پاورپوینت کامل وحــی در کتاب و سنّت ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وحــی در کتاب و سنّت ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وحــی در کتاب و سنّت ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وحــی در کتاب و سنّت ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

>

چکیده

واژه «وحی» در کتاب و سنت در موارد مختلفی استعمال شده است: وحی در تکوین (آسمان و زمین)، وحی به حیوان، وحی به ملائکه، وحی به انبیاء، وحی به افرادی غیر از انبیاء. در تفسیر معنای وحی در میان مفسران، اختلاف بسیاری وجود دارد،

اما در نهایت می توان معنای جامع و مشترک در همه این استعمالات را «تفهیم خفی و القاء به باطن» دانست. در این نوشتار سعی شده است تا به اختصار مفهوم وحی بررسی شده و چیستی و موارد استعمال و همچنین اقسام آن مورد تحلیل و کاوش قرار گیرد.

مقدمه

بعد از آنکه خداوند متعال، آدم ابوالبشر (ع) را از بهشت بیرون راند، در خطابی به وی تکلیف همه نسل های بشر را روشن نمود: « قُلْنَا اهْبِطُواْ مِنْهَا جَمِیعاً فَإِمَّا یَأْتِیَنَّکم مِّنِّی هُدًی فَمَن تَبِعَ هُدَایَ فَلاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ * وَالَّذِینَ کفَرواْ وَکذَّبُواْ بِآیَاتِنَا أُولَـئِک أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ.» (بقره/۳۹-۳۸).

بنا بر آنچه در واقع اتفاق افتاده، هدایت رسانی به عموم از سوی خداوند، از طریق نزول وحی بر پیامبران الهی بوده است. طبق آیات شریفه مذکور، پیروی از وحی باعث سعادت مندی و تکذیب آن باعث شقاوت ابدی خواهد شد و این، اهمیت مسئله وحی را به خوبی نمایان می سازد.

آنچه بدیهی است آن است که واژه «وحی» در موارد مختلفی استعمال شده و در میان مفسران، در تفسیر معنا و حقیقت آن اختلاف زیادی وجود دارد.

وحی در لغت

واژه پژوهان معتقدند که وحی، اصل و قاعده ای برای رساندن علم و غیر آن است. ویژگی های وحی عبارت است از: اشاره سریع به نوشتار و رسالت و گاهی اعلام به رموز تعریض؛ همچنان که راغب اصفهانی، کتابت و رموز و غیره را از اسباب اشاره شمرده و معنای اصلی را اشاره می داند.

وحی گاهی به صورت معرّا از ترکیب، اشاره به برخی اعضاء و گاه نیز به الهام و کلام پنهان دلالت دارد؛ بنابراین پنهان، سریع و مرموز بودن، از ارکان اصلی وحی به شمار می رود.

اصل در این ماده، القای امری در باطن کسی یا چیزی است؛ به نحوی که موجب علم و یقین به آن شود؛ خواه این القاء، القاء در تکوین باشد یا با وارد کردن در قلب و خواه این امر، علم باشد یا ایمان یا نور یا وسوسه و یا غیر این ها و خواه کسی که به او القاء می شود، انسان باشد یا ملک و یا غیر این ها و فرقی نمی کند که با واسطه باشد یا بدون واسطه (مصطفوی، ۱۳۶۰: ۱۳/۵۶).

ناگفته نماند «وحی یحی» و «أوحی یوحی» هر دو به یک معنی است؛ چنان که در مصباح آمده است. طبرسی بر این باور است که ایحاء، القای معنی است به طور مخفی و نیز به معنای الهام و اشاره است.

وحی در قرآن

وحی غالباً از باب علم و ادراک است، نه از جنس تحریک و عمل؛ چه اینکه انسان در وقت عمل از مجرای فکر و اندیشه کمک می گیرد و علم و ادراک، نحوه خاصّ وجودات است که منزه از ماهیت اند؛ هر چند ماهیت او را همراهی می کند؛ بنابراین وحی، مفهومی برگرفته از هستی است؛ از این رو ماهیت ندارد (جوادی آملی، ۱۳۷۸: ۳).

پس وحی، منزه از آن است که تحت مقولات معروف ماهوی قرار گیرد و مفهوم وحی؛ مانند معنای هستی، دارای مصداقی است که آن مصداق، مراتب گوناگون و متفاوتی دارد که توضیح آن در این مقال نمی گنجد و جهت مطالعه بیشتر می توان به کتب مفصّل در این موضوع مراجعه نمود.

انواع وحی

در قرآن کریم هر آنچه که هست، کلام خداوند است و کلام خداوند، وحی مُنزل می باشد. او معلّمی است که به واسطه وحی با انسان سخن می گوید و سرتاسر جهان، مستمع کلام الهی اند؛

بنابراین نمی توان به اندازه گستره تحمل و ادراک خود، پیرامون وحی و کلام خداوند کاوش کرد؛ چنان که می توان به همین اندازه در قلمرو ذات اسماء و صفات او به اندیشه کردن در آن پرداخت.

القائات شیطانی

همانطور که در مباحث کلامی آموخته ایم، پیامبران منزه از آن هستند که به وعده ها و داده های شیطانی آلوده گردند؛ زیرا برای ابلیس در حریم مقدس قلب آنان راهی نیست و ایشان قلب خویش را حریم امن الهی نموده اند.

با این حال در غیر معصومین برای شیطان، راه نفوذ و توان القای سخنان اهریمنی است. نزول وحی برای آن است که انسان را از عواقب وخیم داده های شیطانی بر حذر دارد؛ همچنان که در کلام الهی به آن اشاره شده است: « وَأُوحِیَ إِلَیَّ هَذَا الْقُرْآنُ لِأُنذِرَکم بِهِ وَمَن بَلَغَ» (أنعام/۱۹).

بنابراین؛ شیطان، شبهات وحی گونه خود را از راه های پنهانی، سریع و مرموز، وارد دل اشخاص نموده و از این طریق، جامعه را آلوده می کند.

این چهره پلید در وهله نخست، انسان وسوسه زده را از مستحبات باز می دارد و در پی آن نسبت به واجبات نیز بی تفاوت و دل سرد می نماید. بیش ترین مذاهب ساختگی منحرف در اثر شبهات شیطانی و آیات آن است که ابتدا در نهاد دانشمندان دنیازده می نشنید و سپس به درون جامعه راه می یابد.

وحی به آسمان و زمین

خداوند قوانین حاکم بر آسمان ها و زمین را که موجب نظم دقیق و گردش منظم و بهره وری شایسته از آن هاست، در آیاتی چند خاطرنشان ساخته است؛ مانند آنچه در آیات ۱۱ و ۱۲ از سوره مبارکه فصّلت آمده است.

گفته شده است که مراد از وحی، خلقت و ایجاد است؛ یعنی در هر آسمان، امور تدبیر آن را ایجاد کرد و گفته اند کار هر آسمان را به اهل آسمان که ملائکه باشند، وحی کرد.

در این صورت، وحی به معنای متعارف آن است. ناگفته نماند که مراد از« سبع سماوات»، آسمان های هفت گانه محیط به زمین اند و در هر یک از آن ها آثاری غیر از آثار آن دیگری است و همه در زندگی و تدبیر حیات ارضی دخیل اند.

به نظر نگارنده، مراد از «أوحی»، القاء و قرار دادن آن آثار و خصوصیات هر یک از طبقات جوّ است. « یَوْمَئذٍ تحَدِّث أَخْبَارَهَا * بِأَنَّ رَبَّک أَوْحَی لَهَا » (زلزله/۴ و ۵)

در جمله « بِأَنَّ رَبَّک أَوْحَی لَهَا » حرف لام به معنای إلی است؛ چون مصدر ایحاء که فعل «أوحی» مشتق از آن است، با حرف «إلی» متعدی می شود و معنای جمله این است که زمین به سبب اینکه پروردگار تو به آن وحی کرده و فرمان داده تا سخن بگوید،

از اخبار و حوادثی که در آن رخ داده سخن می گوید. پس معلوم می شود زمین هم برای خود شعوری دارد و هر عملی که در آن واقع می شود، می فهمد و خیر و شرّش را تشخیص می دهد و آن را برای روز ادای شهادت تحمل می کند تا روزی که به او اذن داده شود؛

یعنی روز قیامت، شهادت خود را ادا کرده، اخبار حوادث واقعه در آن را بدهد و در تفسیر آیه « وَإِن مِّن شَیْءٍ إِلاَّ یُسَبِّحُ بِحَمْدَهِ وَلَکِن لاَّ تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ» (إسراء/۴۴)

و نیز در تفسیر آیه « قَالُوا أَنطَقَنَا اللَّهُ الَّذِی أَنطَقَ کلَّ شَیْءٍ» (فصّلت/۲۱)؛ از کلام خدای سبحان به دست می آید که حیات و شعور در تمامی موجودات جاری است، هر چند که ما از نحوه حیات آن ها بی خبر باشیم (طباطبایی، ۱۳۷۴: ۲۰/۵۸۳).

وحی به حیوان (زنبور عسل)

اشاره شده که سراسر جهان دارای حیات و شعور است و همه موجودات پیرو مقررات و دستورهای وحیانی اند. قرآن کریم اشاره ای به وحی به زنبور دارد: «وَ أَوْحی رَبُّکَ إِلَی النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذی مِنَ الْجِبالِ بُیُوتاً وَ مِنَ الشَّجَرِ وَ مِمَّا یَعْرِشُونَ* ثُمَّ کُلی مِنْ کُلِّ الثَّمَراتِ فَاسْلُکی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلاً یَخْرُجُ مِنْ بُطُونِها شَرابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُهُ فیهِ شِفاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فی ذلِکَ لَآیَهً لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ» (نحل/۶۸-۶۹)؛

«پروردگار» تو به زنبور عسل، وحی کرد که از پاره ای کوه ها و درختان و داربست هایی که مردم می سازند، خانه هایی برای خود درست کن، سپس از تمام ثمرات بخور و راه هایی را که پروردگارت برای تو تعیین کرده است، به راحتی بپیما.

از درون شکم آن ها نوشیدنی با رنگ های مختلف خارج می شود که در آن شفا برای مردم است. به یقین بر این امر نشانه روشنی است برای جمعیتی که می اندیشند.

مطابق با این آیه، وحی به عزم و اراده مستند است؛ اینکه خداوند در آیه می فرماید که اوّل تصمیم زنبور عسل باید پیرامون خانه و با شکل مخصوص و ویژه باشد و این امر باید در مکانی مناسب؛ مانند کوه یا درختان صورت گیرد.

دوم آنکه باید تهیه غذا از گل ها سودمند باشد که تشخیص آن جز به وحی ربانی برای هیچ کس میسر نیست. سوم آنکه جستجو کردن غذا، مستلزم راه شناسی راه پیمایی است و مسیر او باید کاملاً بر روند وحی منطبق باشد. در نهایت نیز شاهد نتیجه فعالیت خستگی ناپذیر این حیوان کوچک جثه هستیم که به تولید عسل منجر می شود.

وحی به پیامبران

قرآن درباره وحی به پیامبران بارها سخن گفته است؛ مانند این آیه شریفه: « وَمَا کانَ لِبَشَرٍ أَن یُکلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْیًا أَوْ مِن وَرَاء حِجَابٍ أَوْ یُرْسِلَ رَسُولًا فَیُوحِیَ بِإِذْنِهِ مَا یَشَاء إِنَّهُ عَلِیٌّ حَکیمٌ» (شوری/۵۱)؛

یعنی: «و شایسته هیچ انسانی نیست که خدا با او سخن گوید، مگر از راه وحی یا از پشت حجاب یا رسولی می فرستد و به فرمان او آنچه را بخواهد وحی می کند؛ چرا که او بلندمقام و حکیم است.»

در این آیه برخی «إلا وحیاً» را استثنای منقطع می گیرند، ولی جهتی ندارد که استثناء در «إلا وحیاً» را استثنایی منقطع بگیریم؛ چون این ن