پاورپوینت کامل ایستادگی در مشکلات در سایه ی تنها پناهگاه (شرح دعای هفتم صحیفه سجادیه) ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ایستادگی در مشکلات در سایه ی تنها پناهگاه (شرح دعای هفتم صحیفه سجادیه) ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ایستادگی در مشکلات در سایه ی تنها پناهگاه (شرح دعای هفتم صحیفه سجادیه) ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ایستادگی در مشکلات در سایه ی تنها پناهگاه (شرح دعای هفتم صحیفه سجادیه) ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

>

زندگی آدمی ناگزیر همواره در معرض حوادث ناگوار است. علی (ع) در وصف دنیا به این ویژگی تصریح فرموده است: «دارٌ بالبلاء محفوفَهٌ»؛ دنیا سرایی آکنده از بلا و حوادث است (نهج البلاغه، خ ۲۲۶).

بیماری، فقر، فقدان عزیزان، خسارت های مالی، محرومیت ها و… پاره ای از این سرگذشت اجتناب ناپذیر همه ی انسان هاست. واکنش بشر در برابر این پیشامدها از دو حال خارج نیست:

گروهی در برابر مصیبت ها و حوادث، مقاومت و شیکبایی خود را از دست می دهند و دچار افسردگی و شکستگی روحی می شوند و گروهی دیگر، بار مصیبت و حوادث را تحمل و از بلا در مسیر تکاملی خویش استفاده می کنند و با توجه به جریان های طبیعی این جهان، سربلند و پیروز از حوادث خارج می شوند (پاکزاد، ص ۹۱).

امام سجاد ع در دعای هفتم صحیفه ی سجادیه زندگی توحیدی را معرفی می کنند که هیچ بن بستی در آن وجود ندارد. در این دعا جایگاه انسان و خداوند متعال معرفی می شود.

این دعا بیانگر وضع روحی بنده ی مخلص خداوند سبحان است؛ هنگامی که دچار بلا و گرفتاری در زندگی می شود، به خدای خود پناه می برد و تنها با تکیه گاه خود نجوا می کند. امام سجاد ع در این دعا به طور ضمنی وظایف بنده در هنگام پیش آمد بلایا را نیز گوشزد کرده است (ممدوحی کرمانشاهی، ص ۴۲۵).

امام این گونه با پروردگار خود مناجات می کند: «یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکَارِهِ، وَ یَا مَنْ یَفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ، وَ یَا مَنْ یُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَی رَوْحِ الْفَرَجِ. ذَلَّتْ لِقُدْرَتِکَ الصِّعَابُ، وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِکَ الْأَسْبَابُ» (صحیفه ی کامله ی سجادیه، دعای ۷)؛

ای آن که گره های امور رنج آور، به وسیله ی او گشوده می شود؛ و ای آن که تندی و تیزی سختی ها، به عنایت او فرو می نشیند؛ و ای آن که بیرون آمدن از تنگی و فشار و قرارگرفتن در راحتی گشایش و رهایی از غم و اندوه، از او خواسته می شود.

دشواری ها در برابر قدرتت آسان گردد و وسایل زندگی و اسباب حیات، به لطفت فراهم آید (صحیفه ی کامله ی سجادیه، دعای ۷).

خداوند متعال گره های کوری را که به دست هیچ کس باز نمی شود به آسانی می گشاید و می داند که چگونه باید بندگان مبتلا و گرفتار را به سامان برساند.

این جاست که یأس و ناامیدی انسان زایل می شود، زیرا با کرم او همه چیز حل می گردد و کم ترین نگرانی در کار نخواهد بود، چرا که کلید همه ی اسرار گره خورده ی جهان، با تدبیر حکیمانه ی خداوند ارتباط دارد. خداوند متعال خود سبب ساز است، یعنی علت و معلول و رابطه ی میان این دو در قبضه ی قدرت اوست (ممدوحی، ص ۴۲۶ و ۴۲۷).

در ادامه ی دعا حضرت (ع) قدرت و حاکمیت حقیقی را از آن خداوند متعال می دانند که فریادرس در گرفتاری های دردآور و رهایی بخش از موانع هستند.

ایشان در هنگام ترس و گرفتاری ها با حال تضرع به پناهندگی خداوند اصرار می ورزد؛ زیرا در وقت هجوم انواع بلاها و حوادث و گناهان تنها پناهگاه انسان خداست.

این حالت های روحی و جسمی که در اثر بسته شدن در رحمت و نعمت خداوند و روی آوردن انواع بلاها و سختی ها برای انسان است به خاطر اینست که خداوند می خواهد، بندگانش به سوی او روی آورند و با او گفتگو کنند و به وجود حق عشق بورزند و خدای متعال این حالت بنده را دوست دارد (انصاریان، ص ۲۸۵ و ۲۸۶).

در فراز بعدی دعا حضرت به بیان حاجت می پردازند: «وَ قَدْ نَزَلَ بی یا رَبِّ مَا قَدْ تَکأَّدَنِی ثِقْلُهُ، وَ أَلَمَّ بی مَا قَدْ بَهَظَنِی حَمْلُه وَ بِقُدْرَتِک أَوْرَدْتَهُ عَلَی وَ بِسُلْطَانِک وَجَّهْتَهُ إِلَی»؛

پروردگارا! بلایی بر من نازل شده که سنگینی اش مرا به زحمت و رنج انداخته و سختی و مشکلی به دردم آورده که تحمّلش مرا در فشار قرار داده، و تو آن را به قدرتت بر من وارد کرده ای و به اقتدارت به سوی من فرستاده ای(صحیفه ی کامله ی سجادیه، دعای ۷).

سختی ها و حوادث ناگوار گاهی چنان انسان را خسته و ناتوان می کند که تمام توان خود را از دست داده و تحمل کم ترین فشار درونی و بیرونی را ندارد و در مسیر زندگی جز تاریکی و یأس و ناامیدی چیزی نمی بیند و درهای نجات را بر خود بسته می انگارد و گاه بدان جا می انجامد که کسانی که به خدا ایمان ندارند دست به خودکشی می زنند ولی آنان که به خدای متعال یعنی قدرت حکیمانه ی برتر و نیروی لایزال غیرمتناهی امیدوارند، سختی های زندگی هرگز بر آنان غالب نمی گردد.

از این رو، به هر مقدار که حوادث ناگوار آنان را احاطه کند، نه تنها امیدشان به یأس تبدیل نمی شود بلکه قدرت فوق العاده ای از ایمان به دست آورده و آن را سپر حوادث قرار می دهند (ممدوحی کرمانشاهی، ص ۴۲۹).

پروردگار عالم انسان را در دو حالت گرفتاری و آسایش