پاورپوینت کامل قدس در طول تاریخ ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قدس در طول تاریخ ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قدس در طول تاریخ ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قدس در طول تاریخ ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

قدمت شهر قدس به بیش از پنج هزار سال پیش باز می گردد و بدین ترتیب یکی از قدیمی ترین شهرهای جهان محسوب می شود. نام های مختلفی که بر این شهر اطلاق گردید از عمق تاریخ این شهر گواهی می دهد. گوناگونی نامها به خاطر ملل مختلفی است که در این سرزمین سکونت داشتند.

کنعانی ها که در هزاره ی سوم پیش از میلاد به این منطقه آمدند نام آن را «اورسالیم» نهادند که به معنای شهر صلح یا شهر الهه «سالیم» است.واژه ی اورشلیم که در عبری «یروشالیم» خوانده شده و به بیت المقدس اطلاق شده است از ریشه ی همین واژه گرفته شده است. در تورات ۶۸۰ بار این واژه تکرار شده است. در عصر یونانیان هم این شهر مقدس به «ایلیا» شهرت یافت که به معنای (خانه ی خداست).

از مهمترین کارهایی که کنعانیان برای قدس انجام دادند ایجاد تونل برای تأمین آب به داخل شهر بود. آنان آب چشمه ی «جیحون» در دره ی «قدرون» که امروزه به «عین سلوان» شهرت یافته را به این شهر منتقل کردند.

ساکنان اصلی شهر

قبیله «یبوسی ها» که از قبایل کنعانیان عرب بودند در حدود سال ۲۵۰۰ قبل از میلاد در این سرزمین ساکن شدند و بر آن نام «یبوس» نهادند.در عصر فراعنه شهر قدس تحت نفوذ مصر فرعونی قرار گرفت که این سیطره از قرن ۱۶ قبل از میلاد آغاز گردید. در عهدپادشاه «اخناتون» شهر قدس توسط «خابیروها» که از قبایل بادیه نشین بودند، مورد حمله قرار گرفته و به دلیل آنکه «عبدی خیبا» نتوانست در برابر حملات قبایل بادیه نشین مقاومت کند، این شهر به دست آنها افتاد و تا سال ۱۳۱۷ قبل از میلاد این سیطره ادامه داشت که بار دیگر به تصرف مصری ها درآمد و تحت حاکمیت آنها باقی ماند

دوره یهودی:

در تاریخ پنج هزارساله ی قدس، یهودیان تنها ۷۳ سال بر این شهر حکومت کردند. حضرت داوود (ع) بین سالهای ۹۷۷ یا ۱۰۰۰ قبل از میلاد این شهر را به تصرف خود درآورد و بر آن نام «شهر داوود» نهاد. آن حضرت قصرها و قلعه های مختلفی در این شهر بنا کرد. پادشاهی حضرت داوود ۴۰ سال به طول انجامید. پس از وی پسرش حضرت سلیمان(ع) مدت ۳۳ سال بر این شهر حکمرانی کرد. پس از رحلت حضرت سلیمان در عهد فرزندش «رحبعام» قلمرو حضرت سلیمان به چند تکه تقسیم شد و این شهر بار دیگر «اورشلیم» نام گرفت.

عصر بابلی ها

«بخت النصر دوم» شهر قدس را پس از شکست دادن پادشاهان یهود در سال ۵۶ پیش از میلاد به تصرف خود درآورد. وی پس از فتح قدس یهودیان و پادشاه آنان (صدقیا) را به اسارت در آورده و به شهر بابل برد.

دوره پارسیان

در سال ۵۳۸ قبل از میلاد «کورش» پادشاه هخامنشی پس از برانداختن حکومت ماد و فتح بابل به یهودیان اجازه داد تا از بابل به قدس بازگردند.

دوره یونانی

اسکندر (مقدونی) فلسطین را در سال ۳۳۳ قبل از میلاد به تصرف خود درآورد. پس از مرگ وی سلسله مقدونی حاکمیت خود را در این شهر ادامه داد. در سال ۳۲۳ قبل از میلاد هم «بطلمیوس» به این شهر حمله کرد و آن را به همراه بقیه ی خاک فلسطین به سرزمین مصر ملحق کرد. پس از وی جانشین او نیز در سال ۱۹۸ قبل از میلادی این عمل را تکرار کرد.

دوره رومیان

«بومبیجی یبمپ» فرمانده ی ارتش روم در سال ۶۳ قبل از میلاد قدس را به تصرف خود درآورد و آن را به امپراطوری روم ملحق نمود.بیت المقدس بدین شکل تا سال ۶۳۶ میلادی تحت حاکمیت رومی ها باقی ماند. در این مدت شهر قدس شاهد حوادث و رویدادهای مختلفی بود. شورش یهودیان بین سالهای ۶۶ تا ۷۰ میلادی در قدس از جمله حوادث آن دوره بود که به شدت توسط رومی ها سرکوب گردید و در این شورش شهر به آتش کشیده شد و حاکم روم بسیاری از یهودیان را به اسارت گرفت تا وضعیت شهر بار دیگر تحت اشغال رومی ها به شکل سابق خود باز گردد.

پس از آن دو بار دیگر یهودیان در سال های ۱۱۵ و ۱۳۲ دست به شورش زدند و موفق شدند شهر را به تصرف خود درآورند اما «آدریان» امپراطور روم به شدت و قساوت با آنان برخورد کرد. او برای بار دوم شهر قدس را ویران و یهودیان را از آنجا اخراج کرده و تنها به مسیحیان اجازه اقامت در شهر را داد. پس از آن نام شهر را به «ایلیا» تغییر و دستور داد تا هیچ یهودی در شهر سکونت نداشته باشد.

«کنستانتین اول» امپراطور روم پایتخت خود را به قدس منتقل کرد و مسیحیت را به عنوان دین رسمی کشور تعیین نمود. این حادثه نقطه عطفی در تاریخ قدس به شمار می رود. زیرا در سال ۳۲۶ کلیسای «قیامت» در قدس ساخته شد.

بازگشت فارس ها

درسال ۳۹۵ امپراطوری روم به دو بخش متخاصم تقسیم شد. مسئله ای که باعث گردید تا فارس ها نسبت به حمله به قدس ترغیب شوند. این امر برای آنها در سال ۶۱۴ میسر گردیده و حاکمیت آنان براین شهر تا سال ۶۲۸ ادامه یافت. در این سال رومی ها بیت المقدس را باز پس گرفته و تا زمان فتح اسلام در سال ۶۳۶ همچنان حکمرانی آنان بر این شهر ادامه داشت.

معراج حضرت رسول(ص)

در سال ۶۲۱ میلادی شهر قدس شاهد حضور پیامبر بود، در این سال خداوند رویداد «اسری»آن حضرت را از مسجد الحرام به مسجد الاقصی منتقل و از آنجا نیز به معراج برد.

دوره ی اول اسلامی: عمر بن الخطاب در سال ۶۳۶ (۱۵ هجری)ـ در روایت دیگر سال ۶۳۸ میلادی ـ شهر قدس را فتح کرد. در آن سال ارتش اسلام به فرماندهی «ابوعبیده عمر بن جراح» وارد بیت المقدس شد.

اسقف «سفرونیوس» درخواست نمود که عمرخود شهر قدس را تصرف کند، از این رو بود که سند اعطای آزادی دینی در مقابل اعطای جزیه بین او و عمر به امضا رسید و این دوره به (عهد عمری) شهرت یافت. براساس مفاد این قرارداد نام شهر از ایلیا به قدس بازگردانده شد و همچنین به درخواست مسیحیان سکونت یهودیان در شهر قدس ممنوع شد.

از آن تاریخ شهر مقدس قدس شکل اسلامی به خود گرفت، تا آنکه در دوره ی امویان (۶۶۱ـ ۷۵۰ م) و دوره عباسیان (۷۵۰ـ ۸۷۸ م) این شهر در ابعاد مختلف شاهد شکوفایی گسترده ای شده بود.

از مهمترین آثار اسلامی ساخته شده در این دوره مسجد «قبه الصخره» است که «عبدالملک بن مروان» آن را بین سالهای ۶۸۲ تا ۶۹۱ میلادی بنا نهاد و در سال ۷۰۹ میلادی نیز «مسجدا لاقصی» ساخته شده است. شهر قدس در این دوره شاهد ناآرامی و جنگ های نظامی متعدد بود که بین عباسیان و فاطمیان و نیز قرامطه روی داده بود. تا اینکه سرانجام در سال ۱۰۷۱ میلادی بیت المقدس به دست سلجوقیان افتاد.

جنگ های صلیبی

قدس در سال ۱۰۹۹ به دست صلیبیان تصرف شد، این رویداد پس از ۵۰۰ سال حکومت اسلامی و بر اثر جنگ های بوجود آمده بین سلجوقیان و فاطمیان از یکسو و نزاع ها و اختلافات داخلی سلجوقیان از سوی دیگر به وقوع پیوست. صلیبی ها به محض ورود به قدس حدود ۷۰ هزار مسلمان را به شهادت رساندند و از هتک حرمت تمامی مقدسات اسلامی دریغ نکردند. از آن تاریخ یک دولت مسیحی در قدس روی کار آمد که توسط یک پادشاه کاتولیک اداره می شد و تمامی قوانین نیز براساس مذهب کاتولیکی تدوین گردید. این مسئله باعث برانگیخته شدن خشم ارتودکس ها شد.

دوره ی دوم اسلامی

در این دوره «صلاح الدین ایوبی» موفق شد در سال ۱۱۸۷ بیت المقدس را باز پس بگیرد. این رویداد طی جنگ «حطین» به وقوع پیوست.وی پس از فتح قدس با ساکنان آن به نرمی رفتار کرده و صلیب ها را از قبه الصخره برداشته و به سازندگی شهر پرداخت. با این حال صلیبی ها توانستند پس از مرگ صلاح الدین بار دیگر بر شهر قدس تسلط یابند. این کار در دوره «پادشاهی فردریک» صورت گرفت. این شخص موفق شد که به مدت ۱۱ سال این شهر مقدس را در اشغال خود نگه دارد، اما پادشاه «صالح نجم الدین ایوم» در سال ۱۲۴۴ این شهر را از آنان باز پس گرفت.

دوره ی ممالیک

شهر طی سال های ۱۲۴۳ و ۱۲۴۴ میلادی مورد حمله ی مغولها قرار گرفت اما ممالیک ها به فرماندهی «سیف الدین قطز» و «الظاهر بیرس» در جنگ «عین جالود» بر مغولها پیروز شدند.

این رویداد در سال ۱۲۵۹ م به وقوع پیوست و پس از آن تمام فلسطین و از جمله قدس تحت حاکمیت ممالیکی ها درآمد. ممالیک ها مصر، و شام را نیز پس از سقوط دولت ایوبی تاسال ۱۵۱۷ در حاکمیت خویش داشتند.

حکومت عثمانی

ارتش عثمانی به رهبری سلطان سلیم اول پس از پیروزی در جنگ «مرج دابق» که بین سالهای ۱۶۱۵ تا ۱۶۱۶ روی داد، وارد قدس شده و آن را به قلمرو امپراطوری عثمانی ملحق کردند. سلطان «سلیمان قانونی» دیوارهای شهر قدس و همچنین «قبه الصخره» را بازسازی کرد.بین سالهای ۱۸۳۱ تا ۱۸۴۰ م فلسطین بخشی از کشور مصر به رهبری «محمد علی» قرار گرفت. اما طولی نکشید که بار دیگر توسط دولت عثمانی فتح شد.

دولت عثمانی در سال ۱۸۸۰ برای قدس خودمختاری اعلام کرده و دیوارهای شهر را برای سهولت ورود «ویلیام دوم» قیصر آلمان و همراهان وی به شهر در سال ۱۸۹۸ برداشت، به هر شکل قدس تا جنگ جهانی اول تحت حاکمیت عثمانی بود. آنگاه ترک های عثمانی پس از شکست در جنگ از فلسطین خارج شدند.

دوره ی اشغالگری انگلیس

قدس بین روزهای ۸ و ۹/۱۲/۱۹۱۷ به اشغال نیروهای انگلیسی درآمد. در این تاریخ ژنرال «آلنبی» اشغال قدس را به دست انگلیسی ها اعلام کرده و «جامعه ی ملل» حق قیمومیت بر فلسطین را به انگلیسی ها واگذار کرد. اینگونه بود که قدس پایتخت فلسطین تحت قیمومیت انگلیس قرار گرفت.

در این دوره یعنی حاکمیت انگلیس بین (۱۹۲۰ ـ ۱۹۴۸) فلسطین شاهد ورود گسترده یهودیان از سراسر جهان بود. بخصوص که پس از وعده ی «بالفور» در سال ۱۹۱۷ مبنی بر اسکان یهودیان در سرزمین فلسطین، جریان این مهاجرتها شکل بسیار گسترده ای به خود گرفت.

طرح بین المللی کردن قدس

مسئله قدس پس از جنگ جهانی دوم در سازمان ملل متحد مطرح شد و این سازمان با صدور قطعنامه ای در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ خواستار بین المللی شدن شهر مقدس قدس گردید.

پایان قیمومیت انگلیس

در سال ۱۹۴۸ انگلیس پایان قیمومیت خود را بر فلسطین اعلام و نیروهای خود را از این سرزمین خارج کرد. به محض خروج انگلیس از سرزمین فلسطین باندهای صهیونیستی از خلأ سیاسی و نظامی به وجود آمده در این سرزمین کمال سوءاستفاده را کرده و فوری برپایی اسرائیل را اعلام کردند. در ۳ دسامبر ۱۹۴۸ «دیوید بن گوریون» نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی بخش غربی قدس را به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی اعلام کرد، در حالی که تا شکست اعراب در جنگ ژوئن ۱۹۶۷ بخش شرقی این شهر تحت حاکمیت اردن بود. اما پس از جنگ ژوئن این بخش از بیت المقدس نیز به اشغال رژیم صهیون