پاورپوینت کامل مظاهر کبر در میان اهل علم ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مظاهر کبر در میان اهل علم ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مظاهر کبر در میان اهل علم ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مظاهر کبر در میان اهل علم ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

>

چکیده

رذیله کبر(خود را از دیگران بالاتر دیدن) که نزد قرآن و عترت بسیار مذموم می باشد، وقتی که ظاهر می شود، « تکبّر» نامیده می شود. این گناه درجاتی دارد و با «عجب» متفاوت است. مظاهر (محل های ظهور) کبر را می توان از جهاتی تقسیم نمود؛ از جمله:

۱- الف) مظاهر مربوط به امور دنیا: مثل عیادت کسی نرفتن و سلام نکردن به دیگران

ب) مظاهر مربوط به امور آخرت: مثلاً در مقامات، خود را اعلی از دیگران دیدن و…

۲-الف) مظاهر مختصّ به علما و معلّمین: مثلاً رد کردن نظرات صحیح دیگر علما و اعتماد افراطی به علم و نظر خود، هم سفره نشدن با شاگردان و….

ب) مظاهر مختصّ متعلّمین: مثل جدل در مباحثات علمی و….

۳-الف) مظاهر کبرِ اهلِ علم نسبت به یکدیگر؛ مانند موارد بالا.

ب) مظاهر کبر اهل علم نسبت به همه مردم مانند اجابت نکردن دعوت بینوایان، توقّع تکریم از دیگران و…

مقدمه

پژوهش مختصر پیش رو، در مورد محلهای ظهور و بروز رذیله کبر در میان اهل دانش است. در کتب و منابع مهمّ علم اخلاق به این رذیله پرداخته شده است.

امّا در هیچکدام با این عنوان و به شکلی که در این مقاله دسته بندی شده، اشاره نشده است. سئوالات اصلی این تحقیق عبارتند از: ماهیّت کبر چیست؟ منظور از مظاهر چیست؟

کبر در میان اهل علم به چه اَشکالی بروز و ظهور می کند؟ ضرورت پرداختن به این موضوع از این جهت است که اگر کبر در میان اهل علم یافت شود، آثار خانمان سوز و عواقب دنیوی و اخروی شدیدی دارد، لذا بر اهل علم لازم است که آنها را شناخته و از آن پرهیز کنند. امیدوارم این تحقیق مختصر مورد تأیید حضرت حق قرار گیرد.

ماهیّت کبر و تکبّر

برای تبیین مظاهر کبر، خوب است که ابتدا به شناسایی اصل رذیله کبر و جایگاه پست آن بپردازیم تا تفهیم مطلب بهتر صورت گیرد. در علم اخلاق، «کبر» عبارت است از: حالتی نفسانی که انسان خود را بالاتر از دیگری ببیند و اعتقاد بزرگی و برتری بر غیر داشته باشد.

این صفت در نفس و باطن است و اثرش اَعمالی است که از انسان صادر شده و در خارج بروز می کند که به این آثار «تکبّر» گویند(نراقی،۲۳۸:۱۳۸۶).

کبّر با «عُجب» فرق می کند و تفاوتش در این است که در کبر باید پای غیر در میان باشد تا شخص، خود را بالاتر از او بداند، ولی در رذیله عُجب(خود پسندی) پای دیگری در میان نیست (امام خمینی،۱۳۷۳: ۸۰؛ نراقی،۴۷۰:۱۳۸۸).

همچنین صفت کبر از آثار و نتایج عُجب میباشد؛ عُجب هم به تبع، از اسباب آن است(امام خمینی۸۰:۱۳۷۳؛ نراقی،۴۷۰:۱۳۸۸). تکبّر گاهی نسبت به خداوند متعال می باشد.

مثل تکبّر نمرود و فرعون که این از همه انواع آن بدتر است. و گاهی نسبت به انبیا و اولیای الهی و گاهی هم در مورد سایر مردم و بندگان خدا می باشد (فیض کاشانی،۹۱:۱۴۰۹؛ نراقی،۲۴۱:۱۳۸۶).

البته امام خمینی(ره) قسم چهارمی هم می شمارند که نسبت به اوامر الهی بوده و در اهل معصیت نمایان می شود. نکته قابل ذکر، این است که کبر یا تکبّر صفت مختصّ خدای متعال است؛ چنانکه در سوره مبارکه حشر «المتکبّر» جزء اسماء الهی شمرده شده است.

کبر و تکبّر درتعدادی از آیات شریف قرآن کریم و نیز در کلام معصومین(ع)تحریم وتقبیح شده و همواره مذموم است. از جمله این که پیامبر اعظم(ص) می فرمایند: «لاید خل الجنه من فی قلبه مثقاُل ذرهٍ من کبرٍ» «هر کس به وزن ذرّه ای در دلش کبر باشد، وارد بهشت نمی شود» و نیز حضرت فرمود:« اکثر اهل جهنم المتکبِّرون» (صدوق،۵۶۳:۱۳۸۳).

ظهور و بروز رذیله کبر در میان اهل علم

با توجّه به تعریفی که در ابتدا از کبر و تکبّر مطرح شد، می توان گفت: رذیله کبر که یک حالت باطنی است، وقتی در سلسله اعمالی بروز می کند، تبدیل به مظاهر کبر می شود. ممکن است سؤال شود که اهل علم به طور دقیق، شامل چه کسانی می شود؟

به طور کلّی اهل علم، اهالی علوم از دانش های طبیعی و تجربی مثل شیمی و فیزیک گرفته تا علوم دینی مثل فقه و کلام و اصول را شامل است.

همچنین مقصود همه افراد از دانش آموختگان، متعلّمین، صاحب نظران و علمای علوم می باشد. البته از آنجایی که از کلام معصومین(ع) استفاده می شود که اصل علم، علم دین است(کلینی،۱:۸۹) و نیز بنا به قول علما، مهمترین و حسّاسترین علوم، علوم دینی است(دستغیب،۴۸۵)، لذا طرف اصلی بحث ما، بیشتر حوزویان، معلّمین و متعلّمین علوم دینی می باشد.

تقسیم بندی کلّی مظاهر کبر

سلسله مظاهرِ رذائل و حتی فضایل نفسانی(که کبر از جمله آن رذائل است) را میتوان از جهات گوناگون تقسیم نمود که در اینجا به ذکر تعدادی از این اقسام می پردازیم:

۱. مظاهر مربوط به امور دنیایی، امور اخروی و معنوی.

۲. مظاهر عمومی و مظاهر مختصّ به اهالی علم.

۳. مظاهر کبر علما و بزرگانِ علمی و در مقابل، تکبّر دانش آموختگان.

۴. مظاهر اهل علم نسبت به یکدیگر و در مقابل نسبت به عموم مردم.

نکته: منظور از مظاهر، سلسله اعمالی است که یک متکبّر از خود بروز میدهد و این همان تکبّر ورزیدن است.

فایده بررسی مظاهر کبر برای اهل علم

هر شخصی( چه عالم و چه متعلّم ) نباید خود را صاحب ملکه تواضع و عاری از کبر بداند؛ زیرا بسیار میشود که آدمی ادّعای خالی بودن از کبر می کند، در حالیکه وقتی مورد امتحان قرار می گیرد، معلوم می شود که این مرض در خفایای نفس او پنهان بوده و وی فریب نفس امّاره را خورده و بدین جهت از معالجه و مجاهده دست کشیده است(نراقی،۲۴۵:۱۳۸۶).

بنابراین، شناسایی علامات و مظاهر کبر، به متعلّم کمک می کند تا برای یادگیری به سراغ کسی که دارای آن علامات است، نرود. همچنین برای عالم دینی و به خصوص معلّم اخلاق مفید است، از این جهت که با تشخیص آنها هم درصدد اصلاح خویش بر می آید و هم شاگردانش را درست تربیت کرده و متواضع می گرداند. حال با دانستن فایده و اهمیّت آن، موشکافانه و به طور دقیق به ذکر آن مظاهر میپردازیم.

مظاهر کبر اهل علم درامور دنیایی و درامور اخروی

به طور کلّی، اهل علم به خصوص عالِم متکبّر، بیدرنگ به قدرت علمی خود تکبّر می کند، کمال علم را در خود احساس مینماید و نفس خود را بزرگ و مردم را کوچک می شمارد. ولی این تکبّر وی گاهی در مصادیق و موارد دنیایی، ظاهری و مادّی وگاهی هم در امور اخروی یافت می شود.

قائل به این نوع تقسیم ملّا محسن فیض کاشانی در کتاب شریف «محجّه البیضاء»میباشد. اهل علم به واسطه تکبّری که دارند نه تنها مردم را کوچکتر از خود می پندارند، بلکه همچون حیوانات بدانها می نگرند، آنها را نادان و خود را عالِم می دانند و همچنین انتظار دارند که اوّل به او سلام دهند.

بنابراین اگر او ابتدا سلام نماید، این عمل را احساس ترحّم نسبت به دیگران و نعمتی که سپاس گزاریاش لازم است، می شمارد. مردم او را هنگام بیماری ملاقات و عیادت می کنند، ولی او غالباً به عیادت ایشان نمی رود؛ اگر هم برود گویی آنان بندگان یا مزدوران او هستند.

اگر به کسی چیزی می آموزد، گویی این علم آموزی احسان و مرحمتی از او به مردم است و با آن عمل، حقّی بر ایشان پیدا میکند. اینها مظاهری از امور دنیایی است که ملّامحسن فیض(ره) می شمارد. امّا تکبّر اهل علم بر مردم در مورد امور آخرت این است که خود را نزد خداوند بالاتر و برتر از مردم می پندارد

در نتیجه بر آنان بیشتر از مقداری که بر خود ترسان است، بیم دارد و برای آنها طلب بخشش کرده و ایشان را گناهکار و خویش را صاحب صفات حمیده می داند. او برای خود امیدوار است بیش از آن چه برای آنها امید دارد(فیض کاشانی،۱۴۰۳: ۲۳۵/۶). اینها بیشتر در علمای علوم دینی(از جمله اخلاق) و اساتید آن علوم، یافت می شود که شاگردانی را پرورش می دهند.

مظاهر کبر دانشمندان و بزرگان علمی و دانش پژوهان و متعلّمین

گونه ای از مظاهر کبر در اهل علم مختص به آموزگاران علوم، علما و صاحب نظران و دستهای دیگر مختصّ به دانشجویان، محصّلین علوم و البته تعدادی هم مشترک بین آن دو است که در بین روابط بین آنها ملاحظه میشود. حال به ذکر تعدادی از این مظاهر می پردازیم:

الف) مظاهر کبر در عالم: : عالِم و دانشمندی که دارای رذیله خبیثه کبر است، در مواردی کبرش ظاهر می گردد که عمده آن موارد را حضرت امیرالمؤمنین(ع) در روایتی ذکر می نمایند: «اِنّ الجاهل من عدَّ نفسه بما جهل من معرفه العلم عالماً و برأیه مکتفیاً، فما یزال للعلماء مباعداً و علیهم زاریا ولِمَن خالَفه مخطّئاً، و لما لم یعرف من الامور مضللاً فاذا ورد علیه من الامور مالم یعرفه انکره و کذّب به وقال بجهالته:

ما أراه کان، و ما أظن أن یکون، و أنی کان؟ و ذلک لثقته برأیه و قله معرفته بجهالته! فما ینفک بما یری مما یلتبس علیه رأیه مما لا یعرف للجهل مستفیداً و للحق منکرا و فی الجهاله متحیرا و عن طلب العلم مستکبّرا»(محمدی ری شهری،۸۷۲:۱۳۸۴)؛

«نادان کسی است که خود را به آنچه نمی داند، دانا شمارد و به رأی و نظر خود بسنده کند و پیوسته از دانشمندان دوری کند و از آنان عیب و ایراد گیرد و مخالفان خود را بر خطا داند و آنچه را نفهمیده گمراه کننده شمارد، هرگاه به مطلبی بر خورد که آنرا نمیداند، منکرش شود و آنرا دروغ شمارد و از روی نادانی خود گوید: من چنین چیزی را نمی شناسم و فکر نمی کنم که وجود داشته و گمان نمی کنم وجود داشته باشد و کجا چنین چیزی است؟

و این از آن روست که به نظر و رأی خود اعتماد دارد و از نادانی خود بی خبر است! از اینرو به سبب نادانی خویش پیوسته از جهل بهرهمند شود و حق را انکار کند و در نادانی سرگشته ماند و از طلب دانش تکبّر ورزد»(ترجمه آیت الله ری شهری).

در روایت مذکور، حضرت امیر(ع) حدود ده مورد از مظاهر کبر عالِم که بنا به فرموده حضرت، در اصل جاهل است را بر شمردند. از دیگر موارد ظهور کبر عالِم این است که با شاگردان و زیر دستان خود بر سر یک سفره نمینشیند و برای او سخت است که با آنها، هم غذا شود.

وقتی شاگردان وی از او سؤالی می کنند که او جوابش را نمیداند، آن سؤال را نقد کرده یا از آ