پاورپوینت کامل نقد کتاب خاطرات ارتشبد حسن طوفانیان ۷۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقد کتاب خاطرات ارتشبد حسن طوفانیان ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقد کتاب خاطرات ارتشبد حسن طوفانیان ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقد کتاب خاطرات ارتشبد حسن طوفانیان ۷۴ اسلاید در PowerPoint :

حسن طوفانیان، فرزند مهدی، در سال ۱۲۹۲خ. در تهران متولد شد. وی در سال ۱۳۱۲ به استخدام ارتش درآمد و در دوران سلطنت محمدرضا پهلوی، مهمترین مشاغل وی چنین بود: فرمانده آموزشگاه خلبانی، رئیس دایره ۲ طرحهای استراتژیک اداره سوم ارتش، معاون هوایی اداره سوم ارتش، مدیرعامل سازمان صنایع نظامی، آجودان مخصوص شاه، رئیس اداره خرید و سفارشات خارجی صنایع نظامی و جانشین وزیر جنگ.

ارتشبد طوفانیان در جریان پیروزی انقلاب اسلامی در ایران توسط مردم دستگیر و به زندان قصر منتقل شد، امّا توسط عده ای به لویزان انتقال یافت که مدارک خریدهای کلان نظامی در آنجا نگهداری می شد. فراری دادن وی به همراه این مدارک آخرین اقدام در مورد طوفانیان بود. البته پس از تسخیر لانه جاسوسی آمریکا توسط دانشجویان مسلمان پیرو خط امام، اسناد متعددی دریاره معاملات طوفانیان از جمله با رژیم صهیونیستی به دست آمد که در اسناد لانه جاسوسی مندرج است.

کتاب خاطرات ارتشبد حسن طوفانیان در سال ۱۳۶۳ به تشویق مسئولان طرح تاریخ شفاهی ایران وابسته به دانشگاه هاروراد به رشته تحریر درآمده و در ۱۳۸۱ توسط انتشارات «زیبا» به همراه مقدمه ای در مورد شخصیت طوفانیان و چگونگی فرار وی از ایران بعد از دستگیری توسط مردم، به چاپ رسیده است. در فرازی از این مقدمه ناشر آمده است: «ارتشبد طوفانیان در جریان پیروزی انقلاب توسط مردم دستگیر شد ولی با حمایت مسئولین دولت موقت به همراه اسناد خریدهای کلان نظامی ایران، فرار داده شد.»

کتاب خاطرات ارتشبد حسن طوفانیان توسط دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران مورد بررسی و نقد قرار گرفته است. به امید آنکه این بررسی بتواند خوانندگان گرامی را با محتوای کتاب آشنا سازد.

اسرار نظامی دوران پهلوی دوم- که طی آن ایران به عنوان یک حلقه تعیین کننده از استراتژی دفاعی آمریکا در برابر روسها، به محل انباشت حجم عظیمی از تسلیحات گوناگون تبدیل شده بود- برای محققان و علاقه مندان به تاریخ دارای کشش بسیار است. از همین رو، فقر شدید منابع مکتوب در این زمینه، بر توجه همگانی به خاطرات کسی که طی ۱۰ سال مسئولیت انحصاری خرید تسلیحات را در کشور برعهده داشته است، می افزاید. در این دهه، براساس سیاست واشنگتن قیمت نفت یکباره افزایش چشمگیری یافت تا تولیدکنندگان عمده همچون عربستان، ایران و… که جزو کشورهای اقماری آمریکا به حساب می آمدند، نقش اصلی را در ایجاد یک خط به اصطلاح دفاعی ایفا کنند. به عبارت دیگر، سیاست افزایش قیمت نفت این امکان را فراهم می ساخت که بخش اعظم هزینه های سنگین انباشت تسلیحات لازم در نقاط استراتژیک جهان بر دوش ملتهای برخوردار از ذخایر نفتی گذاشته شود.

به این ترتیب به بهانه تهدیدات ارتش سرخ، از یک سو دلارهای نفتی راه بازگشت سریع به واشنگتن را پیدا می کرد و از دیگر سو حکمرانانی که صرفاً به سبب حمایت آمریکا در رأس قدرت بودند و پشتوانه مردمی نداشتند، در کنار این تجهیزات پیشرفته احساس امنیت بیشتری می کردند. از آنجا که در این برنامه، آمریکاییها ابتکار عمل را در دست داشتند، در واقع با استفاده بموقع از ذخایر استراتژیک نفتی خود، فشار این افزایش ناگهانی قیمت نفت را متوجه مصرف کنندگان سوخت فسیلی در اروپا و آسیای جنوب شرقی می نمودند. با اتخاذ چنین سیاستی، بخشی از هزینه های دفاعی آمریکا به صورت غیرمستقیم از صندوق خریداران عمده نفت و بخش افزونتر آن از خزانه ملتهای ضعیف تولید کننده نفت تأمین می شد.

بدیهی است در کنار افزایش قیمت نفت، افزایش تولید غیراصولی و بسیار زیانبار برای چاههای نفت در ایران و عربستان (به ترتیب ۶ و۸ میلیون بشکه در روز) در دستور کار قرار گرفت تا توانمندیهای مالی برای خرید تسلیحات فزونی یابد. طی این سالها، آقای طوفانیان تنها عنصر اجرایی در خریداری و تهیه تسلیحات و اختصاص آنها به بخشهای مختلف داخلی و کشورهای تحت سلطه آمریکا، به حساب می آمد.

در مورد دلایل اتخاذ چنین مکانیزم دور از ذهنی که هیچ کدام از بخشهای کارشناسی ارتش در خریدهای کلان میلیارد دلاری کمترین دخالتی نداشته باشند احتمالات متعددی را می توان مطرح کرد: ۱- مکتوم ماندن رشوه های مرسوم در این گونه معاملات ۲- اختفای کامل و سری ماندن کمک های تسلیحاتی به سایر کشورهای اقماری آمریکا ۳- پنهان ماندن روند تصمیم گیری در مورد نحوه انباشت سلاح در ایران ۴- مشخص نشدن عدم نیاز ایران به تجهیزاتی که صرفاً آمریکاییها در منطقه به آن نیاز داشتند مانند سیستم پیچیده استراق سمع که صرفاً در اختیار کارشناسان غیر ایرانی بود و…

عمده تاریخ نگاران در مورد علت اتخاذ چنین تصمیمی که به ظاهر مسئولیت آن متوجه محمدرضا پهلوی می شد، توجه خود را به پورسانتهای رسمی به مأمور خرید و رشوه های پرداخت شده به مقامات عالی رتبه آمریکایی معطوف نموده اند.

این دقیقاً همان موردی است که دست اندرکاران تنظیم خاطرات آقای طوفانیان در پی آن بوده اند، در حالی که توقف در موضوع پورسانتهای دریافتی توسط محمدرضا و رشوه های دریافتی توسط مقامات واشنگتن، می تواند ما را از مسائل بسیار مهمتری در زمینه سیاستهای تاراج گرانه آمریکا، دور سازد. لذا به نظر می رسد پنهان داشتن آمار و ارقام سلاحهایی که به نام ملت ایران خریداری می شد، اما مستقیماً سر از کشورهایی درمی آورد که آمریکا به عنوان وابستگان خود به آنها کمک نظامی و تسلیحاتی می کرد، مقوله جدی تری باشد، به ویژه آنکه تاکنون محققان در این زمینه به کشف حقایق نپرداخته اند.

آقای طوفانیان در بازگویی بخشی از خاطرات خود، موضوع خرید ۹۰ فروند هواپیمای جنگنده و بخشیدن آن به پاکستان را به عنوان یکی از شاهکارهایش مطرح می سازد: «فقط یک دانه اش را برای اعلیحضرت گفتم نودتا طیاره (؟) که از آلمان خریدم به اعلیحضرت گفتم، حالا چطوری خریدم؟ گفتم: اعلیحضرت این ممکن است گرفتاری سیاسی پیدا بکند… اعلیحضرت گفت: اگر گرفتاری سیاسی پیدا کرد می گوییم تو اشتباه کردی. گفتم: بله به فرض هم من اشتباه کردم بازنشسته ام کنید… رفتیم و نودتا طیاره را هم خریدیم. وقتی خریدم یک روزی گرفتاری سیاسی پیدا شد، هندی ها آمدند اعتراض کردند که شما حق نداشتید. آن وقت خود این یک قصه است.» (صص۵۴ و۵۳)

البته کمکهایی که از طریق آقای طوفانیان به پاکستان صورت می گیرد تا این کشور در برابر هند (که در آن زمان یکی از کشورهای وابسته به اتحاد جماهیر شوروی به حساب می آمد) تقویت شود، حدیث مفصلی دارد، که وی صرفاً چند مورد آن را بازگو می کند: «اگر من تشخیص می دادم که الان در بلوچستان نزاع [است] و پاکستان می تواند جنگ بکند چهارتا هلیکوپتر می دادم بهش، چهارتا هواپیمای سی۱۳۰ می دادم به پاکستان. خودم خریده بودم ولی منتقل می کردم، می گفتم اعلیحضرت پولش را از آنها نگیر. صدتا اتوبوس می دادم به پاکستان، پولش را نمی گرفتم. یا این که وزیر دفاع پاکستان می آمد پهلوی من و شاه صد میلیون دلار بلاعوض به او می دادم به عنوان… این برای چه؟ برای تقویت بنیه دفاعی کشور.» (ص۵۱)

آیا بواقع در این گونه مسائل مهم یعنی اعطای نود فروند هواپیما و تجهیزات بیشمار دیگر، آقای طوفانیان عنصر تصمیم گیرنده بوده است؟ وی در این فرازها معترف است که بدون اطلاع محمدرضا پهلوی این کمکها را ارسال می کرد و بعد مسائل را به اطلاع شاه می رساند. چنین عملی صرفاً در یک صورت ممکن بود و آن اینکه طوفانیان در واقع منتخب کشوری باشد که شاه را با کودتا مجدداً سر کار آورد. این واقعیت در فراز دیگری از خاطرات آقای طوفانیان روشنتر می شود: «من با شاه در مورد شاخ آفریقا صحبت کردم، پیش از این که با کارتر صحبت بکند. در این اتفاق حبشه، پیش از حبشه صحبت کردم نباید بگذارند حبشه کمونیست بشود.

می دانستم، من با یک جاهایی ارتباط دارم. اینها را صحبت می کردم با فهمیده ها، آدمهایی که به این جاها آشنایی داشتند، فهمیده بودند، صحبت می کردم، شاه وقتی که… پیش از این که کارتر را ببیند با من صحبت کرد. بعد هم به من گفت: اصلاً کارتر نمی دانست، نمی داند تاریخ را، نمی داند Horn of Africa چیست… تو فرودگاه یک خبرنگار از او (شاه) یک سؤالی کرد راجع به شاخ آفریقا. گفت، اگر خطری ایجاد بشود ما مثل عمان نیرو خواهیم فرستاد.» (صص ۷۵و۷۶)

آقای طوفانیان آن گونه که خود ترسیم می کند به کسانی متصل است که به همه مسائل جهانی واقفند و وی از مصاحبت و هماهنگی با چنین آدمهای «مطلع و فهمیده ای» برخوردار است. در واقع وی بعد از تماس با آنان به شاه توصیه می کند در مورد حبشه (اتیوپی کنونی) چنین موضعی را رسماً اعلام کند. اگر هویت این «آدمهای مطلع» مشخص شود تا حدود زیادی روشن خواهد شد که در واقع سیاست گذاران اصلی پشت پرده در مورد خریدهای تسلیحاتی و انباشت سلاح در ایران چه کسانی بوده اند.

به طور مسلم افراد مورد بحث نمی توانسته اند ایرانی باشند؛ زیرا در ایران صرفاً دو نفر یعنی شخص محمدرضا و آقای طوفانیان در این زمینه به تبادل نظر می پرداختند و شخص ثالثی دخالت نداشت. به این ترتیب هر محققی می تواند گمانه زنی کند که مأمور خریدهای تسلیحاتی «میلیاردی» ایران با چه منابعی هماهنگ بوده و به عبارت بهتر، وی سیاستهای چه مراکزی را به اجرا در می آورده است.

کتاب خاطرات آقای طوفانیان – به دلیل پیچیدگی موضوع و دخالت مستقیم آمریکاییها در آن – تا حدودی اهداف و برنامه های طرح تاریخ شفاهی ایران در دانشگاه هاروارد را در زمینه تدوین تاریخ معاصر و بویژه عملکرد دولت آمریکا را در ایران بعد از کودتای ۲۸ مرداد مشخص می سازد؛ زیرا هر خواننده ای با هر میزان از اطلاعات تاریخی متوجه می شود که آگاهانه به بسیاری از موضوعات مهم پرداخته نشده است و حتی در برخی موارد که روایت کننده خاطرات قصد ورود به عرصه های ممنوعه را داشته به صورت کاملاً آشکار راه بر او بسته شده است.

برای نمونه، آقای طوفانیان بعد از بیان برخی کمکهای صورت گرفته به پاکستان، تمایل می یابد تا شمه ای از کمکهای نظامی و تسلیحاتی به سایر کشورهای مورد نظر آمریکا را نیز بازگو کند، اما بلافاصله مسئولان طرح تاریخ شفاهی با پیش کشیدن سؤالات انحرافی به صورت پی درپی، بحث را منحرف می سازند: «خوب البته یک کارهای دیگر من خیلی می کردم. مثلاً من مناسبات با اسرائیل را اداره می کردم، با اسرائیل را خیلی اداره می کردم.

س- با چه سمتی آقا؟ ج- در همان محلهایی که آخر بودم من… س- ممکن است آنها را بفرمائید…» (ص۵۷)

به این ترتیب مصاحبه کننده آگاهانه از طرح کمکهای بسیار سخاوتمندانه به اسرائیل (نسبت به سایر کشورها، همان طور که بخشی از آن در اسناد سفارت آمریکا منعکس است) جلوگیری می کند. البته آقای طوفانیان اطلاعات بسیار دقیقی درباره کمکهای انسانی و تسلیحاتی به عمان برای سرکوب مردم در ظفار، به مراکش برای درهم شکستن مقاومت مردم صحرا، به اتیوپی (حبشه) برای قلع و قمع مردم اریتره و… داشته که با برخورد حسابگرانه مسئولان طرح تاریخ شفاهی ایران در هاروارد، تنها منبع و معتبرترین راوی این گونه ولخرجیها از پول ملت ایران از بیان بسیاری از واقعیتهای تلخ تاریخ باز می ماند. امّا چرا تاریخ سازان در هاروارد اجازه می دهند صرفاً برخی کمکها به پاکستان بازگو شود؟ احتمالاً به زعم آقایان کمک به پاکستان از این رو که مرز مشترک با ایران دارد و مسائل آن می تواند به امنیت ملی ایران نیز مربوط شود