پاورپوینت کامل درخشش امید ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درخشش امید ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درخشش امید ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درخشش امید ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

>

چشم ها را که باز می کند همه جا ظلمت است و سیاهی. بدنش آزرده است. انگشتان ظریف دست هایش را در عمق گِل های دیواره فرو برده و با نوک پنجه های پا به دنبال جایی محکم تر برای ایستادن می گردد.

به زیر پا نگاهی می اندازد، آب اندک اندک بالا می آید؛ انگشتانش را بیشتر در دیواره فرو می برد، ناگهان در میان امواج قیرگون آب چاه، نوری توجهش را جلب می کند، سر را با احتیاط بالا می آورد و دایره ای درخشنده و سفید بالای سرش می بیند.

آه! این دهانه ی چاه است که این همه با او فاصله دارد. با این دست های لرزان، با این پاهای آزرده و ناتوان و با این دیواره های سست و نمور، چطور می تواند خود را به دهانه ی چاه برساند.

غمی جانکاه آرام آرام به جانش چنگ می اندازد، صورت را به دیواره های سرد و سست و لغزان چاه می چسباند و قطره ی اشکی سوزان بر گونه اش جاری می شود.

دستش می لرزد، و پایش از دیواره جدا می شود و به قعر چاه سقوط می کند. لحظاتی در آب سرد و تیره فرو می رود؛ اما دوباره به زحمت بالا می آید و به کناره ی چاه نزدیک می شود. پنجه در دیواره می اندازد و خود را بالا می کشد.

وقتی دست و پایش روی دیواره قرار گرفت، دلش نیز قرار می گیرد. حالا درست مثل حلقه ی نورانی بالای سرش چشمه ی نوری دردلش روشن می شود و گرمایی دلنشین در رگ هایش می دود.

خود را در آغوش محبت الهی رها می کند و چنگ بر ریسمان رحمت او می زند. دیگر سیاهی و رطوبت، سرما و تنگی نفس و هراس از آینده ای موهوم، دستانش را نمی لرزاند.

ناگهان نقطه ی نورانی بالای سرش تاریک می شود. سنگ ریزه ها از بالا بر سرش می ریزند. خود را بیشتر به دیواره ها می چسباند، صدای مبهمی از بالا می شنود.

گویا کسانی بر سر چاهند و دلوی آرام از بالا به سوی او فرو می افتد. دستش را دراز می کند تا دلو را بگیرد که ناگهان بدنش به لرزه درمی آید و سرتاپایش خیس عرق می شود و با فریادی کوتاه از خواب برمی خیزد. آرام به اطراف خود می نگرد.

آه اینجا همان سیاه چال همیشگی است. بوی نا و رطوبت همه جا را پرکرده، ناله ی برخی زندانیان گاه و بی گاه از گوشه و کنار شنیده می شود. یوسف به سراغ زندانیانی که از درد به خود می پیچند می رود.

نگاه گرم و مهربانش را به چشمان غمزده ی زندانیان می دوزد و گرمای امید به خداوند را به دل هایشان جاری می کند. امیدی که چون بذری نورسته آرام آرام در عمق جان زندانیان جوانه می زند و شکوفا می شود و ساقه اش قوت می گیرد و برگ و بر می گیرد و موجب حیرت دیگران می شود. د

ر این حین ناگاه طنین بد آهنگ میله های زندان به صدا درمی آید. زندانبان وارد می شود و یوسف را صدا می زند. فرعون او را به قصر فراخوانده است. یوسف بدون هیچ تزلزل و هراسی محکم و استوار به راه می افتد. او تکیه بر خدایی دارد که حکیم، علیم، خبیر، قادر، رئوف و رحیم است.

بالاترین فضیلت انسان توکل است و توکل یعنی امید به آینده ی در پیش رو. توکل و تفویض امور به خداوند موجب نهراسیدن و در امان ماندن از غیر خداست.

آیات قرآن کریم گاه ایمان را با رجا و کفر را با ناامیدی برابر می دانند. «یا بَنِی اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یوسُفَ وَأَخِیهِ وَلَا تَیأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لَا ییأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکافِرُونَ» (یوسف/۸۷).

حضرت یوسف ع چه در قعر چاهِ حسادتِ برادران و چه در میانه ی زندان هوس زنان و چه در روزهای سخت و دشوار مسئولیت عظیم اداره ی امور اقتصادیِ مصر لحظه ای از رحمت الهی مأیوس نشد و از اکسیر حلم و علم که حاصل تقوای درون او بود بهره جست.

مهم ترین متعلق ایمان در زندگی اجتماعی، ایمان به نصرت الهی و یاری خداوند است؛ حال آنکه مهم ترین مأموریت ابلیس در برابر بندگان خدا، ناامید ساختن آنان و نمایاندن سیاهی ها است.

کسی که از رسیدن نصرت و دریافت فضل الهی ناامید باشد، تمام انگیزه ی خود را برای حرکت به سمت مطلوب از دست داده و برای رسیدن به آن دست از تلاش کشیده است و این یکی از آثار مخرب یأس از رحمت خداست که خداوند متعال انسان را از اصل آن برحذر داشته است.

«… یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلی أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَهِ اللهِ إِنَّ اللهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ»(زمر/۵۳)؛ انقلاب اسلامی ایران جشن چهل