پاورپوینت کامل شجاعت ساده تصمیم‌گیری ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شجاعت ساده تصمیم‌گیری ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شجاعت ساده تصمیم‌گیری ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شجاعت ساده تصمیم‌گیری ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

اسلاوی ژیژک / ترجمه: نیما مهدی‌زاده اشرفی

اسلاوی ژیژک / ترجمه: نیما مهدی‌زاده اشرفی

وینستون چرچیل در صفحات پایانی اثر سترگ خود کتاب جنگ جهانی دوم، به معضل تصمیمی نظامی می‌پردازد: پس از آنکه متخصصان (تحلیلگران نظامی و اقتصادی، روان‌شناسان و هواشناسان) تحلیل خود را ارائه دادند، فردی باید عهده‌دار عمل ساده (و به همین خاطر دشوار) تقلیل این مجموعه پیچیده به دو واژه ساده «بله» یا «خیر» شود؛ اینکه حمله کنیم یا منتظر بمانیم یا. . . این عمل، که هیچگاه نمی‌توان آن را تماما بر پایه منطق استوار ساخت، از آن مهترین است. وظیفه کارشناسان نشان دادن وضعیت موجود با تمام پیچیدگی‌هایش و وظیفه مهترین ساده‌سازی و کاستن آن به تصمیمی واحد است.

نیاز به حضور مهترین در بحران‌های عظیم بیشتر نمایان می‌شود. نقش مهترین اعمال تفکیکی معتبر است- تفکیک میان افرادی که همچنان می‌خواهند به پارامترهای پیشین اقتدا کنند و افرادی که به لزوم تغییرات بایسته آگاهند. تنها راه رسیدن به وحدت حقیقی چنین تفکیکی است، نه سازش‌های فرصت‌طلبانه. بیایید نمونه‌یی را در نظر بگیریم که مساله‌ساز نباشد؛ یعنی فرانسه . حتی ژاک دوکلو (مرد دوم حزب کمونیست فرانسه) در گفت‌وگویی غیررسمی اذعان کرد که اگر در آن زمان انتخابات آزاد در فرانسه برگزار می‌شد، مارشال پتان برنده انتخابات می‌شد. هنگامی که دوگل با اقدام تاریخی خود تسلیم آلمان‌ها نشد و به مقاومت ادامه داد، ادعا کرد که فقط او (و نه رژیم ویشی) یگانه سخنگوی فرانسه واقعی (و نه سخنگوی «اکثریت فرانسه»!) است. گفته او کاملا حقیقت داشت، گرچه از لحاظ «دموکراتیک» نه تنها نامشروع، بلکه به وضوح متباین با عقیده اکثر مردم فرانسه بود.
میراث تاچر کدام است؟ سیطره نولیبرال‌ها آشکارا در حال فروپاشی است. شاید تاچر تنها هواخواه حقیقی تاچریسم بود؛ او عمیقا به عقایدش باور داشت. در مقابل، نولیبرالیسم کنونی (به گفته مارکس) «فقط تصور می‌کند که به خود باور دارد و انتظار دارد دنیا نیز چنین تصوری داشته باشد». در یک کلام، امروزه کلبی‌مسلکی کاملا رایج شده است. ما در جامعه‌یی مملو از انتخاب‌های ریسکی زندگی می‌کنیم، اما انتخاب را برخی انجام می‌دهند (مدیران ارشد وال استریت) و ریسک را بقیه می‌کنند (افراد معمولی پرداخت کننده وام)
مارگارت تاچر، زنی که هیچگاه چرخشی در مسیرش را برنمی‌تافت، چنین مهترینی بود؛ از تصمیمی که می‌گرفت کوتاه نمی‌آمد و شاید در بادی امر این رفتارش عاقلانه به نظر نمی‌رسید اما رفته رفته همین رفتار، جنون منحصر به فرد او را به هنجاری پذیرفته مبدل ساخت. وقتی از تاچر پرسیدند که بزرگ‌ترین دستاوردت چه بوده، بی‌درنگ پاسخ داد: «حزب کارگر جدید». حق با او بود. موفقیت او در این بود که حتی دشمنان سیاسی او نیز سیاست‌های بنیادین اقتصادی او را در پیش گرفتند. پیروزی حقیقی فائق آمدن بر دشمن نیست، بل زمانی پیروزی حاصل می‌شود که خود دشمن از زبان شما استفاده ‌کند و بدین ترتیب کل موضوع بر پایه افکار شما بنا نهاده شود. اما امروزه میراث تاچر کدام است؟ سیطره نولیبرال‌ها آشکارا در حال فروپاشی است. شاید تاچر تنها هواخواه حقیقی تاچریسم بود؛ او عمیقا به عقایدش باور داشت. در مقابل، نولیبرالیسم کنونی (به گفته مارکس) «فقط تصور می‌کند که به خود باور دارد و انتظار دارد دنیا نیز چنین تصوری داشته باشد». در یک کلام، امروزه کلبی‌مسلکی کاملا رایج شده است. شوخی تلخ فیلم «بودن یا نبودن» را به خاطر بیاورید: وقتی نظر افسر نازی مسوول اردوگاه‌های کار اجباری (ارهات) را درباره اینگونه اردوگاه‌های آلمانی در لهستان اشغالی می‌پرسند، با پرخاش پاسخ می‌دهد: «کار اجباری را ما می‌کنیم و اردو را لهستانی‌ها می‌زنند». آیا همین نکته درباره ورشکستگی شرکت انران در ژانویه ۲۰۰۲ (و سقوط‌های اقتصادی پس از آن)، که می‌توان آنها را تفسیری کنایه‌آمیز از مفهوم جامعه ریسکی تعبیر کرد، صدق نمی‌کند؟ مطمئنا هزاران کارمند و کارگری که شغل و پس‌انداز خود را از دست دادند در معرض ریسک قرار داشتند اما این‌ها حق انتخاب نداشتند؛ ریسک برای آنان به منزله سرنوشت محتوم بود. اما در مقابل، افرادی که عملا این ریسک را می‌شناختند و می‌توانستند در شرایط به وجود آمده مداخله کنند (یعنی مدیران ارشد) پیش از ورشکستگی با نقد کردن سهام و اختیارات خرید سهام ریسک خود را به حداقل رساندند. بنابراین درست است که ما در جامعه‌یی مملو از انتخاب‌های ریسکی زندگی می‌کنیم، اما انتخاب را برخی انجام می‌دهند (مدیران ارشد وال استریت) و ریسک را بقیه می‌کنند (افراد معمولی پرداخت کننده وام). یکی از پیامدهای عجیب سقوط اقتصادی و اقدامات جبرانی پس از آن (پول‌های کلانی که به بانک‌ها اعانه داده شد) احیای کتاب آین رند (مصداق بارز ایدئولوگی با گرایش «آزمندی رواست» در نظام سرمایه‌داری افراطی) و پرفروش شدن مجدد کتاب مشهور او «اتلس شانه خالی کرد» بود. برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که نشانه‌هایی از پیش موجود بود مبنی بر اینکه سناریوی توصیف شده در این کتاب (اینکه خود سرمایه‌داران خلاق اعتصاب می‌کنند) به وقوع می‌پیوندد. جان کمپبل (نماینده کنگره و طرفدار حزب جمهوریخواه) گفت: «توانگران می‌خواهند اعتصاب کنند. تصور من گونه‌یی اعتراض (در سطحی خرد) از جانب افرادی است که کار‌آفرینی می‌کنند. . . و از آمال خود دست می‌کشند زیرا می‌بینند که چطور به خاطر آن‌‌ آمال مجازات می‌شوند». نامعقولی این واکنش آن است که شرایط را به کل غلط تعبیر می‌کند: بیشتر پول‌های هنگفتی که برای نجات از ورشکستگی داده می‌شود درست به جیب (به تعبیر خانم رند۱۲) «غول‌»هایی سرازیر می‌شود که دولت بر آنان نظارت ندارد، طرح‌های به اصطلاح «خلاقانه»‌شان با شکست مواجه شده است و به همین دلیل باعث سقوط اقتصادی شده‌اند. الان دیگر این متخصصان خلاق کاربلد نیستند که به مردم معمولی و تنبل کمک می‌کنند، بلکه بالعکس این مالیات‌دهندگان معمولی هستند که به کمک «متخصصان خلاق» شکست خورده شتافته‌اند. جنبه دیگر میراث تاچر که منتقدان چپ نیز به آن هجمه کرده‌اند صورت «اقتدارطلبانه»‌ی رهبری و بی‌توجهی وی به مشارکت دموکراتیک است. اما در این مورد مسائل پیچیده‌تر از آن است که به نظر می‌رسد. اعتراضات گسترده جاری در سراسر اروپا در مطالباتی مشترک هستند که (ب