پاورپوینت کامل اصول و روش های تربیتی در آیات ۱-۹ سوره ی ممتحنه (بخش اول) ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اصول و روش های تربیتی در آیات ۱-۹ سوره ی ممتحنه (بخش اول) ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اصول و روش های تربیتی در آیات ۱-۹ سوره ی ممتحنه (بخش اول) ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اصول و روش های تربیتی در آیات ۱-۹ سوره ی ممتحنه (بخش اول) ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

>

سوره ی ممتحنه از سوره های مدنی بوده و به معانی امتحان و مودت می باشد (رک. طبرسی، بی تا، ج ۲۴، ص ۳۵۲). گفتار پیش رو که به تفسیر تربیتی آیات اول تا نهم این سوره پرداخته خاطرنشان می سازد که در این آیات به طور کلی به یادآوری رستاخیز، مقررات سیاست خارجی، مقررات جنگ و صلح، مقررات هجرت و بیعت، پیرامون زنان مهاجر و آزمایش امتحان آن ها و احکام دیگری… پرداخته شده است (رک. رضایی اصفهانی، ۱۳۸۸، ج ۲۰، ص ۳۱۱).

در شأن نزول آیه ی ابتدایی این سوره نقلی است که شیعه و سنی بر آن صحه گذاشته و مفسران زیادی آن را در تفاسیر خود ذکر نموده اند مبنی بر این که بعضی از مؤمنین مهاجر در خفا با مشرکین مکه رابطه ی دوستی داشته و انگیزه شان از این دوستی جلب حمایت آنان برای ارحام و فرزندان خود بوده که هنوز در مکه مانده بودند. در چنین شرایطی این آیات نازل شد و ایشان را از این عمل نهی کرد (رک. الکوفی، ۱۴۱۰، ج۱، ص۴۴۷؛ ثعلبی، ۱۴۲۲، ج ۹، ص ۲۹۱؛ مقاتل بن سلیمان، ۱۴۲۳، ج ۴، ص ۲۹۸؛ طبرسی، بی تا، ج ۲۴، ص ۳۵۷).

آنچه در این پژوهش به آن پرداخته می شود اصول تربیت سیاسی است که تلاش می شود ابعاد تربیتی هدایتی در هر اصل با توجه به تفاسیر مورد بررسی قرار گیرد.

۱. اصل پرهیز از دوستی و اعتماد به دشمنان خدا

در ابتدای این سوره خداوند هشدار می دهد که دشمن خدا و دشمن خودتان را دوست قرار ندهید: «لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَ عَدُوَّکمْ أَوْلِیاء…»؛ مگر دشمن چه ویژگی هایی دارد که این هشدار تند و صریح در قرآن کریم خطاب به مسلمانان وارد شده است؟

در شأن نزول آیه آمده است: حاطب بن ابی بلتعه از مسلمانان معروف که در جنگ بدر و بیعت رضوان شرکت کرده بود، نامه ای به مشرکین مکه فرستاد و آنان را از تصمیم رسول خدا ص مبنی بر فتح مکه آگاه کرد. در واقع منظور او از این اقدام آن بود که منتی بر آنان گذاشته و بدین وسیله ارحام و اولادی را که در مکه داشت از خطر مشرکین حفظ کرده باشد. خدای تعالی این جریان را به پیامبر گرامی اش خبر داد و این آیات را فرستاد (رک. طبرسی، بی تا، ج ۲۴، ص ۳۵۷).

نگاه تربیتی به این پرهیز در آیه ی شریفه نشان می دهد که برای رسیدن به غایت و بودن در مسیر تربیت باید از آنچه که مضر به غایت است پرهیز کرد. قدم اول در مبانی دینی توحیدباوری و توحیدپروری است و هرآنچه مخالف این جریان باشد امری ضد تربیتی به شمار می آید. آنچه از آیه ی اول سوره ی ممتحنه برمی آید این است که کار دشمن، دشمنی کردن است؛ یعنی مخالف فرمان خدای متعال حرکت کردن. وقتی جریان عمل و افکار و نیات بر خلاف مقصد خدا باشد دیگر چه انگیزه ای بر تداوم ارتباط با دشمن وجود دارد جز انگیزه های نفسانی و شخصی؟

در این آیه حتی اشاره نموده که علاوه بر دشمن خدا دشمن خودتان را هم دوست نگیرید زیرا مؤمنین به خدا ایمان آورده بودند و مال و جان خود را در راه خدا فدا می کردند و معلوم است کسانی که با خدا دشمنی دارند، با مؤمنین هم دشمن خواهند بود (رک. طباطبایی، ۱۳۷۴، ج ۱۹، ص۳۸۸). پس کسی که با خدا دشمنی دارد با مؤمن به خدا هم دشمن است. حال این دشمن کیست؟

بنا به اذعان مفسران، این دشمنان کفار و مشرکینی هستند که برای خدا شریک قائلند (رک. همان؛ طبرسی، بی تا، ج۲۴، ص۳۵۹). اصل بنای اسلام با عقل و نقل، وحدانیت خدا را ثابت نموده و شرک را نفی می کند. از این رو همراهی و دوستی با منحرفان عقیدتی فرورفتن در گمراهی آشکار است: «وَ مَن یفْعَلْهُ مِنکمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبیل».

همچنین خدا برای این که دید روشنی به اهل ایمان در زمینه ی عدم دوستی با مشرکین دهد، عملکرد آن ها را به تصویر می کشد: «یُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِیاکمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّکمْ»؛ مشرکین رسول خدا و شما مؤمنان را به جرم ایمان به خدا از وطن خود آواره می کنند. از نظر مشرکین مسلمانان مجرم بوده و جرم آن ها ایمان به پروردگار است.

مهم ترین راهبردها و روش های تربیتی در این زمینه را می توان در موارد زیر خلاصه نمود:

۱. شناخت دشمن و اهداف و عملکرد او که می تواند نقش مهمی در بصیرت دهی سیاسی به افراد داشته باشد.

۲. تقویت مهارت های ارتباط جمعی با رویکرد خردگرایی.

۲. اصل عدم اعتماد به دشمن با تدبیر هوشمندانه و مدبرانه

یکی دیگر از کارهای دشمن پس از تسلط بر شما این است که دست و زبان خود را به بدی می گشایند و دوست دارند شما به کفر بازگردید: «إِن یثْقَفُوکمْ یکونُواْ لَکمْ أَعْدَاءً وَ یبْسُطُواْ إِلَیکمْ أَیدِیهَمْ وَ أَلْسِنَتهَم بِالسُّوءِ وَ وَدُّواْ لَوْ تَکفُرُون » (ممتحنه/۲).

«ثقف» به معنای تیزهوشی و زیرکی در ادراک و فهم است (رک. راغب اصفهانی، ۱۳۷۴، ج ۱، ص۳۵۷). همچنین به معنی پیداکردن و مصادف شدن نیز هست (رک. قرشی،۱۳۷۱، ج ۱، ص ۳۰۷). در آیه به این معناست که اگر کفار بر شما دست یابند و مسلط شوند دشمنی خود را آشکار می کنند اعم از قتل، ضرب، شماتت، ملامت و… بدون این که دوستی های مؤمنین تغییری در دشمنی آن ها داده باشد (رک. طبرانی، ۲۰۰۸، ج ۶، ص ۲۵۶؛ طباطبایی، ۱۳۷۴، ج ۱۹، ص ۳۹۱). این نیز یکی از پیامدهای دوستی با دشمن است. خدا نمی خواهد مسلمانان با کارهایشان زمینه ی تسلط دشمن بر جامعه ی اسلامی را فراهم آورند.

از این رو در اینجا اصل بر عدم ارتباط نیست بلکه منع دوستی و اعتماد به دشمن و فراهم نکردن زمینه ی سلطه ی اوست. در واقع توجه دادن قرآن به پیامدهای حاصل از ارتباط با دشمن می طلبد که در روابط خارجی بسیار هوشمندانه وارد شد تا بستر نفوذ دشمن فراهم نشود. همان طور که درآیه هم اشاره شده که دشمنان با دست و زبان ضرر می زنند؛ یعنی دشمن سلطه ی فیزیکی و فرهنگی را دنبال می کند تا به هدف خود برسد. به بیان بهتر دشمن امروزه در جریانات سیاسی روز جهان گاهی با عملیات رسانه ای و تبلیغات علیه کشوری تلاش می کند حاکمیت کشوری را برای خود به خضوع درآورده و سکان دست اندازی به کشور را در پیش گیرد. این حکایتی است که استعمارگران سال هاست که در کشورهای ضعیف دنبال می کنند.

در این راستا مقام معظم رهبری(حفظه الله) در بیاناتشان چنین هشدار می دهند: