایگاه معرفت خداست. مجرایی مطمئن که می تواند خداجویان را از میان برترین راه در کوتاه ترین زمان به خداوند برساند. چراکه اهل بیت(ع) آینه های محدودی هستند که جمال و جلال بی نهایت الهی را در حدّ درک و شناخت ما مجسّم می کنند و در پرتو معرفت و محبّت به ائمّه ما به معرفت و محبّت و اطاعت الهی می رسیم.

و چه خوب به این حقیقت قرآنی دست می یابیم آن جا که پیامبر(ص) اجر رسالت خود را مودّت و دوستی با اهل بیتش دانسته:

۳. «قُل لَّا أَسْأَلُکمْ عَلَیهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبَی» (شوری/ ۲۳) کلمه ی «الْقُرْبَی» ۱۵ بار در قرآن به کار رفته که در تمام آن ها به معنی خویشاوندان و نزدیکان است.

منظور از «ذوی القربی» نیز نزدیکان پیامبر(ص) می باشد. پیامبر اکرم(ص) در دو مورد تقاضای اجر و مزد کرده یک بار در آیه ی مبارکه ی سوره ی شوری و بار دیگر در سوره ی فرقان آیه ی ۵۷: «قُلْ مَا أَسْأَلُکمْ عَلَیهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَاء أَن یتَّخِذَ إِلَی رَبِّهِ سَبِیلًا» (فرقان/ ۵۷)

دوستی ذوی القربی بازگشت به مسأله ی ولایت و رهبری ائمّه ی معصومین(ع) می کند که در حقیقت تداوم خطّ رهبری پیامبر اکرم(ص) و ادامه ی مسأله ی ولایت الهیه است و روشن است که قبول این ولایت و رهبری مانند نبوّت پیامبر(ص) سبب سعادت خود انسان ها و رسیدن به توحید و یکتاپرستی است.

بنابراین نتیجه اش به خود شما بر می گردد. لذا شیعه معتقد است طبق آیات و احادیث، رشته ی رهبری بعد از پیامبر در شکل امامت برای همیشه ادامه خواهد داشت و محبّت و مودّت ورزیدن به اهل بیت پیامبر(ص) وسیله ای است برای قبول ولایت و امامت ائمّه ی معصومین(ع) که از دودمان آن حضرت و پشتوانه ای برای ادای رسالت می باشند (مکارم شیرازی، ۱۳۷۴، ج۲۰، ص۴۱۰).

در سوره ی مبارکه ی سبأ آیه ی ۴۷ نیز به این مسأله اشاره شده، می فرماید:

۴. «قُلْ مَا سَأَلْتُکم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکمْ إِنْ أَجْرِی إِلَّا عَلَی اللَّهِ وَهُوَ عَلَی کلِّ شَیءٍ شَهِیدٌ»؛ بگو هر اجر و پاداشی که از شما خواستم برای خود شماست. اجر من تنها بر خداست و او گواه بر هر چیزی است.

اگر می بینید من اجر رسالت را دوستی با خویشاوندانم قرار دادم (طبق دستور پروردگار، در سوره ی شوری) این سودش به خود شما بازگشت می کند چراکه مودّت ذی القر