پاورپوینت کامل مبانی فکری استاد طاهایی… ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مبانی فکری استاد طاهایی… ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مبانی فکری استاد طاهایی… ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مبانی فکری استاد طاهایی… ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

>

امر به معروف و نهی از منکر حق منطقی، طبیعی و تکلیف هر مسلمان است. اسلام برای پیشگیری از انحرافات پس از تربیت خانواده و معلم، نظارت عمومی و انتقاد سازنده ی مسلمانان از یکدیگر را لازم دانسته است.

مبانی فکری استاد طاهایی در امر به معروف و نهی از منکر

مقدمه

امر به معروف و نهی از منکر به مثابه بخشی از فرایند تربیت، از روش های کلیدی در حوزه ی اصلاح اندیشه و رفتار است که نقشی بی بدیل در سالم سازی فرد و جامعه دارد.

مسئولیت دعوت به خوبی ها و پرهیز دادن از کار زشت، متوجه همگان است امّا در این میان نخبگان فکری و فرهنگی جامعه، به دلیل داشتن نقش الگویی، جایگاهی ویژه در برپایی جامعه ی توحیدی و احیای ارزش ها دارند.

استاد طاهایی (رحمه الله علیها) الگویی برجسته از این دست برای جامعه ی زنان بلکه کل جامعه بود که با اخلاصی کم نظیر و همتی والا، تحولی در عرصه ی ارشاد و هدایت بانوان و جوانان و حفظ ارزش ها پدید آورد و معرف گفتمانی کارآمد و تأثیر گذار از سبک امر به معروف و نهی از منکر بود که بر بنیادهای ارزشی عقل مدار استوار بود و از سرچشمه های معارف دینی سیراب می شد.

این نوشتار مبانی فکری این بانوی بافضیلت را در امر به معروف و نهی از منکر به بحث می نشیند. مقصود از مبانی فکری، محتوای اندیشه ی ایشان در مفهوم، میزان اهمیت، هدف از تشریع این فریضه و نیز بایسته های آمر و ناهی است.

۱. بیان مفاهیم

معروف به معنی شناخته شده و منکر یعنی ناشناخته (طاهایی، ۱۳۸۶، ص۱۲۹). استاد طاهایی در تبیین مفهوم معروف و منکر به سخن واژه شناس بزرگ عرب، راغب اصفهانی استناد می جوید و مرجع تشخیص معنای معروف و منکر را در مرحله ی اول قضاوت خِرَد صحیح و در مرحله ی بعد حکم دین به زیبایی یا زشتی هرکار می داند (طاهایی، ۱۳۹۳، ج۲، ص۲۱۶).

بسیاری از مصادیق نیکی ها و زشتی ها را استاد طاهایی ضمن شرح دعای «مکارم الاخلاق» امام سجاد بیان می کند. ایمان، تقوا و تزکیه، توکّل، یقین، یاد خدا، شکر نعمت، عدل و احسان، گذشت، معاشرت نیکو، صله ی رحم، خوش گمانی، فروتنی نسبت به خلق و… از جمله نیکی ها و فضیلت های اخلاقی است که امام تخلّق به آن ها را از درگاه الهی درخواست می کند.

برخی منکرات و زشتی هایی که امام در این دعا، انسان را از آن ها پرهیز می دهند عبارتند از: ظلم، کبر و فخرفروشی، حسد، مکر، بدگمانی، عیب جویی، غیبت، دشنام، گواهی باطل، اسراف و….

استاد طاهایی از این مقوله های ناب، تفسیری دقیق همراه با تمثیل ها و اشارات مناسب به زبان ساده و روان ارائه می دهد که حکایتگر بن مایه ها و پشتوانه ی فکری برگرفته از منابع ناب اسلامی است (ر.ک: طاهایی، ۱۳۹۳، ج۲).

۲. فطری و عقلی بودن امر به معروف و نهی از منکر

مسأله ی امر و نهی و تشویق و هشدار، امری فطری است و ریشه در درون هر انسانی دارد. بلکه یک ضرورت عقلی است. هیچ عاقلی نیست که راهنمایی، تشویق به کار خیر و جلوگیری از مفاسد را لازم نداند.

سکوت در مقابل خطر و انحراف را بپسندد و آن را محکوم کند. از آنجا که دین اسلام مطابق با عقل و فطرت است، می توان گفت که تمام آیات و روایاتِ امر به معروف و نهی از منکر، ما را به همین قضاوتِ روشن عقل ارشاد می کند (ر.ک: قرائتی، ۱۳۹۱).

استاد فلسفه و حکمت توجه به عقل در تشریع امر به معروف و نهی از منکر را این چنین توضیح می دهد: «دستور اسلام به اجرای این مهم برای آن است که فطرت و عقل بشر دائماً دستخوش هوا و هوس است به طوری که نفس سرکش و دشمن باطنی از درون و دشمنان خارجی هم از بیرون کمک می کنند تا معروف و منکر را در نظر آدمی وارونه جلوه دهند.» (طاهایی، ۱۳۸۶، ص۱۲۹).

ایشان در نظر داشت که نیروی عقل و ایجاد هماهنگی بین عقل و ایمان جایگاه مهمی در معروف پروری و منکرستیزی دارد و بر نقش ایمان به عنوان راهبرد پیشگیرانه و اصلاحی در مهار نفس و حفظ نیروهای فطری و رهایی عقل از اسارت نفس، انگشت تأکید می فشرد(همان، ص۷۶).

۳. اهمیت، حکمت و فایده ی امر به معروف و نهی از منکر

استاد طاهایی به تجربه و بررسی های دقیق و همه جانبه دریافته بود که برای حفظ امنیت در جامعه ی ایمانی و پیشگیری از نفوذ عناصر فاسد و بروز منکرات و برای انجام فرایض دینی، اصلی مهم تر و مفیدتر از «امر به معروف و نهی از منکر» نیست(همان، ص۱۳۱).

امر به معروف و نهی از منکر حق منطقی، طبیعی و تکلیف هر مسلمان است. اسلام برای پیشگیری از انحرافات پس از تربیت خانواده و معلم، نظارت عمومی و انتقاد سازنده ی مسلمانان از یکدیگر را لازم دانسته است. هر مسلمان حق دارد و بلکه مکلف است بر اعمالی که آشکارا از دیگری سرمی زند، نظارت کند(طاهایی، ۱۳۹۳، ج۲، ص ۲۵۲).

در نگاه دقیق و واقع نگرانه ی این بانوی هشیار، اگر بخواهیم فرزندانمان از نظر اخلاقی سلامت باشند، نسل ما سالم تربیت شود، از گناه حفظ شویم، محیطمان محیطی مقدس و پاک باشد و در شهر و کشوری پاک زندگی کنیم، باید به این دو فریضه اهمیت بدهیم و امر به معروف و نهی از منکر را واجب شماریم (طاهایی، ۱۳۸۶، ص۱۳۳).

یکی از نکات بسیار مهم که در امر به معروف باید کانون توجه قرار گیرد فلسفه و علت تشریع آن است. استاد طاهایی برای بیان فلسفه ی امر به معروف، به سخن حضرت زهرا استناد می جوید.

آن حضرت برای هر یک از مقررات شرعی، هدفی را بیان می کند و در بیان هدف و حکمت تشریع امر به معروف می فرماید: «والامرَ بالمعروف مصلحهً للعامه»؛ خداوند امر به معروف و نهی از منکر را وسیله ای برای اصلاح توده های مردم قرار داد.

استاد طاهایی در کتاب سیری در خطبه ی فدک به خوبی این جمله بانوی اول اسلام را به زبان فهم مخاطب توضیح و تشریح می کند: «زمانی که فضایل بر اجتماع حاکم شود، طبعاً آن جامعه به سوی خوبی ها پیش می رود.

در حالی که با غلبه ی فساد و زشتی ها به طرف انحطاط و انحراف خواهد رفت. به همین جهت باید در حفظ ارزش های اصیل انسانی و اسلامی در جامعه کوشید و این زمانی است که اجتماع معروف را معروف و منکر را منکر بشناسد. این جاست که نقش امر به معروف و نهی از منکر در جهت حفظ ارزش ها و مصلحت جامعه معلوم می شود» (همان، ص۱۲۹).

۴. امر به معروف و نهی از منکر وظیفه ای همگانی

مسئولیت امر به معروف و نهی از منکر، اختصاص به قشر یا گروه خاصی ندارد: هر مؤمنی باید هدایت مردم به سوی خوبی ها و ارزش های معنوی را مدّنظر قرار دهد و از این طریق در گسترش دین الهی بکوشد(طاهایی، ۱۳۹۳، ج۲، ص۱۷۲).

وظیفه ی یکایک ماست که از قوانین و ارزش های دینی و اسلامی پاسداری کنیم و این حراست و پاسداری باید از راه های گوناگون باشد نه تنها با گفتار یا نوشتار بلکه مهم تر از همه، باید آن را با عمل خود به اثبات برسانیم(طاهایی، ۱۳۸۶، ص۹۳).

افراد باید به هر طریقی که می توانند مردم را به معروف، دعوت و از منکر جلوگیری کنند؛ یکی با قلم می تواند این کار را انجام دهد، دیگری با بیان، کسی دیگر با پول و دیگری با قدمی که برمی دارد (همان، ص۱۳۳).

۵. مسئولیت سنگین تر منتسبان به دین

باید در نظر داشت