پاورپوینت کامل حقوق متقابل مردم و حاکم بر یکدیگر ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حقوق متقابل مردم و حاکم بر یکدیگر ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حقوق متقابل مردم و حاکم بر یکدیگر ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حقوق متقابل مردم و حاکم بر یکدیگر ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

>

(با گذری بر آثار شهید مطهری)

خصوصیات حق از دیدگاه امام علی(ع)

امیرالمؤمنین علی(ع) فرمودند: «از خصوصیات حق این است که به نفع احدی جاری نمی شود مگر آن که علیه او نیز جاری می شود و علیه کسی جاری نمی شود مگر آن که به نفع او نیز جاری می شود» (نهج البلاغه، خطبه۲۱۴).

یعنی حقوقی که در میان مردم جریان دارد متبادل است، یک طرفی نیست، دو طرفی است؛ چنین نیست که مثلاً بعضی صرفاً به عهده ی دیگران حقوق داشته باشند ولی خودشان از دیگران حقی بر عهده نداشته باشند….

هرکسی که فکر می کند به گردن دیگران حقی دارد، در همان حال باید بداند مدیون او هم هست. تنها ذات مقدس باری تعالی که غنیّ کامل و مالک مطلق است، از این قانون مستثنی است.

خداوند متعال بر مخلوقات خود حقوقی دارد و بندگان او مدیون فضل و نعمت او و مسئول امر او می باشند ولی ذات مقدس او مدیون هیچ موجودی نیست؛ که علی(ع)فرمود: اگر در تمام جهان هستی موجودی باشد که بر دیگران حق داشته باشد و دیگران بر او حقی نداشته باشند او ذات اقدس الهی است….

از جمله خصوصیات حق که علی(ع) ذکر فرموده یکی این است که در زبان و سخن خیلی آسان است و در عمل و تحقّق مشکل. می فرماید: در مرحله ی سخن و توصیف و شرح دادن و ذکر مزایا و خوبی ها هیچ میدانی به وسعت میدان حق نمی رسد.

چقدر خوب و آسان می توان در اطراف حق گفت و نوشت و توصیف کرد که در اطراف هیچ چیز دیگر این طور نمی توان میدان داری کرد.

هیچ چهره ای مانند چهره ی حق زمینه ی توصیف و ستایش ندارد، ولی در مرحله ی عمل هیچ میدانی از میدان حق تنگ تر و صعب العبورتر نیست و چقدر عبور از آن گردنه ها دشوار است!

خصوصیت سومی که برای حق ذکر کرده، این است که رعایت حق در جامعه بدون تعاون، همدردی و همکاری های اجتماعی میسر نمی شود.

یک فرد هر اندازه که کامل و منزّه باشد، هر اندازه سابقه اش در حق زیاد باشد، از کمک و همکاری دیگری بی نیاز نیست. هیچ کس نمی تواند بگوید من اجلُّ شأناً هستم از این که دیگری بخواهد مرا در کار حق کمک کند، و هیچ کس هم هر اندازه در نظرها کوچک و حقیر باشد پایین تر از این نیست که کمک کار و مددکار دیگران باشد.

خصوصیت چهارمی که علی(ع) در مورد حق ذکر می فرماید این است که اهل حق هرگز از این که تذکری به آن ها داده شود ناراحت نمی شوند و اگر کسی از عرضه داشتن حق بر او ناراحت می شود، از عمل به حق به طریق اولی روگردان است.. ..

علی(ع) این جمله را درباره ی شخص خودش فرمود و از مردم تقاضا کرد هر تذکری دارید به من بدهید که من از این تذکرات خوشوقتم (مطهری، ۱۳۸۴، ج۲۲، ص۱۳۵).

حقوق متقابل حکومت و مردم بر یکدیگر

حقوق همواره طرفینی است. از جمله حقوق الهی حقوقی است که برای مردم بر مردم قرار داده است.

آن ها را چنان وضع کرده که هر حقی در برابر حقی دیگر قرار می گیرد؛ هر حقی به نفع یک فرد و یا یک جمعیت موجب حقی دیگر است که آن ها را متعهد می کند.

هر حقی آن گاه الزام آور می گردد که دیگری هم وظیفه ی خود را در مورد حقوقی که برعهده دارد انجام دهد، همان طور که در کلام امیر المؤمنین(ع) نیز به آن اشاره شده است.

«وَ أَعْظَمُ مَا افْتَرَضَ سُبْحَانَهُ مِنْ تِلْک الْحُقُوقِ حَقُّ الْوَالِی عَلَی الرَّعِیهِ وَ حَقُّ الرَّعِیهِ عَلَی الْوَالِی فَرِیضَهٌ فَرَضَهَا اللَّهُ سُبْحَانَهُ لِکلٍّ عَلَی کلٍّ فَجَعَلَهَا نِظَاماً لِأُلْفَتِهِمْ وَ عِزّاً لِدِینِهِمْ فَلَیسَتْ تَصْلُحُ الرَّعِیهُ إِلَّا بِصَلَاحِ الْوُلَاهِ وَ لَا تَصْلُحُ الْوُلَاهُ إِلَّا بِاسْتِقَامَهِ الرَّعِیهِ فَإِذَا أَدَّتْ الرَّعِیهُ إِلَی الْوَالِی حَقَّهُ وَ أَدَّی الْوَالِی إِلَیهَا حَقَّهَا عَزَّ الْحَقُّ بَینَهُمْ وَ قَامَتْ مَنَاهِجُ الدِّینِ وَ اعْتَدَلَتْ مَعَالِمُ الْعَدْلِ وَ جَرَتْ عَلَی أَذْلَالِهَا السُّنَنُ فَصَلَحَ بِذَلِک الزَّمَانُ وَ طُمِعَ فِی بَقَاءِ الدَّوْلَهِ وَ یئِسَتْ مَطَامِعُ الْأَعْدَاء» (نهج البلاغه، ۱۴۱۴ق، خطبه۲۱۴، ص۳۳۳)؛

بزرگ ترین این حقوق متقابل، حق حکومت بر مردم و حق مردم بر حکومت است. فریضه ی الهی است که برای همه بر همه حقوقی مقرر فرموده، این حقوق را مایه ی انتظام روابط مردم و عزت دین آنان قرار داده است.

مردم هرگز روی صلاح و شایستگی را نخواهند دید مگر حکومتشان صالح باشد و حکومت ها هرگز به صلاح نخواهند آمد مگر توده ی ملت استوار و با استقامت شوند.

هر گاه توده ی ملت به حقوق حکومت وفادار باشند و حکومت حقوق مردم را ادا کند، آن وقت است که حق در اجتماع محترم و حاکم خواهد شد؛ آن وقت است که ارکان دین بپا خواهد خاست؛ آن وقت است که نشانه ها و علائم عدل بدون هیچ گونه انحرافی ظاهر خواهد شد و آن وقت است که سنت ها در مجرای خود قرار خواهد گرفت و محیط و زمانه محبوب و دوست داشتنی می شود و دشمن از طمع بستن به چنین اجتماع محکم و استواری مأیوس خواهد شد (مطهری، ۱۳۸۴، ج۱۶، ص۴۳۳).

پس حاکم و مردم نیز در مقابل یکدیگر دارای حقوقی هستند که هر یک باید آن را به درستی انجام دهند. حق و تکلیف دوش به دوش یکدیگرند.

این طور نیست که همه ی حق ها را به بعضی داده باشند و همه ی تکلیف ها را بر دوش بعضی دیگر گذاشته باشند.

«حق» بهره است و «تکلیف» زحمت و کار و مشقت. هرکس که از اجتماع بهره ای [می برد] باید به همان نسبت متحمل زحمت و به دوش کشیدن بار اجتماع باشد (مطهری، ۱۳۸۴، ج۲۲، ص۲۳۲).

رسول اکرم فرمود: «مَلْعونٌ مَنْ اَلْقی کلَّهُ عَلَی النّاسِ»؛ از رحمت الهی محروم است آن کس که سنگینی اش بر دوش اجتماع باشد (و فق