پاورپوینت کامل آخر خط ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آخر خط ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آخر خط ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آخر خط ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

صدام حسین، دیکتاتوری که ۴۰ سال بر تاریخ معاصر عراق تأثیرگذار بود، در ۲۸ آوریل ۱۹۳۷ / هشتم اردیبهشت ۱۳۱۶ در روستای العوجه تکریت که شهری است کوچک و سنی نشین در حد فاصل بغداد و موصل، متولد شد. صدام ۵ ماه پس از جدایی والدین، در منزل دایی خودخیرالله طلفاح دیده به جهان گشود. او تا سه سالگی در این منزل به سر برد و در این مدت مادرش باردیگر ازدواج کرد و صدام دارای سه برادرناتنی شد.

رفتار خشن و اخلاق ناسالم ناپدری صدام، نامهربانی پدر بزرگ و بی اعتنائی مادر، از کودکی بر روحیات صدام تأثیر گذاشت و او را فردی شرور و «خیابانی» بار آورد. او تا ۱۰ سالگی به مدرسه نرفت و به گفته برخی مورخین در همین سن یکی از برادران ناتنی خود را کشت. پس از این حادثه صدام را به بغداد فرستادند تا تحت نظر عمویش بزرگ شود. صدام از این تاریخ زندگی در کنار عموی متعصب خود را که به خاطر ملی گرائی افراطیش از ارتش اخراج شده بود، آغاز کرد. همزیستی وی با تفکرات ناسیونالیستی شدیدی که داشت نخستین مرحله جدی از تأثیرگذاری بر تفکر صدام بود. وی در این سالها با هزینه عموی خود به مدرسه رفت.

وقتی ژنرال عبدالکریم قاسم با کودتا علیه فیصل دوم موفق شد رژیم سلطنتی عراق را براندازد و حکومت چپگرای متمایل به افکار جمال عبدالناصر را در این کشور برقرار کند، (۲۳ تیر ۱۳۳۷) صدام ۲۱ ساله بود. او چند ماه قبل از این کودتا به توصیه عموی خود به حزب بعث پیوسته و وارد فعالیتهای سیاسی شده بود. صدام به تبعیت از حزب بعث مبارزه سیاسی با حکومت قاسم را شروع کرد.

او در عملیات ترور قاسم (۱۵ مهر ۱۳۳۸) که خود آن را برنامه ریزی کرده بود، از ناحیه پا مجروح و مخفی شد و سپس به سوریه گریخت. اما سایر اعضای شبکه ترور دستگیر شدند. صدام سپس به قاهره رفت و در آنجا بود که دادگاه های عراق او را غیاباً به اعدام محکوم کردند. در ۱۳۳۹ صدام به بیروت رفت و در آنجا شاخه لبنانی حزب بعث را به وجود آورد. او همزمان در مؤسسه انگلیسی «چلمن» تحصیلات خودرا ادامه داد ولی آن را ناتمام رها کرد و پس از آنکه طرفداران حزب بعث در ارتش عراق در ۱۹ بهمن ۱۳۴۱ موفق شدند در کودتائی خونین، قاسم را بکشند به بغداد بازگشت.

از این تاریخ قدرت در کشور به دست حزب بعث افتاد و صدام در رأس یک گارد ملی به نام «الحرس القومی» قرار گرفت که نقش مؤثری در سرکوب مخالفین ایفا کرد. حزب بعث تا زمان کودتای تیرماه ۱۳۴۷ حسن البکر، دچار اختلافات داخلی بود و در این سالها به دو جناح تندرو و محافظه کار تبدیل شده بود. عبدالسلام عارف رئیس جمهور و عبدالرحمن عارف برادرش که ریاست ارتش عراق را بر عهده داشت، جزو جناح میانه رو و صدام و حسن البکر جزو جناح تندرو حزب بعث محسوب می شدند. انحلال گارد ملی و زندانی شدن صدام در ۱۳۴۳ و همچنین وقوع سانحه هوائی اسفند ۱۳۴۴ که به مرگ عبدالسلام عارف و جایگزین شدن برادرش عبدالرحمن انجامید نتیجه اختلافات داخلی حزب بعث بود.

صدام در ۱۳۴۶ از زندان گریخت و به سازماندهی جناح تندرو حزب بعث پرداخت. او زمینه ساقط کردن حکومت عبدالرحمن عارف را به وجود آورد. نتیجه این تلاش، کودتای مشترک وی و حسن البکر در ۲۶ تیر ۱۳۴۷ بود.

از فردای کودتا، حزب بعث یک رژیم خشن پلیسی را بر سر کار آورد که ستون فقرات آن را دستگاه امنیتی تشکیل می داد و صدام در رأس این دستگاه قرارگرفت. در پی این کودتا عناصر غیر بعثی و همچنین بعثی های میانه رو، از سیستم مدیریتی کشور به تدریج حذف شدند.

صدام سپس برای تحکیم حکومت خود تلاش کرد با همسایگان روابط مثبتی در پیش بگیرد. او در اسفند ۱۳۵۳ مشکل مرزی عراق را با ایران از طریق امضای پیمانی که به قرارداد الجزایر مشهور شد، در ظاهر حل کرد و با این اقدام شورش کردهای عراق را که از جانب رژیم شاه ایران هدایت می شد فرو نشاند.

صدام در ۱۳۵۵ به دریافت درجه ژنرالی نائل آمد. او اگر چه مرد شماره ۲ کشور بود ولی نقش اصلی را در اداره حکومت عراق بر عهده داشت. او در دهه اول حکومت حسن البکر توانست چهره خود را به عنوان «زمامدار اصلی عراق» در داخل و خارج این کشور بشناساند. وی در تمامی جلسات، کنفرانسها و دیدارهای دیپلماتیک به عنوان رئیس هیأت نمایندگی کشورش حاضر می شد.

در سال ۱۳۵۸ در پی نزدیکی حسن البکر به رهبران بعثی حکومت سوریه و همچنین اقدام وی در شناسائی سیاسی انقلاب اسلامی ایران، صدام او را وادار به استعفا کرد و بدین ترتیب قدرت مطلق را در کشور از ۲۵ تیر این سال که خبر استعفای حسن البکر منتشر شد، به دست گرفت. او سپس در پایان اولین گردهمائی حزب بعث عراق که پنج روز پس از کناره گیری حسن البکر صورت گرفت، مقامات بعثی طرفدار کنار آمدن با سوریه را اخراج و جمعی از آنان را به عنوان «جاسوس» و «خائن» تیرباران کرد.

صدام سپس برای تضعیف موجودیت کردها سیاست کوچاندن اعراب به مناطق کرد نشین عراق را در پیش گرفت و شیعیان متمایل به انقلاب اسلامی ایران را به شدیدترین وضعی سرکوب کرد و در داخل حزب بعث نیز حتی المقدور عناصر مورد اعتماد خود را در مناصب لشکری و کشوری منصوب کرد. او استخبارات عراق را سازمان تازه بخشید و برادر ناتنی خود ابراهیم تکریتی را در رأس آن قرار داد. این سازمان چنان قدرت گرفت که به راحتی در داخل و خارج عراق به ترور گسترده ناراضیان پرداخت.

صدام به دلیل نگرانی از گسترش روز افزون تفکر اسلامی و انقلابی در عراق، در سال ۱۳۵۹ موج تازه ای از مبارزه با انقلاب اسلامی را آغاز کرد. در۱۹ فروردین این سال آیت الله صدر از مراجع بزرگ عراق را همراه با بنت الهدی خواهر ایشان که از مریدان امام خمینی بودند به شهادت رسیدند. در ۱۰ اردیبهشت به دستور صدام، عوامل عراقی دست به یک اقدام تروریستی در سفارت جمهوری اسلامی ایران در لندن زدند و دو دیپلمات ایرانی را در یک گروگانگیری به شهادت رساندند، به دستور صدام در ماههای تابستان چند رشته انفجار در تأسیسات نفتی ایران در جنوب کشور به وقوع پیوست و سرانجام در ۳۱ شهریور این سال جنگی خونین علیه جمهوری اسلامی ایران به دستور صدام آغاز شد.

جنگ با طرح ادعاهای کهنه مرزی آغاز شد و به سرعت از حمایت آمریکا، شوروی، انگلستان، فرانسه و