پاورپوینت کامل روند تحدید مطبوعات در عصر پهلوی دوم ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روند تحدید مطبوعات در عصر پهلوی دوم ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روند تحدید مطبوعات در عصر پهلوی دوم ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روند تحدید مطبوعات در عصر پهلوی دوم ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

از سال ۱۲۱۶ ه‍. ش که نخستین روزنامه فارسی زبان در ایران به نام کاغذ اخبار از سوی میرزاصالح شیرازی منتشر شد تا انقلاب مشروطه (۱۲۸۵ ه‍. ش) دوره تأسیس و تکوین مطبوعات ایران است.در این دوره شماره نشریات و روزنامه ها کم کم افزایش یافت و به موازات گسترش فعالیت مطبوعاتی، دولت درصدد کنترل مطبوعات برآمد و بدین ترتیب نهاد سانسور شکل گرفت.

از انقلاب مشروطه تا تثبیت قدرت رضاشاه فعالیت های مطبوعاتی ایران با وجود محدودیت ها و فشارهای گوناگون نسبتاً پررونق و پویا بود. با تثبیت قدرت رضاشاه کم کم از رونق و پویایی مطبوعات کاسته شد و نظارت و سانسور دولتی فزونی گرفت. این وضعیت تا شهریور ۱۳۲۰ ادامه یافت، ولی به محض کناره گیری رضاشاه از قدرت و باز شدن فضای باز سیاسی، حوزه مطبوعات هم مانند حوزه های دیگر بسیار دگرگون شد.

در واقع پایان زمامداری پهلوی اول آغاز آرایش سیاسی جدیدی در مطبوعات بود؛ به طوری که نیروهای سرکوب شده دو دهه پیش به صحنه سیاسی آمدند تا از راههای ممکن منافع خود را حفظ کنند و در مقام نمایندگی قشرها و گروههای اجتماعی در توزیع قدرت و تصمیم گیری های سیاسی سهیم شوند. انتشار روزنامه و مجله از ابزار مؤثر در این حوزه بود و به همین دلیل افرادی با دیدگاههای متفاوت فعالیت سیاسی خود را از طریق مطبوعات آغاز کردند.

یکی از ویژگی های مطبوعات این دوره گسترش کمی و تنوع فکری، سیاسی و اجتماعی افراد فعال در عرصه مطبوعات است. شمار روزنامه ها و مجلاتی که در این دوره منتشر می شد قابل مقایسه با گذشته نبود. مشخصه دیگر مطبوعات این دوره انتقادی تر شدن آنها است. بر خلاف سالهای حکومت رضاشاه که محتوای روزنامه ها و مجلات را اغلب اخبار رسمی و مورد تأیید مقامات مسئول، آگهی و مطالب غیر سیاسی تشکیل می داد، فضای حاکم بر مطبوعات پس از شهریور ۱۳۲۰ فضای انتقاد و حتی مخالف بود.

شکل گیری و گسترش نهادها و تشکلات مطبوعاتی را نیز باید نمود دیگری از رونق و پویایی مطبوعات ایران در دهه ۲۰ دانست. در این دوره دست اندرکاران مطبوعات کوشیده اند با ایجاد نهادها و تشکلات مختلف، از حقوق متناسب با رسالت و جایگاه خود دفاع کنند. تا آنجا که در برخی موارد واکنش مطبوعات به تلاش دولت برای توقیف، حذف و مهار روزنامه ها و نشریات به صورتی هماهنگ و در قالب تشکلات مطبوعاتی مختلف ملی و محلی درآمد.

محتوای روزنامه ها و نشریات گاهی چنان انتقادی وحتی تحریک آمیز بود که واکنش های گسترده و گوناگون را به دنبال می آورد. نخستین واکنش جدی به فعالیت و عملکرد مطبوعات، واکنش سفارتخانه های انگلستان و شوروی بودکه در سالهای آغازین دهه بیست با آلمان و متحدین در جنگ بودند. سفارت انگلستان توجه اولیای وزارت امور خارجه را به این موضوع متوجه می ساخت که بعضی از روزنامه های محلی مستقیماً اخبار بی سیم را دریافت نموده و بدون سانسور در روزنامه های خود درج می نمایند. سفارت شوروی هم از محتوای برخی مطبوعات ناراضی بود. مثلاً کاریکاتور روزنامه ای را اهانت نسبت به استالین می دانست.

سفارتخانه های انگلستان و شوروی همواره به بهانه این که مطبوعات ایران اسرار جنگی را فاش می کنند و مطالب ناروا و توهین آمیزی علیه آنها به چاپ می رسانند، نسبت به عملکرد و محتوای مطبوعات معترض و خواهان اعمال نظارت و سانسور جدی بودند.

گذشته از سفارتخانه ها، دربار و اعضای خاندان سلطنت هم از مطالب برخی روزنامه ها و نشریات بسیار ناراضی و خشمگین بودند. محتوای اسناد موجود، مستقیم و یا غیر مستقیم، به اعتراض دربار علیه مطالب مطبوعات و شکایت از مسئولان برخی روزنامه ها و نشریات مربوط می شود. در این سال ها مسئولان اجرایی و قضایی همواره درگیر پرونده ها و دعواهایی بودند که موضوع آنها اهانت به مقام سلطنت و توهین به اعضای خاندان سلطنت در مطبوعات بود.

دستگاه های مختلف اداری و افراد و سازمان های غیر حکومتی نیز گاهی به عملکرد مطبوعات معترض بودند. در مواردی که مطبوعات عملکرد یا نهاد اداری را زیر سئوال می بردند یا اطلاعاتی را درباره دستگاه های حکومتی و مسئولان مختلف فاش می کردند، دستگاهها و مقامات مربوطه واکنش نشان داده، از دولت می خواستند که به نحو مقتضی از افشاگری ها و احیاناً شایعه پراکنی های روزنامه ها و نشری