پاورپوینت کامل زمادر مهربان تر دایه خاتون! ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زمادر مهربان تر دایه خاتون! ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زمادر مهربان تر دایه خاتون! ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زمادر مهربان تر دایه خاتون! ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

بسیاری از رجال عصر قاجاریه خاطرات و یادداشتهایی از دوران زندگی خود، وضع جامعه ایران در آن دوره و اوضاع دربار باقی گذارده اند. در میان این خاطرات و نوشته ها، یادداشتهای میرزا محمود خان احتشام السلطنه پسر علاءالدوله امیرنظام قاجار از ویژگی خاصی برخوردار است. احتشام السلطنه مدتی سرکنسول ایران در عراق بود، از سال ۱۳۱۹ قمری تا ۱۳۲۳ وزیرمختار ایران در آلمان بود و از ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۶قمری ریاست مجلس شورای ملی را به عهده داشت.

خاطرات وی از دوران سفیرکبیری در آلمان جالب و نشان دهنده انحطاط دربار قاجاریه است. مهم ترین بخش این خاطرات، شرح دومین سفر مظفرالدین شاه به فرنگ است. احتشام السلطنه در این باره چنین می نویسد:«از تهران دستور و اطلاع رسید که بر حسب دعوت بعضی از دول(!) شاه قصد مسافرت فرنگ دارند و به برلن هم خواهند آمد و فلان تعداد از اجزاء، ملتزم رکاب می باشند.

برای من که تا اندازه ای مسبوق به حالت اعلیحضرت بودم و اجزاء دولت و درباریان او را که رذل تر از اوباش بازار بودند خوب می شناختم، وصول این خبر بهجت اثر(!!) مایه مصیبت و عذاب و ناراحتی گردید؛ زیرا من تازه به برلن و محل مأموریتم وارد شده بودم و هنوز طرز زندگی و اداره این مملکت (آلمان) را نمی دانستم.

در اولین برخوردها با مقامات سیاسی و دولتی آلمان احساس کردم که چون مانند دولتین روس و انگلیس و حتی به قول خودشان به قدر فرانسه و بلژیک در ایران منافع ندارند، نسبت به مملکت ما بی تفاوت می باشند…

وظیفه من برای مهیا کردن دولت و کشور آلمان جهت پذیرایی از شاه ایران و ملتزمین رکاب او بسیار دشوار بود. دولت آلمان پس از اینکه اصل بازدید پادشاه ایران و پذیرایی از او را پذیرفت در قبول پذیرایی از قریب یک صد نفر همراهان که مرکب از صدراعظم و بعضی از وزراء و درباریان و رجال تا نوکر و پیشخدمت و قراول و یساول و دلقک و روضه خوان و معین البکاء و امثالهم بود اشکالتراشی می کرد و حق هم با وزارت خارجه آلمان بود… بالجمله این مسائل به هر شکلی بود قرارش گذارده شد و دولت آلمان را راضی به پذیرایی رسمی از شاه و خیل همراهان و ملتزمین رکاب او کردم.»

احتشام السلطنه به دشواری دیگر خود که مسئله «نشان» بود اشاره می کند و می نویسد:«تازه بعد از موافقت دولت آلمان، مسئله «نشان» به میان آمد و مراسلات و مذاکرات و تلگرافات پی درپی. در این زمینه مشکلات از تهران آغاز شد. از صدراعظم تا پسر سید بحرینی و قهوه چی باشی و غیره «نشان» می خواستند و در اطراف نوع و اعتبار آن نیز هر یک توقعات و گفتگوهایی داشتند.

اتابک امین السلطان برای خودش نشان «عقاب سیاه» را که بزرگ ترین نشان های آلمان است می خواست و دلیل استحقاقش این بود که روسها به من نشان «سنت اندر» دادند و من به ملاحظه اینکه به شاه هم همین نشان را می دادند قبول نکردم. آلمانها گفتند که امپراطور آلمان می فرمایند اشخاصی می توانند نشان عقاب سیاه داشته باشند که من خود شخصاً ایشان را بشناسم و وزارت خارجه پیشنهاد مخصوص و مقید به شرح خدمات و سوابق دوستی با دولت و ملت آلمان برایشان داده باشد، و دیگر اینکه اگر روسها به صدراعظم ایران نشان «سنت اندر» می دهند، در ازای خدماتی است که متقابلاً از او انتظار دارند؛ ما چیزی انتظار نداریم.

دردسر نشان صدراعظم به هر صورت قابل حل بود، زیرا برای شخص صدراعظم ملازم پادشاه، گرفتن نشان از هر درجه و نوع امکان پذیر بود. اما سایر همراهان بلامحل دست بردار نبودند و در سر مسئله نشان هر یک از ایشان مذاکرات داشتیم و تحصیل نشان برای آنان، مسئله حیاتی برای من شده بود. هر یک از اعضای پست خلوت، بر مزاج پادشاه همانقدر نفوذ داشت که صدراعظم داشت.

یکی از ادعاهای بامزه مظفرالدین شاه این بود که می فرمودند: قصه نشان این همه طول و تفصیل ندارد. ما هم متقابلاً به اجزاء امپراطور و مأمورین دولت آلمان نشان خود را مرحمت می کنیم. غافل از این که هر کس که در چهل پنجاه سال اخیر، از دربار معدلت مدار به فرنگستان آمده نشانها