پاورپوینت کامل شرق شناسی و مظلومیت تاریخ و فرهنگ ایران ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شرق شناسی و مظلومیت تاریخ و فرهنگ ایران ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شرق شناسی و مظلومیت تاریخ و فرهنگ ایران ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شرق شناسی و مظلومیت تاریخ و فرهنگ ایران ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

اروپائی ها خود را پیشقراولان فرهنگی و مدنی همه انسانها در همه مکانها و زمانها می شمارند و تصور می کنند تعالی و ترقی هر جامعه ای در آن است که خود را در مسیر «اروپایی شدن» قرار دهد. .. به همین دلیل فرهنگهای دیگران را با دیدی حقارت آمیز، عقب مانده و بی ارزش در روزگار جدید معرفی می کنند.

استعمار و سلطه بیگانگان از سده های پیش بدین سو، نابودی فرهنگ ایران، یا انحراف آن را از پایگاه های اصیل، تدارک می کردند و با شیوه های مرموز توانستند با خط و ربطهای ضد علمی و غیر عینی در جامعه ی ما اثر گذارند و چه بسا کژاندیشی ها و نادرستی های موجود در فضای فرهنگی شرق شناسی به معنای اعم، و اسلام شناسی و ایرانشناسی به معنای اخص از همین طریق ایجاد شده باشد.

بسیاری کسان که در گذشته خود را شرق شناس، اسلام شناس، و ایران شناس و جز اینها قلمداد می کردند و متأسفانه خط و ربطشان در جامعه ی ما در دوره ستمشاهی، اثر گذاشت، زمانه نشان داد که از کارگزاران فرهنگی استعمار و سیاستهای تجاوزگرانه کشورهای متبوع خود بوده اند. نوشته های مغرضانه ی آنان به گونه ای در درون میهن اسلامی ما آشفتگی فرهنگی، القائات سیاسی، نابهنجاری های اجتماعی به وجودآورد که پاره ای از ایرانیان مسلمان در نوعی بی هویتی و از خود بیگانگی قرار گرفتند. بیهوده نیست اگر هنوز هم ملی گراها از شاهنامه با دید ویژه ی خود طرفداری می کنند و این کتاب عظیم را که مشحون از فرهنگ والای اسلامی ـ شیعی است، از این جهت در مظلومیت تاریخی قرار می دهند. از سوی دیگر، در کشورهای سلطه گر، منابع عظیمی از شناخت ایران و احوال و آثار و خلقیات و جماعتها و گروه ها فراهم آمد و دولتهای سلطه گر، برای تداوم سیطره ی ضد انسانی و شوم خود از همان آثار و نوشتارها و تحلیلها سود جستند.

این جانب به هیچ وجه، مقام ارزنده و منزه پاره ای از شرق شناسان و اسلام شناسان و ایرانشناسان را که بی هیچ غرض و سوء و نیت شوم، با علاقه مندی تمام به مطالعه و بررسی مسائل ادبی و فلسفی و عرفانی و تاریخی و اجتماعی دیار ما و عالم اسلام و مشرق زمین پرداخته اند، فراموش نمی کنم و آگاهم که این گروه محقق و دانشمند، بسیاری از زوایا و خفایای تاریخی و فرهنگی جهان ما را روشن کرده اند و در پاره ای جهات مستقیم و غیر مستقیم، مطالعات علمی را به محققان و پژوهشگران ایرانی آموخته اند و به همین دلیل به حکم علم و فضیلت و ارزشهای اسلامی و اخلاقی، احترام آنان بر همه ی ما تکلیف است.

سخن و مراد من خط مشی کلی حاکم بر مطالعات ایرانی مبتنی بر سیاست و اهدافی است که گه گاه دانشمندان بی آلایش مغرب زمین، خود نیز از روایی آن در پاره ای زمانها، آزرده خاطر بوده اند و گویی که شرایط تجسسی استعمار ساخته، آنان را نیز در موقعیتی قرار می داده که بسختی می توانستند آنچه را که می دانستند، بیان کنند و به رشته ی تحریر کشند.

غربیان پس از پایان شناخت تاریخی از مشرق که ریشه در ایران باستانی ما دارد، و نیز دوران تعصب آمیز و کینه توزانه ی عصر اسکولاستیک از اسلام که امروز محققان راستین اروپایی از بیان آن شرمندگی دارند، پس از رنسانس اروپایی با توجه به فرهنگهای یونان و رم، و ارتباط تاریخی آنها با فرهنگهای مردم آسیای غربی و ایران و چین و هند، دوران جدید ایرانشناسی را آغاز کردند. اما اروپا با پیشرفتهای علمی و تکنولوژیک به دنبال یک سلسله انقلابات اجتماعی و سیاسی به مرحله ای رسید که به گمان ما صبغه ای از استکبار دارد، و آن پذیرش اصل مرکزیت اروپا یا Eropeocentrisme است.

با قبول این اصل، گمان اروپاییان بر این بود و هنوز هم گه گاه بر آن پا می فشارند، که تمدن بشر در یک خط سیر واحد و تغییر ناپذیر در حرکت است و اروپا پیشقراول کاروان فرهنگی و مدنی همه ی انسانها، در همه ی مکانها و زمانهاست و تعالی و ترقی هر جامعه ای در آن است که خود را در مسیری قرار دهد که سرانجام «اروپایی» شود.

این اندیشه ی جهانشمولی فرهنگ اروپا بسیاری از دانشمندان لیبرال و سوسیالیست و حتی انقلابی را در آن قاره و کشورهای دیگر تحت تأثیر قرار داد. تقسیم بندی هایی که از تاریخ و حرکت جوامع کرده اند، کمابیش همه نمایانگر این اصل است. واژه ها چند گانه است، اما مفهوم و برداشت یگانه. اغلب آنها فرهنگهای دیگران را با دیدی حقارت آمیز، عقب مانده و بی ارزش در روزگار جدید، معرفی کرده اند و شناخت آنها را به همان گونه دانسته اند که شناخت پدیده های ملموس فیزیکی؛ به زبان دیگر: شناخت ادب و عرفان، فلسفه، حماسه وتاریخ و عشق و دیانت شرقیان برای آن گروه از پژوهشگران، در همان حدود رسمی بود که پدیدارهای مادی، اعم از «زیرخاکی» یا «روخاکی» که در دانش باستانشناسی مورد بررسی و پژوهش قرار دارد.

همان سان که شمشیر عهد هخامنشی، معبد دوره ی اشکانی، کوزه یا بافته های زرین عصر ساسانی، پدیده ای دیداری و «عتیقه» به شمار می رفت، کلمات آسمانی، بیانات ائمه ی اطهار (ع)، مواعظ حکما و متکلمان، اندرزهای شاهنامه، حکم شیخ اجل سعدی، غزلیات حافظ یا مساجد و مراقد و مشاهد، و صدها هنر اندیشه گرانه و دست ساخته ی ایرانی، و تمام رفتارها و کردارهای مبتنی بر فضیلت و انسانیت، همه و همه در زمره ی اشیای بدون روح، بدون وظیفه و خالی از هرگونه پویایی و کارایی، مورد بررسی مادی گرانه قرار می گرفت.

این روش و برداشت بدان سان که در آغاز گفتار به عرض رسید، با موج تبلیغاتی و مالی که قدرتهای مغرب زمین تهیه کرده بودند در جامعه ی اسلامی ما اثر گذاشت. تاریخ ایران تکه تکه می شد، فرهنگ یکپارچه ی ایران پاره پاره می شد. دوره بندی های مخدوش، منطقه سازی های مغرضانه، قوم سازی ها، ملت سازی ها، زبان سازی ها، نژاد سازی ها و مذهب سازی های گوناگون به قصد ایجاد آشوب و درهم ریزی وحدت ملی و فرهنگی و دینی، از سوی کارگزاران فرهنگی استعمار شرق و غرب، توسعه و روایی می یافت و بسیار کسان که از بطن و متن فرهنگی و اسلام دور افتاده بودند، با گرایشهای مختلف، نوعی «شستشوس مغزی» می یافتند، از خود بیگانه می گردیدند و همان گفته های بی پایه و بی مایه ی غربیان را بیان می کردند، اروپا را قبله ی آمال و پایگاه امیال خود می یافتند و چون بعضاً اقتصاد و سیاست را نیز در خدمت داشتند، همگامی های خود را در این باره «سیستمی» تر می کردند و سرانجام جامعه ی فرهنگی و فرهنگ ساخته و فرهنگ ساز ما را به گونه ای در می آوردند که برخی از تحصیلکرده های دوران پیش از انقلاب، نه تنها ارزشهای مثبت و علمی غرب را اق