پاورپوینت کامل سیرابم کن علی جان (ع)! ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیرابم کن علی جان (ع)! ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیرابم کن علی جان (ع)! ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیرابم کن علی جان (ع)! ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

>

(حکمت نهج البلاغه)

مولا(ع) می فرمایند: «لَقَدْ عُلِّقَ بِنِیاطِ هَذَا الْإِنْسَانِ بَضْعَهٌ هِی أَعْجَبُ مَا فِیهِ وَ [هُوَ] ذَلِک الْقَلْبُ، وَ ذَلِک أَنَّ لَهُ مَوَادَّ مِنَ الْحِکمَهِ وَ أَضْدَاداً مِنْ خِلَافِهَا؛ فَإِنْ سَنَحَ لَهُ الرَّجَاءُ أَذَلَّهُ الطَّمَعُ، وَ إِنْ هَاجَ بِهِ الطَّمَعُ أَهْلَکهُ الْحِرْصُ، وَ إِنْ مَلَکهُ الْیأْسُ قَتَلَهُ الْأَسَفُ، وَ إِنْ عَرَضَ لَهُ الْغَضَبُ اشْتَدَّ بِهِ الْغَیظُ، وَ إِنْ أَسْعَدَهُ [الرِّضَا] الرِّضَی نَسِی التَّحَفُّظَ، وَ إِنْ غَالَهُ الْخَوْفُ شَغَلَهُ الْحَذَرُ، وَ إِنِ اتَّسَعَ لَهُ الْأَمْرُ اسْتَلَبَتْهُ الْغِرَّهُ، وَ إِنْ أَفَادَ مَالًا أَطْغَاهُ الْغِنَی، وَ إِنْ أَصَابَتْهُ مُصِیبَهٌ فَضَحَهُ الْجَزَعُ، وَ إِنْ عَضَّتْهُ الْفَاقَهُ شَغَلَهُ الْبَلَاءُ، وَ إِنْ جَهَدَهُ الْجُوعُ [قَعَدَتْ بِهِ الضَّعَهُ] قَعَدَ بِهِ الضَّعْفُ، وَ إِنْ أَفْرَطَ بِهِ الشِّبَعُ کظَّتْهُ الْبِطْنَهُ؛ فَکلُّ تَقْصِیرٍ بِهِ مُضِرٌّ وَ کلُّ إِفْرَاطٍ لَهُ مُفْسِد»؛

به رگ های درونی انسان پاره گوشتی آویخته که شگرف ترین اعضای درونی اوست و آن قلب است که چیزهایی از حکمت و چیزهایی متفاوت با آن، در او وجود دارد. پس اگر در دل امیدی پدید آید، طمع آن را خوار گرداند و اگر طمع بر آن هجوم آورد حرص آن را تباه سازد و اگر نومیدی بر آن چیره شود، تأسّف خوردن آن را از پای در آورد و اگر خشمناک شود کینه توزی آن فزونی یابد و آرام نگیرد و اگر به خشنودی دست یابد، خویشتن داری را از یاد برد و اگر ترس آن را فراگیرد پرهیزکردن آن را مشغول سازد و اگر به گشایشی برسد، دچار غفلت زدگی شود و اگر مالی به دست آورد، بی نیازی آن را به سرکشی کشاند و اگر مصیبت ناگواری به آن رسد، بی صبری رسوایش کند و اگر به تهیدستی مبتلا گردد، بلاها او را مشغول سازد و اگر گرسنگی بی تابش کند، ناتوانی آن را از پای درآورد و اگر زیادی سیر شود، سیری آن را زیان رساند.

پس هر گونه کندروی برای آن زیانبار و هر گونه تندروی برای آن فسادآفرین است.

جلوگیری از افراط و تفریط قلب

مولا ع در این بیان حکمت آمیز بعضی از بیماری های قلب و روح را با تشبیه به قلب مادی و جسمانی بیان فرمودند؛ یعنی همان گونه که سلامت و اعتدال قلب نقش مؤثری در جسم ما دارد، سلامت و اعتدال روحی به مراتب، نقش مؤثرتری در سلامت عقل و اندیشه و ایمان و عقیده و عملکرد انسان دارد. روح انسان تا وقتی که در این بدن فعال است هم مؤثر است و هم مثأثر. اگر روح به وسیله ی ایمان به خدا و اعتقاد صحیح و علم و حکمت و معرفت یعنی خودشناسی قوی باشد غرایز و احساسات را کنترل نموده و در حد اعتدال نگه می دارد؛ لذا اعمال و رفتار انسان عاقلانه و با تدبیر و اندیشه انجام می پذیرد. اما اگر غرایز و احساسات و شهوات قوی تر از جنبه های روحی و معنوی شد، افراط و تفریط در خلق وخوی انسان پدید خواهد آمد؛ لذا مولا به طور کنایه با اشاره به قلب مادی می فرمایند در قلب انسان، هم مواردی از حکمت است و هم ضد آن.

شگفتی های روح آدمی

«فَإِنْ سَنَحَ لَهُ الرَّجَاءُ أَذَلَّهُ الطَّمَعُ»؛ اگر در دل امیدی پدید آید، طمع آن را خوار گرداند.رجا و امیدواری یکی از حکمت های بزرگ است که خداوند در روح و قلب انسان قرار داده؛ امید به رحمت الهی، امید به آینده ی بهتر، امید به رسیدن به نتیجه ی تلاش و کوشش مثل تحصیل علم.

اگر در زندگی امید نباشد انسان هیچ تلاش و کوششی نمی کند. اما این امید نباید جنبه ی افراط پیدا کند و به طمع منتهی شود و به امل و آرزوهای بی حدوحصر مبدل گردد.

«وَ إِنْ هَاجَ بِهِ الطَّمَعُ أَهْلَکهُ الْحِرْصُ»؛ و اگر طمع بر آن هجوم آورد حرص آن را تباه سازد.اگر طمع زیاد شود، قلب انسان را اشغال می کند و به حرص که یکی از بیماری های خطرناک روحی است گرفتارش می گرداند.

شخص حریص تعادل روحی اش را از دست می دهد و از هر راه و طریقی که شده می خواهد غریزه ی حرص را ارضا کند؛ لذا طمع و حرص موجب خواری و ذلت است.

«وَ إِنْ مَلَکهُ الْیأْسُ قَتَلَهُ الْأَسَفُ»؛ و اگر نومیدی بر آن چیره شود، تأسّف خوردن آن را از پای درآورد.اگر ناامیدی و یأس که یکی از بیماری های روحی و قلبی بوده و ضد رجاء است، بر انسان غالب شود تأسف بر گذشته و ناامیدی به آینده، تعادل روحی و روانی را مختل نموده و او را دچار افسردگی و انزواطلبی خواهد نمود که جنبه ی تفریط در یأس و ناامیدی است.

«وَ إِنْ عَرَضَ لَهُ الْغَضَبُ اشْتَدَّ بِهِ الْغَیظُ»؛ اگر خشمناک شود کینه توزی آن فزونی یابد و آرام نگیرد.اگر قوه ی غضبیه که در حد اعتدال برای دفاع و احقاق حق لازم است از حد بگذرد و شدید شود، جنبه ی افراط پیدا کرده و به کینه توزی و انتقام جویی می انجامد و حالت روحی و روانی را برهم زده و خوی درندگی را تشدید می کند که این هم یکی از امراض خطرناک روانی محسوب می شود و چه بسا به حدی برسد که موجب قتل و جنایت های جنون آمیز گردد.

«وَ إِنْ أَسْعَدَهُ [الرِّضَا] الرِّضَی نَسِی التَّحَفُّظَ»؛ اگر به خشنودی دست یابد، خویشتن داری را از یاد برد.

اگر موردی او را راضی و خشنود سازد (به خواسته و مرادش برسد) سر از پا نمی شناسد و خویشتن داری که یکی از کرامت های روحی و روانی است را از یاد می برد و چه بسا اعمالی از او سر بزند که با عقل سلیم سازگار نباشد. خود باختگی در چنین مواردی یکی از بیماری های روحی و قلبی است.

«وَ إِنْ غَالَهُ الْخَوْفُ شَغَلَهُ الْحَذَرُ»؛ و اگر ترس او را فراگیرد پرهیزکردن مشغولش سازد.اگر ترس بر انسان غالب شود؛ او را از کار سازنده و مفید باز می دارد و فکرش را مشغول می کند.

ترس سه قسم است: . ترس طبیعی. .ترس ممدوح. .ترس مذموم.

۱. ترس طبیعی؛ مثل برحذر بودن از سیل و زلزله و بیماری های ویروسی که باید از آن ها برحذر بود و با آن ها برخورد عاقلانه کرد. زیرا عقل اجازه نمی دهد انسان خود را بی جهت در معرض خطر قرار دهد؛ چرا که این کار، شجاعت نیست بلکه حماقت است.

۲. ترس ممدوح؛ مثل ترس از معصیت و نافرمانی خدا و ترس از عذاب الهی که این گونه ترس انسان را از اعمالی که موجب عذاب و عقاب الهی هستند برحذر می دارد. این ترس ناشی از علم و معرفت و ایمان به خداست؛ لذا قلب سالم چنین خوف و خشیتی دارد که قرآن کریم می فرماید: «إِنَّمَا یخْشَی اللّه مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاء» (فاطر/)؛ حقیقت چنین است؛ از میان بندگان خدا، تنها دانشمندان از او می ترسند.

۳. ترس مذموم؛ مثل ترس از میدان جنگ و مبارزه با دشمن و دفاع از حق. چنین ترسی از ضعف ایمان بوده و خلاف توکل و از بیماری های قلبی می باشد. در جنگ بدر ابوسفیان یک نفر را فرستاد تا مسلمانان را از جنگ با کفار و مشرکین بترساند، خداوند در سوره ی آل عمران آیه ی در این باره فرمود: «إِنَّمَ