پاورپوینت کامل اولین سانسورها ۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اولین سانسورها ۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اولین سانسورها ۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اولین سانسورها ۲۰ اسلاید در PowerPoint :

اولین شوکی که در تاریخ بر مطبوعات ایران وارد شد، توقیف نشریه ای بود که تنها یک روز از انتشار آن می گذشت. روز ۹ محرم سال ۱۲۹۳ نشریه «میهن» در اولین و آخرین شماره اش به دلیل آنکه منافی خواست و دیدگاه ناصرالدین شاه بود، توقیف و نسخه های آن جمع آوری شد.

اولین مقررات رسمی برای سانسور در مطبوعات ایران نیز در دوران حکومت ناصرالدین شاه قاجار وضع شد. در ربیع الثانی ۱۳۰۲ (۱۸۸۴ میلادی) به دستور ناصرالدین شاه، «اداره سانسور» با هدف نظارت مستقیم بر کتابهای فارسی چاپ داخل و منابع فارسی منتشر شده در خارج از کشور که به ایران ارسال می شد، زیر نظر وزارت انطباعات تأسیس شد.

فکر ایجاد اداره سانسور زمانی قوت گرفت که کتابی فارسی در بمبئی نزد شاه بردند و ناصرالدین شاه از مشاهده اهانتهائی که در آن نسبت به رجال، مقامات و علمای ایرانی شده بود، برآشفت. سپس با رهنمودهای محمد باقر صنیع الدوله (اعتماد السلطنه) وزیر انطباعات و موافقت توأم با تأکید ناصرالدین شاه اداره سانسور با هدف زیر نظر گرفتن آثار مطبوعه به صورت اداره ای زیر مجموعه وزارت انطباعات تشکیل گردید.

در اجرای شرح وظایف اداره سانسور، وزارت پستخانه نقش بسزائی داشت. این وزارتخانه کلیه مرسوله های مطبوعاتی را به محض ورود به کشور در اختیار اداره سانسور قرار می داد و این اداره نیز روزنامه های ارسالی را یک روز پس از دریافت و کتابهای ارسالی را ۴ روز پس از دریافت، به صورت مطالعه شده به پستخانه باز می گرداند. کتابها یا روزنامه های دارای مطالب «خلاف مصالح دولت علیه» بلافاصله مرجوع می شدند و سایر مطبوعات به مقصدهای مربوطه در داخل کشور ارسال می گردید.

این وضعیت تا نهضت مشروطیت کم و بیش ادامه داشت و طی آن وزارت انطباعات نهایت سانسور، تفتیش و اختناق را در عرصه قلم و بیان علیه صاحبان وسائل ارتباط جمعی به کار می برد. پس از صدور فرمان مشروطیت توسط مظفرالدین شاه (۱۴ مرداد ۱۲۸۵) قانون نویسان مشروطه که خود بعضاً از اصحاب مطبوعات بودند، اصل سیزدهم قانون اساسی را به مطبوعات و آزادی قلم و بیان اختصاص دادند. این اصل با تأکید بر اینکه «هیچ امری از امور در پرده و بر هیچکس مستور نماند» سانسور و ممیزی مطبوعات را رد کرد. درنتیجه ماده سیزدهم قانون اساسی به عنوان سند آزادی روزنامه نگاران تلقی گردید. از این رو نهضت مشروطیت، بهار مطبوعات را رقم زد و دهها نشریه مثل قارچ از بستر این نهضت روییدند. برخی از آنها تنها یک شماره چاپ شدند، برخی در حد نام باقی ماندند و البته بسیاری نیز در تهران، رشت، مشهد، تبریز و اصفهان منتشر شدند. این نشریات عامل اصلی اطلاعات عمومی مردم از نهضت مشروطه و ابزار پیشبرد نهضت شدند.

علاوه بر این رشد آگاهیهای اجتماعی و سیاسی مردم که زمینه ساز نهضت مشروطه گردید نیز تا حدودی نتیجه فعالیت روزنامه هائی است که در بیرون از مرزهای ایران منتشر می شدند و به صورت قاچاق و به دور از چشم مأموران «اداره انطباعات» به دست مردم می رسیدند. روزنامه هایی چون اختر، قانون، حبل المتین و ثریا که در ابتدا در استانبول، مصر، بمبئی و لندن چاپ می شدند و از روزنه های فراوان مرز ایران به داخل کشور می آمدند از جمله مطبوعاتی ه