پاورپوینت کامل درباره یک دروغ ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درباره یک دروغ ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درباره یک دروغ ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درباره یک دروغ ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

گفت و گو با حجت الاسلام سیدهادی خسروشاهی

اشاره

پس از قیام ۱۵ خرداد، مقامات کشوری و امنیتی حکومت شاه، همچنین رسانه های دولتی کمک های خارجی را یکی از عوامل بروز این رویداد عنوان کردند و در پی تبلیغ فراوان این موضوع، خبر از فردی دادند که حامل مبالغی برای کمک رسانی به این حرکت بود و در فرودگاه تهران دستگیر شد. اشاعه این گزارشها نتوانست در اصالت مردمی حرکت ۱۵ خرداد خللی وارد آورد، اما موضوعی شد که پس از پیروزی انقلاب اسلامی محل پژوهش برخی محققان قرار گیرد.

تنها پژوهش مستقلی که در این باره منتشر شده کتاب «حقیقه علاقه عبدالناصر و الثوره الاسلامیه فی ایران » نوشته آقای سیدهادی خسروشاهی است. به همین مناسبت فصلنامه مطالعات تاریخی (وابسته به مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی) در جلد هفتم خود که ویژه نامه ۱۵ خرداد است با ایشان مصاحبه ای ترتیب داده که به اطلاع پژوهشگران و محققان می رسد:

*شما کتابی به زبان عربی در مصر چاپ کرده اید که موضوع آن بررسی یک اتهام است؛ اتهامی که می گفت جمال عبدالناصر رهبر وقت مصر با کمکهای مالی خود موجب پیدایش حادثه ۱۵ خرداد شده است. نام این کتاب «حقیقه علاقه عبدالناصر و الثوره الاسلامیه فی ایران » است و شناسنامه اش می گوید که در سال ۲۰۰۳م توسط دارالهدف للاعلام والنشر در قاهره چاپ شده است. چه عللی موجب شد به تألیف این کتاب اقدام کنید.

*من نماینده جمهوری اسلامی ایران در واتیکان بودم. در آن دوره تقریباً همه نشریه های ضدانقلابی که در امریکا چاپ می شدند یا در اروپا به دستم می رسید آنها را می خواندم. این یک علاقه شخصی بود و در حوزه وظایف سفارتی من نمی گنجید. نتیجه این مطالعاتم را گاه برای ایران هم می فرستادم؛ مثل وزارت امور خارجه یا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، حتی برای حضرت امام. خوب است یاد کنم که مشخصاً روزنامه انقلاب اسلامی در هجرت را که بنی صدر در فرانسه منتشر می کرد برای حضرت امام می فرستادم.

در سفری به ایران یکی از اعضأ دفتر امام به من گفت که اینها را برای چه می فرستید؛ امام ناراحت می شود. در دیدار با ایشان موضوع را مطرح کردم. امام فرمودند «من همه آنها را می خوانم یا می بینم و ناراحت نمی شوم». حتی شنیدم که نامه های ارسالی به امام را، آن دسته که ناسزا و نامربوط بود به دست امام نمی رسانند؛ امام که متوجه می شود، می گوید «اینها کجاست؟ می خواهم ببینم دیگران چه می گویند؛ تعریف و تمجیدها را خودتان بخوانید، آنها را به من بدهید.»

به هر حال، نشریات و نتایج مطالعاتم را که به ایران می فرستادم نتیجه ای نداد. شخصاً اقدام کردم. مثلاً کتابی درباره تروریسم در ایران نوشتم که به زبانهای ایتالیایی، انگلیسی و فارسی چاپ شد؛ این که چه ترورهایی در ایران صورت گرفته و ما چه افرادی را از دست داده ایم. آن را به دست افراد مختلف رساندم. ابریشمچی از اعضای رده بالای سازمان مجاهدین خلق بعد از دیدن کتاب با من تماس گرفت و تهدیدم کرد. من او را می شناختم. پدرش جزو مؤسسین مکتب اسلام بود. خانه شان در خیابان عین الدوله بود. گاه با آقای طالقانی به آنجا می رفتیم. ابریشمچی هم بچه بود و برای ما چای می آورد. نمی دانم چرا آخر کارش به اینجا کشید.

از جمله اتهاماتی که به ایران زده می شد و آن را در نشریه روزگار نو که در پاریس چاپ می شد خواندم این بود که امام خمینی فلان مبلغ پول از عبدالناصر گرفته بود. این را نوری زاده به نقل از نشریه الشراع چاپ بیروت نوشته بود. نوری زاده را می شناختم. پیش از انقلاب اولین کتاب او به نام حماسه فلسطین را ما چاپ کردیم. حتی توسط آقای فخرالدین حجازی کمکش کردیم رفت دکترا گرفت. تلفن کردم لندن پیدایش کردم.

ضدانقلاب شده بود. گفتم منبع اصلی این مطلب را می خواهم. برایم فرستاد. دیدم سندی که مورد استفاده قرار گرفته، ارسال بلیت برای افرادی چون ابراهیم یزدی، مصطفی چمران و صادق قطب زاده و… برای مسافرت به مصر است. پی گیر شدم. متوجه شدم نقل از کتابی است که فتحی الدیب سفیر مصر در برن در کتابی به نام عبدالناصر و الثوره الاسلامیه فی ایران نوشته است. از دکتر ابراهیم یزدی خواستم که اطلاعاتش را در این مورد برایم بفرستد. جواب نرسید. مدتی گذشت تا این که به عنوان سرپرست سفارت ایران در مصر به قاهره رفتم.

در آنجا اصل کتاب فتحی الدیب را خواندم. او مفصلاً قلم فرسایی کرده بود که اگر کمک عبدالناصر نبود، انقلاب اسلامی به پیروزی نمی رسید! به موازات این مسئله، حسنین هیکل نیز این موضوع را در یکی از کتابهایش مطرح کرده بود، آن هم به این شکل که امام خمینی از عبدالناصر تقاضای کمک کرد و ناصر هم پاسخ مثبت داد و پولی از طریق سوریه به تهران فرستاد و آورنده در تهران دستگیر شد. لازم دیدم به این موضوع که پیروزی انقلاب اسلامی را به عبدالناصر منتسب کرده پاسخ دهم. طوری هم نوشته بود که گویی هر حرکت انقلابی در جهان صورت گرفته منشأ آن عبدالناصر بوده است. مطالب کتاب بسیار بی ربط بود. برای مثال عکسی از امام در پاریس چاپ کرده بود که دوران تبعیدش را می گذراند و قرار است عبدالناصر با ایشان ملاقات کند.

اولاً امام هجرت کرده بود به پاریس و عبدالناصر هم ۱۴ سال پیش از آن در گذشته بود! باز سراغ آقای دکتر یزدی را گرفتم. گفتند در امریکاست و پروستات خود را معالجه می کند. موفق شدم با او تماس بگیرم. احوالش را پرسیدم و گفتم در تهران به من وعده ای داده بودید که عمل نکردید. گفت که دوره شیمی درمانی را می گذرانم، اما پاسخ را برایتان ارسال خواهم کرد. دو هفته بعد پاسخی که از آغاز تا انجام را یاد کرده بود به دستم رسید.

این گزارش را ترجمه کردم و در آن کتاب آوردم. دولت مصر برای ارائه خدماتی که به افرادی از نهضت آزادی ارائه می کرد تقاضاهایی هم داشت که از جمله آنها ایجاد رادیو فارسی، همکاری با قشقایی ها و چپی ها، تغییر نام خلیج فارس به خلیج عربی و مسائلی از این قبیل بود. قرار بود نهضت آزادی خارج از کشور دوره های چریکی ببیند. به نوشته مرحوم بازرگان چهل نفر برای این دوره عازم مصر شدند. آقای یزدی هم اسم از دهها نفر برده است. خوب، این احتیاج به همکاری دولت مصر داشت. این همکاری صورت گرفت. اینان از جمله صادق قطب زاده، ابراهیم یزدی و مصطفی چمران دو سالی در قاهره بودند. دوره دیدند و کمکهایی هم به آنها می شد. مثلاً ماهی ۳۰ جُنیه می گرفتند که الآن هر پنج جُنیه، پنج دلار است. خوب، این خدمات ربطی به امام و روحانیت