پاورپوینت کامل همایش ایران و سیاست جهانی در آغاز قرن بیستم ۸۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل همایش ایران و سیاست جهانی در آغاز قرن بیستم ۸۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل همایش ایران و سیاست جهانی در آغاز قرن بیستم ۸۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل همایش ایران و سیاست جهانی در آغاز قرن بیستم ۸۷ اسلاید در PowerPoint :

«ایران و سیاست جهانی در آغاز قرن بیستم» عنوان همایشی است که در روزهای ۲۷ و ۲۸ بهمن ۱۳۸۶ در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران برگزار شد. این همایش که با حضور جمعی از محققان، اندیشمندان، اساتید دانشگاه و پژوهشگران رشته تاریخ ترتیب یافت، در یکصدمین سالگرد انعقاد قرارداد ۱۹۰۷ برگزار شد.

همایش، حول سه محور بود. این سه محور عبارت بودند از:

الف) مبانی نظری

ـ جایگاه ایران در سیاست جهانی در نخستین سال های قرن بیستم

ـ سیاست خارجی ایران و بازی قدرتها

ـ روسیه و بریتانیا؛ از رقابت تا همکاری: علل و پیامدها (با محوریت ایران)

ب) ایران، قرارداد، زمینه ها و پیامدها

ـ زمینه ها و علل انعقاد قرارداد ۱۹۰۷

ـ پیامدهای قرارداد ۱۹۰۷ در مناسبات و سیاست خارجی ایران

ـ واکنش دولت و ملت به قرارداد (مجلس شورای ملی، دولت، مطبوعات، انجمن ها و…)

ـ اثرات قرارداد ۱۹۰۷ برسرنوشت جنبش مشروطه ایران

ـ مواضع دولت های دیگر در برابر قرارداد ۱۹۰۷ (آلمان و فرانسه،. ..)

ج) منبع شناسی و سند شناسی قرارداد ۱۹۰۷ م

(قرارداد ۱۹۰۷ در آیینه اسناد)

آقایان شجاعی مدیر عامل خانه کتاب، شیخ الاسلامی رئیس دانشکده ادبیات، صفت گل مدیر گروه تاریخ دانشگاه تهران و داریوش رحمانیان دبیر علمی همایش، سخنرانان افتتاحیه همایش بودند.

آقای علی شجاعی صائین مدیر عامل خانه کتاب اظهار داشت:قرارداد ۱۹۰۷ نماد چند دهه طمع ورزی گردانندگان سیاست جهانی و قدرت های استعماری در آسیا است. این قرارداد همانند دیگر برنامه های استعمارگران، در اساس معطوف به فرایند بهره کشی از منابع اقتصادی و تحمیل سیاست های مخل استقلال سیاسی در مناطق مورد نظر قدرت های سلطه جو بود. فهم و کشف عوامل و زمینه های عقد قرارداد ۱۹۰۷ از برنامه های بلند مدت برای غارت منابع اقتصادی در ایران و مناطق همجوار آن چهره می گشاید.

برنامه ای که با درک درست و عمیق آن می توان از هماوردطلبی و سلطه جویی قدرت های کنونی در این منطقه نیز پرده برگرفت. می دانیم که بخشی از مذاکرات قرارداد ۱۹۰۷ معطوف به توافق بر سر تقسیم حوزه های نفوذ در ایران بود، اما آنان عامدانه و از سر ناچیز شماری ایرانیان و پنهان از نظرها، مذاکره و توافق کردند. مذاکرات و توافق انجام شده در مورد ایران، از یک سو از تلاش مداوم همسایه شمالی ایران برای رسیدن به آب های گرم و تهدید منافع انگلیسی ها در هند حکایت می کرد و از سوی دیگر، برنامه های غارتگرانه انگلیسی ها در این منطقه را گواهی می داد.

آقای دکتر باقر صدری نیا استاد یار گروه تاریخ دانشگاه تبریز طی سخنان خود در همایش «ایران و سیاست جهانی در آغاز قرن بیستم» به بررسی سیمای روسیه و انگلستان در آیینه شعر مشروطه پرداخت و گفت آثار رقابت سلطه جویانه روس و انگلیس تصویری از سیاست و خوی و منش آنها در ذهن و ضمیر ایرانیان بر جای گذارده و این تصویر را می توان هم در اسناد و مدارک و یادداشت های تاریخی مشاهده کرد و هم از راه تأمل در آثار ادبی و تصنیف ها و ترانه های رایج در میان مردم کشف نمود. تصویر سیمای روس و انگلیس در آئینه آثار ادبی و سروده های مردمی چه بسا از وضوح و شفافیتی بیش از آنچه در متون و اسناد تاریخی بازتاب یافته برخوردار است.

آقای محمد حسن نیا دانشجوی دکتری تاریخ دانشگاه تهران در سخنان خود در همایش به واکنش های داخلی انگلستان و روسیه به قرارداد ۱۹۰۷ پرداخت. وی ضمن تبیین اوضاع جهانی در ارتباط با قرارداد ۱۹۰۷ و واکنش های دولتمردان روس و انگلیس به انعکاس افکار عمومی در مطبوعات این دو کشور در ارتباط با قرارداد ۱۹۰۷ پرداخت و نقش دیپلماسی ایران در عصر قاجار و نگاه دولت و ملت کشورهای دیگر به جایگاه ایران در سطح بین المللی را تشریح نمود.

آقای رحیم نیکبخت پژوهشگر تاریخ معاصر آذربایجان در مقاله خود به همایش نوشت:وقوع دو رشته جنگ سنگین و تحمیلی از سوی روسیه ی تزاری به ایران، به دو قرارداد گلستان و ترکمان چای و جدایی ۱۷ شهر مهم ایران منجر گردید. با اینکه روس ها توانستند این شهرها را از ایران به زور تجزیه کنند، توسعه طلبی آن ها به سمت داخل ایران و بسط نفوذشان در آذربایجان پایان نگرفت. وقوع انقلاب مشروطیت در ایران که اهداف قدرت های روسیه و انگلیس را مورد تهدید قرار می داد، موجب شد رقبای سرسخت در قرارداد ۱۹۰۷ ایران را میان خود تقسیم نمایند.

آذربایجان و مناطقی تا قزوین و خراسان سهم روس ها گردید. روس ها از سال های قبل به تعرضات مکرر مرزی برای تصرف نواحی مرزی اقدام می نمودند. پس از این قرارداد به بهانه های واهی از جمله کمک رسانی و گشودن راه آذوقه به مرم تبریز که در محاصره ی قوای استبدادی قرار داشتند، از مرز جلفا لشگر خود را وارد ایران نمودند و در شرق آذربایجان یعنی اردبیل هم با تحریک عشایر به غارت اردبیل، قشون خود را از آستارا وارد ایران نموده و اردبیل و اطراف آن را اشغال نمودند.

بر طبق اسناد موجود روس ها در مناطق اشغالی ضمن شناسایی مناطق جغرافیایی، به شناسایی اقوام و قبایل و معادن و آثار باستانی، با برنامه ای دقیق به تجزیه ی نواحی اشغالی از ایران مبادرت کردند. از جمله اقدامات آن ها شماره گذاری منازل مردم و همچنین نام گذاری کوچه ها به روسی بود. جالب آن که روس ها به اعتراضات محلی و ملی صورت گرفته هیچ اعتنایی نداشتند.

آقای دکتر علی اکبر خدری زاده استاد یار گروه تاریخ دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهر ری، در مقاله خود تحت عنوان «پیامد سیاست انگلستان بر انقلاب مشروطه ایران پس از قرارداد ۱۹۰۷» نوشت:

پیش از گسترش قدرت آلمان در اروپا، سیاست اصلی انگلستان به حفظ منافع خود در هند و رقابت با روسیه و فرانسه معطوف شده بود. اما با اوج گیری قدرت آلمان و اجرای سیاست نگاه به شرق آلمانی هادر دوران ویلهلم دوم (۱۹۱۸ ـ ۱۸۸۸ م)، انگلستان که با تهدیدهای روبه رشد آلمان در خلیج فارس مواجه شده بود، درصدد برآمد به سیاست دیرینه ی خود مبنی بر رقابت با روسیه و فرانسه پایان دهد.

در واپسین سال های قرن نوزدهم میلادی، انگلستان به اختلافات خود با فرانسه پایان داد و سپس قرارداد ۱۹۰۷ را با روسیه امضا کرد. با انعقاد این قرارداد سیاست انگلستان در ایران که مبنی بر کاهش نفوذ روسیه و حمایت از انقلاب مشروطه قرار داشت دگرگون شد و به همراه روس ها سیاستی را در ایران پیش گرفت که سرانجام آن، به توپ بسته شدن مجلس اول بود.

دکتر مرتضی دهقان نژاد استادیار گروه تاریخ دانشگاه اصفهان در مقاله خود تحت عنوان «قرارداد ۱۹۰۷ و توسعه نیافتگی ایران» نوشت:در بررسی علل عقب ماندگی ایرانیان، در دو قرن اخیر، دو دسته عوامل خودنمایی می کنند: یک دسته عوامل درون زا و دسته دیگر عوامل برون زا و خارجی. از جمله مهم ترین عوامل برون زایی که در سر راه پیشرفت ایران قرار گرفته بودند دو دولت روس و انگلیس محسوب می شدند. هر دو دولت پس از تحولاتی که در دوره رنسانس در اروپا به وقوع پیوست، وار عصر توسعه طلبی استعماری شدند.

این دو دولت استعمارگر از طریق عقد قراردادهای گوناگون به تهی کردن ایران از امکانات سرمایه ای و حتی به زوال کشیدن روحیه ی ملی گرایی از طریق توسعه ی نفوذ و ایجاد گروه های وابسته و تبدیل آن به دولت پوشالی اقدام نمودند. سرانجام، رقابت آنان پس از انقلاب مشروطه به همکاری تبدیل شد که قرارداد ۱۹۰۷ و تقسیم ایران به منطقه ی نفوذ، نمونه ی بارز همکاری و مشارکت دو دولت استعمارگر با دو گرایش سیاسی متفاوت است.

این مقاله، تلاش می کند به تأثیرات منفی این قرارداد بر روند توسعه ی اقتصادی ایران با توجه به حضور استعمارگران بپردازد. به خصوص این که دولت انگلستان به خاطر منافع سیاسی ـ اقتصادی خود به روسیه مستبد اجازه می دهد تا مشروطیت را در هم بکوبد. هم چنین بریتانیا متعهد می شود در منطقه ی شمالی برای خود امتیاز تجاری و سیاسی تحصیل ننماید و رعایای انگلیس یا دولت دیگر را در تحصیل این امتیازات تقویت نکند.

دکتر مرتضی نورائی استادیار گروه تاریخ دانشگاه اصفهان در مقاله خود تحت عنوان «تحلیل نامه لرد کرزن در باب تقسیم ایران؛ ۸ سال قبل از قرارداد» نوشت:زمانی که قرارداد ۱۹۰۷ برملا شد، بسیاری از دولت مردان و مردم ایران دچار تحیر همراه با خشم شدند. آنهابه طور ناگهانی دریافتند، کشور به مناطق نفوذ روس و انگلیس تقسیم شده بدون آن که کسی از آنها نظری بپرسد. اسناد نشان می دهد که حداقل اندیشه حل «مسئله ایران» در ادبیات روابط روس و انگلیس سابقه ای بیش از نیم قرن داشت.

لرد کرزن در سال ۱۸۹۹ م / ۱۳۱۷ ق در نامه ای مفصل به وزارت امور خارجه ی انگلیس به جوانب علایق این دول در ایران پرداخته و بویژه به اهمیت چگونگی حل مسئله ایران در قالب تقسیم آن به مناطق نفوذ می پردازد. وی هفت سال قبل (۱۸۹۲ م / ۱۳۱۰ ق) در کتاب خود با عنوان «ایران و قضیه ی ایران» ابعاد و زمینه های مختلف اهمیت ایران در حل اختلاف آن کشور با روس ها را به طور غیر مستقیم آورده، ولی او این بار به طور آشکارا ضمن پرداختن به زوایای اهمیت منافع بریتانیا در ایران و منطقه به چگونگی حل مشکلات انگلیس با امپراطوری روس می پردازد. در این تحقیق، سعی در بررسی و تحلیل و ارزیابی جایگاه این نامه در سیاست گزاری های آینده ی بریتانیا جهت تقسیم ایران و متقاعد کردن کارگزاران وزارت امور خارجه روس دارد.

دکتر علیرضا علی صوفی عضو هیأت علمی گروه تاریخ دانشگاه پیام نور همدان در مقاله خود تحت عنوان «آثار قرارداد ۱۹۰۷ بر سیاستهای مورگان شوستر و مجلس دوم در ایران» نوشت:قرارداد ۱۹۰۷ مصداق بارز همدستی دودولت انگلیس و روسیه برای از بین بردن استقلال و تمامیت ارضی ایران بود. این توافق دو جانبه را فقط انقلاب ۱۹۱۷ روسیه از میان برداشت. لذا پیچیدگی و شرایط سخت حاکم بر اوضاع سیاسی ایران در آغاز سده بیستم، از مصالحه ی ده ساله ی این دو دولت توسعه طلب ناشی شده بود.

البته در این میان کشمکش های انقلابیون و معضلات ناشی از نظام نوپای مشروطه بر تنگناهای فراروی سیاست خارجی ایران می افزود. در واقع، قرارداد بر همه ی رویداهای سیاسی این دوره ی سرنوشت ساز سایه ی شومی افکنده بود که تأثیر آن در بررسی رویدادهای سیاسی ایران به عنوان یک بحث مستقل کمتر توجه محققین و مورخین داخلی و خارجی را به خود جلب نموده است.

از این روی، یکی از رویدادهای سیاسی که قرارداد مذکور سهم به سزایی در سرنوشت آن ایفا نمود، ماجرای ورود مورگان شوستر امریکایی و هیأت همراه وی به ایران بود. مورگان شوستر در شرایطی وارد ایران شد که به علت صف بندی های بین المللی در آستانه ی جنگ جهانی اول، حفظ شرایط قرارداد ۱۹۰۷ برای دولتین روسیه و انگلستان از اهمیت ویژه ای برخوردار بود. در این میان اگر چه شوستر مستشار مالی قابلی بود، اما چون سیاستمدار برجسته ای به شمار نمی رفت و درک عمیقی از شرایط سیاسی آن روز ایران نداشت، از کارشکنی های مخالفین داخلی و خارجی برنامه های اصلاحی خود غفلت ورزید و همین مسئله موجب شد تا جبهه ی مشروطه خواهان و تجدد طلبان که وی را همراهی می کردند، از سوی روسیه و انگلستان و بازماندگان جبهه ی استبداد داخلی تحت فشار و ضربات دو جانبه ای قرار گیرند.

بدین ترتیب، ضمن خروج شوستر، عمر مجلس دوم نیز خاتمه پذیرفت. شاید در پی تعطیلی مجلس دوم، کم کم شور و گفتمان مشروطه طلبی تحت الشعاع آرمان های مصلحت اندیشانه و امنیت طلبانه قرار گرفت و زمینه های اجتماعی و پایه های نظری روی کارآمدن حکومت اقتدارگرایانه رضاخان فراهم شد.

دکتر محمد رضا علم استادیار گروه تاریخ دانشگاه شهید چمران درمقاله خود به همایش تحت عنوان «بازتاب قرارداد ۱۹۰۷ در نهادهای مدنی ایران عهد مشروطه» نوشت:

قرارداد ۱۹۰۷ بر مبنای منافع دو کشور روس و انگلیس منعقد شد. طرفین بر این اعتقاد بودند که با تقسیم ایران، هم در تثبیت منافع سیاسی و اقتصادی خود می کوشند و هم در بخشی از سرزمین ایران که طبق قرارداد به کنترل دولت مرکزی این کشور درآمده می توانند اهرم های سیاسی و امنیتی را در جهت کنترل ملت به کار ببرند. جدای از این که قرارداد به لحاظ حقوقی و قانونی توجیه داشت یا خیر، تحلیل دو کشور روس و انگلیس حداقل در تحمیل نوع برخوردها و بازتاب های مردمی جامعه ایران منطبق با واقعیات سیاسی اجتماعی آن روز و افکار عمومی نبود. به همین دلیل بلافاصله عکس العمل های مردمی از سوی نهادهای مدنی همچون مجلس، مطبوعات و احزاب شروع شد.

دکتر فرج الله احمدی استادیار گروه تاریخ دانشگاه تهران در مقاله خود تحت عنوان «روابط بین الملل و شرائط منتهی به قراداد ۱۹۰۷» می نویسد:در سال های پایانی قرن ۱۹ م تا ۱۹۰۷ م بریتانیا با شرایط دشواری مواجه بود: جنگ بوئر ها، حضور بیش از پیش ایالات متحد ه در صحنه ی روابط بین الملل، نفوذ اقتصادی و سیاسی آلمان در خاورمیانه و افزایش قدرت نیروی دریای آلمان، فرانسه، روسیه و ایالات متحده بدین معنی بود که بریتانیا دیگر تنها قدرت بلامنازع نخواهد بود.

چنین شرایطی باعث شد که این کشور در سیاست انزواگرایانه خود تجدید نظر به عمل آورد. بریتانیا که نگران موقعیت تجاری و نیروی دریایی برتر خود بود درصدد کاهش فشار قدرت های رقیب و یا برقراری اتحاد با آنان بود. جنگ روسیه و ژاپن نیز فرانسه و بریتانیا را با انعقاد قرارداد ۱۹۰۴ م به هم نزدیکتر کرد. در سال ۱۹۰۵ م بحران مراکش نیز نزدیکی بیشتر فرانسه و بریتانیا را در پی داشت. در چنین شرایطی روسیه شکست خورده و بریتانی