پاورپوینت کامل راه های برون رفت از موانع تولید در ایران ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل راه های برون رفت از موانع تولید در ایران ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل راه های برون رفت از موانع تولید در ایران ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل راه های برون رفت از موانع تولید در ایران ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

>

تولید به معنای ساخت یک شیء فیزیکی با استفاده از کارگر، مواد اوّلیه و ابزاراست (ریموند آر مایر،۱۳۷۰، ص ۱۱). تولید در آغاز در تمام جنبه های تولید متّکی بر کارگر دستی بود.

امّا مکانیزاسیون مدرن و ماشین آلات پیشرفته با توسعه ی علوم گسترش یافت و جایگزین کارهای دست ساز گردید. این امر زمینه ی افزایش نرخ رشد تولید را فراهم کرد.

این پدیده که به انقلاب صنعتی معروف شد از انگلستان آغاز گردید و به تدریج اروپا و آمریکا را فرا گرفت. (سروپ کالپاچیان، استیون آراشمید، ۱۳۸۵، ص۵).

موج این انقلاب به کشورهای روسیه، چین و کشورهای آسیای جنوب شرقی نیزرسید و این کشورها نیز رشد بالای تولید را تجربه کردند.

کشور ما ایران نیز از استعدادهای بالقوه ای برای ایجاد تحوّل و انقلاب صنعتی برخوردار شد تا نرخ رشد تولید در کشور افزایش یابد. امّا برخی عوامل، مانع از ایجاد این تحوّل گردیده است.

عدم توجّه به فرهنگ پیشرفت و تعالی، نبود زیرساخت های لازم پژوهشی برای شکل گیری اقتصاد دانش بنیان، عدم شناخت منابع تولیدی سودآور جهت بهره برداری مناسب از آن ها و نبود نظارت بر چرخه ی تولید از بنیادی ترین موانع محسوب می گردند که بارها مورد تأکید محقّقین و پژوهشگران داخلی و خارجی قرارگرفته اند.

بدیهی است با رفع این موانع، تولید داخلی تقویت شده و زمینه ی تحقّق اقتصاد مقاومتی فراهم می گردد (بیانات در دیدار کارگران سراسر کشور، ۹/۲/۱۳۹۴).

امّا سوال اصلی این جاست که راه های برون رفت از این موانع چیست؟

صاحبنظران راه های بسیاری را برای رفع این موانع پیشنهاد کرده اند که پس از بررسی و مقایسه ی آن ها با یکدیگر برخی از آن ها اصولی تر و بنیادی تر بوده و راه را برای رفع موانع جزئی تر هموار می کردند. این اصول پس از تحلیل و تطبیق با شرایط کنونی کشور به شرح زیر ارائه می گردد:

الف)گسترش فرهنگ پیشرفت و تعالی

یکی از عوامل تأثیرگذار بر میزان تولید، فرهنگ حاکم بر جامعه است (نورمن بوکانان و هوارد الیس، ۱۳۴۴، ص۴۷). علم و تکنولوژی به مثابه ی درختانی هستند که تنها زمانی رشد می کنند که در زمین حاصلخیز و آباد کاشته شوند.

این زمین حاصلخیز و آباد، فرهنگ و آداب و رسوم حاکم بر جامعه است (علی رضا سربندی فراهانی، ۱۳۸۴، ص۱۳۵). به عنوان مثال کشورهای جنوب شرق آسیا امکانات و مواهب طبیعی کمتری نسبت به کشورهای خاورمیانه دارند.

با وجود این در سایه ی فرهنگ توسعه گرا و علم پرور توانستند به وضعیّت مناسب تری از نظر تولید دست یابند. در این کشورها مردم اهداف گروهی و ملّی را بر منافع شخصی مقدّم می دارند و افرادی سختکوش و منظّم هستند (همان، ص۱۳۶).

بنابراین تلاش برای توسعه ی فرهنگ اسلامی که دربرگیرنده ی تمام مولّفه های لازم برای گسترش فرهنگ پیشرفت و تعالی چون علم گرایی، سختکوشی، نظم و… است، بستر مناسبی برای رشد علم و تکنولوژی در کشور فراهم خواهد کرد.

ب) اختصاص بودجه ی کافی به امور پژوهشی

از دیگر موانع تولید در کشور، عدم اختصاص بودجه ی کافی به امور پژوهشی است. کشور ما محقّقین و پژوهشگران توانمندی دارد که تاکنون توانسته اند در عرصه ی علوم جدید از جمله لیزر، نانوتکنولوژی و میکروالکترونیک بسیار موفّق ظاهر شوند و حتّی به چرخه ی کامل سوخت هسته ای نیز دست یابند و در ساخت واکسن به خودکفایی برسند. امّا متأسّفانه عدم اعتماد به نیروهای داخلی و عدم سرمایه گذاری مناسب در این بخش سبب کاهش نرخ رشد تولید در کشور شده است.

بی تردید پژوهش زیربنای تولید دانش و توسعه ی علم و فناوری است (علی رضا سربندی فراهانی،۱۳۸۴،ص۱۳۱) و بدون فعالیّت های پژوهشی، دستیابی به تکنولوژی های جدید و تولیدات انبوه تقریباً غیرممکن است.

در حال حاضر به علّت کم توجّهی به امر پژوهش و کمبود تجهیزات و امکانات مناسب شاهد پدیده ای به نام فرار مغزها هستیم. به ازای هر نیرویی که مهاجرت می کند یک پروژه ی تحقیقاتی، یک ابتکار و یک نوآوری که بالقوّه از آن کشور بوده است از دست می رود و در اختیار بیگانگان قرار می گیرد (رضا علی محسنی،۱۳۸۱، ص۱۲۳).

بنابراین می توان با فراهم کردن بسترهای پژوهشی مناسب در کشور این قشر تأثیرگذار را حفظ کرد. حمایت از متخصّصین لایق کشور و اعطای بورس تحصیلی به آن ها برای تکمیل اطّلاعات و تجربیّات علمی شان از دیگر اقدامات موثّر در این زمینه است.

فرستادن هر یک از این متخصّصین به کشور مولّد یک فناوری می تواند مانع هزینه های آزمایش و خطا گردد. علاوه بر این که این متخصّص در بازگشت صدها متخصّص دیگر همچون خود را آموزش خواهد داد.

با افزایش تعداد متخصّصین و پژوهشگران، کشور به قطب پژوهشی منطقه بدل خواهد شد و بستر برای مهاجرت استعدادهای پژوهشی کشورهای دوست و غیر استعمارگر فراهم می گردد. گردش و تبادل اطلاعات میان نخبه های پژوهشی کشور و این استعدادهای پژوهشی تولید و بومی سازی تکنولوژی های نوین در کشور را تسریع خواهد کرد.

ج) تقویّت منابع تولید

یکی از مهم ترین موانع تولید، کمبود منابع تولید است. منظور از منابع تولید، نیروی انسانی اعم از کارگران، متخصّصین و مدیران و سرمایه های نقدی و فیزیکی مانند زمین، ماشین آلات و تجهیزات صنعتی است.

هرچند جمعیّت جوان کشور ما منبعی قوی برای امور تولیدی است امّا این نیروی جوان به صورت برنامه ریزی شده و برای گسترش امور تولیدی خاص آموزش ندیده اند. بنابراین ما نیازمند نیروی کاردان، ماهر و آموزش دیده در عرصه ی صنایع تولیدی هستیم.

به عقیده ی محقّقین یکی از علل عدم پیشرفت اقتصادی کشورها کمی تعداد مدارس فنی و حرفه ای نسبت به جمعیّت این کشورهاست (نورمن بوکانان،هوارد الیس،۱۳۴۴،ص۵۹).

نگاهی واقع بینانه به وضعیّت آموزشی کشور این امر را تأیید می کند. اکثر ایرانی ها معمولاً پس از اخذ مدرک دیپلم فاقد هر گونه مهارت عملی در زمینه ی صنایع تولیدی هستند. گنجاندن برخی دروس فنی و حرفه ای در میان دروس نظری و غنی سازی و گسترش مدارس فنی و حرفه ای می تواند این نقص را تا حدودی جبران نماید.

همچنین ایجاد ارتباط میان صنایع تولیدی و مدارس فنی و حرفه ای برای پرورش کارگر ماهر و ایجاد ارتباط میان این دسته از صنایع و دانشگاه ها برای پرورش متخصّص ماهر گامی موثّر در این زمینه است. از این رو عمل صنعتی کردن کشور تنها جنبه ی مادی ندارد بلکه به عوامل انسانی بستگی تام دارد.

پرورش عوامل انسانی مناسب نیز نیازمند برنامه ریزی و زمان مندی مناسب است. مسلماً افراد را نمی توان یک شبه وارد امور صنعتی کرد بلکه می بایست برای تعلیم و تربیت آن ها مقدّمات لازم را فراهم کرد (همان، ص۳۰۳).

البته آموزش عوامل انسانی به تنهایی کافی نیست بلکه نیاز به تغذیه ی جسمی و فکری آن ها نیز هست. گاهی کمی تولید نتیجه ی تغذیه ی نامناسب و عدم رعایت امور بهداشتی است که موجب ناتوانی و کم کاری نیروی انسانی می گردد (همان، ص۵۱)

و یا نتیجه ی عدم پشتکار و نظم آن هاست که در این موارد می بایست افراد از نظر روحی و فکری تغذیه گردند تا فعالیت های تولیدی، ثمربخش گردد (همان، ص۵۳).

برنامه ریزی و اتّخاذ تدبیرهای مناسب برای افزایش میزان تولید در جامعه ب