پاورپوینت کامل زندگی نامه ی آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندگی نامه ی آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندگی نامه ی آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندگی نامه ی آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

>

آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی مرجع تقلید شیعیان جهان در قرن سیزدهم و رئیس حوزه ی علمیه نجف در سال ۱۲۸۴ هجری قمری در روستای مدیسه از توابع لنجان اصفهان به دنیا آمد (امین، ۱۴۰۳ق، ج ۹، ص ۳۳۱).

ایشان تحصیلات ابتدایی را در همان روستا نزد یکی از روحانیون فراگرفت و پس از گذراندن دوره ی ابتدایی به حوزه ی علمیه ی اصفهان مهاجرت کرد. زیرا آن حوزه در آن عصر یکی از حوزه های مهم شیعی به شمار می رفت.

چهارده ساله بود که به اصفهان رفت و در مدرسه ی صدر، حجره ای گرفت و به درس و بحث مشغول شد (منظور الاجداد، ۱۳۷۹، ص۹۷). پس از گذراندن سطوح فقه، به درس خارج فقه و اصول استادان این حوزه راه یافت و هم زمان به تدریس ادبیات، فقه و اصول پرداخت (امین، اعیان الشیعه، ج ۲، ص۹۵).

این عالم بزرگوار هنوز به سن بیست و چهار سالگی قدم ننهاده بود که برای بالا بردن معلومات خویش در سطح عالی و بهره گیری از دانش شخصیت های علمی حوزه ی بزرگ نجف و سامرا در سال ۱۳۰۷ ق رهسپار عراق شد (حاج صدر سید جوادی، ۱۳۸۹، ج ۲، ص۲۲۵).

مدت سه سال در کربلا و سامرا به سر برد و پس از آن در سال ۱۳۱۰ هجری قمری به نجف اشرف رفت و تا پایان عمر در آن دیار ماندگار شد و از محضر اساتید بزرگ نجف استفاده برد تا خود از مراجع شیعه شد (جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، ۱۳۸۵، ج ۲، ص ۵۸۷).

ایشان در نجف اشرف هم زمان با حضور در درس خارج آخوند خراسانی خود به تدریس رسایل و کفایه اشتغال داشت. میرزا محمد تقی شیرازی (میرزای دوم) نخستین مرجعی بود که احتیاطات خود را به آیت الله اصفهانی ارجاع داد (موسوی بجنوردی، ۱۳۷۴، ج ۹، ص ۲۱۲ و ۲۱۳).

پس از درگذشت آیت الله میرزا محمد حسن شیرازی (۱۳۲۸ق) و آیت الله شریعت اصفهانی (۱۳۲۹ق) سه نفر از علمای بزرگ نجف به عنوان مرجع تقلید مطرح شدند که عبارت بودند از: آیت الله نائینی، آیت الله کاشف الغطاء و آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی. ولی با درگذشت آیت الله کاشف الغطاء در سال ۱۲۴۴هجری قمری و هم چنین آیت الله نائینی در سال ۱۳۵۵، مقام مرجعیت و زعامت دینی شیعیان در وجود آیت الله اصفهانی متمرکز و منحصر شد و تا ده سال بعد که زندگی را وداع کرد، این مقام باقی بود (جمعی از پژوهشگران حوزه ی علمیه قم، ج ۲، ص ۵۸۷).

فضایل روحی، معنوی و اخلاقی و نیز مقامات عالیه ی عبادی و عرفانی آیت الله اصفهانی از ابعاد گسترده ی وجودی ایشان می باشد. مؤلف کتاب موسوعه النجف الاشرف در این باره می نویسد: «وی وسیع ترین دامنه ی مرجعیت در تاریخ شیعه را به دست آورد و هیچ مرجعی از نظر شهرت جهانی به پای وی نرسید.

در این گستردگی و اشتهار نه تنها کفایت علمی و فقهی بلکه توانایی مدیریت و اخلاق شایسته ی ایشان مؤثر بود؛ آن چنان که گروه های غیر اسلامی مانند مسیحی و یهودی نیز به ایشان علاقه داشتند.

آیت الله اصفهانی در علوم شرعی و معارف اسلامی تبحر خاصی داشت و در این میدان گوی سبقت را از دیگران ربوده بود و محقق، مدقق و فقیهی اصولی، رجالی و.. به شمار می رفت، افزون بر آن، وی به صفات و ملکات اخلاق نبوی آراسته بود (مدرس تبریزی، ۱۳۷۴، ج ۱، ص ۱۴۲).

برخی آثار و تألیفات ایشان

یک دوره ی کامل از تقریرات ایشان به دست مرحوم آیت الله میرزا حسن سیادتی سبزواری در فاصله ی سال های ۱۳۳۸-۱۳۴۵هجری قمری در شش مجلد دست نویس تدوین شد و بعدها با عنوان وسیله الوصول در یک مجلد از طریق جامعه ی مدرسین قم به چاپ رسید (سیادتی، ۱۴۱۹).

تحریر، تقریرات فقهی و اصولی استادان آیت الله اصفهانی که ایشان به رسم معهود آن ها را ضبط و تألیف کرده است از مهم ترین این آثار است که نویسندگان زندگی نامه ی آیت الله اصفهانی از آن به شرح کفایه الاصول آخوند خراسانی تعبیر کرده اند (مهدوی، ۱۳۶۷، ص ۴۰).

ایشان که عمری را در راه خدمت به اسلام و مسلمین گذراند و خود وسیله ی نجات بود وسیله النجاتی نیز جهت عمل مقلدین به رشته ی تحریر درآورد که مهم ترین اثر ایشان است (جرفادقانی، ۱۳۶۴، ص ۳۸۲)؛

این اثر شامل یک دوره ی کامل از طهارت تا ارث به سبک عروه الوثقی تألیف سید محمدکاظم طباطبایی یزدی می باشد. نسخه ی کامل تلخیص نشده ی وسیلهالنجاه در ۷۵۲ صفحه در سال ۱۳۵۵هجری قمری چاپ شده است (مشار، ۱۳۴۴، ص ۹۹۱).

از دیگر تألیفات فتوایی آیت الله اصفهانی صراط النجاه است (هنرفر، ۱۳۴۶، ص ۲۷۲).

رساله ی عملیه ی آیت الله اصفهانی به زبان فارسی با نام ذخیرهالصالحین در حیات ایشان سه بار به چاپ رسیده است (تهرانی (آقا بزرگ)، ۱۳۷۳ق، ج ۱۶، ص ۱۰).

حاشیه بر نجاه العباد تألیف شیخ محمد حسن نجفی صاحب جواهر (مشار، ۱۳۴۴، ص ۲۹۹).

حاشیه بر ذخیره العباد تألیف فاضل شربیانی (امینی، ۱۳۸۵ق، ص ۱۸۶؛ مشار، ۱۳۴۴، ص ۳۹۱).

حاشیه بر مناسک حج تألیف شیخ مرتضی انصاری (حاج صدر سید جوادی، ج ۲، ص ۲۲۰-۲۳۲).

نقش فرهنگی آیت الله اصفهانی

آیت الله اصفهانی قبل از بازگشتن به عراق صرفاً بر کارهای فرهنگی به عنوان جزئی از وظایف دینی خود متمرکز بود. ایشان در زمینه ی تأسیس مدارس غیردولتی و دایر نمودن انتشارات اسلامی و هم چنین تقویت موقعیت حوزه ی علمیه ی نجف اشرف اقدامات بسیاری داشتند.

از دیگر فعالیت های فرهنگی این مرجع بزرگ، توسعه و ساخت مساجد و حسینیه ها، تربیت علما و خطبا و فرستادن آن ها به شهرها و روستاها بود (حاج صدر سید جوا