پاورپوینت کامل علم تاریخ و صداقت مورخ ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علم تاریخ و صداقت مورخ ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علم تاریخ و صداقت مورخ ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل علم تاریخ و صداقت مورخ ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

احتیاج ما به علم تاریخ و فوایدی که از آن می توانیم برداشت کنیم وقتی به خوبی مبرهن می شود که موضوع این علم را به طرز واضح تری مورد تدقیق قرار دهیم.بسیاری از کتبی که مؤلفین آنها را تاریخی قلمداد کرده اند در حالی که هیچ جهت اشتراک با تاریخ واقعی ندارند اذهان را در باب تاریخ حقیقی مشوب می سازند. البته تاریخ واقعی مسئول این قبیل نوشته ها نیست ولی انتشار امثال این کتب در نزد عامه موجب شکست قدر تاریخ می شود. شاید برای رفع این شبهه بیانات ذیل خالی از فایده نباشد:

اولین منظور تاریخ این است که نگذارد وقایع گذشته در دریای فراموشی غرقه گردد بلکه سعی کند آنچه را که از این وقایع ممکن است محفوظ داشت از دستبرد تلف و نسیان نجات بخشد.

بعضی چنین گفته اند که تاریخ قوه حافظه نوع انسان است. این تعریف اگرچه صحیح است لیکن تعریفی بسیار ناقص و غیرواقعی است و جامع نیست چه غایت مقصود ما در مورد تاریخ تنها نمی تواند جمع آوری اطلاعات در باب وقایع و حوادث باشد بلکه فراهم آوردن این گونه اطلاعات در راه مقصودی که تاریخ تعقیب می کند قدم اول است و هیچ تاریخ نویسی نیز نیست که کار خود را از این مرحله شروع نکند.

اولین کوشش هر مورخی این است که در باب هر قومی که منظور او نوشتن تاریخ ایشان است کلیه اطلاعاتی را که به این قوم تعلق داشته جمع آورد سپس انواع حوادث را که در قرون گذشته برای این قوم رخ داده طبقه بندی کند و در آداب و عادات و تمدن و سیاست و امور اجتماعی و وقایع نظامی و مصالح ایام صلح ایشان به یک چشم بنگرد و تا رسیدن به حدی که دایره اطلاعات ما تا آنجا توسعه یافته نظر کنجکاوی و موشکافی خود را محدود نسازد چه اگر بخواهد دایره تحقیق خود را محدود نماید ممکن است که اصل موضوع و حقیقت مطلب از نظر او مستور بماند و در دام ترجیح فرع بر اصل بیفتد. مورخ محقق هیچ وقت نباید پیش از تحقیق در پاره ای جزئیات یا خصوصیات به دیده حقارت بنگرد و آنها را قبلاً از نظر بیندازد.

چون منظور اصلی در تاریخ احیای کلیه وقایع گذشته است پس هر قدر اطلاعات بیشتر فراهم آید و تنوع آنها زیادتر باشد راه وصول به این منظور نزدیکتر می شود.با تمام این احوال اگر بنا باشد که تاریخ به همان ذکر اعلام و سنوات منحصر شود به هیچ درد نخواهد خورد. هر یک از حوادث تاریخی که ما به وسیله مآخذ قدیمی به وجود آنها پی می بریم یا هر یک از مردانی که نام و اثری از آنها در این مآخذ مذکور است حیثیتی مخصوص به خود دارند چنانکه ما مثلاً هیچ وقت جنگ ماراتن را با جنگ اوسترلیتز یا سن لوئی را با هانری چهارم اشتباه نمی کنیم. بلکه هر یک را همچنان که بوده اند می شناسیم و خصوصیات هر کدام را علیحده به یاد می آوریم و هر یک را به حیثیت و شخصیت حقیقی که داشته اند جدا جدا مشخص می سازیم.

اگر مورخی بخواهد که از اصل مقصود خود که روشن ساختن حقایق تاریخی است باز نماند باید در تشخیص همین حیثیات و خصوصیات بکوشد یعنی حوادث را همچنان که در همان اعصار اتفاق افتاده و اشخاص را به همان وضع که در محیط خویش می زیسته و با همان طرز فکری که در عصر خود داشته اند به ما بنمایاند و این کار را فریضه همت و وظیفه حتمی خود بداند.

اگر شرح حال مردانی مانند قیصر و لوئی یازدهم و کرومول و ناپلئون یا بیان قضایایی نظیر برده فروشی در قرون قدیمه یا رسم مالک و مملوکی در قرون وسطی یا جنگهای مذهبی یا انقلاب کبیر فرانسه را عیناً همانطور که در عصر خود اتفاق افتاده و با همان طرز فکر آن ایام تحت مطالعه نیاوریم این نوع تاریخ به کلی بی معنی و نامفهوم خواهد بود، به همین نظر شخص مورخ ملزم است که در این قبیل تحقیقات زمان خود و بیشتر از آن محیطی را که در آن زیست می کند به کلی فراموش نماید. به این معنی که دیگر خود را نبیند و از عقاید شخصی و توهمات و طرز احساس خویش یکباره برکنار شود تا بتواند خود و خوانندگان کتاب خود را مستقیماً با حوادث ایام گذشته روبه رو کند.

غیر از این نکته هر مورخی باید در اقدام به تحقیقات تاریخی در احساسات و افکاری که محصول تراوش دلها یا استقامت ذهن مردم گذشته است به نظر حسن نیت و لطف بنگرد چه اگر کسی نسبت به فهم و فکر دیگری رعایت جانب احترام را از دست دهد مشکل توان گفت که حقیقت وجود او را درک کرده است.

فرض کنیم که کسی کتابی در باب موضوع آداب و رسوم دینی بنویسد و در آن از آداب و رسوم دینی یونانیان قدیم و مصریان عهد فراعنه که سالیان دراز قلوب مردم به آنها بستگی داشته و ایشان آتش شور خود را در طلب حقیقت مطلق به ورزیدن آنها فرو می نشانده اند ذکری نکند. این چنین کتاب لیاقت آن را که به آن عنوان تاریخ دهند ندارد.

تاریخ حقیقی و علمی به دست کسی نوشته می شود که بنا بر شرح مذکور در فوق به کلی از خویشتن مجرد شود به عبارت اخری